Σε υψηλά επίπεδα βρίσκεται το πολιτικό θερμόμετρο στη Βενεζουέλα, καθώς η χώρα βαδίζει προς το κρίσιμο δημοψήφισμα, που θα κρίνει - στον έναν ή άλλο βαθμό - την τύχη της μπολιβαριανής επανάστασης και μαζί της τις προωθούμενες φιλολαϊκές αλλαγές της κυβέρνησης Τσάβες. Επίσης, από την εντεινόμενη επιθετικότητα των ΗΠΑ, τις πολύμορφες επεμβάσεις και παρεμβάσεις τους, όπως τη διείσδυση τελευταίως Κολομβιανών παραστρατιωτικών και τις διαφαινόμενες προθέσεις τους για πρόκληση πραξικοπήματος ή εμφυλίου πολέμου.

Ολ' αυτά, όμως, δεν απασχολούν την πλειοψηφία των ηλεκτρονικών ΜΜΕ της χώρας, που βρίσκονται στα χέρια του ιδιωτικού κεφαλαίου. Το... μέγα εθνικό ζήτημα, για τα τελευταία, βρίσκεται στην «αποτυχία της υποψήφιας της Βενεζουέλας να συγκαταλεχτεί τουλάχιστον στις 5 φιναλίστ των καλλιστείων για τη Μις Κόσμος που έγινε την προηγούμενη βδομάδα»... Και φυσικά ο ένοχος ευρέθη... Ο Πρόεδρος Ούγκο Τσάβες Φρίας. Εννοείται, βέβαια, ότι ο Τσάβες είναι υπεύθυνος, γιατί - σύμφωνα με τους «ειδικούς» - η υποψήφια της Βενεζουέλας, παρότι ήταν φαβορί, «τιμωρήθηκε εξαιτίας της έντασης στις σχέσεις ΗΠΑ - Βενεζουέλας», σημειώνοντας, ότι τα καλλιστεία «είναι ένας διαγωνισμός από εταιρίες με βάση τις Ηνωμένες Πολιτείες». Κι από κοντά, η ίδια η υποψήφια εξακολουθεί να δηλώνει «σοκαρισμένη, όπως το υπόλοιπο έθνος»..!

Κάθε ομοιότητα με παρόμοια φαινόμενα λειτουργίας των Μέσων Μαζικής Χειραγώγησης σε πολλές ακόμη χώρες είναι... συμπτωματική...

Εντάξει, παιδιά, σας καταλαβαίνουμε... Μέσα σ' όλα τ' άλλα, έχετε χάσει και το μέτρο, ακόμη και τη στοιχειώδη αίσθηση μετριοφροσύνης, έστω και με την έννοια του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης. Για την «Αυγή» μιλάμε, η οποία καμαρώνει με τον χτεσινό πρωτοσέλιδο τίτλο της, σημειώνοντας: «Υπεροχή Κωνσταντόπουλου χθες στην τηλεμαχία - Ευρω-συν για τον ΣΥΝ».

Προφανώς, εννοούν τα δικηγορίστικα «άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε» του προέδρου του ΣΥΝ, όταν ρωτήθηκε για την υπερψήφιση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, τα ήξεις αφήξεις σχετικά με το «σχέδιο Ανάν» και την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας το 2005 και τη δήλωσή του περί «αναγκαίας ανασύνθεσης της αριστεράς - από την αριστερά της αριστεράς έως την αριστερά του ΠΑΣΟΚ», ενώ τις προάλλες ορκιζόταν δημόσια ότι η πρόσφατη συνάντησή του με τον Ακη Τσοχατζόπουλο δεν αφορά τα σενάρια της κεντροαριστεράς...

«Στο όριο της φτώχειας ζει το 75% των Βουλγάρων, με μηνιαίο εισόδημα μόλις 240 λεβ, σύμφωνα με σχετική έρευνα που δημοσιεύει ο βουλγαρικός Τύπος. Οπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα της Standartnews, τα 240 λεβ καλύπτουν μόλις και μετά βίας το κόστος των λογαριασμών της ύδρευσης, της θέρμανσης και του ηλεκτρισμού και τη διατροφή ενός μόλις ατόμου. Για μια μέση βουλγαρική οικογένεια τριών ατόμων υπολογίζεται πως το κόστος ζωής ανέρχεται στα 850 λεβ το μήνα». Η είδηση από το Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων προκαλεί πλήθος συνειρμών και σκέψεων, αλλά κυρίως αποτελεί πρόκληση για συγκρίσεις. Ποιο ήταν, για παράδειγμα, το βιοτικό επίπεδο που είχε κατακτήσει ο γειτονικός λαός επί σοσιαλισμού και ποια σύγκριση μπορεί (αν μπορεί...) να γίνει με τη σημερινή εξαθλίωση; Η παλινόρθωση του καπιταλισμού ήταν σίγουρο ότι θα έφερνε και αυτά που είχαν «ξεχάσει»: τη φτώχεια, την ανεργία, την πείνα και την ανέχεια. Και τώρα, τους «πουλάνε» τα... φύκια της ένταξης στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ για μεταξωτές κορδέλες...