Στην Ελλάδα των 540.000 ανέργων, των 150 νεκρών σε εργατικά «ατυχήματα» κάθε χρόνο, των 519 ευρώ κατώτατου μισθού, των συντάξεων πείνας (κάτω των 400 ευρώ), όλα «κατορθώματα» της πολιτικής των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, ο Γ. Παπανδρέου τα έλυσε ...προεκλογικά, ανακοινώνοντας μέτρα και υποστηρίζοντας ότι θα «κυβερνήσουμε με μια νέα δυναμική για να διασφαλίσουμε κατακτήσεις»...

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, με συνοπτικές διαδικασίες, μείωσε την ανεργία, αύξησε τους μισθούς και υποσχέθηκε περιορισμό των εργατικών ατυχημάτων. Επιχείρησε να πείσει για μια δήθεν «φιλολαϊκή» πολιτική, που θα ακολουθήσει μια πιθανή κυβέρνηση του κόμματός του, όταν ουσιαστικά, χωρίς βέβαια να ...χρησιμοποιήσει τον ορισμό, παρουσίασε τη «Χάρτα Σύγκλισης» που είχε ανακοινώσει το ΠΑΣΟΚ τον προηγούμενο Σεπτέμβρη και η οποία αποτελεί την εξειδίκευση στα δεδομένα της χώρας μας των αντιλαϊκών στόχων, που έχουν τεθεί στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, στη Λισαβόνα, το Μάρτη του 2000.

«Αύξηση των μισθών και της παραγωγικότητας στο 90% του ευρωπαϊκού μέσου όρου», ήταν η πρώτη δέσμευση του Γ. Παπανδρέου. Μια προεκλογική υπόσχεση «αόριστη», χωρίς να αναφέρει πού θα φτάσει ο σημερινός κατώτατος μισθός του εργαζόμενου που είναι 519 ευρώ. Μια ...δέσμευση, που γίνεται ακόμα πιο ύποπτη, αφού ο ο Γ. Παπανδρέου τη συνδυάζει με την αύξηση της ...παραγωγικότητας.

Την ίδια στιγμή, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ υποσχέθηκε: «Αύξηση της απασχόλησης στο 62% του ενεργού πληθυσμού, μείωση της συνολικής ανεργίας στο 6% και ειδικότερα για τις γυναίκες στο 8%». Το Δεκέμβρη του 2003, ο ΟΑΕΔ κατέγραφε 539.135 χιλιάδες ανέργους, όταν η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, παραποιώντας τα στοιχεία, εμφάνιζε την ανεργία για το Γ` τρίμηνο στο 8,8%, δηλαδή στους 390.000 περίπου ανέργους.

Μια «μείωση», που και αυτή θα επιτευχθεί, όπως ο ίδιος εξάλλου είχε αναγγείλει από το Λαύριο, με τη «μαύρη» εργασία των νέων ανθρώπων, οι οποίοι θα δουλεύουν χωρίς ασφάλιση, προκειμένου να αποκτούν ...εμπειρία και φυσικά πάνω τους θα «χτίζονται» τα υπερκέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών! Εξάλλου, η πολιτική που προωθεί ο Γ. Παπανδρέου είναι υποταγμένη στους στόχους της ΕΕ, που, για τον τομέα της απασχόλησης, παροτρύνει τα κράτη - μέλη της να εισάγουν τις ελαστικές μορφές απασχόλησης στο όνομα ...μείωσης της ανεργίας.

Οσο αφορά στην πρόταση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ για «μείωση της διαφοράς αμοιβής ανδρών και γυναικών», πρόκειται για λόγια του «αέρα», αφού, μετά από 20 χρόνια διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, η γυναίκα - εργαζόμενη συνεχίζει να λαμβάνει αποδοχές πολύ μικρότερες από τον άντρα εργαζόμενο, όταν αυτή πρώτη «πληρώνει» τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης και όταν η ανεργία είναι πριν από όλα «γένους θηλυκού». Ακόμα και με τα επίσημα στοιχεία, φτάνει στο 13,7% για το γ` τρίμηνο του 2003.

Παράλληλα, ο Γ. Παπανδρέου υποσχέθηκε: «Διπλασιασμό των δαπανών, που αφιερώνονται στην απασχόληση», αναγγέλλοντας ουσιαστικά ότι στη «νέα εποχή» θα ακολουθήσει τη δοκιμασμένη συνταγή της ενίσχυσης των προγραμμάτων για τη δημιουργία νέων στρατιών «απασχολήσιμων» εργαζομένων!

Ομως, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δε στάθηκε εκεί. Εφτασε στο σημείο να υποσχεθεί και «περιορισμό των εργατικών ατυχημάτων κατά 20% μέσω εντατικοποίησης των ελέγχων των συνθηκών ασφάλειας - και ιδιαίτερα για τα επαγγέλματα ιδιαίτερης επικινδυνότητας κατά 25%». Ξεπερνώντας κάθε όριο θράσους και ενώ την τριετία 2000 - 2003, περίοδο διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, οι νεκροί έφτασαν τους 618, δηλαδή μέσος ετήσιος όρος 154 νεκροί εργάτες, θυσία στο βωμό του εργοδοτικού κέρδους, ο Γ. Παπανδρέου παίζοντας με τον ανθρώπινο πόνο εξήγγειλε τον ...περιορισμό των εργατικών ατυχημάτων, μέσω της εντατικοποίησης των ελέγχων, όταν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ με την πολιτική τους έχουν απαξιώσει τους μηχανισμούς ελέγχου.

Αξίζει, επίσης, να σημειώσουμε πως στις αρχές του 2000 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ «πανηγύριζε» ότι στη δεκαετία του '90 ο μέσος όρος των θανατηφόρων εργατικών ατυχημάτων δεν ξεπερνούσε τα 100 ανά έτος. Μοίραζαν και τότε υποσχέσεις, οι οποίες βασίζονταν στις εντυπώσεις και όχι στην πραγματικότητα, η οποία μαρτυρούσε ότι η σχετική μείωση την περασμένη δεκαετία οφειλόταν, όχι στην τήρηση των μέτρων ασφαλείας και υγιεινής από τους εργοδότες, αλλά στη μείωση της παραγωγικής δραστηριότητας, ιδιαίτερα στο χώρο των κατασκευών. Οταν τα τελευταία χρόνια αυξήθηκε η παραγωγική δραστηριότητα εξαιτίας των Ολυμπιακών Αγώνων και άλλων έργων, ο μέσος όρος των θανατηφόρων ατυχημάτων αυξήθηκε κατά 50!! Προφανώς, και ο Γ. Παπανδρέου «ποντάρει» στο τέλος των «μεγάλων έργων» για να στήσει το δικό του ...πανηγύρι.

Αλλη μια προεκλογική εξαγγελία του Γ. Παπανδρέου ήταν: «Αύξηση της μέσης ηλικίας εθελοντικής συνταξιοδότησης κατά τέσσερα χρόνια, χωρίς αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης». Μια δέσμευση, που γίνεται εκ του ασφαλούς, αφού οι πολύ χαμηλές συντάξεις, αποτρέπουν τους εργαζόμενους να επιλέξουν την πρόωρη συνταξιοδότηση και συγχρόνως ανοίγει διάπλατα το δρόμο για την αύξηση του εργάσιμου βίου, όπως ακριβώς επιβάλλουν οι επιταγές της ΕΕ.

Με τις συγκεκριμένες «δεσμεύσεις» του, ο Γ. Παπανδρέου ισχυρίστηκε ότι «η βούληση του ΠΑΣΟΚ είναι να μη δημιουργηθούν νέοι μη προνομιούχοι από την παγκοσμιοποίηση» και υποστήριξε ότι μια νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ «θα προστατεύσει τους αδυνάτους, θα δώσει έμφαση στην εκπαίδευση και την κατάρτιση, ως απαραίτητες συνθήκες για την αύξηση της απασχόλησης».

Με τις συγκεκριμένες «δεσμεύσεις» του, ο Γ. Παπανδρέου ισχυρίστηκε ότι «η βούληση του ΠΑΣΟΚ είναι να μη δημιουργηθούν νέοι μη προνομιούχοι από την παγκοσμιοποίηση» και υποστήριξε ότι μια νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ «θα προστατεύσει τους αδυνάτους, θα δώσει έμφαση στην εκπαίδευση και την κατάρτιση, ως απαραίτητες συνθήκες για την αύξηση της απασχόλησης».

Την ίδια στιγμή βέβαια, δεσμεύτηκε ότι η πολιτική που θα ακολουθήσει θα «απελευθερώνει και τον επιχειρηματία», ώστε, όπως υποστήριξε, «να μπορούμε να φέρουμε και την ξένη επένδυση και να μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερη δημιουργικότητα, ώστε να είναι σίγουρη η οικονομία μας για το μέλλον»...

Στην προσπάθειά του να ισχυροποιήσει τις θέσεις του υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου, εξήρε το παράδειγμα ιδιωτικοποιήσεις των ναυπηγείων της Ελευσίνας, υποστηρίζοντας πως η ιδιωτικοποίηση αυτή «έγινε με κοινωνική ευαισθησία και οικονομική προοπτική». Προχώρησε σ' αυτήν τη διατύπωση, όταν από τους 2.500 εργαζόμενους, απολύθηκαν 1.000 για να πουληθούν τα ναυπηγεία στους ιδιώτες και οι υπόλοιποι απολύθηκαν και επαναπροσλήφθηκαν για να πάρει τις επιχορηγήσεις ο ιδιώτης!

Φοροελαφρύνσεις, φοροαπαλλαγές, «μαύρη» εργασία, πρόσφερε στο μεγάλο κεφάλαιο ο Γ. Παπανδρέου, ενώ στα λαϊκά στρώματα υποσχέθηκε: «Θα δημιουργήσουμε την κοινωνία που νοιάζεται, που αισθάνεται για το διπλανό, για το γείτονα, που δείχνει τη φροντίδα και την αλληλεγγύη. Θα δημιουργήσουμε την κοινωνία της ανθρωπιάς και της συνεισφοράς...».

«Εμείς λέμε ναι στην αγορά, αλλά όχι στην ασυδοσία», είπε ο Γ. Παπανδρέου την Κυριακή το βράδυ στη Στουτγκάρδη της Γερμανίας, προκειμένου να... μετριάσει τις αντιδράσεις στο εσωτερικό του κόμματός του για τις «απορροφήσεις» τών Στ. Μάνου και Αν. Ανδριανόπουλου.

Στην προσπάθειά του να εμφανίσει τις νέες του... συνεργασίες σαν άνοιγμα προς την κοινωνία και όχι σαν επιστέγασμα των νεοφιλελεύθερων επιλογών που διαπνέουν το πρόγραμμα και τους στόχους του, ανέφερε: «Αποκλείουμε το μονολιθικό, δεν αποκλείουμε το διαλεκτικό. Αποκλείουμε το δογματικό, δεν αποκλείουμε το ριζοσπαστικό. Η μεγάλη δημοκρατική παράταξη δε διαπραγματεύεται την ταυτότητά της».

Πάντως, ο πρόσφατα παραιτηθείς από την Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ Γ. Βασιλακόπουλος, ο οποίος διαφώνησε με τις συγκεκριμένες «συνεργασίες» αλλά και με αυτές της Μ. Δαμανάκη και τον Μ. Ανδρουλάκη, σε συνέντευξή του στο ραδιοφωνικό σταθμό «ΣΚΑΪ», δήλωσε ότι «είναι πολλά τα μέλη της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ» που διαφωνούν, σημειώνοντας ότι «πρέπει να υπερβαίνει τα 15 με 20 μέλη», αλλά που όπως τόνισε «δεν έχουν το θάρρος, τη δύναμη ή δεν ξέρω και τι άλλου είδους εξάρτηση και δεν μπορούν να βγουν στο φως της δημοσιότητας και να καταγγείλουν αυτά τα οποία οι ίδιοι καταγγέλλουν όταν είναι κατ' ιδίαν».