Κύμα αντιδράσεων συνεχίζουν να προκαλούν οι προκλητικές και φιλοπόλεμες κραυγές του Τούρκου πρύτανη του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης, Κεμάλ Αλεμντάρογλου, ο οποίος είπε ότι «αν χρειαστεί, έστω και με 135 χιλιάδες νεκρούς, μπορούμε να καταλάβουμε και την Ελλάδα και την Κύπρο».

Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τις δηλώσεις του Τούρκου πρύτανη, από τη Θεσσαλονίκη όπου βρισκόταν, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, ανέφερε: «Είναι πολύ γνωστό ότι τέτοιες αντιδραστικές και μαύρες φωνές υπάρχουν μέσα στην Τουρκία. Μην ξεχνάτε ποια είναι η κατάσταση, ποιο σύστημα υπάρχει στην Τουρκία και ποια είναι η πολιτική της ηγεσίας της Τουρκίας. Εμείς θέλουμε να σας πούμε το εξής πράγμα: Βεβαίως, θέλουμε εξομάλυνση των σχέσεων και φιλική συνύπαρξη και σε επίπεδο κυβερνήσεων και οπωσδήποτε σε επίπεδο λαών. Ομως, πολύ φοβόμαστε ότι οι εξελίξεις και στα Ελληνοτουρκικά θα είναι εξελίξεις αλά Κυπριακό, εξ ου και η αντιδραστική και επικίνδυνη φωνή του πρύτανη».

Ο Μίκης Θεοδωράκης σε δήλωσή του ανέφερε: «Θα ήθελα να ζητήσω από τον κύριο Πρύτανη του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινουπόλεως να μας διευκρινίσει, όταν ο τουρκικός στρατός καταλάβει την Ελλάδα και την Κύπρο, τι είδους καθεστώς θα μας επιβληθεί;

Εκείνο του Σουλτάνου που θα αρπάξει τις γυναίκες και τα κορίτσια μας για τα χαρέμια των πασάδων και θα κάνει τα αγόρια μας γενίτσαρους; ΄Η εκείνο του Χίτλερ με την τρομοκρατία, την πείνα, τα βασανιστήρια, τις εκτελέσεις και τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως;

Πληροφορήθηκα ότι ο κύριος Πρύτανης υπήρξε οπαδός της ελληνοτουρκικής φιλίας. Ελπίζω να είναι ο μόνος ανάμεσα στους φίλους που βρίσκονται από την άλλη πλευρά του Αιγαίου που μπορεί να έχει μια τόσο πρωτότυπη ιδέα για τη φιλία μεταξύ των λαών».

Ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών καθηγητής Γ. Μπαμπινιώτης, σε δήλωσή του, χαρακτηρίζει απαράδεκτες και πολεμοχαρείς τις δηλώσεις του Τούρκου πρύτανη και σημειώνει ότι αυτές «υπονομεύουν και το κλίμα των συνομιλιών επανένωσης της Κύπρου».

Η Πρυτανεία του ΕΜ Πολυτεχνείου με ανακοίνωσή της εκφράζει αποστροφή για τις πολεμοχαρείς δηλώσεις του Τούρκου πρύτανη και επισημαίνει ότι «είναι απαράδεκτο ο επικεφαλής ενός ιδρύματος που θεωρείται ακαδημαϊκό και το οποίο επιδιώκει συνεργασία με το ΕΜΠ και άλλα πανεπιστήμια να συμπεριφέρεται με τόση βαρβαρότητα».

Σε κοινή δήλωσή τους ο πρόεδρος του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών καθηγητής Κ. Ε. Κιουλάφας και οι κοσμήτορες της Σχολής Θετικών Επιστημών και της Φιλοσοφικής Σχολής καθηγητές Κ. Μακρόπουλος και Θ. Πελεγρίνης σημειώνουν ότι τέτοιες δηλώσεις «θέτουν τους εμπνευστές τους εκτός της οικογένειας του πνεύματος και της διανόησης, τα μέλη της οποίας αγωνίζονται κατά πάγια αρχή για την ειρήνη και την ευημερία των λαών».

Απροκάλυπτες πιέσεις για την άνευ όρων αποδοχή του «σχεδίου Ανάν» ασκεί ο Τόμας Μίλερ, αφήνοντας σαφέστατα να εννοηθεί ότι ο ΓΓ του ΟΗΕ υπηρετεί τα σχέδια των ΗΠΑ.

Το εκβιαστικό δίλημμα που βάζει ο Αμερικανός πρέσβης κλιμακώνοντας τις παρεμβάσεις του για το συγκεκριμένο θέμα είναι «σχέδιο Ανάν ή αποδοχή της σημερινού "στάτους κβο"». Με άλλα λόγια ευρωδιχοτόμηση «ντε γιούρε» ή «ντε φάκτο». Συγκεκριμένα σε συνέντευξή του στην κυριακάτικη «Καθημερινή», ο Τ. Μίλερ αφού επισημαίνει ότι οι διαπραγματεύσεις στη Λουκέρνη δεν είναι εύκολες, εκφράζει την άποψη ότι «δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η λύση είναι εφικτή» και προσθέτει: «Πολλοί άλλοι πιστεύουν -και αυτό είναι το ερώτημα που κάποιος πρέπει να θέτει- ότι μια λύση επί της βάσεως του σχεδίου Ανάν είναι προτιμότερη από το "στάτους κβο" και προσφέρει κέρδη και στις δύο πλευρές. Αυτό είναι το ερώτημα».

Απαντώντας στην ερώτηση «πόσο εμπλέκονται οι ΗΠΑ στη διαπραγμάτευση αυτές τις ημέρες», ο Αμερικανός πρέσβης δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών: «Είμαστε εκεί να στηρίξουμε το σχέδιο Ανάν - τον κ. Ντε Σότο και το γενικό γραμματέα Ανάν», τονίζει, διευκρινίζοντας ότι «δεν υπάρχει άλλη διαπραγμάτευση. Υποστηρίζουμε το σχέδιο Ανάν και το γενικό γραμματέα». Εκτίμησε ότι «είμαστε πολύ κοντά σε λύση του προβλήματος», προσθέτοντας ότι «αυτό δε σημαίνει εγγύηση ότι θα υπάρξει λύση, αλλά υπάρχουν σημαντικοί παράγοντες που δεν τους είχαμε πριν». Ως σταθμούς στην εξέλιξη του κυπριακού προβλήματος θεωρεί αφενός το 1995, - «όταν υπήρξε συμφωνία στην Ευρωπαϊκή Ενωση με την οποία έγινε η τελωνειακή ένωση της Τουρκίας, με αντάλλαγμα την ενταξιακή πορεία της Κύπρου» - και αφετέρου τη συμφωνία της Νέας Υόρκης τον περασμένο μήνα - «γιατί οι δύο πλευρές συμφώνησαν ότι εάν δεν μπορέσουν να συμφωνήσουν, τότε ο γενικός γραμματέας θα συμπληρώσει τα κενά». «Δεν το είχαμε ποτέ αυτό στην ιστορία των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό», συμπλήρωσε. Επιχειρώντας μια ιστορική αναδρομή εντοπίζει «εντυπωσιακές ομοιότητες» στο σχέδιο Ανάν και «στο σχέδιο του Μπούτρος Γκάλι πριν από 13 χρόνια».

Αναφερόμενος στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις τις χαρακτηρίζει ως πολύ πιο ώριμες και ρεαλιστικές, σε σχέση με το 1985, που βασίζονται «πάνω στην αντίληψη των αναγκών και των δύο, πιο πολύ απ' όταν ήρθα για πρώτη φορά». Σημειώνει με ικανοποίηση ότι «υπήρχαν κάποια αγκάθια που δεν υπάρχουν πια», αναφέροντας ως τέτοια τις μεγάλες φιλειρηνικές πορείες έξω από τις αμερικάνικες και ΝΑΤΟικές βάσεις.

«Το θέμα των βάσεων δεν είναι πλέον τόσο μεγάλο όσο παλιά», δηλώνει, ισχυριζόμενος ότι «η μία βάση που υπάρχει, στη Σούδα, εξυπηρετεί και τις δύο χώρες»!