Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης χαρακτήρισε «φαιδρά» τα περί προβοκατόρων και απέδωσε τα επεισόδια στους διαδηλωτές...

Το θέμα έφερε στη Βουλή, με Επίκαιρη Ερώτηση, ο βουλευτής του ΚΚΕ Ν. Γκατζής και κάλεσε τον υπουργό να απαντήσει για τη δράση των προβοκατόρων στο υπουργείο Εξωτερικών και για την ταυτότητα της μοτοσικλέτας, οι επιβάτες της οποίας κυνηγούσαν και χτυπούσαν διαδηλωτές.

Ο υπουργός ισχυρίστηκε ότι «η καταγγελία για την εμφάνιση αγνώστων ατόμων με αλυσίδες και ρόπαλα έξω από το υπουργείο Εξωτερικών δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και υπήρξε και έρευνα για αυτό. Δεν προέκυψε απολύτως καμία ούτε καν ένδειξη ότι υπήρξε η είσοδος ή η έξοδος ατόμων από το υπουργείο Εξωτερικών».

Σχετικά με τη δεύτερη καταγγελία, για την κίνηση της μοτοσικλέτας, ο Μ. Χρυσοχοΐδης είπε ότι «δεν υπάρχει τέτοιος αριθμός (ΥΠΣ 387) κυκλοφορίας, που αναφέρεται στην Ερώτηση, γιατί ο αριθμός δεν ανταποκρίνεται σε αριθμούς κυκλοφορίας που χορηγεί το υπουργείο Συγκοινωνιών, δεδομένου ότι το γράμμα Π δε χρησιμοποιείται για αριθμούς κυκλοφορίας μοτοσικλετών και αυτοκινήτων».

Το ότι ερευνήσατε ότι οι προβοκάτορες δε βγήκαν από το υπουργείο Εξωτερικών δε σημαίνει ότι αυτοί δεν υπήρξαν, είπε στην τοποθέτησή του ο Ν. Γκατζής και επισήμανε:

«Ρωτήσατε κανέναν από τη διμοιρία των ΜΑΤ αν αυτοί οι 20-25 που βγήκαν από τη συγκεκριμένη περιοχή, να μην πω το ξενοδοχείο, εμφανίστηκαν μπροστά στη διμοιρία των ΜΑΤ, έδειξαν ένα σήμα και προσπέρασαν και κάθισαν μάλιστα δίπλα τους ανενόχλητοι; Ρωτήσατε ποιοι ήταν αυτοί»;

Για τη μοτοσικλέτα, ο βουλευτής ανέφερε ότι έγινε επίσημη καταγγελία από την Αλ. Παπαρήγα ότι η μοτοσικλέτα σταμάτησε στην Ιερά Οδό και οι αναβάτες μίλησαν στον ασύρματο σε διμοιρία των ΜΑΤ και υπογράμμισε:

«Εγινε κάποια ΕΔΕ να δείτε ποια μηχανή σταμάτησε εκεί; Εγώ σας λέω ότι τα στοιχεία μπορεί και να μην πάρθηκαν σωστά, γιατί εκείνη την ώρα αυτοί σκορπούσαν τον τρόμο. Δε σας βάζει σε υποψία ότι πίσω από όλη αυτή την υπόθεση μπορεί να μην έχετε εσείς την ευθύνη ή να μην πω η κυβέρνηση, αλλά κινούνται όλες αυτές οι διαδικασίες πίσω από την πλάτη ίσως της κυβέρνησης, να μην πω την ενοχή της, και δημιουργούνται όλα αυτά τα προβλήματα;

Είναι δυνατόν αυτοί οι προβοκάτορες 26 χρόνια να μην συλλαμβάνονται και όταν έχουμε επίσημες καταγγελίες να μας λέτε ότι είναι αστήρικτες, γιατί η μοτοσικλέτα δεν έχει αυτόν τον αριθμό; `Η ότι οι 20-25 προβοκάτορες δε βγήκαν από το ξενοδοχείο; Πού θα πάει αυτή η κατάσταση; Εχουμε μετατραπεί σε χώρα προβοκατόρων και η κυβέρνηση είναι ουσιαστικά ένα εκτελεστικό όργανο επιβολής κατασταλτικών και αυταρχικών μέτρων, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των ξένων και της πλουτοκρατία στη χώρα μας. Η δημοκρατία κινδυνεύει και πρέπει να παρθούν μέτρα».

Στη δευτερολογία του, ο υπουργός επανέλαβε τους ισχυρισμούς του ότι τα περί προβοκατόρων «είναι φαιδρά» και έριξε ουσιαστικά την ευθύνη για τα επεισόδια στους διαδηλωτές, λέγοντας «υπήρξε ένα λάθος, το οποίο πράξατε κάποια συγκεκριμένη στιγμή και να μην επαναληφθεί σας παρακαλώ».

Δίπλα, όμως, στον απροκάλυπτο αντικομμουνισμό των κυβερνητικών στελεχών και των φερεφώνων της κυβερνητικής προπαγάνδας εμφανίστηκαν και οι υπέρμαχοι μιας συγγενούς και εξίσου επικίνδυνης άποψης, της άποψης που συνοψίζεται στο σύνθημα: Εξω τα κόμματα απ' τα σχολεία. Η ίδια άποψη επανέρχεται και προσαρμόζεται αναλόγως σε κάθε κινητοποίηση, γίνεται «έξω τα κόμματα από τις αγροτικές κινητοποιήσεις», ή «έξω τα κόμματα απ' τα συνδικάτα»...

Στην προέκτασή της αυτή η άποψη εξυπηρετεί και εξυπηρετείται από μια αντιδραστική αντίληψη για τη λειτουργία και τη δραστηριότητα των κομμάτων και γενικότερα του πολιτικού συστήματος. Την αντίληψη που θέλει τα κόμματα εκλογικούς μηχανισμούς, μηχανισμούς εκλογικής πελατείας, που θα δραστηριοποιούνται κάθε τέσσερα χρόνια και θα αποσύρονται στη συνέχεια στη Βουλή. Και είναι απορίας άξιο ότι αυτοί που υπερασπίζονται μια τέτοια αντίληψη έρχονται στη συνέχεια και μιλούν για απαξίωση των κομμάτων και για αδιαφορία των πολιτών.

Οι κήρυκες αυτών των αντιλήψεων υποστηρίζουν ότι η απομάκρυνση των κομμάτων από τους λαϊκούς αγώνες θα οδηγήσει στην «απελευθέρωση» από τις κομματικές σκοπιμότητες. Στην πραγματικότητα οδηγούν στην υποταγή στην κυρίαρχη πολιτική.

Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, η νεολαία πρέπει να αποκρούσουν αυτές τις αντιλήψεις, που στο όνομα των συμφερόντων τους προωθούν την αδρανοποίηση και τελικά την καθυπόταξή τους.