Στα πλαίσια αυτά εντάσσεται και η προώθηση του Ευρωστρατού και, ιδιαίτερα, ο βαθμός της «αυτονομίας» του από το ΝΑΤΟ. Θέματα, τα οποία θα βρεθούν στο τραπέζι των υπουργών Αμύνης και Εξωτερικών του ΝΑΤΟ, καθώς και στη μεικτή σύνοδο ΝΑΤΟ - ΕΕ, που συνέρχονται τις μέρες αυτές στις Βρυξελλες. Και μπορεί, βέβαια, οι αρμόδιοι - μαζί και οι δικοί μας κυβερνώντες - να καμουφλάρουν όλα τα παραπάνω με τους όρους «ευρωάμυνα», «αντιμετώπιση ασύμμετρων απειλών», «σύγχρονες προκλήσεις», «διεθνής τρομοκρατία» κλπ, κλπ, αλλά η αλήθεια είναι μία: Οι υπάρχοντες και οι προετοιμαζόμενοι ιμπεριαλιστικοί στρατοί μόνον αμυντικό χαρακτήρα δεν έχουν. Αλλωστε, τόσο ο πρώτος, όσο και ο δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, προσφέρουν υπεραρκετές και, ταυτόχρονα, τόσο τραγικές αποδείξεις, που δε χρειάζεται να προσθέσουμε το παραμικρό.
Σε βαλκανικές χώρες, αλλά και στην Τσετσενία, εστιάζονται οι έρευνες αμερικανικών και διαφόρων άλλων μυστικών υπηρεσιών, σχετικά με την αναζήτηση των υπευθύνων για τις πρόσφατες, αλλεπάλληλες και φονικές βομβιστικές επιθέσεις στην Κωνσταντινούπολη. Αυτά γράφουν διάφορες εφημερίδες και σημειώνουν ότι μπορεί να έχει ατονήσει σήμερα η δράση της Αλ Κάιντα στην Αλβανία, θεωρείται βέβαιο, όμως, πως οι πυρήνες της εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται στη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο.
Σημειώνουμε τα παραπάνω, ως μια επιπλέον απόδειξη ότι οι (αμερικανικές) μυστικές υπηρεσίες «βλέπουν» και διαπιστώνουν χρόνια τώρα την ύπαρξη και δράση της Αλ Κάιντα και, γενικότερα, της λεγόμενης «ισλαμικής τρομοκρατίας», σε χώρες, που, είτε βρίσκονται υπό στενή αμερικανική κηδεμονία και έλεγχο (π.χ. Αλβανία, Σαουδική Αραβία), είτε έχει εφαρμοστεί η ιμπεριαλιστική πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» και, μάλιστα, με μοχλό τις θρησκευτικές πεποιθήσεις (Αφγανιστάν, Βοσνία, Κοσσυφοπέδιο, Τσετσενία, κλπ.).
Προφανώς, το φαινόμενο αυτό είναι τόσο τυχαίο, όσο τυχαίο είναι και το γεγονός, πως η τζιχάντ («ιερός πόλεμος») πρωτοεμφανίστηκε στις τελευταίες δεκαετίες, όταν η CIA, τη δεκαετία του 1970, κλιμάκωσε την επέμβασή της στο Αφγανιστάν και στρατολόγησε χιλιάδες φανατικούς μουσουλμάνους (ανάμεσά τους και τον μπιν Λάντεν), να προσχωρήσουν στις τάξεις των «μουτζαχεντίν» (ιερούς πολεμιστές), για να γκρεμίσουν τη λαϊκοεπαναστατική εξουσία των άθεων και των κομμουνιστών.
Μπορεί ο Τζ. Μπους και οι απανταχού συνεταίροι του, της «αντιτρομοκρατικής» εκστρατείας, να δηλώνουν ότι συνεχίζουν αταλάντευτοι τη φιλοπόλεμη τακτική τους, αλλά τα πράγματα γίνονται όλο και δυσκολότερα, για τους ιμπεριαλιστές. Οι λαοί δεν παγιδεύονται στην εντεινόμενη συνεχώς καλλιέργεια της τρομοφοβίας και τρομοϋστερίας. Τα επικίνδυνα αδιέξοδα της ιμπεριαλιστικής πολιτικής της «νέας τάξης» γίνονται όλο και περισσότερο φανερά.
Τις προάλλες, η συντηρητική εφημερίδα της Ιαπωνίας «Σαγνκέι Σιμπούν» δημοσίευσε έρευνα της ιαπωνικής κοινής γνώμης, σύμφωνα με την οποία εννέα στους δέκα Ιάπωνες είναι αντίθετοι στην άμεση αποστολή στρατευμάτων τους στο Ιράκ. Πιο συγκεκριμένα, το 45% των ερωτηθέντων είναι κατηγορηματικά αντίθετο στην αποστολή δυνάμεων οποτεδήποτε, ενώ το 43% τονίζει την αντίθεσή του, για όσο διάστημα δεν αποκαθίσταται η σταθερότητα στο Ιράκ. Παράλληλα, η δημοτικότητα του Ιάπωνα πρωθυπουργού Κοϊζούμι σημειώνει σοβαρή πτώση, καθώς, από 60% το Σεπτέμβρη, έχει πέσει στο 46%, με κύρια αιτία την πολιτική της κυβέρνησής του στον πόλεμο του Ιράκ. Παρόμοια προβλήματα αντιμετωπίζει η κυβέρνηση της Ισπανίας. Τις προάλλες, ο Ισπανός πρωθυπουργός «διόρθωσε» την υπουργό Εξωτερικών, Αννα Παλάθιο, η οποία δήλωσε δημόσια ότι «η καθημερινή ζωή, πριν απ' όλα στη Βαγδάτη, βρίσκεται σε κατάσταση χειρότερη απ' ό,τι στην εποχή του Σαντάμ Χουσεΐν».