ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο Κάρολος και η Καμήλα του πήγαν διακοπές, στον πύργο (της Σκοτίας), όπου πήγαινε και η γιαγιά του Καρόλου (η βασιλομήτωρ), που πέθανε πέρσι (τη θυμάστε; 108 χρονώ...)!!! Και μας ταράξαν τα κανάλια (τα ελληνικά - όχι τα βρετανικά) σε καθημερινή βάση!!! Αν πήγε βόλτα ο Κάρολος την Kαμήλα του, αν εκκλησιάστηκε με την Καμήλα του, αν μίλησε με τους χωρικούς η Καμήλα (όχι ο Κάρολός της)...

***

Και ο πρωθυπουργός της Ταϊλάνδης πιστός στην «Μπεκαμ-μάνια» του λαού του, (ΣΤΑΡ) πήγε να δει κι αυτός από κοντά τον Μπέκαμ και τη Ρεάλ Μαδρίτης!

***

Οχι, μην ανησυχείτε οι πιστοί του ποδοσφαιριστή! Δεν τον είδε ο Ταϊλανδός (πρωθυπουργός) με τα εσώρουχα της γυναίκας του (που όπως είναι γνωστό του αρέσει του Μπέκαμ να φοράει)!!! Φορούσε κανονικά το αθλητικό του σωβρακάκι...

***

Μας ζάλισαν με τη... ΜΕΓΚΑ - είδηση! Το κυρίαρχο ερώτημα: Μετά το Νίκο (Χατζηνικολάου) ο άλλος Νίκος (Ευαγγελάτος) θα μεταφερθεί τελικά στο ΜΕΓΚΑ;

***

Μαζί με την Τατιάνα (Στεφανίδου), φυσικά...

***

Καλά, εκείνη η Ρούλα πού χάθηκε; Ποια Ρούλα; Οχι η κ. Ρούλα Κορομηλά! Η άλλη, που είχε γίνει πρώτο πρόσωπο σε όλα σχεδόν τα κανάλια, φιλοξενούμενη διαφόρων κυρίων - παρουσιαστών! Τι είχε κάνει η Ρούλα και φιλοξενούνταν συνεντευξιαζόμενη; «Επαιζε» σε μια από τις πολλές σαβούρες των ριάλιτι που ευδοκιμούν στα κανάλια «μας»...

***

Επιασε τη γυναίκα του με τον ...κουμπάρο! (ΣΤΑΡ) Λίγες ώρες μετά το γάμο!!! Πού λέτε; Μέσα στις γυναικείες τουαλέτες του νυχτερινού κέντρου όπου διασκέδαζαν, στο γαμήλιο γλέντι...

***

«902 ΤV» (1): Εληξε η λαχειοφόρος σου! Ηταν μια πρώτη προσπάθεια εξοικονόμησης χρημάτων με τη συμβολή χιλιάδων τηλέπαθων από όλη τη χώρα! Να περιμένουμε σύντομα κάποια μέτρα αναβάθμισης ή τα χρήματα δε φτάνουν ούτε για «ζήτω»;

Παπαγεωργίου Βασίλης

***

«902 TV» (2): Ξέρουμε τις τεράστιες οικονομικές δυσκολίες. Ηδη υπάρχουν πολλές προτάσεις τηλέπαθων που μας λένε ότι η προσπάθεια που ξεκίνησε με τους λαχνούς θα πρέπει να συνεχιστεί και άλλη φορά ή να καθιερωθεί κιόλας σε ετήσια βάση. Βλέπετε, όλοι κατανοούν και αρκετοί γνωρίζουν το τεράστιο κόστος που απαιτείται, για να λειτουργήσει ένας τηλεοπτικός σταθμός της προκοπής...

***

«902 TV» (3): Με τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν από την εξόρμηση με τους λαχνούς, οπωσδήποτε κανένας τηλέπαθος δεν περιμένει θαύματα! Ομως κάποια βήματα θα έχουμε οπωσδήποτε. Ετσι δεν είναι;

***

Ευτυχώς, που δεν έχουν με τι να καλύψουν τα προγράμματά τους καλοκαιριάτικα οι TV «μας» κι έτσι βλέπουμε πού και πού καμιά καλή κωμική σειρά (έστω και σε επανάληψη)... Πού και πού παίζουν και καμιά καλή ταινία... Ευτυχώς!

Associated Press

ΤΟΥΡΚΙΑ

«Οχι στη συμμετοχή στην κατοχή του Ιράκ»

Η τουρκική αστυνομία αντέδρασε με το σύνηθες αντανακλαστικό της - την ωμή βία της καταστολής - στη χτεσινή διαδήλωση στην Κωνσταντινούπολη Τούρκων πολιτών σε εκδήλωση διαμαρτυρίας για τα νέα επαίσχυντα σχέδια της κυβέρνησης Ερντογάν, παρά την αντίθεση συντριπτικού ποσοστού του λαού, της αποστολής μιας μεραρχίας για να συνδράμει τους Αμερικανούς και τους συνοδοιπόρους τους στην κατοχή του Ιράκ.

Μη σε γερνούν τα δύσκολα!

Σκέφτομαι τον άνθρωπο, χωρίς κουστούμι και γραβάτα, μόνο μ' ένα πουκάμισο λινό, να του πέφτει ίσαμε τα γόνατα, ξυπόλυτο, να περπατά στα βράχια και να νιώθει αλμυρό το νερό στα πόδια του, σαν πάντα η άμμος να 'τανε χρυσή. Σκέφτομαι τα χρόνια που περνούν, ίδια κι απαράλλακτα για όλους, αλλά και τόσο, μα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, στην πόρτα του καθενός όρθιο τ' όνειρο, σα ξένος χτυπά τα κουδούνια μας, την ώρα που βαρύς είναι ο ύπνος, πώς ν' ακούσεις. Σκέφτομαι την πόλη που αγάπησα, σαν πάντα να 'τανε δικιά μου, με τις φυλακές της απλωμένες ακριβώς στο σημείο όπου κάθε απόγευμα ο ήλιος κάνει θεαματικά τη βουτιά του και στην άλλη άκρη της δυο άνδρες, εξήντα χρονών και βάλε ο καθένας, να κρατούν τις γκλίτσες τους και να φυλούν μαζί ένα πρόβατο! Σκέφτομαι μετά τον κόσμο, πληγωμένο απ' άκρη σ' άκρη, από ανθρώπους κι εξουσίες, απ' την απληστία και την αδικία της, απ' τη δύναμη που συντρίβει κι απ' την αδυναμία που καθηλώνει. Και μετά τα παιδιά, χωρίς παρελθόν να βαραίνει, χωρίς ίχνη υποψίας για το μέλλον, να κυλιούνται στα χώματα, σα να προσπαθούν να συνηθίσουν τη λάσπη, αυτή που σε απροσδιόριστες ποσότητες θα «γευτούν» αργότερα, σαν ενήλικες, σαν εργαζόμενοι, σαν πολίτες.

Είναι όμορφο, μου 'πες τότε, όσο μεγαλώνεις να ονειρεύεσαι πιότερο κι από παιδί, να μη σε γερνούν τα δύσκολα κι ας ασπρίζουν τα μαλλιά σου, οφθαλμαπάτη είναι, στην ψυχή μετρά κανείς τις ρυτίδες του. Πέρασαν χρόνια που τα μάτια είχαν χάσει το δρόμο τους, καρφωμένα στους καθρέφτες κείτονταν, χωρίς να μπορούν να διακρίνουν την αλήθεια, αυτή τη μία και μοναδική για τον καθένα μας, κι αυτή την άλλη, τη μοναδική για όλους. Είναι σπάνιο, μου 'πες μετά, να μπορείς να ξεπερνάς τους ανθρώπους, τις μικρότητες και τις αδυναμίες τους, να καταφέρνεις να διακρίνεις πάντα πίσω απ' τις καταιγίδες τους το ουράνιο τόξο της ελπίδας, όλοι έχουν χρώματα και μόνο αν τα δεις θα δουν κι αυτοί τα δικά σου. Πέρασαν πάλι χρόνια, άλλα κόκκινα, κι άλλα πορτοκαλιά, άλλα πράσινα, κι άλλα κίτρινα, και άλλα μαύρα, κατάμαυρα σαν κατράμι. Πέρασαν κι άνθρωποι, πολύχρωμοι σαν όνειρο, κι άλλοι σκοτεινοί, που θύμιζαν κελί φυλακής που 'χει χάσει τα κλειδιά του. Πέρασαν και πνεύματα που 'χαν γίνει ένα με την ύλη, κι άλλα που κόλλησαν σε μια παράγραφο χωρίς να καταφέρουν να μάθουν ποτέ το τέλος μιας ιστορίας. Πέρασαν και τα πουλιά, μέρες φθινοπώρου ήταν, κι η βροχή με το ζόρι κράταγε τα δάκρυά της, λίγο πριν το τέλος πάντα η καταιγίδα. Είναι δύναμη, είπες πάλι, να καταφέρνεις να περπατάς πάντα ξυπόλυτος στη βροχή, χωρίς ομπρέλες κι αδιάβροχα, χωρίς στέγες γύρω σου έτοιμες πάντα να σε προφυλάξουν. Πέρασαν χρόνια για να καταλάβω το περιττό και το αναγκαίο...

Σκέφτομαι τον άνθρωπο, χωρίς τσέπες στο παντελόνι του, να χορεύει ρυθμικά το χορό της βροχής. Σκέφτομαι, πάλι, τον κόσμο, πληγωμένο απ' τους «σακάτηδες», να ψάχνει και να βρίσκει την παρηγοριά σε πέντε - έξι λέξεις. Ακριβές και σπάνιες, σαν τα λόγια σου. Θα βρω τρόπο να παλέψω...

Μπέρρυ ΤΣΟΥΓΚΡΑΝΗ