Ανάμεσα στις προαναφερόμενες εκδηλώσεις, πάντως, πρέπει να ξεχωρίσουμε αυτή του υπουργείου Μεταφορών. Πρώτον, γιατί είχε όλα τα στοιχεία που απαιτεί η σύγχρονη τέχνη της εντυπωσιοθηρίας. Ο υπουργός Μεταφορών παρουσίασε τα τρία έργα της λίστας «έργων προτεραιότητας», που αποφάσισε πρόσφατα η ΕΕ (δυτικό σιδηροδρομικό άξονα, άξονα Θεσσαλονίκης - Σόφιας και θαλάσσιο διάδρομο Ιονίου - Αδριατικής - Κύπρου), με χρήση γιγαντοοθόνης και λέιζερ, ανάμεσα σε λυγερόκορμες παρουσιάστριες κλπ., κλπ. Δεύτερον, γιατί... ξέχασε να αναφέρει, ότι η σιδηροδρομική σύνδεση της Ηπείρου με την Αθήνα και την υπόλοιπη Ελλάδα, αποτελεί ένα βασικό αίτημα του μαζικού κινήματος πολλές δεκαετίες τώρα. Δεν ανέφερε, επίσης, ότι, τα τελευταία 20 χρόνια, έχουν γίνει μελέτες επί μελετών, για το θέμα αυτό και κάποιοι έχουν γίνει πλούσιοι, αλλά τρένο στην Ηπειρο δεν έχει φανεί ακόμη. Και τρίτον, γιατί... ξέχασε να μας πει πόσο κόστισε η προεκλογική φιέστα που οργάνωσε το υπουργείο του...

Οπως όλοι γνωρίζουν, οι αυθαίρετες κατοικίες στην Περιφέρεια της Ανατολικής Αττικής - ακόμη κι αν λογαριάσουμε μόνο τις βίλες και τις κάθε λογής παραθεριστικές κατοικίες και όχι τα αυθαίρετα, που ικανοποιούν λαϊκές ανάγκες στέγασης - ανέρχονται σε δεκάδες χιλιάδες. Απέναντι, λοιπόν, σ' αυτήν την πραγματικότητα, η κυβέρνηση έχει να επιδείξει τα εξής δυο νούμερα: 69 (εξήντα εννιά) και 18 (δεκαοκτώ). Το πρώτο αφορά στα οριστικά πρωτόκολλα κατεδάφισης, που έχουν εκδοθεί από τις υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών από το 1998 για την προαναφερόμενη Περιφέρεια. Και το δεύτερο, στα πρωτόκολλα κατεδάφισης, που έχουν ήδη αποσταλεί για υλοποίηση στην Περιφέρεια, ενώ το επόμενο διάστημα αναμένεται να αποσταλούν άλλα 22.

Οπως καταλαβαίνει ο καθένας, η σύγκριση είναι καταλυτική, όπως και τα συνεπαγόμενα συμπεράσματα. Το φαινόμενο των αυθαιρέτων είναι καρπός της πολιτικής όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων. Και αυτό δεν αλλάζει από τις όποιες μεμονωμένες επιχειρήσεις κατεδάφισης, που γίνονται μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, αποκλειστικά και μόνο για λόγους προεκλογικού εξωραϊσμού και ψηφοθηρίας.

Ολα πουλιούνται. Ολα αγοράζονται. Ολα προσφέρονται για κέρδος. Στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες η «ιδιωτική πρωτοβουλία» δεν αφήνει καμία ευκαιρία να πάει χαμένη. Σε ένα από τα πολλά ξενοδοχεία της Βουδαπέστης μοιράζεται ένα φυλλάδιο - κράχτης για μια εκδρομή στο «statue park», το πάρκο όπου μεταφέρθηκαν όλα τα αγάλματα που θύμιζαν σοσιαλισμό αφού αφαιρέθηκαν από τους δρόμους της πόλης. Με τονισμένα γράμματα ξεχωρίζει ο τίτλος: «Γιγαντιαία μνημεία της κομμουνιστικής δικτατορίας» - βλέπετε καλό το κέρδος αλλά να μην ξεχνιόμαστε... - και αμέσως μετά πληροφορείσαι: «Ξόδεψες λεφτά και χρόνο για να επισκεφτείς την ανατολική Ευρώπη, εδώ είναι αυτό για το οποίο ήρθες: Μια ματιά στον "κόκκινο κόσμο" πριν την κατάρρευση της σιδερένιας κουρτίνας»! Τι είναι αυτό; «Αγάλματα του Λένιν, του Μαρξ, του Ενγκελς, του Δημητρώφ, σοβιετικών ηρώων, κομμουνιστών μαρτύρων...». Κι αφού δεις τα αγάλματα πρέπει να αγοράσεις και «μοναδικά σουβενίρ», δηλαδή CD με τραγούδια που φέρουν τον τίτλο «τα καλύτερα του κομμουνισμού», μινιατούρες αυτοκινήτων που κατασκευάζονταν στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, «αστεία» μπλουζάκια, αγαλματάκια των Λένιν και Στάλιν, γραμματόσημα και αυτοκόλλητα, κονκάρδες και μπρελόκ με τις φιγούρες ηγετών και ηρώων, ακόμα και σοβιετικά ρολόγια και μπουκάλια... Το «επιχειρηματικό» δαιμόνιο επιτέλους ελεύθερο από την «κομμουνιστική δικτατορία» μεγαλουργεί!