Οι άνθρωποι του Πολιτισμού «που έχουν τάξει την τέχνη τους στην υπηρεσία του λαού, που έχουν την ευαισθησία και την ιδιαίτερη ικανότητα να βλέπουν πίσω από τα φαινόμενα, που βλέπουν τη δουλιά τους να αποδυναμώνεται, που νιώθουν χρέος τους να κρατούν την τέχνη τους ζωντανή και με αυτή να αποκαλύπτουν την αλήθεια, όσο κι όπου κι αν είναι κρυμμένη», όπως υπογράμμισε με τον εισαγωγικό χαιρετισμό του ο Κώστας Καζάκος, επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΚΚΕ, προσέτρεξαν, προχτές το βράδυ στο θέατρο «Βεάκη», ανταποκρινόμενοι στην πρόσκληση του ΚΚΕ, για μια συνάντηση με την Γενική Γραμματέα της ΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα. Το θέμα της οι εκλογές, οι πολιτικές εξελίξεις και τα κρίσιμα προβλήματα του Πολιτισμού μας και των «εργατών» του.

Και ήταν μια συνάντηση ειλικρινής με πολύ μεγάλη ανταπόκριση που δεν περιορίζεται στον ορίζοντα της σημερινής συγκυρίας. Η αίθουσα του ιστορικού θεάτρου κατακλύστηκε από συγγραφείς και καλλιτέχνες, με παλιούς δεσμούς με το ΚΚΕ, από τα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης και τα μετεμφυλιακά. Από καλλιτέχνες, οι οποίοι «δέθηκαν» ή βρίσκονται πλάι του από τη μεταπολίτευση και εντεύθεν. Από πολλούς καλλιτέχνες, οι οποίοι, αν και αποστασιοποιημένοι για ένα διάστημα, «επέστρεψαν», διαπιστώνοντας και εκτιμώντας τη συνέπεια λόγων και έργων του. Την αταλάντευτη, ασυμβίβαστη αντίστασή του σ' όσους και όσα βλάπτουν το λαό και τον τόπο μας. Αλλά και πολλούς καλλιτέχνες, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια ή και για πρώτη φορά προσεγγίζουν το ΚΚΕ, ακριβώς επειδή διαπίστωσαν και βίωσαν και οι ίδιοι το δικομματικό εμπαιγμό του λαού και τις ολέθριες και για τον Πολιτισμό.

Παίρνοντας το λόγο η ΓΓ της ΚΕ, του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, επισήμανε: «Δεν είμαστε ειδικοί στα θέματα του Πολιτισμού και της Τέχνης, αλλά με τον καθημερινό μας λόγο προσπαθούμε να συμβάλουμε στα θέματα του Πολιτισμού. Θέματα, τα οποία, μετεκλογικά, πρέπει να συζητήσουμε».

Η Αλέκα Παπαρήγα, κάνοντας μια σύντομη αναφορά στα πολιτιστικά προγράμματα της ΝΔ και, ιδιαιτέρως του ΠΑΣΟΚ, σημείωσε ότι στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ «αμέτρητες φορές υπάρχει ο όρος "πολιτιστική αγορά", ενώ προτάσσεται η "πολιτιστική κληρονομιά", με την έννοια μόνο της αρχαιολογικής κληρονομιάς και με τη "λογική" της τουριστικής εκμετάλλευσής της».

«Το ΚΚΕ διαπιστώνει μια πολιτιστική πισωδρόμηση, σημείωσε στη συνέχεια, εξαιτίας της γενικής πολιτικής στη χώρα μας, στην οικονομία, στον κοινωνικό τομέα, στην εξωτερική πολιτική. Η εμπορευματοποίηση της Τέχνης στερεί από την Τέχνη τον πραγματικό της ρόλο: Να εκφράζει την κοινωνική συνείδηση, να είναι μέσο επικοινωνίας. Η εμπορευματοποίησή της, σημαίνει και συνθήκες ανελευθερίας για τους καλλιτέχνες και το έργο τους. Το καλλιτεχνικό έργο, προκειμένου να "περάσει" στο κοινό ουσιαστικά, αλλά άτυπα, "λογοκρίνεται". Ζητούμενο του συστήματος είναι ο πολίτης "καταναλωτής" και όχι ο πολίτης - δημιουργός, ο σκεπτόμενος, με κριτικό πνεύμα».

Σχετικά με την ΕΕ, η Αλέκα Παπαρήγα, τόνισε ότι η ΕΕ, μέσω θεσμών και επιχορηγήσεων, «προχωράει στην υλοποίηση του στόχου της για τη διαμόρφωση μιας "ενιαίας πολιτιστικής ταυτότητας", προϋπόθεση για τη λειτουργία της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς, και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» και ότι τα όργανα της ΕΕ γνωρίζουν τη σημασία της Τέχνης και του Πολιτισμού στη διαμόρφωση της ενιαίας ευρωπαϊκής συνείδησης. Επισήμανε ότι η ενίσχυση της Πολιτιστικής Βιομηχανίας, εκτός από μεγαλύτερα κέρδη (από το 2003 συζητήθηκε η άρση των περιορισμών που ισχύουν για την Τέχνη στα πλαίσια του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου), προσβλέπει και στην «αποϊδεολογικοποίηση ή αλλοτρίωση του έργου Τέχνης και την ενσωμάτωσή του».

Η Αλέκα Παπαρήγα, εξηγώντας γιατί το ΥΠΠΟ προωθεί την ευρωπαϊκή στρατηγική για ενιαία πολιτιστική ταυτότητα, ώστε να υπηρετείται η ενιαία ευρωπαϊκή αγορά, τόνισε μεταξύ άλλων: «Και στην Ελλάδα και στις Βρυξέλλες ανησυχούν για τις αντιθέσεις που εκφράζουν οι λαοί σε επιλογές της ΕΕ, αλλά και για τις ανταγωνιστικές αντιθέσεις μεταξύ κρατών - μελών της. Αντιθέσεις, που θέλουν να τις αντιμετωπίσουν μέσω μιας ενιαίας συνείδησης, συνείδηση, που κατά τη γνώμη μας, συγκρούεται με το ρόλο του πολιτισμού και τις αξίες του. Θέλουν έναν πολιτισμό ταυτισμένο απολύτως με τη βιομηχανία παραγωγής και διακίνησης οπτικοακουστικών ειδών. Εναν πολιτισμό για τη χειραγώγηση, ενσωμάτωση, την πολιτική και κοινωνική αποχαύνωση των λαών».

«Επιδιώκουν, συνέχισε, να πνίξουν τα κύρια στοιχεία του λαϊκού πολιτισμού κάθε χώρας, τα στοιχεία των αγωνιστικών παραδόσεων των λαών. Να καταπνιγούν αρχές και μηνύματα που δεν υποτάσσονται στην ΕΕ του κεφαλαίου και σε μια ευρωπαϊκή "ταυτότητα" κοσμοπολίτικη και ιμπεριαλιστική. Και για να διαμορφωθεί μια ενιαία πολιτιστική ταυτότητα και μια ενιαία κοινωνική συνείδηση, πρέπει ή να υποταχθούν ή να περιθωριοποιηθούν οι καλλιτέχνες».