Η αξιόλογη κιθαρίστρια Εύα Φάμπα, αφοσιωμένη ερμηνεύτρια της ελληνικής μουσικής, ξεκινά περιοδεία στην Ασία. Με μια κιθάρα και πολύ ελληνική μουσική, η Ε. Φάμπα θα εμφανιστεί σε Ινδία, Νεπάλ και Ταϊλάνδη. Πρώτος σταθμός η Βομβάη, όπου στις 23 Οκτώβρη, στο «Experimental Theatre», θα συμπράξει με την Ορχήστρα Δωματίου Βομβάης, παρουσιάζοντας έργα A. Vivaldi, M. Giuliani και C. Guastavino. Ακολουθούν σόλο ρεσιτάλ στην Πούνα, Μπανγκαλόρ (Γαλλικό Ινστιτούτο), Καλκούτα, Δελχί, Κατμαντού και Μπανγκόγκ. Το ρεπερτόριό της περιλαμβάνει έργα: Δ. Φάμπα, Κ. Τζιωρτζινάκη, Μ. Χατζιδάκι, A. Viana, H. Villa-Lobos, M. Castelnuovo-Tedesco, A. Kruisbrink και I. Albeniz.

Εκτός από τις συναυλίες η Ε. Φάμπα προσκλήθηκε να κάνει σεμινάρια και διαλέξεις και να διδάξει σε μουσικές σχολές και συλλόγους (Delhi Music Society and School of Music, Calcutta School of Music, Time and Talents Club, Poona Music Society, Bangalore music Society, D & M Music Studio and Bangkok Guitar Society). To ρεσιτάλ της στην Ταϊλάνδη θα πραγματοποιηθεί υπό την αιγίδα της ελληνικής πρεσβείας.

Κόρη του αξέχαστου κιθαριστή, συνθέτη και ακούραστου δασκάλου Δημήτρη Φάμπα, η Ε. Φάμπα μεγάλωσε σε ένα μουσικό περιβάλλον. Από 12 χρονών άρχισε να εμφανίζεται σε συναυλίες. Εχει κερδίσει Α' βραβείο και χρυσό μετάλλιο στο 16ο Διεθνή Διαγωνισμό Κιθάρας της Ακαδημίας Κιθάρας του Μιλάνου και έχει τιμηθεί με μετάλλια των Δήμων Μιλάνου και Αθήνας. Ως σολίστ κιθάρας έχει δώσει πολλά ρεσιτάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ πολλοί Ελληνες και ξένοι συνθέτες τής έχουν αφιερώσει έργα τους. Είναι πρόεδρος του ΔΣ του Συλλόγου Φίλων Κιθάρας «Δημήτρης Φάμπας», ενώ με πολλή προσωπική εργασία και αγάπη, έχει επεξεργαστεί και ολοκληρώσει μουσικά και εκδοτικά το εκπληκτικό εκπαιδευτικό έργο του πατέρα της. Παράλληλα, με τη μουσική έχει και εκπαιδευτική δραστηριότητα.

Στα πολύ παλιά χρόνια, οι δυο μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδας, η Αθήνα και η Σπάρτη, βρίσκονταν σε πόλεμο. Οπως όλοι οι πόλεμοι, έτσι κι αυτός είχε φέρει στους ανθρώπους φτώχεια, βάσανα, δυστυχία. Δύο φίλοι από την Αθήνα, ο Πεισθέταιρος και ο Ευελπίδης, δεν αντέχουν άλλο. Φεύγουν και πάνε να βρούνε ένα πουλί, τον κυρ - Εποπα, τον τσαλαπετεινό, για να τον ρωτήσουν μήπως έχει δει, από εκεί ψηλά που πετάει, καμιά πόλη, όπου οι άνθρωποι να ζουν ευτυχισμένοι...

Ετσι ξεκινά να διηγείται τους «Ορνιθες» του Αριστοφάνη ο «μαέστρος» των διασκευών κλασικών έργων σε έργα για παιδιά, Γιάννης Καλατζόπουλος, που φέτος ανέλαβε την καλλιτεχνική ευθύνη στο «Παιδικό Στέκι» του Εθνικού Θεάτρου. Ο έμπειρος δημιουργός ποιοτικών και ποιητικών παραστάσεων για παιδιά ετοίμασε τη «Χώρα των Πουλιών», εμπνευσμένη από τους αριστοφανικούς «Ορνιθες», που ανεβάζεται σήμερα. «Η Χώρα του Πουλιών» είναι ο τόπος όπου κατοικούν τα ιδανικά και οι ελπίδες. Εκεί όπου το όνειρο και η ουτοπία γίνονται πραγματικότητα.

Σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου, ο Γιάννης Καλατζόπουλος, μιλώντας για το Παιδικό Στέκι του Εθνικού, το χαρακτήρισε θεσμό, αλλά και χώρο, που «δοκιμάζει, ανανεώνεται και προχωρεί». Και συμπλήρωσε: «Το δικό μας παιδικό στέκι συστρατεύεται με όσους αντιστρατεύονται εύκολες λύσεις. Το καλό θέατρο για παιδιά μπορεί να διακρίνεται για την πολυχρωμία του, για την ποικιλία θεματικών και ιδεολογικοαισθητικών προτιμήσεων και αναζητήσεων των υπευθύνων του, αλλά χαρακτηρίζεται επίσης και από την ακλόνητη πεποίθηση όλων μας ότι τα παιδιά δικαιούνται το καλύτερο κομμάτι της "τούρτας", που μπορεί να φτιάξει το θέατρό μας».

Διασκευή - σκηνοθεσία: Γιάννης Καλατζόπουλος. Σκηνικά - κοστούμια: Αννα Μαχαιριανάκη. Μουσική: Δημήτρης Λέκκας. Χορογραφία: Ντανιέλ Λομέλ. Παίζουν: Νίκος Δημητράτος, Σωτήρης Τζεβελέκος, Κώστας Δαρλάσης, Μάγια Πολιτάκη, Γιάννης Καλατζόπουλος, Μαρία Πάτσου, Σπύρος Φασιανός, Ελένα Αρβανίτη, Λίλα Μουτσοπούλου, Κυριακή Ρωμανού, Σπύρος Κωτσόπουλος, Δημήτρης Χαβρές, Ανδρέας Βαρούχας, κ.ά.

«Στη νυν Ελλάς που ο λαϊκισμός και ο βόθρος της ποικίλης δημαγωγίας έχει ξεχυθεί και ο αμοραλισμός έχει διαλύσει τον κοινωνικό ιστό, μοιραίο ήταν να δημιουργηθούν τα περιβόητα "κέντρα της χαράς και της αισιοδοξίας", τα οποία προγραμματίστηκαν, χρηματοδοτήθηκαν ειδικά από τον τότε υπουργό Εργασίας Ευάγγελο Γιαννόπουλο, ο οποίος εκφωνώντας το ανεξίτηλο: "Και Μπετόβεν και Τσιτσάνης", έδωσε ένα σωρό φράγκα στον Πανταζή (ΛΕ-ΠΑ) και στον "Διογένης Παλλάς". Αυτό το παμπόνηρο τέχνασμα εκφράζει τις νοοτροπίες όλου του στάτους...»

Τα παραπάνω σημειώνει, μεταξύ άλλων, ο Μανώλης Ρασούλης στο κείμενό του με τίτλο «Τι είναι επιτέλους το λαϊκό τραγούδι;». Περιλαμβάνεται στο διάλογο για το λαϊκό τραγούδι, μια ενδιαφέρουσα στήλη του διμηνιαίου περιοδικού «Λαϊκό Τραγούδι» (τεύχος 5, Οκτώβριος). Στις σελίδες του περιοδικού υπάρχουν πολλά αξιόλογα πολιτιστικά θέματα: Για το ραδιόφωνο και κυρίως τους μουσικούς σταθμούς, ανέκδοτη αυτοβιογραφική αφήγηση της Ρένας Ντάλλια, συνέντευξη του σολίστα του μπουζουκιού Βαγγέλη Λιόλιου. Επίσης, αναφορά στα «Τσιτσάνεια» και στο Βόλο - μια πατρίδα του μπουζουκιού, στους ζεϊμπέκικους και το ζεϊμπέκικο, αλλά και παρουσίαση πέντε ανέκδοτων τραγουδιών του Βασίλη Τσιτσάνη. Το περιοδικό συνοδεύεται από έκδοση με τα τραγούδια του Απόστολου Καλδάρα (1946-1991).