Στο παγωμένο, τυλιγμένο με ομίχλη, τοπίο της λίμνης Κερκύνης, μέσα από την οποία «αναδυόταν» ένα χωριό - δημιούργημα της κινηματογραφικής «Ποίησης» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, εμπνεύστηκε η Ελένη Καραΐνδρου το βασικό μουσικό θέμα της ταινίας «Το λιβάδι που δακρύζει». Μια μουσική ανάβρυσμα των καημών αμέτρητων - μέσα στο διάβα του 20ού αιώνα - ξεριζωμένων ψυχών. Κι ακόμα ανάβρυσμα της συνήχησης των «αισθημάτων» μουσικών οργάνων, λχ όπως είναι ο «λυγμός» της πολίτικης λύρας, η γλυκύτητα της άρπας, η μελαγχολία του ακορντεόν μπαγιάν, η «επική ανάσα» του κόρνο. Γι' αυτό και με τη μουσική αυτή «δακρύζει» κι η ψυχή του ακροατή της.

Η μουσική της Ελένης Καραΐνδρου για το «Λιβάδι που δακρύζει» άρχισε χτες το δισκογραφικό ταξίδι της (έκδοση της ECM), με παρουσίασή της από τον Παύλο Μαραβέλια («Λύρα»), την κορυφαία Ελληνίδα συνθέτρια και τον παραγωγό του cd, Μάμφρεντ Αϊχερ. «Γιορτή» χαρακτήρισε τη χτεσινή παρουσίαση του δίσκου η Ελένη Καραΐνδρου, καθώς με αυτόν μετρά την έβδομη συνεργασία της με τον «ιδεολογικά και αισθητικά "συγγενή" της» Θόδωρο Αγγελόπουλο και την έκτη με τον Μάμφρεντ Αϊχερ. Στη συνθετική δημιουργία της για το «Λιβάδι που δακρύζει» η Καραΐνδρου «ξαναγύρισε» στον ήχο της πολίτικης λύρας, που πρωτοχρησιμοποίησε στη μουσική της για την παράσταση των «Τρωάδων» του Ευριπίδη, θέλοντας -για προφανείς λόγους- αυτά τα δύο μουσικά έργα να αποτελέσουν ένα «ελεγειακό δίπτυχο του ανθρώπινου ξεριζωμού». Δίπτυχο «θραυσμάτων της μνήμης και ηχοχρωμάτων από κοντινές περιοχές ξεριζωμών».

Η Ελένη Καραΐνδρου με χαρά, επαίνους και πολλές ευχαριστίες ονομάτισε τους συνεργάτες αυτού του δίσκου της. Πρόκειται για τους σολίστ Μαρία Μπιλντέα (άρπα), Ρενάτο Ρίπο (βιολοντσέλο), Κωνσταντίνο Ράπτη (ήρθε από τη Ρωσία για να παίξει ρώσικο ακορντεόν μπαγιάν), Σωκράτη Σινόπουλο (πολίτικη λύρα), Βαγγέλη Σκούρα (κόρνο), Σέργκιου Ναστάζα (βιολί), Αγγελο Ρεπαπή (κοντραμπάσο). Την «Καμεράτα» σε διεύθυνση του Αλέξανδρου Μυράτ, και Μεικτή Χορωδία με διεύθυνση του Αντώνη Κοντογεωργίου.

Αναφερόμενη στο «δηλωμένο φιλέλληνα» Μάμφρεντ Αϊχερ, η συνθέτρια εξέφρασε την ελπίδα «να καταφέρουμε να μεταφέρουμε το κέντρο των δραστηριοτήτων του στην Ελλάδα», ενώ ο ίδιος είπε «εκτός από τις συναυλίες που προγραμματίζουμε στη Ρώμη, στο Μόναχο και αλλού, θα ήθελα να συνεργαστούμε σε ένα ευρύτερο φάσμα μουσικής, με νέες συνθέσεις εδώ στην Ελλάδα».

Η μουσική για το «Λιβάδι που δακρύζει» θα παρουσιαστεί σε παγκόσμια πρώτη, στη Ρώμη, στις 24 Απρίλη. Στην Ελλάδα θα παρουσιαστεί, μαζί με τη μουσική για τις «Τρωάδες», σε τέσσερις συναυλίες που θα δοθούν το Νοέμβρη.

Πρεμιέρα, αύριο, στη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου με το νέο έργο του Μιχάλη Δήμου «Ο από... μηχανής άνεμος», σε σκηνοθεσία - μουσική επιμέλεια Κώστα Τσιάνου, σκηνικά - κοστούμια Νίκου Σαριδάκη, φωτισμούς Ανδρέα Μπέλλη. Παίζουν: Γιώργος Μοσχίδης, Μπέττυ Βαλάση, Νικολέττα Βλαβιανού, Χρήστος Βασιλόπουλος, Περικλής Καρακωνσταντόγλου.

Σκληρές, αλλά και τραγελαφικές συγκρούσεις διαδραματίζονται σ' ένα ελληνικό σπίτι... Ο συγγραφέας μιλά για μια «αρχέγονη μηχανή κυριαρχίας και εξαπάτησης...» και για «ανθρώπους που καταστρέφονται παίζοντας...». Ενας κατάκοιτος γέρος, με το μυαλό του χαμένο στο σκοτεινό και συγκεχυμένο κόσμο του, βρίσκεται αφημένος στο έλεος, τον οίκτο και τα βασανιστικά παιχνίδια της γυναίκας που τον φροντίζει. Η Κούλα, που τον φροντίζει χρόνια, συντηρεί μια σχέση, στην οποία οι δυο τους έχουν παίξει άπειρες φορές το ρόλο του θύτη και του θύματος.

Παλιά ερωμένη του γέρου, αλλά και του γιου του, του Μίλτου, που από καιρό βρίσκεται στη φυλακή, βασανισμένη και ανικανοποίητη από τη ζωή της, ρίζωσε στο σπίτι και ακολουθεί τις «διαδρομές» του κατακερματισμένου μυαλού του γέρου. Ενισχύοντας και επιβάλλοντας ψευδαισθήσεις στον κατάκοιτο γέρο, γλιστρά και χάνεται συχνά μέσα στην τρέλα του. Η αγάπη και ο οίκτος της γι' αυτόν συνυπάρχει με τη δίψα της για εκδίκηση και αποκατάσταση μιας δικαιοσύνης για τα χρόνια που έζησε φροντίζοντας γιο και πατέρα.

Η Ελλη, η νεαρή γυναίκα του Στέλιου, του δεύτερου γιου του γέρου, βοηθάει την Κούλα, προσπαθώντας να κρατήσει κάποιες αποστάσεις από το νοσηρό κλίμα αυτής της ιδιόρρυθμης σχέσης. Τρομάζει από τα παιχνίδια της, διαπιστώνοντας ότι η Κούλα δεν παίζει μόνο με τους άλλους ανθρώπους, αλλά και με την ίδια της τη ζωή, βουλιάζοντας στις ψευδαισθήσεις που η ίδια έχει δημιουργήσει. Ο Στέλιος αποφασίζει να ανατρέψει την παντοδυναμία της Κούλας και να τη διώξει από το σπίτι και τη ζωή τους.