ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Δικομματικές δημοσκοπήσεις

Παπαγεωργίου Βασίλης

Με τις διαβόητες δημοσκοπήσεις - τόσο με τον τρόπο που αυτές διεξάγονται (περιεχόμενο και μορφή ερωτήσεων, κλπ., κλπ.), όσο και περισσότερο με τον τρόπο που εκμεταλλεύονται τα όποια ευρήματά τους οι κυρίαρχες δυνάμεις του χώρου της ενημέρωσης - έχουμε γράψει πολλές φορές στο παρελθόν. Επανερχόμαστε σήμερα μόνο και μόνο γιατί τα όσα σχετικά συμβαίνουν βγάζουν «μάτι». Αναφερόμαστε - μεταξύ άλλων - στα τελευταία γκάλοπ, που παρουσιάζουν αυξημένο το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ, ενώ οι μόνες εξελίξεις που στο μεταξύ μεσολάβησαν ήταν η ...«διεύρυνση» του κυβερνώντος κόμματος με Μάνο και Ανδριανόπουλο, μαζί με τα όσα προβλήματα δημιούργησε στις γραμμές του και η χιονόπτωση, μαζί με την ολοφάνερη αδυναμία του κρατικού μηχανισμού να ανταποκριθεί στις αντίστοιχες ανάγκες.

Προφανώς, υπάρχει ένα γενικότερο σχέδιο, που ήδη ξεδιπλώνεται. Οι τελευταίες - πριν την απαγόρευση του σχετικού νόμου - δημοσκοπήσεις, θα βγάλουν τους δύο εκπροσώπους του δικομματισμού, και με ψηλά ποσοστά και με ελάχιστη διαφορά μεταξύ τους, ώστε να καλλιεργηθεί η απαραίτητη δικομματική πόλωση και να επιχειρηθεί ο μεγαλύτερος δυνατός εγκλωβισμός των ψηφοφόρων. Και μετά, θα ακολουθήσουν οι φήμες, οι ...πληροφορίες, οι διαδόσεις, κλπ., κλπ.

Πάντως, η απαξία των σχετικών δημοσκοπήσεων γίνεται φανερή και από το εξής γεγονός: Πριν από δύο μήνες έβγαζαν τον Κ. Σημίτη σαν τον καταλληλότερο πρωθυπουργό, πάνω και από τον Κ. Καραμανλή. Τώρα, ο Κ. Σημίτης παίρνει 6 - 7%...

Τα... νεότερα

«Ερχεται στο προσκήνιο μια νέα γενιά πολιτικών, νέα στη νοοτροπία και στην πράξη. Δεν ανήκε σ' αυτήν», είπε προχτές ο Γ. Παπανδρέου, απευθυνόμενος στον Κ. Καραμανλή και την ηγεσία της ΝΔ. Κι αν δεν έχετε καταλάβει, η... νέα γενιά πολιτικών είναι - εκτός του Γ. Παπανδρέου - ο Μάνος, ο Ανδριανόπουλος, ο Ανδρουλάκης και η Δαμανάκη. Οι... νέες ιδέες τους είναι τόσο παλιές, όσο και η για δεκαετίες εφαρμοζόμενη, μέχρι σήμερα συντηρητική πολιτική. Τώρα, γιατί ο Γ. Παπανδρέου θεωρεί τα παραπάνω νεότερα των αντίστοιχων της ΝΔ, εμείς δεν μπορούμε να το εξηγήσουμε...

Ο «φωτισμένος»...

Βρισκόμαστε στο καλοκαίρι του 1992 με υπουργό Εθνικής Οικονομίας τον Στ. Μάνο. Στις 4 του Ιούνη διαρρέουν φήμες ότι ο τελευταίος, λόγω των αντιδράσεων που προκαλεί στο σκληρό κομματικό πυρήνα της ΝΔ η σκληρή νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική που εφαρμόζει, πρόκειται να ανακοινώσει την παραίτησή του.

Και γι' αυτό το λόγο θα δώσει συνέντευξη Τύπου στο Ζάππειο. Φυσικά, ο Μάνος όχι μόνο δεν παραιτήθηκε - είχε την αμέριστη στήριξη του Μητσοτάκη και των επιχειρηματιών - αλλά ανακοίνωσε τα περιβόητα μέτρα «σοκ», το «διασημότερο» των οποίων ήταν η αύξηση της τιμής στη βενζίνη κατά 50 δραχμές το λίτρο.

Αργότερα, ο ίδιος ο Μητσοτάκης αποκάλυψε ότι ο υπερνεοφιλελεύθερος υπουργός του είχε εισηγηθεί τότε τη λήψη και άλλων σκληρών μέτρων, αλλά, με δική του παρέμβαση, έβαλε κάποιο χαλινάρι...

Τότε ο «δημοκρατικός» Τύπος κατάγγειλε σαν ανάλγητη την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ. Σήμερα έχει αγκαλιάσει τον «ανάλγητο» και τον έχει βαφτίσει «φωτισμένο δεξιό». Τέτοια κατάντια...

Παζάρι ψήφων

Προεκλογικό παζάρι στήνει ο Λαρισαίος υφυπουργός Υγείας Εκτ. Νασιώκας σε τσιγγάνικους καταυλισμούς, τάζοντας εμβολιασμούς, σπίτια, γήπεδα και δίνοντας μια σειρά άλλες ψεύτικες υποσχέσεις για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης που είναι απάνθρωπες. Τα ίδια έκανε και ο προκάτοχός του, επίσης, Λαρισαίος, Ν. Φαρμάκης στις περασμένες εκλογές, οι υποσχέσεις του οποίου έμειναν ανυλοποίητες. Οι τσιγγάνοι, εξακολουθούν να έχουν αντί για σπίτια, τσαντίρια ή αυτοσχέδιες παράγκες, στερούνται το δικαίωμα στη μόρφωση, η πρόσβασή τους ακόμα και στο υποβαθμισμένο σύστημα υγείας είναι δύσκολη, δεδομένου ότι τους θερίζουν διάφορες αρρώστιες όπως η ηπατίτιδα, ενώ πολλές φορές πέφτουν θύματα ενός έρποντος ρατσισμού σε βάρος τους. Βεβαίως, δεν πείθουν κανέναν και οι υποσχέσεις του Εκτ. Νασιώκα καθώς η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όπως και η ΝΔ που κάνει κι αυτή ανάλογα ταξίματα - ο αριθμός των τσιγγάνων είναι αρκετά μεγάλος και κατά συνέπεια υπολογίσιμος στις εκλογές για τους «μνηστήρες» της εξουσίας - έχουν αποδείξει πως ουδόλως ενδιαφέρονται για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής τους και για την ουσιαστική ένταξή τους στην κοινωνία.

Απλοχεριές...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΕΝΤΑΞΕΙ, μπορεί να παραμένουν οι συντάξεις σε επίπεδα πείνας, αλλά τουλάχιστον οι Ελληνες ηλικιωμένοι θα ...σερφάρουν στο Διαδίκτυο. Ισως, για να ...ξεχνούν τη φτώχεια τους κάπου, ανάμεσα στις ηλεκτρονικές τσόντες και την εικονική πραγματικότητα...

Το είπε ο Γιώργος Παπανδρέου στο ΚΑΠΗ της Ηλιούπολης χτες, οπότε καταλαβαίνετε τη σοβαρότητα της δέσμευσης! Επίσης υποσχέθηκε ότι θα έχουμε «Εθνική Εβδομάδα Ηλικιωμένων», καθώς και ...«ανοιχτό πανεπιστήμιο για την 3η ηλικία».

Προφανώς, γι' αυτό το ΠΑΣΟΚ κράταγε παγωμένες τις συντάξεις τόσα χρόνια. Για να κάνει τώρα μαζεμένες, τόσες και τέτοιες παροχές...

Ορίστε, κάτι τέτοια μέτρα εξαγγέλλει ο άνθρωπος και μετά τολμούν να τον κατηγορούν για προσπάθεια εντυπώσεων και έλλειψη ουσίας στην αντιμετώπιση των προβλημάτων. Ντροπή...

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΔΗΛΩΣΗ της γερμανικής κυβέρνησης: Η γαλλο-βρετανο-γερμανική διάσκεψη, που πραγματοποιείται σήμερα στο Βερολίνο, δεν αποτελεί «διευθυντήριο» της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Για να είμαστε συγκεκριμένοι, το είπε ο εκπρόσωπος Τύπου της γερμανικής κυβέρνησης Μπέλα Αντα...

Να υποθέσουμε, δηλαδή, ότι οι αποφάσεις της ΕΕ λαμβάνονται στο ...Ευρωκοινοβούλιο και στα λοιπά κοινοτικά όργανα με ισότιμες σχέσεις μεταξύ των κρατών - μελών;

Οχι τίποτε άλλο, μα είναι σχετικά πρόσφατα τα γεγονότα του πολέμου στο Ιράκ, που πολλοί αποκάλεσαν «κρίση» της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κι εκεί είχαμε θαυμάσιες ευκαιρίες να διαπιστώσουμε ποιο ή ποια Διευθυντήρια υπάρχουν και πώς λειτουργούν.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, όποιος Ελληνας πολίτης ακούσει τη δήλωση του Γερμανού εκπροσώπου, μάλλον θα γελάσει. Εξαιρούνται, φυσικά, η επίτροπος Αννα Διαμαντοπούλου και οι φανατικοί «ευρω-λάγνοι» σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ.

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΜΑΛΛΟΝ... αρχίζουν τα όργανα με τα Ολυμπιακά Εργα, αφού η εταιρία «Ευρωπαϊκή Τεχνική», που δήλωσε προσωρινή αδυναμία να ολοκληρώσει τη Μαραθώνια Διαδρομή, θα προσφύγει δικαστικώς. Κι αυτά δεν είναι τίποτε, μπροστά σε όσα θα δούμε μελλοντικά.

Μάλλον κάποιοι όπως έστρωσαν θα κοιμηθούν και πολλοί τρέχουν να καλύψουν τα ...ακάλυπτα.

Το Κυπριακό δεν «κουκουλώνεται»

Τα στοιχεία που συνθέτουν το σκηνικό, στο οποίο διαδραματίζεται η τελευταία πράξη του κυπριακού δράματος, είναι δύο: Πρώτον, η εμφάνιση του Σχεδίου Ανάν, που περιγράφει την επιδιωκόμενη διευθέτηση. Δεύτερον, η αναγνώριση επιδιαιτητικού ρόλου, στο πρόσωπο του ΓΓ του ΟΗΕ. Τα δύο αυτά στοιχεία συνθέτουν το νέο περιβάλλον για την αναζήτηση της «λύσης» του κυπριακού προβλήματος. Και που καμία σχέση δεν έχει με αυτό που συνθέτουν οι αποφάσεις και τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ αμέσως μετά την τουρκική εισβολή και κατοχή το 1974.

Η ολοκληρωτική υπονόμευση του πλαισίου, που είχαν συνθέσει οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και τα ψηφίσματα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, είναι σήμερα μια πραγματικότητα, που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Δύσκολα, επίσης, μπορεί να αμφισβητήσει σήμερα κανείς και τις ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία, με πράξεις ή παραλείψεις, συνήργησε για την τοποθέτηση του Κυπριακού σε μια επιδιαιτητική διαδικασία, κατά την οποία ένας άνθρωπος θα ορίσει - επιβάλει τη «λύση».

Οι ευθύνες της σημερινής κυβέρνησης είναι τεράστιες και δεν περιορίζονται απλώς σε λάθη χειρισμών και τακτικής. Δυστυχώς, έχουν να κάνουν με τη γενικότερη οπτική της στην εξωτερική πολιτική της χώρας. Βασικός προσανατολισμός των κυβερνήσεων Σημίτη και του υπουργού Εξωτερικών, Γ. Παπανδρέου, είναι η «τακτοποίηση» των ελληνοτουρκικών σχέσεων, όπως ορίζουν τα αμερικανικά συμφέροντα και επιβάλλει η ανάγκη για την εύρυθμη λειτουργία της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ. Ενας τέτοιος στόχος, προφανώς, οδηγεί στην αντίληψη ότι το Κυπριακό είναι εμπόδιο που πρέπει να παραμεριστεί. Με αυτήν τη λογική, αντιμετώπισε η ελληνική κυβέρνηση την πρωτοβουλία του ΓΓ του ΟΗΕ Κ. Ανάν και του σχεδίου επίλυσης του Κυπριακού, που αυτός κατέθεσε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Ακούγονται ακόμη οι πανηγυρισμοί, με τους οποίους υποδέχτηκαν, το Δεκέμβρη του 2002, οι κυβερνητικοί μας αξιωματούχοι το Σχέδιο Ανάν. Ζητωκραύγασαν, μάλιστα, πρόωρα, πριν καν τοποθετηθούν τα κυπριακά κόμματα και το Εθνικό Συμβούλιο της Κύπρου, γεγονός που δε συνέβαλε ώστε η Λευκωσία να αντιμετωπίσει το δύσκολο μονοπάτι που οδηγεί στην αναγνώριση της «πραγματικής κατάστασης» που έχει δημιουργηθεί στο νησί από το '74, όπως λένε οι Τούρκοι και όπως σιωπηρώς αποδέχονται Αμερικανοί και Ευρωπαίοι, και να διαπραγματευτεί από καλύτερες θέσεις μια βιώσιμη λύση. Οι ίδιες ζητωκραυγές ακούστηκαν και την προηγούμενη βδομάδα, όταν συμφωνήθηκε στη Νέα Υόρκη «η συνέχιση της διαδικασίας για την εξεύρεση λύσης πριν από την πρώτη Μάη για να εισέλθει επανενωμένη η Κύπρος στην ΕΕ», όπως προπαγανδίζουν οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι στην Αθήνα.

Είναι, όμως, τόσο οδυνηρά φανερό ότι η σκόνη των πανηγυρικών αλαλαγμών της ελληνικής κυβέρνησης στόχο έχει να καλύψει τις ευθύνες της. Βαρύτατες ευθύνες, γιατί έχει επιλέξει και πιέζει για ένα γρήγορο κουκούλωμα του κυπριακού προβλήματος, παραγνωρίζοντας ότι αν δε βρει δίκαιη λύση, κάποια στιγμή θα επανεμφανιστεί εντονότερο και πιο επικίνδυνο.

Δημήτρης ΜΗΛΑΚΑΣ