Οι τιμές έπεσαν, η ακρίβεια όμως παραμένει! Αυτό προκύπτει από τις τιμές λαϊκών αγορών που έδωσε χτες στη δημοσιότητα ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του υπουργείου Ανάπτυξης, για να στηρίξει την πολιτική ηγεσία του υπουργείου, όσον αφορά στους χειρισμούς της για την «αντιμετώπιση» της ακρίβειας. Μ' αυτό τον τρόπο το υπουργείο επιχειρεί να αποδείξει την... αποτελεσματικότητα των κυβερνητικών λεονταρισμών απέναντι στους κερδοσκόπους και των εκβιασμών και του διασυρμού ενός ολόκληρου κλάδου, όπως είναι οι πωλητές λαϊκών αγορών, που το τελευταίο διάστημα έχει μπει στο στόχαστρο της κυβερνητικής προπαγάνδας και των υποστηρικτών της. Ενός κλάδου, που, σε τελευταία ανάλυση, δεν παύει σε κάθε περίπτωση να είναι ο τελευταίος τροχός της άμαξας στην υπόθεση της διαμόρφωσης των τιμών.

Εξάλλου, ακόμα και οι μειώσεις τιμών για τις οποίες κομπάζει ο υφυπουργός Ανάπτυξης δηλώνοντας ότι «κερδήθηκε η μάχη της λαϊκής» και αφορούν μέσους όρους των μηνών Ιούνη - Ιούλη περιορίζονται στα δεκαέξι από τα τριάντα πέντε προϊόντα που λαμβάνονται υπόψη κατά τις τιμοληψίες (δηλαδή ούτε στα μισά) και τελικά, στο διά ταύτα ελέγχεται πόσο σημαντικές είναι όταν και μετά τη μείωση εξακολουθούν να κινούνται σε επίπεδα που δύσκολα τα λαϊκά νοικοκυριά μπορούν να γεμίσουν το καλάθι της λαϊκής. Εξάλλου, οι ταυτόχρονες αυξήσεις που σημειώθηκαν στα υπόλοιπα δεκαεννέα προϊόντα φτάνουν μέχρι και 30,24%.

Την ίδια στιγμή, στα παλιά τους τα παπούτσια εξακολουθούν να γράφουν οι κερδοσκόποι και στο μέτωπο των τιμών των υγρών καυσίμων την... «αυστηρή προειδοποίηση» του υπουργείου Ανάπτυξης για επιβολή πλαφόν μέσα στις επόμενες μέρες στο βαθμό που δε μειωθούν οι τιμές σε περιοχές όπου είχαν διαμορφωθεί σε εξόφθαλμα υψηλά επίπεδα. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Κρήτη, μία από τις περιοχές όπου εντοπιζόταν το πρόβλημα, «έπιασαν» τόσο πολύ... τόπο οι σχετικές «απειλές», που με βάση τις μέσες τιμές που κατέγραψαν τα κλιμάκια του υπουργείου στις 29 του μήνα, όχι μόνο οι όποιες μειώσεις ήταν αμελητέες, αλλά υπήρχαν και αυξήσεις σε σύγκριση με τις τιμοληψίες της 21/7. Για παράδειγμα στην Ιεράπετρα η μέση τιμή της αμόλυβδης διαμορφώθηκε σε 0,810 ευρώ το λίτρο από 0,806, στον Αγ. Νικόλαο σε 0,808 από 0,805 ευρώ, στο Ηράκλειο σε 0,799 ευρώ από 0,797 ευρώ το λίτρο.

Οι λαϊκές αγορές μπήκαν και πάλι στο στόχαστρο στη χτεσινή σύσκεψη εκπροσώπων των φορέων του εμπορικού κόσμου που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του Νομαρχιακού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης, υπό την προεδρία του νομάρχη, Π. Ψωμιάδη. Παρά την αναγγελία ότι η σύσκεψη θα αφορούσε τον έλεγχο των τιμών στις αγορές της πόλης, καθώς και σε άλλα προβλήματα του εμπορίου, το θέμα που κυριάρχησε στη συζήτηση ήταν η αισχροκέρδεια των λαϊκών αγορών, μέχρι του σημείου που να δημιουργείται η εντύπωση ότι όλα τα προβλήματα ακρίβειας και αισχροκέρδειας που παρατηρούνται αυτή την περίοδο σε όλη τη χώρα, οφείλονται στη λειτουργία των λαϊκών αγορών! Ηταν τόσο έντονη η αίσθηση αυτή στη συζήτηση, που υποχρέωσε το νομάρχη να επισημάνει ότι ασφαλώς και δε φταίνε οι λαϊκές αγορές για το όλο πρόβλημα της ακρίβειας, που παρατηρείται σήμερα. Παρά την επισήμανση αυτή, ωστόσο, η κατεύθυνση στην οποία ο νομάρχης και οι συνεργάτες του κινούνται για την πάταξη, όπως λένε, της αισχροκέρδειας, δε συμπεριλαμβάνει ελέγχους και μέτρα κατά της ασυδοσίας του μεγάλου εμπορικού κεφαλαίου, που αποτελεί τη βασική αιτία των φαινομένων αισχροκέρδειας.

Και στο θέμα αυτό η γαλάζια παράταξη δείχνει ότι ακολουθεί την ίδια τακτική και πολιτική της κυβέρνησης, που όπως παρατήρησε κάποιος στη συζήτηση, «φταίει ο γάιδαρος και χτυπάνε το σαμάρι».

«Η σημερινή τραγική κατάσταση στην αγορά», παρατήρησε στην παρέμβασή του ο Γιώργος Χατζηγεωργίου, μέλος της διοίκησης του Εμπορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, «είναι το αποτέλεσμα της ελεύθερης αγοράς και της ακολουθούμενης νεοφιλελεύθερης πολιτικής». Κάλεσε, δε, το νομάρχη να πάρει πρωτοβουλίες για να χτυπηθεί η ασύδοτη δράση του μεγάλου εμπορικού κεφαλαίου. Ο νομάρχης όμως και οι συνεργάτες του δεν είχαν καμία τέτοια πρόθεση. Η σύσκεψη απλώς συγκλήθηκε για επικοινωνιακούς λόγους και για να προβληθεί το προφίλ του νομάρχη που τάχα ενδιαφέρεται για τα λαϊκά προβλήματα.

Στάσιμη, ως ποσοστό του πληθυσμού, παραμένει τα τελευταία 20 χρόνια η απασχόληση στη χώρα μας. Ταυτόχρονα, σημειώνονται ρεκόρ ανεργίας, πολύ χαμηλά ποσοστά συμμετοχής των νέων στην παραγωγική δραστηριότητα και επίσης μεγάλες δυσκολίες για τη μετάβασή τους από την εκπαίδευση στην εργασία. Τα παραπάνω συμπεράσματα προκύπτουν από ειδική έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας και αποδείχνουν, για μια ακόμη φορά, ότι η εφαρμοζόμενη πολιτική των διαφόρων κυβερνήσεων δε δίνει λύσεις ούτε καν στα αυτονόητα και στοιχειώδη για τη διαβίωση. Αποδείχνουν, επίσης, ότι η διαβόητη «προεκλογική χάρτα» που έχει στα σκαριά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στην πραγματικότητα είναι κενή περιεχομένου και χωρίς αντίκρισμα.

Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην έκθεση της ΤτΕ, «το ποσοστό συμμετοχής του πληθυσμού (πάνω από 15 ετών) στο εργατικό δυναμικό παρέμεινε σχεδόν σταθερό κατά την περίοδο 1981-2002, σε χαμηλά επίπεδα, περίπου 50% για το σύνολο του πληθυσμού, δηλαδή επίπεδο χαμηλότερο σε σύγκριση με τις άλλες χώρες του ΟΟΣΑ και της ΕΕ». Στην ίδια περίοδο (1981-2002) ο «μέσος ρυθμός αύξησης του εργατικού δυναμικού και για τα δυο φύλα ήταν 0,82%». Στην έκθεση επισημαίνονται και τα παρακάτω:

• Το ποσοστό απασχόλησης στην Ελλάδα είναι «σημαντικά χαμηλότερο από το αντίστοιχο της ΕΕ, στην οποία ήταν στο 64% το 2001.
• Το ποσοστό ανεργίας στους νέους (15-24 ετών) για το 2001 έφτανε στο 28,1% και περίπου διπλάσιο από το αντίστοιχο ποσοστό στην ΕΕ. Αναφέρουν, επίσης, ότι η «ανεργία των νέων πλήττει κυρίως τις νέες γυναίκες».
• Το χαμηλό ποσοστό συμμετοχής των νέων «οφείλεται και στο γεγονός ότι η αδυναμία τους να εξασφαλίσουν απασχόληση επηρεάζει την απόφασή τους να συμμετάσχουν στην αγορά εργασίας».
• Το ποσοστό συμμετοχής των γυναικών (στο σύνολο της απασχόλησης) αυξήθηκε από 30,5% το 1981 σε 37,7% το 2002.
• Το ποσοστό ανεργίας παραμένει υψηλότερο από το μέσο ποσοστό ανεργίας στην ΕΕ.
• Η μερική απασχόληση έφτανε στο 4,5% της συνολικής απασχόλησης για το 2002. Στο συγκεκριμένο σημείο αρνητική πρωτιά έχουν τα κράτη της ΕΕ, όπου η μερική απασχόληση έφτανε, κατά μέσο όρο, σε 18%.

Να επισημάνουμε ότι η κυβέρνηση συνηθίζει να αξιοποιεί στοιχεία, όπως τα παραπάνω, σε όφελος της πλουτοκρατίας και στην κατεύθυνση περιστολής των εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Γεγονός είναι ότι το 1981 το ποσοστό της ανεργίας ήταν 4%. Σήμερα, μετά από 20 και πλέον χρόνια, οι πρασινογαλάζιες κυβερνήσεις το ανέβασαν σε διψήφιο νούμερο.

Στην ίδια μελέτη εξετάζονται και οι μισθολογικές διαφορές μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα. Οι συντάκτες της έκθεσης επισημαίνουν ότι τα συμπεράσματα θα «πρέπει να αντιμετωπιστούν με ιδιαίτερη προσοχή», προσθέτοντας ότι μελλοντικά θα πρέπει να εξεταστούν οι πρόσθετες παροχές στις αμοιβές στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Στην έρευνά τους καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι αμοιβές των γυναικών στον ιδιωτικό τομέα είναι 37% χαμηλότερες σε σύγκριση με το δημόσιο και των ανδρών εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα χαμηλότερες κατά 34%, σε σύγκριση με το δημόσιο.