Από τις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις στην Αθήνα ενάντια στον πόλεμο των ιμπεριαλιστών στο Ιράκ

Στη Διάσκεψη πήραν μέρος αντιπρόσωποι από 30 εθνικές οργανώσεις από 12 χώρες (Βιετνάμ, Βιρμανία, Ινδία, Κίνα, ΛΔ Κορέας, Μπαγκλαντές, Νεπάλ, Παλαιστίνη, Σρι Λάνκα, Κούβα, Βέλγιο, Ελλάδα), καθώς και από διεθνείς οργανώνεις (Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης, Παγκόσμια Οργάνωση Δημοκρατικής Νεολαίας, Οργάνωση για την Αλληλεγγύη των Λαών Ασίας- Αφρικής, AAPSO, Διεθνής Ενωση Δημοκρατικών Δικηγόρων, Παγκόσμια Ομοσπονδία Δημοκρατικών Νεολαιών, Παγκόσμια Συνδικαλιστική Οργάνωση), ενώ παραβρέθηκε ο Ρομές Σάντρα, επίτιμος πρόεδρος του ΠΣΕ. Βασικός εισηγητής ήταν ο Θανάσης Παφίλης, εκτελεστικός γραμματέας του ΠΣΕ και γενικός γραμματέας της ΕΕΔΥΕ.

Στα πλαίσια της Διάσκεψης έγιναν και δύο ξεχωριστές εκδηλώσεις, η μια ήταν αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη και η άλλη στην Κούβα, ενώ εκτός από το κεντρικό ψήφισμα-απόφαση, εκδόθηκαν και ξεχωριστά ψηφίσματα για το Ιράκ, το Πακιστάν, το Νεπάλ, τη ΛΔ Κορέας, την Κούβα. Να σημειωθεί ότι την πρώτη μέρα της Διάσκεψης παραβρέθηκε και η υπουργός Εξωτερικών της Ινδίας.

Στη Διάσκεψη, όπως τονίζει στο «Ρ» ο Θ. Παφίλης, εκτιμήθηκε ότι υπάρχει άνοδος του κινήματος σε παγκόσμιο επίπεδο και όλο και περισσότερο αναπτύσσονται τα αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά του. Αναζητήθηκε κοινή δράση με σαφή κατεύθυνση και εκφράστηκε προβληματισμός για το χαρακτήρα και τους σκοπούς που υπηρετούν τα διάφορα «Φόρουμ», τα οποία επιχειρούν να παγιδεύσουν και να ενσωματώσουν το κίνημα που αναπτύσσεται σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο.

«Η ασιατική Διάσκεψη, σημειώνει, έχει μια ιδιαίτερη σημασία γιατί πραγματοποιήθηκε σε μια περιοχή που βρίσκεται στο κέντρο των εξελίξεων, "στο μάτι του κυκλώνα", μια και εκδηλώνεται στην ευρύτερη περιοχή της Ασίας η νέα στρατηγική της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων. Το ΠΣΕ συγκάλεσε αυτή τη Διάσκεψη, έχοντας υπόψη τις εξελίξεις μετά τους πολέμους σε Αφγανιστάν και Ιράκ, το καυτό πρόβλημα της Παλαιστίνης και τη γενικότερη ένταση που παρατηρείται στην περιοχή.

Υπήρξε ένας πλούσιος προβληματισμός και, κυρίως, έγινε συζήτηση και πάρθηκαν αποφάσεις για τη δραστηριοποίηση του κινήματος με σκοπό την κλιμάκωση των αγώνων των λαών για το επόμενο διάστημα, παίρνοντας υπόψη ότι η κατάσταση θα χειροτερεύει, από την άποψη ότι η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα μεγαλώνει και οι ανταγωνισμοί θα οξύνονται».

Αναφορικά με τις αποφάσεις που πάρθηκαν, ο εκτελεστικός γραμματέας του ΠΣΕ τονίζει: «Μετά από συζήτηση δύο ημερών υιοθετήθηκε ένα πρόγραμμα δράσης που αφορά, πρώτα απ' όλα, άμεσα στην κινητοποίηση για την Παλαιστίνη σε όλες τις χώρες της Ασίας και στη συνέχεια για όλες τις επιθετικές προσπάθειες που κάνει ο ιμπεριαλισμός και, βέβαια, υπήρξαν και κάποιες ξεχωριστές συζητήσεις και υιοθετήθηκαν διακηρύξεις που αφορούν στον πόλεμο κατά του Ιράκ.

Μια βασική θέση που υιοθετήθηκε ομόφωνα είναι να φύγουν οι κατακτητές από το Ιράκ και να αναλάβει ο ιρακινός λαός να αντιμετωπίσει τα προβλήματά του και όχι οι διάφορες μανούβρες που γίνονται από τον ΟΗΕ για να υπάρξει πολυεθνική κατοχή. Εγινε μια ειδική συνεδρίαση για την Παλαιστίνη με κεντρικό ομιλητή τον επίτιμο πρόεδρο του ΠΣΕ Ρομές Σάντρα και τον Παλαιστίνιο εκπρόσωπο, όπου καταγγέλθηκε η κατάσταση που υπάρχει στην Παλαιστίνη και επαναλάβαμε τη διατυπωμένη θέση του ΠΣΕ, ότι η μοναδική λύση βρίσκεται στη δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, και την αποχώρηση του Ισραήλ από όλα τα κατεχόμενα εδάφη.

Εγιναν σοβαρές συζητήσεις για το θέμα της Κορέας και υπήρξε ξεχωριστή ανακοίνωση για τη ΛΔ της Κορέας, η οποία καταγγέλλει την ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ αλλά και της ΕΕ, την απίστευτη υποκρισία ότι τάχα η ασφάλεια κινδυνεύει από την πιθανή ανάπτυξη πυρηνικών όπλων από τη ΛΔ της Κορέας. Βεβαίως, από αυτό που κινδυνεύει η περιοχή είναι ότι κλιμακώνεται η επιθετικότητα των Αμερικανών.

Εκτιμήθηκε η ανάγκη να οικοδομηθεί ένα ισχυρό αντιιμπεριαλιστικό φιλειρηνικό κίνημα στην περιοχή ξεκινώντας πρώτα απ' όλα από την αναζωογόνηση και τη μεγαλύτερη παρουσία των εθνικών κινημάτων ειρήνης. Γιατί αν δεν υπάρχει κίνημα σε εθνικό επίπεδο, ώστε να ανατραπούν οι κυβερνήσεις, δεν μπορούμε να περιμένουμε να αλλάξει η κατάσταση συνολικά σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό ακριβώς ήταν στο κέντρο των συζητήσεων, γιατί εκτός των άλλων τα διάφορα "φόρουμ" προσπαθούν να διαλύσουν το παραδοσιακό κοινωνικό κίνημα, είτε είναι το εργατικό είτε είναι φιλειρηνικό-αλληλεγγύης- δημοκρατίας και στη θέση αυτών να υπάρχουν κάποιες επιτροπές που θα πραγματοποιούν κάποιες διεθνείς συναντήσεις και να τελειώνει εκεί η ιστορία.

Πάρθηκαν μέτρα γι' αυτό και έγινε πολλή συζήτηση, ότι περισσότερο από ποτέ οι Επιτροπές Ειρήνης του ΠΣΕ πρέπει να ισχυροποιηθούν, να δυναμώσουν την παρουσία τους, να διευρύνουν τη συμμαχία τους - με σαφή αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση - με τα άλλα κοινωνικά κινήματα κατά χώρα. Εκφράστηκε ιδιαίτερη ικανοποίηση για την κίνηση συνεργασίας των επτά παγκοσμίων οργανώσεων σε αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση και από αυτή την άποψη πρέπει να πούμε ότι αυτή η Διάσκεψη αποτέλεσε ένα σημαντικό βήμα για την άνοδο και την κλιμάκωση των αγώνων των λαών της Ασίας και της ευρύτερης περιοχής».

Associated Press

Πικετοφορία φιλειρηνιστών στο Τελ Αβίβ ενάντια στις επιθέσεις κατά των Παλαιστινίων

«Οι λαοί όλου του κόσμου, τόνισε, βρίσκονται αντιμέτωποι με μια πρωτοφανή και εντεινόμενη επιθετικότητα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, η οποία εκδηλώνεται σε όλους τους τομείς. Ενας αδυσώπητος πόλεμος έχει εξαπολυθεί σε όλες τις ηπείρους. Αυτός εκδηλώνεται είτε με τις ανοιχτές στρατιωτικές επεμβάσεις, είτε με την επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων και των λαών. Η ανθρώπινη ζωή πια υπολογίζεται σαν μια ασήμαντη, οικονομική μονάδα. Τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι βασικές αρχές του Διεθνούς Δικαίου ανατρέπονται.

Ποτέ στην ιστορία της η ανθρωπότητα δεν είχε τόσες επιστημονικοτεχνικές δυνατότητες ώστε οι άνθρωποι να ζουν μια αξιοπρεπή ζωή. Και όμως 30.000 άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά από την πείνα. Εκατομμύρια το χρόνο από αρρώστιες, εκατοντάδες εκατομμύρια ζουν στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Την ίδια στιγμή απίστευτος πλούτος συγκεντρώνεται σε λίγα χέρια. Τα κέρδη π.χ. μιας πολυεθνικής εταιρίας αντιστοιχούν στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν 70 χωρών. Αυτήν ακριβώς την κατάσταση στην ανθρωπότητα θέλει να διασφαλίσει η νέα ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων, επιχειρώντας να υποδουλώσει χώρες και λαούς που αναζητούν λύση και διέξοδο για ένα δίκαιο και ειρηνικό μέλλον».

Συνεχίζοντας επισήμανε: «Παρά την τεράστια προπαγανδιστική εκστρατεία που εξαπολύεται σε παγκόσμιο επίπεδο, ώστε οι λαοί να αποδεχτούν τη σημερινή κατάσταση και να εγκαταλείψουν τον αγώνα για μια ειρηνική και δίκαιη ανθρωπότητα, παρά την πρωτοφανή και πολύπλευρη τρομοκρατία που χρησιμοποιούν οι θιασώτες της νέας τάξης, ένα ογκούμενο, πολύμορφο παγκόσμιο κίνημα αναπτύσσεται. Για πρώτη φορά στην ιστορία του φιλειρηνικού κινήματος πραγματοποιήθηκαν τόσο μεγάλες διαδηλώσεις σε πάνω από 100 χώρες, στις οποίες εκφράστηκε όχι μόνο η αντίθεση στον πόλεμο, αλλά και η γενικευμένη αμφισβήτηση της νέας τάξης πραγμάτων. Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης πήρε μέρος σε αυτές μέσα από τις Εθνικές Επιτροπές -μέλη του. Διοργάνωσε παγκόσμια κινητοποίηση στις 12 Απρίλη στην οποία ανταποκρίθηκαν 67 χώρες».

Και κατέληξε: «Μπροστά στην κρισιμότητα των εξελίξεων προβάλλει άμεσα η αναγκαιότητα ενός παγκόσμιου συντονισμένου κινήματος που θα στηρίζεται στα ισχυρά κινήματα των ξεχωριστών χωρών. Θεωρούμε πολύ σημαντική και ελπιδοφόρα την απόφαση 7 οργανώσεων (AAPSO, IADL, OSPAAAL, WFDW, WFDY, WFTU, WPC) να συνεργαστούν και να συντονίσουν τη δράση τους σε παγκόσμιο επίπεδο και θα ήθελα να σημειώσω πως η συμβολή του ινδικού κινήματος σε αυτή την κατεύθυνση είναι σημαντική. Εχουμε την πεποίθηση πως αυτός ο νέος πόλος θα φέρει σε στενότερη επαφή εκείνες τις λαϊκές δυνάμεις που αναζητούν το δρόμο της αποτροπής και ανατροπής των σχεδίων της νέας τάξης.

Ελπίζουμε πως στο επόμενο Γενικό Συνέδριο του ΠΣΕ στην Αθήνα, το Μάη του 2004, πλήθος οργανώσεων από όλα τα κοινωνικά κινήματα θα διακηρύξουν την απόφασή τους να εργαστούν αποφασιστικά ώστε να επιταχύνουν τον αγώνα των λαών για να συντρίψει την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα. Πιστεύουμε πως τα κινήματα ειρήνης της ασιατικής ηπείρου, που βρίσκεται στο επίκεντρο των εξελίξεων, θα συμβάλουν αποφασιστικά σε μια νέα άνοδο των λαϊκών αγώνων.

Ας επαναβεβαιώσουμε το σύνθημα του προηγούμενου συνεδρίου του ΠΣΕ "Παγκόσμια δράση κατά της νέας τάξης πραγμάτων για έναν 21ο αιώνα της ειρήνης, ασφάλειας και ανάπτυξης". Ας δυναμώσουμε τον αγώνα μας για μια μεγάλη αντεπίθεση των λαών».

Στο κοινό ψήφισμα - ανακοίνωση που εξέδωσε η Ασιατική Διάσκεψη μεταξύ άλλων υπογραμμίζεται με ανησυχία: «Η Ασία έχει μετατραπεί σε πεδίο μάχης. Στο όνομα του πολέμου κατά της τρομοκρατίας οι ΗΠΑ και άλλες ξένες δυνάμεις έχουν στείλει δυνάμεις στο Αφγανιστάν, ενώ η αμερικανική κυβέρνηση διατηρεί στρατιωτικές εγκαταστάσεις στο Πακιστάν και σε άλλες χώρες της κεντρικής Ασίας βάζοντας έτσι σε κίνδυνο την ανεξαρτησία χωρών της περιοχής».

Αναφορά γίνεται και στο δόγμα του «προληπτικού πολέμου» το οποίο μετέτρεψε το Ιράκ σε αποικία αλλά και στο γεγονός ότι οι δυνάμεις κατοχής δε στάθηκαν ικανές να βρουν όπλα μαζικής καταστροφής. Γίνεται αναφορά και στο νομιμοποιητικό ρόλο που έπαιξε η ΕΕ σε ό,τι αφορά στο δόγμα του «προληπτικού πολέμου» στη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής της Θεσσαλονίκης.

Αναφορικά με το Παλαιστινιακό τονίζεται: «Η Παλαιστίνη βρίσκεται στις φλόγες. Το Ισραήλ σκοτώνει αθώους πολίτες σχεδόν καθημερινά ενώ μπουλντόζες κατεδαφίζουν σπίτια Παλαιστινίων. Την ίδια ώρα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ανακοινώνει ότι ο εκλεγμένος ηγέτης των Παλαιστινίων, Γιάσερ Αραφάτ, πρέπει να εκδιωχθεί ή να δολοφονηθεί. Ολα με την υποστήριξη των ΗΠΑ».

Αναφορά γίνεται και στην έξαρση της τρομοκρατίας και του θρησκευτικού εξτρεμισμού και σημειώνεται ότι το κίνημα ειρήνης στην Ασία πρέπει να αντισταθεί σε αυτή την απειλή.

Καταληκτικά σημειώνεται: «Απέναντι στις επιθέσεις της μοναδικής στρατιωτικής υπερδύναμης έχει αναδειχτεί η Υπερδύναμη των Λαών, όπως φανερώνουν οι κινητοποιήσεις και τα συλλαλητήρια ενάντια στον πόλεμο και ενάντια στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Αυτές οι εκδηλώσεις, όπως και οι αγώνες των λαών σε εθνικό επίπεδο, δείχνουν ότι μπορούμε να αντισταθούμε στις επιδιώξεις των ιμπεριαλιστών. Αλλωστε, οι αναπτυσσόμενες χώρες από κοινού κατάφεραν και νίκησαν τις προτάσεις της ΕΕ και των ΗΠΑ στην πρόσφατη διάσκεψη του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου στο Κανκούν».

Η Διάσκεψη λαμβάνοντας υπόψη τη δεδομένη παγκόσμια συγκυρία προτείνει:

1. Να οργανωθούν διαδηλώσεις, κινητοποιήσεις με απαίτηση την απόσυρση των αμερικανικών δυνάμεων από το Ιράκ και την επιστροφή της εξουσίας στον ιρακινό λαό.

2. Μια βδομάδα αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό.

3. Προετοιμασίες με διάφορους μαζικούς φορείς ενόψει της Παγκόσμιας Συνάντησης που θα γίνει στην Αθήνα το Μάιο του 2004.

4. Εκστρατεία ενάντια στην ιμπεριαλιστική παγκοσμιοποίηση και ενάντια στο φονταμενταλισμό.

5. Εκστρατεία για τον εκδημοκρατισμό του ΟΗΕ.

6. Εκστρατεία για την πλήρη καταστροφή όλων των πυρηνικών όπλων και των όπλων μαζικής καταστροφής.

Το «Κόμμα Δημοκρατικού Σοσιαλισμού» (ΚΟΔΗΣΟ) προετοιμάζει το πρόγραμμά του που θα υποβληθεί στο συνέδριο στο Κέμνιτς (πρώην πόλη Καρλ Μαρξ).

Ο καθηγητής Ούβε-Γενς Χόιερ, ηγετικό στέλεχος του Μαρξιστικού Φόρουμ στο ΚΟΔΗΣΟ, δημοσίευσε στη «Νόιες Ντόιτσλαντ» (16/10) το ακόλουθο άρθρο με τον τίτλο: «Σοσιαλισμός ως μη υποχρεωτικό όραμα».

«Το νέο σχέδιο είναι καλύτερο από τα προηγούμενα. Εγινε παραίτηση από ορισμένες αντιλήψεις, που είχαν προσκρούσει σε σημαντική αντίσταση των μελών, όπως η αντίληψη για το μοντέρνο. Η εκτίμηση του τωρινού κόσμου έγινε πιο ρεαλιστική. Το σχέδιο ομολογεί τώρα πίστη στον αντικαπιταλισμό και απορρίπτει τον αντικομμουνισμό.

Ταυτόχρονα διατηρείται μια σειρά ουσιαστικών θέσεων, που είχαν προσκρούσει σε μεγάλη κριτική μελών του ΚΟΔΗΣΟ και συμπαθούντων διανοούμενων σε Ανατολή και Δύση. Ετσι αυξάνονται το μέγεθος και η εσωτερική αντιφατικότητα. Αυτό οδηγεί στο ότι σε συζητήσεις οι πατέρες του σχεδίου απέναντι σε κάθε κριτική μιας φράσης επικαλούνται μια αντίθετη φράση. Απευθύνονται κατά κάποιο τρόπο σινιάλα και προς τις δύο κατευθύνσεις, προς τα ίδια τα μέλη και προς τους μελλοντικούς εταίρους, όπου όμως δε βρίσκουν ανταπόκριση αγάπης.

Θέλω να εξηγήσω αυτή τη μέθοδο με ένα παράδειγμα. Στο στόχο για το σοσιαλισμό γίνεται λόγος ότι πρόκειται για μια κοινωνία "στην οποία η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός έχει γίνει όρος για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων". Αυτό στον Μαρξ και στον Ενγκελς ήταν ο χαρακτηρισμός του κομμουνισμού μετά το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής ατομικής ιδιοκτησίας. Ομως, ακριβώς αυτό το ξεπέρασμα της ατομικής ιδιοκτησίας περιπλέκεται (αποφεύγεται Θ. Β.) μέχρι ψυχικής οδύνης. Για ένα προβλεπτό χρόνο (αναφέρει το σχέδιο) πρόκειται να "υποβληθεί διαδοχικά σε κοινωνικά κριτήρια η εξουσία διάθεσης υψηλά συγκεντρωμένης ιδιοκτησίας κεφαλαίου ή φαινομενικά ανώνυμων οικονομικών ταμείων" με τη βοήθεια της φορολογικής πολιτικής και με άλλα μέσα. Αντί για εξάλειψη της κυριαρχίας της ατομικής ιδιοκτησίας γίνεται διαρκώς λόγος μόνο για την εξάλειψη του κέρδους. Ταυτόχρονα, γίνεται θετική εκτίμηση των "κερδοφόρων συμφερόντων". Για το πώς με τη διατήρηση της κυριαρχίας της καπιταλιστικής ατομικής ιδιοκτησίας μπορεί να ξεπεραστεί η κυριαρχία του κέρδους και να διατηρηθεί το συμφέρον για το κέρδος, αυτό οι συγγραφείς (του σχεδίου) δεν μπορούν να το εξηγήσουν σε κανέναν, που κάτι διάβασε από τον Μαρξ.

Οποιος μιλάει για αντικαπιταλισμό και για ξεπέρασμα του καπιταλισμού, αυτός πρέπει να έχει και το θάρρος να μιλάει για σοσιαλισμό ως κοινωνικό σύστημα χωρίς κυριαρχία της ατομικής ιδιοκτησίας, αν και ένας λεπτομερής χαρακτηρισμός αυτού του σοσιαλισμού δεν είναι στο παρόν δυνατός. Αυτό έχει συνέπειες και για την κατάταξη της ΓΛΔ ως σοσιαλιστικής προσπάθειας. Αλλά ακριβώς αυτός ο χαρακτηρισμός ως κοινωνικό σύστημα απορρίφθηκε αποφασιστικά κατά τη συζήτηση της επιτροπής του προγράμματος. Ως αποτέλεσμα ο σοσιαλισμός μένει ένα "μη υποχρεωτικό όραμα".

Δε γνωρίζουμε αν οι οξυνόμενες αντιφάσεις της καπιταλιστικής κοινωνίας θα προβάλουν έγκαιρα δυνάμεις, οι οποίες ενάντια στην επιστροφή στη βαρβαρότητα θα δημιουργήσουν μια νέα σοσιαλιστική κοινωνία, πότε και με ποιο δρόμο θα συμβεί αυτό. Ωστόσο, το να κρατηθεί άγρυπνη η αντίληψη για μια ενδεχόμενη και αναγκαία εναλλακτική λύση είναι προϋπόθεση κάθε συνεπούς αντικαπιταλιστικού αγώνα και της επεξεργασίας εναλλακτικής λύσης μεταρρυθμίσεων.

Αυτό είναι τόσο περισσότερο επείγον μια και το SPD κάνει τώρα προετοιμασίες να εγκαταλείψει πλήρως το "δημοκρατικό σοσιαλισμό". Προφανώς εμπνευσμένοι από τον Γκέρχαρντ Σρέντερ, ο γενικός γραμματέας (του SPD, Θ. B.), Ολαφ Σολτς, και, ακολουθώντας τον, ο Τόμας Μάγερ, εγκατέλειψαν αποφασιστικά αυτή την έννοια. Δεν είναι, είπαν, "καθόλου δυσφημισμένη, αλλά απλούστατα ξεπερασμένη". Το "νήμα προς την πράξη" έχει οριστικά κοπεί, είπαν. Ο Τόμας Μάγερ είχε ήδη το 1991 χαρακτηρίσει το σοσιαλισμό όχι ως δομή ή ως κοινωνικό σχέδιο, αλλά ως αρχή που είναι παρούσα σε βήματα της πράξης. Εγκατέλειψε, με επίκληση του Εδουάρδου Μπερνστάιν, τη μεταφορά Στόχος - Δρόμος και έτσι θεωρεί μια σοσιαλιστική κοινωνική τάξη πραγμάτων ως στόχο. Η έννοια σοσιαλισμός έγινε άδεια φόρμουλα, που τώρα πρόκειται να εγκαταλειφθεί.

Οποιος όμως εμμένει στο σοσιαλισμό ως Δρόμο και Στόχο - και αυτό το κάνει το σχέδιο προγράμματος - αυτός δεν μπορεί να περιγράψει το στόχο μόνο ως προτσές, ως δρόμο. Δεν πρέπει να εξακολουθήσουμε να πηγαίνουμε στην τροχιά της σοσιαλδημοκρατίας με τις άδειες σοσιαλιστικές της φόρμουλες, με προβλεπτό το τέλος μπροστά στα μάτια μας, αλλά ακριβώς σ' αυτό το σημείο να κάνουμε σαφή τη διαφορά με το SPD με μια μονοσήμαντη δήλωση».

* Ο Νίκος Αντωνάκος απουσιάζει εκτάκτως.