Ο Κ. Καραμανλής, ως βασικό μέτρο της οικονομικής πολιτικής της ΝΔ, προσδιόρισε τη δημοσιονομική εξυγίανση και το δραστικό περιορισμό της κρατικής σπατάλης. Τι σημαίνουν αυτά για τα λαϊκά στρώματα;

Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ δημοσιονομική πειθαρχία, αποτελεί βασικό μοχλό της οικονομικής πολιτικής όλων των αστικών κομμάτων. Εχει επιβληθεί και από την ΕΕ από τότε που οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της επεξεργάστηκαν τα κριτήρια για την ΟΝΕ και μετά τα κριτήρια του Συμφώνου Σταθερότητας. Ετσι, για τα κράτη - μέλη της ΕΕ απαγορεύεται τα ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού να υπερβούν το όριο του 3% του ΑΕΠ. Με αυτό ως κριτήριο άσκησαν πολιτική και η κυβέρνηση της ΝΔ 1990 - 1993 και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ μετά το 1993 ως τα σήμερα.

ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΕΣ δαπάνες στους κρατικούς προϋπολογισμούς περιλαμβάνουν τις δαπάνες λειτουργίας του κράτους, πχ στρατιωτικοί εξοπλισμοί, ανάπτυξη και θωράκιση των κατασταλτικών μηχανισμών, μισθοί και συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων και των εργαζομένων σε παραγωγικές επιχειρήσεις κρατικής ιδιοκτησίας, τα δημόσια έργα, διάφορες επιδοτήσεις των επιχειρηματιών κλπ., αλλά και δαπάνες για την Εκπαίδευση, το δημόσιο τομέα Υγείας, Πρόνοιας κλπ.

ΕΠΕΙΔΗ απ' αυτές τις δαπάνες όσες έχουν σχέση με τον κρατικό μηχανισμό, τα δημόσια έργα και τις επιδοτήσεις επιχειρηματιών δεν μπορούν να περιοριστούν, η δημοσιονομική πειθαρχία επιβάλλεται με την περικοπή των δαπανών για την Εκπαίδευση την Υγεία, την Πρόνοια, τη χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων κλπ. τομείς που ιδιωτικοποιούνται - εμπορευματοποιούνται. Ετσι η δημοσιονομική πειθαρχία και εξυγίανση σημαίνει δραστική περικοπή των κρατικών δαπανών για μισθούς και συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων, για Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, προστασία των ανέργων, των εισφορών του κράτους για την κοινωνική ασφάλιση κλπ.

Αν η ΝΔ εννοεί σπατάλες στα δημόσια έργα την υπέρβαση των αρχικών προϋπολογισμών, η ίδια όταν ήταν κυβέρνηση δεν το αντιμετώπισε και δεν μπορεί να το κάνει, αφού η πολιτική της υπηρετεί και τους μεγαλοεργολάβους. Αλλά και αυτά πλέον γίνονται με συγχρηματοδότηση κράτους και μεγαλοεπιχειρηματιών,(αυτοχρηματοδότηση το λένε επίσημα), τα εκμεταλλεύονται οι μεγαλοεπιχειρηματίες πληρώνοντάς τους ο λαός τίμημα για τη χρήση τους (πχ διόδια).

ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ η ΝΔ συνοδεύει αυτό το μέτρο με τη λεγόμενη απελευθέρωση των αγορών, που σημαίνει ότι όλοι αυτοί οι τομείς παραδίδονται στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Αλλά η ΝΔ μιλά και για κανόνες ανταγωνισμού και ελεύθερης αγοράς ως πλαίσιο λειτουργίας και δράσης και του δημόσιου τομέα. Που σημαίνει ότι ακόμη κι αν ένα ελάχιστο μέρος αυτών των υπηρεσιών παραμείνει στο κράτος, και αυτές να παρέχονται ανταποδοτικά με πληρωμή. Και επειδή κοστίζουν, για τους μη έχοντες θα είναι όχι με βάση τις σύγχρονες ανάγκες αλλά εντελώς υποβαθμισμένες.

ΑΡΑ Μ' ΑΥΤΗ την πολιτική, η ΝΔ, όπως άλλωστε και το ΠΑΣΟΚ, πλήττουν το λαϊκό εισόδημα, τόσο με την πολιτική σκληρής λιτότητας και μείωσης μισθών και συντάξεων, με το ότι τα λαϊκά στρώματα θα είναι αναγκασμένα να πληρώνουν μεγάλα ποσά, έχοντας ήδη ξαναπληρώσει, μέσω της φορολογίας, για Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια. Αλλωστε το είπε και ο Κ. Μητσοτάκης ότι χρειάζεται σκληρή οικονομική πολιτική και δεν εννοούσε ότι αυτή θα πλήξει τους μεγαλοεπιχειρηματίες, αλλά το λαό. Αυτό εννοούν όταν μιλούν για ισχυρή οικονομία που χρειάζεται δημοσιονομική πειθαρχία.