-Η κυβέρνηση με την πολιτική της, ιδιαίτερα με τα πρόσφατα «πακέτα και τις χάρτες», προπαγανδίζει ότι θα επιτύχει την «κοινωνική σύγκλιση». Ποια είναι η αλήθεια;

«ΤΟΠΙΟ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ» αποτελεί κάθε συζήτηση που γίνεται με αντικείμενο τη «σύγκλιση». Καθόλου τυχαίο, αφού βασική προϋπόθεση για να «πιάσει» το σύνθημα στις μάζες, είναι αφ' ενός οι μάζες να μη γνωρίζουν, αφ' ετέρου να έχουν την αίσθηση ότι πίσω από την αχλή κάτι καλό κρύβεται. Αλλιώς, αν δηλαδή οι μάζες ήξεραν και είχαν συνειδητοποιήσει τι τους περιμένει, όχι μόνο θα γύριζαν την πλάτη σε κάθε προοπτική σύγκλισης, αλλά θα έπαιρναν στο κυνήγι και τους φορείς τέτοιων πολιτικών και συνθημάτων.

Ο ιδεολογικοπολιτικός βομβαρδισμός και η πλύση εγκεφάλου, της οποίας αποδέκτης είναι το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, γνωρίζει στις μέρες μας πρωτοφανείς διαστάσεις. Πουθενά, σχεδόν σε κανένα έντυπο πανελλαδικής κυκλοφορίας, σε καμιά εφημερίδα, σε κανένα ραδιοφωνικό σταθμό, σε κανένα κανάλι δεν υπάρχει διαφορετική γνώμη.

Η ΥΠΟΘΕΣΗ όμως της σύγκλισης, της κάθε προσδοκώμενης σύγκλισης, σηκώνει πολλή συζήτηση και παίρνει πολύ νερό. Πρώτα και κύρια επειδή κάθε πολιτική έχει διαφορετικά αποτελέσματα για διαφορετικές ομάδες του πληθυσμού. Κανένα απολύτως μέτρο οικονομικής, κοινωνικής, ή άλλης πολιτικής δεν επιδρά με τον ίδιο τρόπο στον εργάτη, στον αγρότη, στον ελεύθερο επαγγελματία, στο μικρό επιχειρηματία, στη μεγάλη επιχείρηση και την πολυεθνική. Περισσότεροι έμμεσοι φόροι, για παράδειγμα, στα καύσιμα, είναι φανερό πως δεν επηρεάζουν καθόλου τα έσοδα των εταιριών και των επιχειρήσεων, αφού το επιπλέον κόστος μεταφέρεται στις τιμές των εμπορευμάτων που πληρώνουν οι καταναλωτές. Ενας μεγαλύτερος φόρος ταξινόμησης στα ΙΧ αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού, είναι σχεδόν αδιάφορος για τους εργαζόμενους, αφού η αγορά του ακριβού αυτοκινήτου δεν απευθύνεται σε αυτόν, αλλά στους πραγματικά έχοντες. Το ίδιο συμβαίνει με τις τιμές στις πρώτες ύλες, ή τα κίνητρα για επιχειρηματική δραστηριότητα, τις ασφαλιστικές εισφορές, τις αμοιβές των εργαζομένων και τα ποσοστά κέρδους των επιχειρήσεων, τις τιμές πώλησης των αγροτικών προϊόντων στην αγορά και τις τιμές που δίνονται στον παραγωγό κ.ο.κ. Με δυο λόγια, τα οφέλη ή οι αρνητικές συνέπειες που υπάρχουν για διάφορες αποφάσεις, μέτρα και πολιτικές εξαρτώνται από τη θέση του καθενός στην κοινωνία και τη σχέση που έχει με τα συστήματα κατανομής των εισοδημάτων.

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΤΑΞΙΚΑ χαρακτηριστικά που ακολουθούν τις εφαρμοζόμενες πολιτικές, καλό είναι, όταν μιλάμε για την περιβόητη «σύγκλιση» να έχουμε υπόψη μας και κάτι ακόμα. Το γεγονός ότι ο ανταγωνιστικός χαρακτήρας της ίδιας της φύσης του συστήματος είναι τέτοιος, που προϋποθέτει την ύπαρξη ανισοτήτων όχι μόνο ανάμεσα στις διάφορες κοινωνικές ομάδες και τις τάξεις, αλλά και ανάμεσα σε διάφορες περιοχές μιας χώρας, ανάμεσα σε χώρες, ανάμεσα σε ηπείρους κ.ο.κ. Ανισότητες, που έχουν οδηγήσει σε τέτοιες δομικές αναλογίες, που έχουν ήδη αποκτήσει το χαρακτήρα της ανισομετρίας, με αποτέλεσμα να βαθαίνει η απόσταση μεταξύ των «επάνω» και των «κάτω» κι έτσι οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.