Associated Press

Παρά το όργιο καταστολής των αρχών, χιλιάδες άνθρωποι συμμετέχουν στις καθημερινές διαδηλώσεις από την 1η Απρίλη στο Νεπάλ

Στο πολιτικό επίπεδο, ο βασιλιάς, η φεουδαλική - αστική κυρίαρχη τάξη και ο στρατός δεν προτίθενται να υποχωρήσουν μπροστά στο κίνημα για δημοκρατία, που το βρετανικό συντηρητικό περιοδικό The Economist παραδέχεται πως ξαναφέρνει μια «ηχώ επανάστασης». Ο βασιλιάς κι οι δυνάμεις που τον στηρίζουν εμμένουν στην «προσωρινή» αναστολή ισχύος του Συντάγματος του 1990, το οποίο περιόριζε τις υπερεξουσίες του μονάρχη του ινδουιστικού βασιλείου και είχε κατακτηθεί και τότε με διαδηλώσεις, πολιτική δράση και αιματηρή αντίσταση. Οταν, τον Οκτώβρη του 2002, ο Γκιανέντρα διέλυσε τη Βουλή και ανέλαβε πλήρως την εξουσία, ορίζοντας πρωθυπουργούς - μαριονέτες, η λαϊκή «απογοήτευση» από τη διαφθορά του κυβερνώντος τότε κόμματος του Κογκρέσου στο εσωτερικό, και ισχυρές δυνάμεις και τάσεις στο εξωτερικό, του παρείχαν μια ευκαιρία. Η δοτή κυβέρνησή του μπήκε προσχηματικά σε έναν «ειρηνευτικό διάλογο» με το ένοπλο ΚΚ Νεπάλ (Μαοϊκό). Αλλά οι συνομιλίες και η εκεχειρία κατέρρευσαν, ενώ έγινε σαφές πως ο βασιλιάς δε θα αφήσει εύκολα την εξουσία.

Ο Μαντάβ Κουμάρ Νεπάλ, γενικός γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚ Νεπάλ - Ενωμένου Μαρξιστικού Λενινιστικού, που συνδιοργανώνει τις ενταθείσες φέτος διαδηλώσεις, δηλώνει ότι «η απευθείας διακυβέρνηση από τον βασιλιά έχει αποτύχει». Ο βασιλιάς διαφωνεί: «Ο ισχυρός δεσμός ανάμεσα στο βασιλιά και το λαό» αποτελεί «ακρογωνιαίο λίθο του έθνους», δηλώνει ο δικτατορικός Γκιανέντρα, που πάντως διόλου «λαοφιλής» είναι ο τρόπος που αναρριχήθηκε στο θρόνο, με το μυστηριώδες φονικό των γαλαζοαίματων το 2001, περιλαμβανομένου του προηγούμενου βασιλιά και αδελφού του, προβληματίζει ακόμα και τους πιστούς στη μοναρχία. Αλλά η πολιτική ισχύς του εντοπίζεται αλλού: Στους οικονομικά ισχυρούς, στο στρατό και στην αμερικανική βοήθεια.

Την περασμένη Κυριακή, όπως έγραψε στα μέσα αυτής της εβδομάδας η εφημερίδα The Himalayan Times, παραδόθηκαν στο Βασιλικό Στρατό άλλα 500 προηγμένα αμερικανικά ημιαυτόματα τουφέκια M16A2 - συνολικά θα δοθούν 20.000 τέτοια όπλα, στο πλαίσιο της στρατιωτικής βοήθειας ύψους 17 εκατομμυρίων δολαρίων που «επενδύει» (!) στο Βασιλικό Στρατό η κυβέρνηση Μπους, κατά την έκφραση του Νικ Μπράιαντ, ανταποκριτή του BBC στο Νεπάλ. Πέραν της βοήθειας σε υλικό, παρέχεται εκπαίδευση σε άνδρες του Βασιλικού Στρατού (συνολικής δύναμης 70.000 ανδρών), ώστε να γίνουν «μαχητές πρώτης γραμμής στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Οι μαοϊκοί αντάρτες απορρίπτουν κάθε σύνδεσή τους με την «τρομοκρατία»: «Ο Οσάμα μπιν Λάντεν και ο Σαντάμ Χουσεΐν υπήρξαν δημιουργήματα των Αμερικανών. Δε μας αφορούν. Κάνουμε μια επανάσταση για το λαό του Νεπάλ», είπε ένας μαοϊκός μαχητής στον Μπράιαντ. Για τον πρεσβευτή των ΗΠΑ στο Νεπάλ, Μάικλ Μαλινόφσκι, το τι λένε οι αντάρτες είναι εκτός θέματος. «Ανησυχούμε, μήπως περιοχές όπως το Νεπάλ καταστούν εκτός ελέγχου, μήπως γίνουν ένα κενό όπου μπορούν να μετακινηθούν τρομοκρατικές ομάδες και να χρησιμοποιήσουν το Νεπάλ για οτιδήποτε», δηλώνει. Διαθέτει ο πρεσβευτής οποιαδήποτε απόδειξη ότι το μαοϊκό αντάρτικο έχει σχέσεις με τρομοκρατικές οργανώσεις; Καμία. Τι έχει να πει ο πρεσβευτής για τις ωμότητες και τις σφαγές του στρατού σε βάρος των αμάχων και τις εξαφανίσεις τουλάχιστον 700 πολιτών; Ασφαλώς, «ο Βασιλικός Στρατός έχει δρόμο να διανύσει, ειδικά όσον αφορά στα ανθρώπινα δικαιώματα. Αλλά σημειώνεται πρόοδος... δε νομίζω ότι θα έπρεπε να απολογηθούμε γι' αυτό. Νομίζω ότι θα έπρεπε να είμαστε περήφανοι γι' αυτό» (ναι!). Αλλωστε, οι μαοϊκοί είναι «χειρότεροι εγκληματίες».

Οι ΗΠΑ στηρίζουν ένα βασιλιά, που βασίζει την πολιτική του σε δύο ολέθριες παραδοχές: «Το ότι νομίζει πως τα πάντα μπορούν να λυθούν με τα όπλα είναι μέρος του προβλήματος», δηλώνει ο Σάιαμ Σρέστα, επικεφαλής της Mulyankan, εβδομαδιαίας εφημερίδας του Νεπάλ. «Και το ότι μπορεί να καταλύσει τη δημοκρατία, οποιαδήποτε στιγμή». Ως προς το πρώτο, οι περισσότεροι αναλυτές συνομολογούν ότι καμία πλευρά δεν μπορεί να νικήσει στρατιωτικά. Ως προς το δεύτερο, σε μια χώρα 25 εκατομμυρίων με το 42% του λαού κάτω από το όριο της φτώχειας και άγρια εκμετάλλευση από τους μεγάλους γεωιδιοκτήτες -κύρια εγχώρια δεξαμενή πολιτικής ισχύος του παλατιού - οι κοινωνικές εντάσεις δεν μπορεί παρά να αυξάνονται, όσα σύγχρονα τουφέκια κι αν χαρίσουν στο στρατό οι Αμερικανοί. Παρότι έως τώρα τα νόμιμα πολιτικά κόμματα δε φθάνουν στο σημείο να θέσουν το ζήτημα - ταμπού ανατροπής της μοναρχίας και πλήρους απεμπόλησής της, αν η κρίση συνεχίσει να κλιμακώνεται, τίποτα δεν αποκλείεται.

Ομως, όπως προέκυψε, δεν άντεξαν στην επικερδή νεοταξίτικη φαγούρα. Σήμερα, φανατικοί απολογητές σε κάθε παραβίαση βασικών διεθνών κανόνων Δικαίου και Ειρήνης, πρωτοστατούν διά του σχεδίου Ανάν στην υποστήριξη της παράδοσης της Κύπρου στον ευρω-ατλαντισμό και στον τουρκικό σοβινισμό κι επεκτατισμό. Η στήλη στη δεκατριάχρονη παρουσία της στο «Ριζοσπάστη» επέμεινε με συνέπεια στην επίκληση των βασικών κανόνων του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ σε όλα τα γεγονότα που αφορούν την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας και τις εκάστοτε διεθνείς διενέξεις.

Στο ζήτημα αυτό δε χωρούν επαμφοτερίζουσες απόψεις πολιτικών τακτικών κάθε μορφής. Μπορεί ο ΟΗΕ να κατάντησε από φορέας επιτήρησης της ειρήνης σε φορέα προγραμματισμού του πολέμου. Μπορεί οι άνθρωποι που τον διοικούν να ενεργούν ως υπάλληλοι των ΗΠΑ. Ωστόσο, η ιδεολογικο-πολιτική ποιότητα των ανθρώπων που αυτο-βαφτίζονται ως ειρηνιστές, αριστεροί, προοδευτικοί και άλλα, χαρακτηρίζεται από την έμπρακτη αποδοχή τους των γραπτών κανόνων του ΟΗΕ που χαρακτήρισαν την ίδρυσή του στο τέλος του Δεύτερου Ιμπεριαλιστικού Πολέμου.

Πιστοί απολογητές και τρόφιμοι των ευρω-ενωσιακών κοινοβίων, μετατόπισαν και μετατοπίζουν το κέντρο βάρους της δικαιωτικής ικανοποίησης των λαών από τον έστω και ποδηγετημένο ΟΗΕ, στην υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ενωση κλείνοντας έτσι τα λαϊκά δίκαια στις δαγκάνες της ευρω-ενωσίτικης λέσχης του κεφαλαίου και του μιλιταρισμού. Η στήλη διευκρινίζει ότι υπάρχει τεράστια διάσταση μεταξύ του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ και των πρακτικών λειτουργιών που εφαρμόζονται από τον ΓΓ Κόφι Ανάν και το επιτελείο του. Ακόμη κι αν η ανθρωπότητα υποχρεωνόταν να δημιουργήσει ένα νέο διεθνή φορέα στη θέση του εκφυλισμένου ΟΗΕ, θα χρησιμοποιούσε βασικές αρχές του Καταστατικού του Χάρτη με το Διεθνές Δίκαιο. Αυτό σε πείσμα των «ανανηψάντων» τροφίμων της ευρω-ενωσίτικης φαγούρας.