Associated Press

Εκτός της αιθούσης ο λαός του Μεξικού δηλώνει την αλληλεγγύη του στην Κούβα

Πολύ πιο σύνθετο, καθώς για πρώτη φορά συμμετέχουν οι «νέες χώρες της ΕΕ», έχουμε αλλαγή σκηνικού στη Λατινική Αμερική, αλλά και στην Ισπανία, μετά την εκλογική ήττα του Λαϊκού Κόμματος, χώρα με ειδική βαρύτητα λόγω του αποικιακού παρελθόντος. Κυρίως όμως υπό το πρίσμα της βίαιης επιθετικότητας του ιμπεριαλισμού με το μονομερή και για πρώτη φορά στην ιστορία προληπτικό πόλεμο κατά του Ιράκ.

Επισήμως, οι 58 χώρες που συμμετείχαν - 33 χώρες από τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική και οι 25 χώρες - μέλη της ΕΕ - εστίασαν στα δύο κυρίαρχα ζητήματα της κοινωνικής σύγκλισης και της διεθνούς συνεργασίας. Επιδιώχτηκε η πολιτική συμφωνία σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της φτώχειας, των ανισοτήτων και του αποκλεισμού, προκειμένου να γίνει πράξη η κοινωνική σύγκλιση.

Στην πραγματικότητα το κυρίαρχο που δεν κατονομάστηκε φυσικά από κανένα, είναι ότι η Σύνοδος αυτή είχε ως στόχο τη διείσδυση της ΕΕ στο μαλακό υπογάστριο των ΗΠΑ. Συνεπώς, ανάμεσα στις γραμμές που αφορούν στην «αντιμετώπιση» της φτώχειας, ή «την κοινωνική σύγκλιση» κανείς μπορεί να διακρίνει την προσπάθεια της ΕΕ να εισβάλει στις αγορές - και όχι μόνο - της αμερικανικής υποηπείρου σε μία Σύνοδο όπου απουσιάζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και να προωθήσει όσο το δυνατόν περισσότερο τη στρατηγική της συνεργασίας μεταξύ των τριών μελών.

Εξάλλου, οι διμερείς συμφωνίες για ελεύθερη αγορά μεταξύ των ΗΠΑ και διαφόρων χωρών της Λατινικής Αμερικής (NAFTA, CAFTA, TLC κ.ά.) και κυρίως η προσπάθεια άλωσης εκ μέρους των ΗΠΑ μέσω της ALCA, ουσιαστικά δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο τις επιδιώξεις της ΕΕ, αφού «απαγορεύει» στην κυριολεξία την «ελεύθερη δράση» της ΕΕ. Δεδομένης, λοιπόν, της αντίθεσης των λαών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής έναντι της ALCA και το μέτωπο αντίστασης που συγκροτείται, η ΕΕ αναζητά αυτή τη χρυσή ευκαιρία για να διεμβολίσει, χωρίς φυσικά να έχει καλύτερες προθέσεις από τους «γιάνκις».

Οπως πολύ χαρακτηριστικά διατύπωσε ο Φιντέλ Κάστρο προς τον μεξικανικό λαό -όπου εξηγούσε τους λόγους για τους οποίους δεν παρευρίσκεται στη Σύνοδο, αρνούμενος την πρόσκληση του προέδρου Βινσέντε Φοξ - η συνέργεια της ΕΕ στα εγκλήματα των ΗΠΑ είναι δεδομένη, όπως και οι βλέψεις της.

Τα «πεδία μάχης», όμως, ίσως ήταν αυτά που αποκαλύπτουν τα περισσότερα.

«Πεδίο μάχης» σε πολιτικό επίπεδο, όπου από τη μία πλευρά βρίσκονταν κατά τον Ιγνάσιο Ραμονέ στη La Voz de Galikia, οι «σκληροί νεοφιλελεύθεροι», Φοξ, Τολέδο, Μπλερ και Μπερλουσκόνι και από την άλλη οι υπόλοιποι... Για άλλη μία φορά, αποφεύγεται η ουσία.

«Πεδίο μάχης» υπήρξε το θέμα των βασανιστηρίων. Οι χώρες της Λατινικής Αμερικής έδωσαν κυριολεκτικά μάχη, με επικεφαλής την Κούβα και τη Βενεζουέλα, να καταδικαστούν οι ΗΠΑ. Τελιά, σύμφωνα με το ΑΡ, αποφασίστηκε να καταγγελθεί γενικά... η κατοχή του Ιράκ και η «απάνθρωπη και ταπεινωτική» κακοποίηση αιχμαλώτων στις φυλακές του Ιράκ. Λέξη για τις ΗΠΑ... Ποιος άραγε διαπράττει τις ωμότητες;

Ενα ακόμη «πεδίο μάχης», το μέρος του ψηφίσματος που αφορά στην Κούβα. Μέχρι τελευταία στιγμή υπό διαπραγμάτευση ήταν, σύμφωνα με την La Jornada, για το πώς θα διατυπωθεί η υποστήριξη προς την Κούβα και η καταδίκη των οικονομικών μέτρων που υιοθετήθηκαν πρόσφατα από την αμερικανική κυβέρνηση ειδικά η καταδίκη του νόμου «Χελμς Μπάρτον», που θα ενεργοποιηθεί ως μέρος των μέτρων. Είχε άδικο ο Φιντέλ που έκανε λόγο για «συνένοχη» στάση των Ευρωπαίων και την «υποταγή» των Λατινοαμερικανών στην αμερικανική πολιτική έναντι της Κούβας;

«Πεδίο μάχης» και εκτός αιθούσης με τη «Σύνοδο» που διοργανώθηκε από το ΚΚ Μεξικού, λαϊκές οργανώσεις, αντιπολεμικές οργανώσεις, οργανώσεις αλληλεγγύης και έλαβε χώρα στο αμφιθέατρο «Σαλβαδόρ Αλιέντε» του Πανεπιστημίου της Γκουανταλαχάρα. Στο επίκεντρο η αλληλεγγύη στην Κούβα, στη Βενεζουέλα, ειδικά μετά τις δηλώσεις Τσάβες για την εξέλιξη της μορφής της μπολιβαριανής διαδικασίας σε «αντιιμπεριαλιστική επανάσταση» και τη «σύσταση λαϊκού στρατού», την αλληλεγγύη στον αγώνα του κολομβιανού λαού, την ενότητα του κινήματος κατά της ALCA και την ενδυνάμωση του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα.

ΝΕΟ ΔΕΛΧΙ.--

Από τα πρώτα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση Σινγκχ ξεχωρίζουν η ακύρωση του διαβόητου POTA, του αντιτρομοκρατικού νόμου, που διευκόλυνε τις «διακρίσεις, ειδικά σε βάρος των μουσουλμάνων». Εναν εξίσου ισχυρό συμβολισμό περιείχε η ανακοίνωση, την Παρασκευή, της έκδοσης «νέων σχολικών βιβλίων», τα οποία θα απαλείφουν το ρατσιστικό και μισαλλόδοξο περιεχόμενο που είχε επιχειρήσει να περάσει στις παιδικές συνειδήσεις η κυβέρνηση του BJP, όπως ανακοίνωσε η Σίλα Ντίξιτ. Σε αδρές γραμμές, το λεγόμενο Ελάχιστο Κοινό Πρόγραμμα της κυβέρνησης του κόμματος του Κογκρέσου προβλέπει ακόμη: α) επιβράδυνση και αναθεώρηση της διαδικασίας ιδιωτικοποιήσεων -ένα μεγάλο «αγκάθι» για τις «αγορές», οι οποίες αντιδρούν σθεναρά στο ενδεχόμενο-, β) διατήρηση ενός «αξιόπιστου» πυρηνικού προγράμματος αλλά, ταυτόχρονα, επιδίωξη της απαλλαγής του κόσμου από τα πυρηνικά όπλα, γ) διεύρυνση του διαλόγου με το Πακιστάν«συστηματικά» και επί «όλων των θεμάτων», πράγμα που ήδη το Ισλαμαμπάντ δέχτηκε με θετικά σχόλια, δ) ενίσχυση της θέσης των γυναικών, ε) αποκατάσταση της αδικίας στη μόρφωση και την εργασία για τις θρησκευτικές και ταξικές μειονότητες και κάστες. Από τα υπόλοιπα αξιοσημείωτα, πάντως, είναι η ουσιαστική διατήρηση των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων και της «στρατηγικής συμμαχίας» με τις ΗΠΑ.

Το πρόγραμμα καταρτίστηκε ώστε να εξασφαλιστεί -παρά τις σοβαρές της διαφωνίες- η συνεργασία με την ινδική Αριστερά.

Τα κόμματα της ινδικής Αριστεράς, με κοινή ανακοίνωσή τους (27/5) «καλωσόρισαν» το Κοινό Ελάχιστο Πρόγραμμα που κατάρτισε η κυβέρνηση Σινγκχ, στο οποίο, όπως ανέφεραν, «ελήφθησαν υπόψη» και δικές τους προτάσεις. Αυτό που ζήτησαν είναι η «εφαρμογή του», σε συμφωνία με τη λαϊκή βούληση. Ωστόσο, τα ΚΚ Ινδίας, ΚΚ Ινδίας (Μαρξιστικό), Forward Bloc και RSP, που συγκροτούν την εκλογική συμμαχία Αριστερό Μέτωπο, αν και «υιοθετούν» το Πρόγραμμα, «εκφράζουν διαφορετικές θέσεις σε μια γκάμα πολιτικών όσον αφορά την οικονομία», από ζητήματα που αφορούν «την ιδιωτικοποίηση σε πολλούς τομείς, τις δημοσιονομικές πολιτικές» κ.ά. Τα κόμματα της ινδικής Αριστεράς δεσμεύονται στην κοινή ανακοίνωσή τους να «προωθήσουν εναλλακτικές πολιτικές επιλογές σ' αυτά τα θέματα».

Στην άλλη πλευρά, το κόμμα Μπαρατίγια Τζανάτα ακόμη βρίσκεται στη διαδικασία αποτίμησης της εκλογικής του ήττας -την Παρασκευή, το ηγετικό του στέλεχος ΛΚ Αντβάνι ομολόγησε ότι η προεκλογική του καμπάνια, με κεντρικό σύνθημα «Η Ινδία Λάμπει», υπήρξε αποτυχημένη αφού εξόργισε τους μυριάδες εκατομμύρια φτωχούς της Ινδίας, στους οποίους «δυστυχώς δεν έφθασε η οικονομική ανάπτυξη». Αλλά το BJP, είπε ο ίδιος, δε θα «αποσυρθεί» από την πολιτική σκηνή. Κάθε άλλο, θα περιμένει οποιαδήποτε ευκαιρία, για να επανέλθει στο προσκήνιο δυναμικά, και ειδικά τυχόν προστριβές ανάμεσα στο Κογκρέσο και την Αριστερά...