ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Μια αμαρτωλή ιστορία...

Γρηγοριάδης Κώστας

Το συγκρότημα «Πόρτο Καρράς» (τρία ξενοδοχεία, μαρίνα και αμπελώνες σε έκταση - φιλέτο χιλιάδων στρεμμάτων στη Χαλκιδική) ανήκε στην οικογένεια του εφοπλιστή Καρρά. Η έκταση είχε αγοραστεί από μονή στον καιρό της δικτατορίας, με τις ευλογίες της οποίας ο εφοπλιστής ξεκίνησε το 1973 τη δημιουργία του συγκροτήματος. Αργότερα και παρά την απλόχερη βοήθεια των τότε κυβερνήσεων της ΝΔ και τα μπόλικα δάνεια της Εθνικής Τράπεζας, όμως, η επιχείρηση χρεοκόπησε κι εκατοντάδες εργαζόμενοι πετάχτηκαν στο δρόμο. Ετσι, το συγκρότημα βρέθηκε στην κατοχή της δανειοδότριας τράπεζας. Τον Αύγουστο του 1996 και λίγες μέρες πριν προκηρυχτούν οι εκλογές, η κυβέρνηση Σημίτη ξεπουλά σε εταιρία του Κ. Στέγγου την έκταση των 17.000 στρεμμάτων στη Σιθωνία Χαλκιδικής, προετοιμάζοντας και την αλλαγή ιδιοκτησίας του συγκροτήματος. Στα τέλη του 1999 με αρχές του 2000 κι ενώ η χώρα βρισκόταν πάλι σε προεκλογική περίοδο, με τις ευλογίες της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, το συγκρότημα πωλείται από την Εθνική Τράπεζα σε μια «πολλά υποσχόμενη» κατασκευαστική εταιρία, την «Ολυμπιακή Τεχνική» του κ. Κ. Στέγγου, αντί των 96 εκατομμυρίων ευρώ και «ξεχνώντας» να διασφαλίσει τα συμφέροντα των μέχρι τότε εργαζομένων. Πρωθυπουργός ήταν και πάλι ο Κ. Σημίτης, υπουργός Εθνικής Οικονομίας ο Γ. Παπαντωνίου και υπουργός Ανάπτυξης ο Ελ. Βενιζέλος.

Γιατί, όμως, ήταν πολλά υποσχόμενη η «Ολυμπιακή Τεχνική»; Η απάντηση δίνεται σε διπλανό σχόλιο.

... εξυπηρέτησης της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας»

Η εταιρία «Ολυμπιακή Τεχνική» ιδρύθηκε το 1965 κι όπως περηφανεύεται ο ιδιοκτήτης της ξεκίνησε με μια μπουλντόζα. Το 1994 ήταν μια μικρή σχετικά κατασκευαστική εταιρία, αλλά εισάγεται στο Χρηματιστήριο Αθηνών. Το 1999 - την ίδια στιγμή που αγοράζει το «Πόρτο Καρράς» - βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της μεγάλης ανόδου-φούσκας του χρηματιστηρίου. Την περίοδο αυτή προχωρεί σε αλλεπάλληλες αυξήσεις κεφαλαίων και εξαγορές εταιριών (κυρίως στο εξωτερικό - ΗΠΑ, Βρετανία, Βαλκάνια) χάρη στις οποίες δημιουργεί έναν ισχυρό όμιλο. Τη χρονική περίοδο 1999-2000 «μαζεύει» απ' το χρηματιστήριο το ασύλληπτο ποσό των 111 δισ. δραχμών. Το Φλεβάρη του 2003 υπογράφει με τον Γ. Παπανδρέου, ως υπουργό Εξωτερικών, τη συμφωνία για τη διοργάνωση της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, πέρσι τον Ιούνη, παίρνοντας εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για τη διαμόρφωση των χώρων. Να σημειωθεί, ακόμη, ότι η ίδια εταιρία συμμετέχει στην υποτιθέμενη λύση για την επαναλειτουργία των μεταλλείων Χαλκιδικής (με «αρχιτέκτονες» τους Ν. Χριστοδουλάκη και Χρ. Πάχτα), ενώ έχει αναδειχτεί πλειοδότης για την ανάληψη του συνεδριακού κέντρου στο Ελληνικό, στο χώρο του παλιού αεροδρομίου, όπου υποτίθεται πως θα γίνει το μεγαλύτερο μητροπολιτικό κέντρο στην Ευρώπη, σύμφωνα με παλιότερες υποσχέσεις του Κ. Σημίτη...

Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του...

Μικρογραφία της αντιλαϊκής πολιτικής

Το 'χουμε υπογραμμίσει πάμπολλες φορές. Τούτες τις μέρες όμως και καθώς η υπόθεση της τροπολογίας - σκάνδαλο για τη Σιθωνία Χαλκιδικής μονοπωλεί το ενδιαφέρον και τις σχετικές συζητήσεις στα ΜΜΕ, θεωρούμε σκόπιμο να επανέλθουμε.

Η περίπτωση της τροπολογίας και η σκανδαλώδης επιχείρηση εξυπηρέτησης του συγκεκριμένου μεγαλοεπιχειρηματία αποτελεί μια από τις πάμπολλες ανάλογες περιπτώσεις, μια μικρογραφία της αντιλαϊκής, κυρίαρχης πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Χρειάζεται, άραγε, να θυμίσουμε τη σχετική αναθεώρηση του Συντάγματος (π.χ. άρθρο 24), την πολιτική ξεπουλήματος των δημόσιων επιχειρήσεων και περιουσίας, τα κάθε λογής προνόμια, επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές κλπ., κλπ., προς τους μεγαλοεπιχειρηματίες, την αντιδραστική και προς όφελος της ολιγαρχίας αλλαγή των εργασιακών σχέσεων (μερική απασχόληση, ευλυγισία κλπ.), την εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Παιδείας κλπ.; Είναι απαραίτητο, άραγε, να σημειώσουμε ότι οι πολιτικές αυτές - όμοιες για ΠΑΣΟΚ και ΝΔ - εφαρμόζονταν και εφαρμόζονται, όπως λένε οι εμπνευστές τους, χάριν της ανάπτυξης, της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, της ευημερίας της χώρας και του λαού; ΄Η, μήπως, χρειάζεται να υπογραμμίσουμε ότι δεν υπάρχει η παραμικρή ουσιαστική διαφορά μεταξύ της νόμιμης καταλήστευσης του λαϊκού μόχθου και της παράνομης; Μορφές καταλήστευσης, που αποτελούν τις δυο όψεις του ίδιου νομίσματος, της πολιτικής προς όφελος της ολιγαρχίας του πλούτου;

Να «αποπέμψουμε» την πολιτική τους

Η υπόθεση Πάχτα και η δυσωδία που εκλύει αναδεικνύει μετ' επιτάσεως την ανάγκη στην επικείμενη εκλογική αναμέτρηση οι εργαζόμενοι, οι νέοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα να καταδικάσουν αποφασιστικά το δικομματισμό και την πολιτική του. Η επίμαχη τροπολογία, που δεν αποτελεί παρά την κορυφή του «παγόβουνου», συνιστά έκφραση ενός οργίου παράνομης καταλήστευσης του λαϊκού μόχθου, της δημόσιας περιουσίας, του φυσικού πλούτου της χώρας και της παράδοσής του στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Και είναι η μία όψη ενός νομίσματος που στην άλλη του πλευρά έχει τις νόμιμες - με βάση τους δικούς τους νόμους - παροχές προς το μεγάλο κεφάλαιο, τα σκανδαλώδη προνόμια, τη με κάθε τρόπο ενίσχυσή του από έναν «κορβανά» που γεμίζει με τον ιδρώτα και τη δουλιά των εργαζομένων.

Αυτή είναι η πολιτική των δύο κομμάτων, και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Κι αυτή την πολιτική δεν είναι καθόλου διατεθειμένοι να την αλλάξουν, άσχετα από το αν, προκειμένου να αρπάξουν ψήφους, αναγκάζονται να προβούν σε κινήσεις εντυπωσιασμού, όπως αυτή της αποπομπής όσων υπέγραψαν την τροπολογία. Αυτή η πολιτική όμως στις επερχόμενες εκλογές μπορεί να δεχτεί ένα ηχηρό ράπισμα που θα την κλονίσει συθέμελα. Απαιτείται μαζική καταδίκη των δύο κομμάτων. Απαιτείται όμως περισσότερο επιβράβευση της μόνης ριζικά διαφορετικής και αντίπαλης του δικομματισμού πολιτικής πρότασης, της πρότασης του ΚΚΕ.

Με την ενίσχυση του ΚΚΕ, την εκλογική του ισχυροποίηση, οι εργαζόμενοι, ο λαός στο σύνολό του, διαμηνύει το «φτάνει πια», κάνει την οργή του δύναμη ανατροπής και δρομολόγησης εξελίξεων προς όφελός του, θέτει εμπόδια στο δικομματικό οδοστρωτήρα που απειλεί να σαρώσει ότι απέμεινε όρθιο από τις κατακτήσεις δεκαετιών και εκλύει κόντρα στην αποφορά του συστήματός τους «άρωμα» αγωνιστικής ανάτασης, αισιοδοξίας, ελπίδας για το αύριο. Ψήφος στο ΚΚΕ σημαίνει ώθηση στην προσδοκία για ουσιαστική αλλαγή, επένδυση με σίγουρη απόδοση για τα λαϊκά συμφέροντα.

Πλησιάζοντας η 7η του Μάρτη πολλοί περισσότεροι πρέπει να έχουν πειστεί για την ανάγκη η ψήφος τους να αξιοποιηθεί υπέρ τους, να μην αφήσουν αυτό το όπλο να στραφεί σε βάρος τους! Για την ανάγκη στήριξης των ψηφοδελτίων του ΚΚΕ και των συνεργαζόμενων μαζί του. Στήριξης της πολιτικής του πρότασης. Αυτή είναι η μόνη ρεαλιστική επιλογή για το λαό σήμερα. Καθένας που πείθεται, κάθε μία ψήφος στο ΚΚΕ, είναι ένα μήνυμα αντίστασης, είναι ένα χτύπημα στη μοιρολατρία. Είναι μια αχτίδα αισιοδοξίας πως η επόμενη μέρα των εκλογών θα είναι μια καλύτερη μέρα για τα λαϊκά στρώματα. Για αυτή την προοπτική αξίζει όσοι έχουμε ήδη πειστεί να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό για να την κάνουμε πραγματικότητα στις 8 του Μάρτη.