Η μουσική της Ελένης Καραΐνδρου για το «Λιβάδι που δακρύζει» άρχισε χτες το δισκογραφικό ταξίδι της (έκδοση της ECM), με παρουσίασή της από τον Παύλο Μαραβέλια («Λύρα»), την κορυφαία Ελληνίδα συνθέτρια και τον παραγωγό του cd, Μάμφρεντ Αϊχερ. «Γιορτή» χαρακτήρισε τη χτεσινή παρουσίαση του δίσκου η Ελένη Καραΐνδρου, καθώς με αυτόν μετρά την έβδομη συνεργασία της με τον «ιδεολογικά και αισθητικά "συγγενή" της» Θόδωρο Αγγελόπουλο και την έκτη με τον Μάμφρεντ Αϊχερ. Στη συνθετική δημιουργία της για το «Λιβάδι που δακρύζει» η Καραΐνδρου «ξαναγύρισε» στον ήχο της πολίτικης λύρας, που πρωτοχρησιμοποίησε στη μουσική της για την παράσταση των «Τρωάδων» του Ευριπίδη, θέλοντας -για προφανείς λόγους- αυτά τα δύο μουσικά έργα να αποτελέσουν ένα «ελεγειακό δίπτυχο του ανθρώπινου ξεριζωμού». Δίπτυχο «θραυσμάτων της μνήμης και ηχοχρωμάτων από κοντινές περιοχές ξεριζωμών».
Η Ελένη Καραΐνδρου με χαρά, επαίνους και πολλές ευχαριστίες ονομάτισε τους συνεργάτες αυτού του δίσκου της. Πρόκειται για τους σολίστ Μαρία Μπιλντέα (άρπα), Ρενάτο Ρίπο (βιολοντσέλο), Κωνσταντίνο Ράπτη (ήρθε από τη Ρωσία για να παίξει ρώσικο ακορντεόν μπαγιάν), Σωκράτη Σινόπουλο (πολίτικη λύρα), Βαγγέλη Σκούρα (κόρνο), Σέργκιου Ναστάζα (βιολί), Αγγελο Ρεπαπή (κοντραμπάσο). Την «Καμεράτα» σε διεύθυνση του Αλέξανδρου Μυράτ, και Μεικτή Χορωδία με διεύθυνση του Αντώνη Κοντογεωργίου.
Αναφερόμενη στο «δηλωμένο φιλέλληνα» Μάμφρεντ Αϊχερ, η συνθέτρια εξέφρασε την ελπίδα «να καταφέρουμε να μεταφέρουμε το κέντρο των δραστηριοτήτων του στην Ελλάδα», ενώ ο ίδιος είπε «εκτός από τις συναυλίες που προγραμματίζουμε στη Ρώμη, στο Μόναχο και αλλού, θα ήθελα να συνεργαστούμε σε ένα ευρύτερο φάσμα μουσικής, με νέες συνθέσεις εδώ στην Ελλάδα».
Η μουσική για το «Λιβάδι που δακρύζει» θα παρουσιαστεί σε παγκόσμια πρώτη, στη Ρώμη, στις 24 Απρίλη. Στην Ελλάδα θα παρουσιαστεί, μαζί με τη μουσική για τις «Τρωάδες», σε τέσσερις συναυλίες που θα δοθούν το Νοέμβρη.
Σκληρές, αλλά και τραγελαφικές συγκρούσεις διαδραματίζονται σ' ένα ελληνικό σπίτι... Ο συγγραφέας μιλά για μια «αρχέγονη μηχανή κυριαρχίας και εξαπάτησης...» και για «ανθρώπους που καταστρέφονται παίζοντας...». Ενας κατάκοιτος γέρος, με το μυαλό του χαμένο στο σκοτεινό και συγκεχυμένο κόσμο του, βρίσκεται αφημένος στο έλεος, τον οίκτο και τα βασανιστικά παιχνίδια της γυναίκας που τον φροντίζει. Η Κούλα, που τον φροντίζει χρόνια, συντηρεί μια σχέση, στην οποία οι δυο τους έχουν παίξει άπειρες φορές το ρόλο του θύτη και του θύματος.
Παλιά ερωμένη του γέρου, αλλά και του γιου του, του Μίλτου, που από καιρό βρίσκεται στη φυλακή, βασανισμένη και ανικανοποίητη από τη ζωή της, ρίζωσε στο σπίτι και ακολουθεί τις «διαδρομές» του κατακερματισμένου μυαλού του γέρου. Ενισχύοντας και επιβάλλοντας ψευδαισθήσεις στον κατάκοιτο γέρο, γλιστρά και χάνεται συχνά μέσα στην τρέλα του. Η αγάπη και ο οίκτος της γι' αυτόν συνυπάρχει με τη δίψα της για εκδίκηση και αποκατάσταση μιας δικαιοσύνης για τα χρόνια που έζησε φροντίζοντας γιο και πατέρα.
Η Ελλη, η νεαρή γυναίκα του Στέλιου, του δεύτερου γιου του γέρου, βοηθάει την Κούλα, προσπαθώντας να κρατήσει κάποιες αποστάσεις από το νοσηρό κλίμα αυτής της ιδιόρρυθμης σχέσης. Τρομάζει από τα παιχνίδια της, διαπιστώνοντας ότι η Κούλα δεν παίζει μόνο με τους άλλους ανθρώπους, αλλά και με την ίδια της τη ζωή, βουλιάζοντας στις ψευδαισθήσεις που η ίδια έχει δημιουργήσει. Ο Στέλιος αποφασίζει να ανατρέψει την παντοδυναμία της Κούλας και να τη διώξει από το σπίτι και τη ζωή τους.
Ηρθε ο Καραμανλής μαζί με τη δημοκρατία, και χάρηκα και γω. Δε θυμάμαι αν ο κόσμος χαιρότανε για τη δημοκρατία ή για τον Καραμανλή. Μετά κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά.
Είχα μεγαλώσει κιόλας και κατάλαβα ότι η Δεξιά πρέπει να φύγει. Μας δούλευαν ψιλό γαζί και επιτέλους είχε έρθει κι ο Αντρέας στην Ελλάδα. Χωρίς γραβάτες κι αηδίες. Με νέες ιδέες, δημοκρατικές. Εφερνε το Σοσιαλισμό. Ναι ήταν αλήθεια. Ο δικός μας άνθρωπος ήταν πιο επαναστάτης κι από τα παιδιά του Πολυτεχνείου! Μας έδωσε την ελπίδα! Ποια ελπίδα; Τη βεβαιότητα ότι η Ελλάδα θα σταθεί στα πόδια της...
Μόνο το ΚΚΕ ακουγότανε, μονότονα, ίδιο. Μα δε βαριούνται αυτοί οι άνθρωποι, τα ίδια και τα ίδια;
Εν τω μεταξύ κάτι φρικτό βγήκε στη φόρα. Σκάνδαλα λέει, τα τρώνε μεταξύ τους και τέτοια. Τα καλά της Δεξιάς. Κάτι πάμπερς και τέτοια. Καλά! Τι να προλάβει αυτός ο Αντρέας πια! Αλλωστε, ο ίδιος αποδείχτηκε αθώος. Στο κάτω κάτω μπήκαμε και στην ΕΟΚ. Ισάξιοι, δηλαδή, με τους άλλους στην Ευρώπη. Σαν κανονικοί.
Μετά ο Αντρέας πέθανε χωρίς να το θέλει, γιατί είχε ακόμα να δώσει πολλά, κι ήρθε ο Σημίτης. Εγώ εκεί, ΠΑΣΟΚ. Ο Σημίτης στο κάτω κάτω έχει κάνει και στη Γερμανία. Δείχνει σταθερός. Τον τρέμουνε και στο κόμμα του.
Καλά τόσο πολύ εκτιμούν τις ιδέες του ΚΚΕ όλοι; Και τότε μία σατανική σκέψη πέρασε απ' το μυαλό μου: Γιατί να μην ψηφίσω κατευθείαν ΚΚΕ;
Παρατείνονται έως τις 22/2 οι παραστάσεις των «Tiger Lillies» στο «BIG TOP THEATRE». Το δημοφιλές συγκρότημα δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 1990. Ξεκινώντας από τις γειτονιές του Σόχο στο Λονδίνο, γρήγορα έγινε γνωστό σε ολόκληρη την Ευρώπη, ενθουσιάζοντας το κοινό του με τις πρωτοποριακές παραστάσεις του. «Ψυχή» του συγκροτήματος είναι ο μεγάλης φωνητικής γκάμας, έως «καστράτος», τραγουδιστής Μάρτιν Ζακς. Τα άλλα μέλη του γκρουπ είναι ο Adrian Huge (ντραμς) και ο Adrian Stout (μπάσο). Το πρόγραμμα περιλαμβάνει ακόμη, χορευτές, ζογκλέρ και αναγνωρισμένους καλλιτέχνες του βαριετέ.