Την έγκριση της αποστολής στρατιωτικών δυνάμεων στο Ιράκ ζήτησε χτες από το κοινοβούλιο της χώρας η τουρκική κυβέρνηση. Αυτό μετέδωσαν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία και, ίσως, σκεφθείτε, ότι κάποιο λάθος έχει γίνει, αφού τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις στο Ιράκ υπάρχουν εδώ και μήνες. Πράγματι, έτσι είναι. Στην πραγματικότητα, η τουρκική κυβέρνηση ζητά την έγκριση του Κοινοβουλίου, για να κλιμακώσει την αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων στο Ιράκ και, κυρίως, να κλιμακώσει την τουρκική συμμετοχή στην ιμπεριαλιστική κατοχή και επέμβαση στην πολύπαθη αυτή χώρα. Κι όπως καταλαβαίνει ο καθένας, η προοπτική αυτή σχετίζεται άμεσα με το Κουρδικό, τις διεκδικήσεις της Αγκυρας στην περιοχή της Μοσούλης, το πρόβλημα των υδάτινων πόρων στην ευρύτερη περιοχή (Τίγρης - Ευφράτης), όπως και με την ήδη βαριά τραυματισμένη τοπική ισορροπία δυνάμεων.

Σημειώνουμε τα παραπάνω, γιατί, σε αντίθεση με όσους εκτιμούν ότι τα χειρότερα έχουν περάσει στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης και Εγγύς Ανατολής, η πραγματικότητα δείχνει προς την αντίθετη κατεύθυνση...

Αναψε το καυγαδάκι τις προάλλες, μεταξύ των... μονομάχων του δικομματισμού, με αφορμή έγγραφο της Διεύθυνσης Περιφερειακής Πολιτικής της ΕΕ που έφερε στη δημοσιότητα η ΝΔ. Τι λέει το έγγραφο; Ο,τι λέγανε και τα προηγούμενα. Περιγράφει τα πολλά και διάφορα προβλήματα στον τομέα διαχείρισης και των σχετικών έργων, όπως αυτά των βιολογικών καθαρισμών, κλπ., κλπ... Αρπάζει, λοιπόν, τη σκυτάλη η κυβέρνηση και καταγγέλλει τη ΝΔ ότι αντί να βοηθά, υπονομεύει το... εθνικό έργο που συντελείται με το Γ΄ ΚΠΣ. Ανταπαντά η ΝΔ ότι η αφερέγγυα κυβέρνηση δεν μπορεί και δεν έχει δικαίωμα να προχωρήσει σε αναθεώρηση προγραμμάτων του Γ΄ ΚΠΣ, γιατί κάτι τέτοιο θα δεσμεύσει την επόμενη, που θα είναι η ίδια... Σε δουλιά να βρισκόμαστε, δηλαδή.

Αυτό που δε θα πουν ποτέ, ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η ΝΔ, σχετικά με τα διάφορα κοινοτικά πακέτα και ανεξάρτητα από τα διαχειριστικά ή άλλα προβλήματα, είναι τα εξής: Πρώτον, ότι λειτουργούν ως πανίσχυρα όπλα μετασχηματισμού της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας στην κατεύθυνση της εξυπηρέτησης του κεφαλαίου και εδραίωσης της εξουσίας του. Και δεύτερον, ενώ τα πακέτα παρουσιάζονται ως δώρα της κοινότητας, στην πραγματικότητα αποτελούν ένα μοχλό καταλήστευσης του εγχώριου κοινωνικού πλούτου. Για κάθε ευρώ που μας έρχεται από τις Βρυξέλλες, τρία και περισσότερα εισπράττουν οι ευρωπαϊκές πολυεθνικές...

«Η κατάσταση αυτή αποδεικνύει την αποτυχία των δυνάμεων κατοχής που δε θέλουν ή δεν μπορούν να δημιουργήσουν ένα κλίμα ασφαλείας...». Η εκτίμηση ανήκει στην Αννα Καραμάνου, ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ και προέδρου της επιτροπής Δικαιωμάτων των Γυναικών και Ισων Ευκαιριών του Ευρωκοινοβουλίου, όπου και την ανέφερε, όταν οι εκπρόσωποι ιρακινών γυναικείων οργανώσεων μετέφεραν τις οικτρές συνθήκες ζωής των γυναικών στην πολύπαθη χώρα.

Προφανώς, ο εγκληματικός και αδικαιολόγητος πόλεμος δε συμπεριλαμβάνεται στις αιτίες της σημερινής τραγικής κατάστασης. Ούτε και το υπερδεκαετές εμπάργκο, όπως και ο πρώτος πόλεμος του Κόλπου. Πάντα, βέβαια, σύμφωνα με την Αννα Καραμάνου. Το μόνο, στο οποίο στάθηκε η τελευταία, ήταν «η αποτυχία των δυνάμεων κατοχής». Δηλαδή, αν αλλάξουν οι δυνάμεις κατοχής και αναλάβει ο ΟΗΕ -και μέσω αυτού και η ΕΕ- τότε τα προβλήματα θα πάρουν το δρόμο της λύσης τους; Ισως η προαναφερόμενη να τρέφει ανάλογες αυταπάτες. Σίγουρα, πάντως, δεν κρύβει τις επιδιώξεις της. Το ποιοι κάνουν κουμάντο στο κατεχόμενο Ιράκ - και, βέβαια, στο πετρέλαιο και τις άλλες πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας - είναι το μεγάλο πρόβλημά της και το λέει σχεδόν ανοιχτά...