Η ομοιότητα των προγραμμάτων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στον τομέα της Παιδείας (σ.σ. ο διπλανός πίνακας είναι ενδεικτικός) - όπως και στο σύνολο της πολιτικής τους - ξεκινάει από τη φιλοσοφία και το χαρακτήρα τους, ως κόμματα που υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Βασικός και ομολογημένος στόχος τους λοιπόν, είναι η υποταγή όλης της εκπαίδευσης στις απαιτήσεις του κεφαλαίου: διαμορφώνουν το εκπαιδευτικό σύστημα με βάση το τι είδους αποφοίτους θέλουν οι επιχειρήσεις, σε τελική ανάλυση, τι είδους ανθρώπους θέλουν να έχουν στην υπηρεσία τους ως αυριανούς εργάτες. Παράλληλα, τα δυο κόμματα πίνουν νερό στο όνομα της ΕΕ, ακολουθούν κατά γράμμα τα πλαίσια και τους στόχους που θέτονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο και βλέπουν ταυτόχρονα την εκπαίδευση ως εμπορεύσιμο είδος δίνοντας τη δυνατότητα σε επιχειρήσεις να πουλούν εκπαίδευση.

Σ' αυτή τη λογική, αποδομούν το εκπαιδευτικό σύστημα, καταργούν την ενιαία μορφή του κι η εκπαίδευση γίνεται προσωπική υπόθεση του καθενός. Γι' αυτό ακριβώς μιλούν και για «ίσες ευκαιρίες» ή «ισότητα στην εκκίνηση», γιατί θα είναι προσωπική υπόθεση του καθενός το τι και πόσα θα μάθει, ανάλογα πάντα με το πόσο αντέχει η τσέπη του. Προσβλέπουν στη διαφοροποίηση των σχολείων, κάθε σχολείο θα φτιάχνει το δικό του εκπαιδευτικό πρόγραμμα με τη συμμετοχή των επιχειρήσεων σε τοπικό επίπεδο. Ετσι, θα έχουμε τα σχολεία του Μεταξουργείου και σχολεία της Εκάλης, τα σχολεία της... πλέμπας και σχολεία της... «Κόκα - Κόλα».

Στόχος του σχολείου (και για τα δυο κόμματα) δεν είναι η ολόπλευρη μόρφωση και η διαμόρφωση ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων, αλλά είναι η δημιουργία υποταγμένων συνειδήσεων, που «θα μαθαίνουν να μαθαίνουν»... πώς να σκύβουν το κεφάλι!

Ακριβώς επειδή ο χαρακτήρας του σχολείου, της βασικής εκπαίδευσης αλλοιώνεται πλήρως κι επειδή οι απαιτήσεις των επιχειρήσεων σε εργατικό δυναμικό είναι πρόσκαιρες κι εξαρτημένες από το επίπεδο ανάπτυξης της παραγωγής, διαμορφώνεται, παράλληλα με την εκπαίδευση και «διά βίου», ένα πλέγμα διαδικασιών κατάρτισης. ΙΕΚ, ΚΕΚ, ΚΕΣ, ΤΕΕ, Ινστιτούτα διά βίου εκπαίδευσης, προγράμματα ΟΑΕΔ, ένας χρόνος σε πανεπιστήμιο, ένα σεμινάριο υπολογιστών, ένα φροντιστήριο ξένων γλωσσών... σε τελική ανάλυση μια περατζάδα από κάποιο μαγαζί που θα έχει τον τίτλο «εκπαιδευτικό ίδρυμα» θα μετράει στο ατομικό δελτίο προσόντων του καθενός. Ακόμα, θα μετράει η εργασιακή του εμπειρία, η δυνατότητα του καθενός να μετακινηθεί για να δουλέψει σε άλλη χώρα κλπ. Ολα αυτά που ονομάζονται «άτυπη κατάρτιση». Και για να γνωρίζει ο εργοδότης τις «προδιαγραφές» του προϊόντος - εργάτη που θα έχει στη δούλεψή του, μετά από κάθε διαδικασία κατάρτισης θα παίρνει ο καθένας ένα χαρτί πιστοποίησης «προσόντων». Τα πτυχία που γνωρίζαμε έχουν τελειώσει!

Ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα σε όλες τις βαθμίδες (ακόμα και ιδιωτικά πανεπιστήμια, παρά τη συνταγματική απαγόρευση) αλλά και επιχειρήσεις που θα εισβάλλουν σε σχολεία, πανεπιστήμια κλπ. με σκοπό να διαμορφώνουν το περιεχόμενο των σπουδών, περιλαμβάνονται ως «καινοτόμες» προτάσεις στα προγράμματα και των δυο. Για να προσαρμοστούν και τα ίδια τα ιδρύματα κι οι εκπαιδευτικοί τους σ' αυτό το μοντέλο, τα κόμματα ετοιμάζουν ένα σύστημα «αξιολόγησης» για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Θα αξιολογείται δηλαδή, το κατά πόσο προσαρμόζονται στο μοντέλο της αγοράς.

Ολα τα παραπάνω, δεν είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας, είναι τα πανομοιότυπα σημεία στα προγράμματά τους για την Παιδεία. Οι όποιες διαφορές των δυο προγραμμάτων έχουν να κάνουν με δευτερεύοντα σημεία κι αυτές ακόμα εκφράζουν τον ανταγωνισμό τους για το ποιος θα εξυπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Χρειάζεται λοιπόν, όλα τα παραπάνω να γίνουν κριτήριο ψήφου για τους εργαζόμενους και τη νεολαία, κριτήριο για να μαυρίσουν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και να ρίξουν ψήφο κόκκινη, αγωνιστική, στο χρώμα των δικών τους συμφερόντων κι όχι του κεφαλαίου.