Τι σημαίνει η υποχρέωση των επιδοτούμενων ανέργων να δουλεύουν μερική απασχόληση σε ιδιωτικές επιχειρήσεις και σε δημόσιες υπηρεσίες έναντι του επιδόματος ανεργίας; Ποιες θα είναι οι συνέπειες από την εφαρμογή του μέτρου που σχεδιάζει η κυβέρνηση;

ΜΕ ΤΟ ΜΕΤΡΟ αυτό κυβέρνηση και κεφάλαιο, ακολουθώντας το γενικότερο πλαίσιο της ΕΕ, καταργούν το χαρακτήρα και το ρόλο αυτών των επιδομάτων, στη συγκεκριμένη περίπτωση του επιδόματος ανεργίας. Χαρακτηριστική απ' αυτή την άποψη, είναι η δήλωση του καγκελάριου Σρέντερ (Απρίλης 2000) πως «δεν υπάρχει δικαίωμα στην οκνηρία στη χώρα μας»..! Οι ισχυρισμοί αυτοί, δηλώνουν ότι για τους εκπροσώπους του κεφαλαίου η ανεργία δεν είναι κοινωνικό πρόβλημα με συγκεκριμένες αιτίες, αλλά ότι ο ίδιος ο άνεργος ευθύνεται για την κατάστασή του.

«ΛΟΓΙΚΟ» ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ αυτής της αντίληψης, είναι ότι οι άνεργοι, οι οκνηροί, οι ρέμπελοι, δεν μπορούν να λαμβάνουν επιδόματα, χωρίς «να προσφέρουν έργο στην κοινωνία». Η δυσφήμιση του ανέργου, η κατασυκοφάντησή του, παραπέμπει στον πιο σκληρό πυρήνα των νεοφιλελεύθερων απόψεων, που κυριαρχούν πλέον στα επιτελεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ, δε, στον αντίποδα της άποψης, που αποτέλεσαν και τους λόγους - αρχικά των ταμείων αλληλοβοήθειας - δημιουργίας των ταμείων ανεργίας. Ταμεία, που ήρθαν να καλύψουν ένα μέρος από το εργατικό εισόδημα του εργαζόμενου, ο οποίος παρά και ενάντια στη θέλησή του, χάνει τη δουλειά του και περιέρχεται σε καθεστώς ανεργίας.

Η ΠΡΟΩΘΗΣΗ ενός τέτοιου μέτρου από την κυβέρνηση, επιβεβαιώνει ότι αυτή ενστερνίζεται και υλοποιεί τις πιο σκληρές νεοφιλελεύθερες αντεργατικές θεωρίες. Οι συνέπειες είναι σοβαρές και πολύπλευρες. Καταρχήν για τους ίδιους τους ανέργους, οι οποίοι για να λαμβάνουν πλέον αυτό το μίζερο επίδομα - που έτσι και αλλιώς υπολείπεται των αναγκών του - τώρα θα υποχρεώνεται και σε εργασία χωρίς μεροκάματο από τον εργοδότη, αφού το επίδομα ανεργίας θα είναι η πληρωμή του εργάτη. Ο άνεργος, έτσι, μετατρέπεται σε αντικείμενο της πιο σκληρής εκμετάλλευσης, από την πλευρά του εργοδότη, είτε αυτός είναι επιχειρηματίας είτε δημόσια υπηρεσία.

Ο ΟΑΕΔ, από φορέας στήριξης των ανέργων - έστω με τους όρους που αυτό μπορεί να γίνει μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα - γίνεται απροκάλυπτα φορέας χρηματοδότησης των επιχειρήσεων, αφού αναλαμβάνει πλέον να καταβάλλει τον «μισθό» του άνεργου - εργαζόμενου. Σημειώνεται ότι οι πόροι αυτοί προέρχονται από τις εισφορές των ίδιων των εργαζομένων. Αρα συντελείται μια τερατώδης μετάλλαξη του ΟΑΕΔ. Οι εργαζόμενοι γίνονται οι χρηματοδότες της «άπορης» τάξης των καπιταλιστών.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ τους εργοδότες τα οφέλη είναι τεράστια. Στην κυριολεξία εξασφαλίζουν τζάμπα εργατική δύναμη, δημιουργούν προϋποθέσεις για νέα υπερκέρδη. Ταυτόχρονα, αυτή η «μάζα» απλήρωτης εργατικής δύναμης, που θα μπαίνει στη δούλεψη του μεγάλου κεφαλαίου και του κράτους, θα είναι ένα ισχυρό όπλο πίεσης ενάντια σε όλους τους εργαζόμενους. Γιατί, αυτός ο στρατός των σύγχρονων σκλάβων, αντικειμενικά, θα λειτουργήσει σαν καταλύτης μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης, δίπλα στους κακοπληρωμένους μετανάστες, στους δεκάδες χιλιάδες ανέργους, που μπαίνουν στα «επιδοτούμενα» - για τις επιχειρήσεις πάντα - προγράμματα του ΟΑΕΔ. Και απ' αυτή την άποψη, το συγκεκριμένο μέτρο αφορά όλους τους εργαζόμενους και όχι μόνο τους ανέργους.