Λίγο μετά τις αποκαλύψεις για τις σκηνές φρίκης με τους βασανισμούς των Ιρακινών κρατουμένων στη φυλακή Αμπού Γκράιμπ, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ δήλωνε πως «η συμπεριφορά αυτή δεν αντικατοπτρίζει τη φύση του αμερικανικού λαού. Αυτός δεν είναι σε καμία περίπτωση ο τρόπος που ενεργούμε στην Αμερική». Ωστόσο, τέτοιες «σαδιστικές, κατάφωρες και ανεύθυνες εγκληματικές κακοποιήσεις», όπως έχουν χαρακτηριστεί, μπορεί κανείς να τις βρει στη μακροχρόνια ιστορία της αστυνόμευσης των ΗΠΑ σε ολόκληρο τον κόσμο. Σκοπός τους ήταν να καταστραφούν οι δυνάμεις που θεωρούνταν εχθρικές προς τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Χαρακτηριστικό είναι το σύνθημα που επικρατεί στη σχολή πεζοναυτών των ΗΠΑ στο Πέντελτον της Καλιφόρνια: «Σκότωσε έναν, τρομοκράτησε χιλιάδες».

Ομως, και μέσα στις ΗΠΑ, οι τρόφιμοι των φυλακών πέφτουν συχνά θύματα βασανισμών και ρατσιστικής κακομεταχείρισης, ιδιαίτερα μετά την 11η Σεπτέμβρη και τις μαζικές συλλήψεις.

Ο βασανισμός νεαρού από την Αϊτή, του Αμπνερ Λουίμα, από την αστυνομία της Νέας Υόρκης, μας θυμίζει αρκετά την περίπτωση ενός Ιρακινού κρατουμένου, που είχε «κακοποιηθεί από λάμπα και πιθανόν από σκουπόξυλο», σε μια προσπάθεια να «αμβλυνθεί η αντίστασή του» για ανάκριση.

Χωρίς να είναι καθόλου τυχαίο, αξίζει να σημειώσουμε ότι τουλάχιστον δύο απ' όσους έχουν εμπλακεί στους βασανισμούς, «εκπαιδεύτηκαν» ως σωφρονιστικοί υπάλληλοι στις φυλακές των ΗΠΑ. Εκεί έμαθαν για τις τακτικές της βαρβαρότητας, της αναισθησίας και την αδιαφορία προς την ανθρώπινη ζωή, που φάνηκαν στις φωτογραφίες που έκαναν το γύρο του κόσμου. Τόσο ο Ιβάν Τσιπ Φρέντερικ, όσο και ο Τσαρλς Γκράνερ, που εμπλέκονται στις αποκρουστικές αυτές πράξεις βασανισμού, ήταν και οι δύο σωφρονιστικοί υπάλληλοι σε φυλακές των ΗΠΑ. Ενώ ο Λέιν Μακ Κότερ, που επιλέχθηκε από τον υπουργό Δικαιοσύνης, Τζον Ασκροφτ, ως εκπαιδευτής των φρουρών των φυλακών στο Ιράκ, είχε απολυθεί από τη δουλιά του, ως επικεφαλής του σωφρονιστικού συστήματος της Γιούτα το 1997, μετά από σκάνδαλο που ξέσπασε σχετικά με τις βάναυσες συνθήκες που επικρατούσαν στις φυλακές.

Σύμφωνα με την Κάρα Γκοτς, συντονίστρια της Εθνικής Μελέτης των Φυλακών της Αμερικανικής Ενωσης Πολιτικών Ελευθεριών, τρομερές κακοποιήσεις - παρόμοιες με αυτές που αποκαλύφτηκαν πρόσφατα στο Ιράκ - εκδηλώνονται τακτικά στις φυλακές των ΗΠΑ με λίγη ή και καθόλου δημοσιότητα. «Σίγουρα βλέπουμε πολλές παρόμοιες καταστάσεις και εδώ, στις Ηνωμένες Πολιτείες», τονίζει η Γκοτς και προσθέτει ότι «στο γραφείο μας έχουν αναφερθεί περιπτώσεις, όπου οι κρατούμενοι έχουν βιαστεί από τους φύλακες και έχουν ταπεινωθεί». Βιασμοί, ηλεκτροσόκ, ασφυξία και πνίξιμο, είναι μόνο μερικές από τις συχνές πράξεις βασανισμών...

Το 1996, οι φύλακες στη φυλακή της Κομητείας Μπραζόρια πραγματοποίησαν αιφνιδιαστική έρευνα για ναρκωτικά, την οποία βιντεοσκόπησαν για εκπαιδευτικούς λόγους. Το βίντεο έδειχνε πώς αρκετοί κρατούμενοι διατάχθηκαν να γυμνωθούν και να πέσουν στο έδαφος, έναν σκύλο της αστυνομίας να επιτίθεται στους κρατούμενους, δαγκώνοντας έναν στο πόδι, τους φύλακες βίαια να σπρώχνουν τους φυλακισμένους με τα όπλα τους και να τους αναγκάζουν να έρπουν στο έδαφος, ενώ άλλοι φύλακες έσερναν τραυματισμένους κρατούμενους προς τα κελιά τους.

«Τα επίπεδα κακοποίησης, η ταπείνωση και ο εξευτελισμός, η έλλειψη της εποπτείας και της ανάληψης της ευθύνης... όλα αυτά, μας δείχνουν πολλές αντιστοιχίες με το Ιράκ», δηλώνει ο Μίτσελ Ντέιτς, που διδάσκει Ποινικό Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο του Τέξας.

Παρόμοια βάναυσα εγκλήματα, ωστόσο, μπορεί κανείς να δει και κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ, χωρίς, φυσικά, να έχουν διωχθεί ποινικά οι κατηγορούμενοι. Πιο συγκεκριμένα, η εφημερίδα «Τολέδο Μπέιντ» δημοσίευσε την επί τεσσεράμισι χρόνια έρευνα που διεξήγαγε ο στρατός σχετικά με τους βασανισμούς κρατουμένων, τους βιασμούς γυναικών, ακρωτηριασμούς και τις δολοφονίες ανθρώπων μίας μόνο μονάδας - της 101ης Αεροκίνητης Μεραρχίας του Στρατού των ΗΠΑ. Οπως γράφει η εφημερίδα, η έρευνα έδειξε ότι 18 στρατιώτες ομολόγησαν τα εγκλήματα, συμπεριλαμβανομένων δολοφονιών και επιθέσεων. Ωστόσο, κανένας απ' αυτούς, ακόμα και αυτοί που παραμένουν στην υπηρεσία, δεν πέρασε από στρατοδικείο. Το αντίθετο, μάλιστα. Οπως γράφει η εφημερίδα, στους 6 στρατιώτες επιτράπηκε να παραιτηθούν από τη στρατιωτική υπηρεσία κατά τη διάρκεια των ερευνών, ώστε να αποφύγουν τη δίωξη. Αξίζει να σημειώσουμε ότι υπουργός Αμυνας τότε ήταν ο Ντόναλντ Ράμσφελντ.

Στο Βιετνάμ, το δόγμα φρικαλεότητας δε βασιζόταν μόνο στις επίσημες πολιτικές των ΗΠΑ, αλλά και σε κανόνες που θεωρούσαν κάθε Βιετναμέζο υπάνθρωπο. Αυτοί οι κανόνες οδηγούσαν σε πράξεις κακομεταχείρισης και δολοφονίες αμάχων, που με βάση τους νόμους κρίνονταν παράνομες, ωστόσο ήταν σιωπηρά ενθαρρημένες, ανεπίσημα παραβλέπονταν και σπάνια τιμωρούνταν.

Το Σεπτέμβρη του 1967 στο Βιετνάμ, Αμερικανός λοχίας σκότωσε δύο παιδιά εξ επαφής. Στο στρατοδικείο το 1970, δήλωσε ένοχος και βρέθηκε ένοχος για φόνο εξ αμελείας. Καταδικάστηκε από το δικαστήριο σε «μη τιμωρία»...

Αλλος αξιωματικός των ΗΠΑ στο Βιετνάμ ανακοίνωσε ότι μια πόλη έπρεπε να καταστραφεί ώστε να διασωθεί. Σήμερα, η ίδια λογική ισχύει και στο Ιράκ. «Με μια μεγάλη δόση φόβου και βίας ...πιστεύω ότι μπορούμε να πείσουμε αυτούς τους ανθρώπους ότι είμαστε εδώ για να τους βοηθήσουμε», δηλώνει ο διοικητής του τάγματος Νέιθαν Σάσαμαν, σε άρθρο του στους «Νιου Γιορκ Τάιμς», το Δεκέμβρη του 2003.

Αλλά και οι νοοτροπίες δεν έχουν αλλάξει. Ο λοχαγός Τοντ Μπράουν, μιλώντας πέρσι στους «Τάιμς», είπε ότι «πρέπει να καταλάβεις το αραβικό μυαλό. Το μόνο που καταλαβαίνει είναι η βία...». Περίπου 40 χρόνια πριν, στο Βιετνάμ, ένας ακόμα λοχαγός, μιλώντας στο «Νιου Γιόρκερ», είπε ότι «μόνον ο φόβος της βίας δίνει αποτελέσματα. Πρόκειται για το ασιατικό μυαλό».

Αυτός ο τρόπος σκέψης έχει επικρατήσει χρόνια τώρα σε διάφορες εκστρατείες των ΗΠΑ ενάντια σε «άλλους», από τους πολέμους ενάντια στους Ινδιάνους, στον Πόλεμο κατά των Φιλιππίνων, στην τρομοκράτηση του λαού στη Δομινικανή Δημοκρατία, στη Νικαράγουα, στην Αϊτή, στο Αφγανιστάν, στη ναυτική βάση των ΗΠΑ στο Γουαντανάμο και αλλού.

Τότε, όπως και τώρα, οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ υπερασπίζονται τις ενέργειες των στρατιωτών τους. Ο Πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον είχε πει πως «σε όλον τον πόλεμο στο Βιετνάμ, οι ΗΠΑ έχουν δείξει τέτοια συγκράτηση, που δε βρίσκει κανείς στα χρονικά του πολέμου». Τα ίδια περίπου ισχυρίζεται και σήμερα ο στρατός των ΗΠΑ, που υποστηρίζει ότι η πρόσφατη βίαιη επίθεση στη Φαλούτζα σηματοδοτήθηκε από μια «συνετή άσκηση βίας» από τους πεζοναύτες «που έχουν εκπαιδευτεί να είναι ακριβείς στις βολές τους» και πως «το 95% των σκοτωμένων ήταν θεμιτοί στόχοι».

Ωστόσο, σύμφωνα με δημοσιογράφους, ιατρικό προσωπικό, μαζικές οργανώσεις και πολλούς άλλους, και όπως γράφει χαρακτηριστικά η εφημερίδα «Γκάρντιαν», τα στρατεύματα των ΗΠΑ στη Φαλούτζα έχουν ανοίξει πυρ σε ασθενοφόρα, έχουν στοχεύσει πολίτες και έχουν ανατινάξει σπίτια. Σαν αποτέλεσμα, δημοσιεύει ότι πάνω από 350 γυναίκες και παιδιά της πόλης έχουν βρει το θάνατο, συμπεριλαμβανομένης μιας ηλικιωμένης γυναίκας, που κρατούσε σφιχτά μια άσπρη σημαία, ενός 6χρονου παιδιού που καταπλακώθηκε από τα συντρίμμια του σπιτιού του, και τη μητέρα του παιδιού που πυροβολήθηκε την ώρα που άπλωνε τα ρούχα...