Στο σκληρό πυρήνα των σταυροφόρων κατά του λεγομένου παρεμπορίου, τοποθετήθηκαν προχτές η Φώφη Γενηματά και ο Γ. Μίχας, ως εκπρόσωποι των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων. Το κάλεσμα έγινε από τον υφυπουργό Ανάπτυξης της ΝΔ Γ. Παπαθανασίου και αυτοί έσπευσαν να δηλώσουν, πως πρέπει να ληφθούν σκληρά μέτρα στην κατεύθυνση της πάταξης του παρεμπορίου και του πλανόδιου εμπορίου, ώστε να στηριχτούν έμπρακτα οι μικροεπιχειρηματίες...

Αναρωτιόμαστε για ποιους μικροεπιχειρηματίες μιλάνε. Γι' αυτούς, που αφάνισε η πολιτική του ΠΑΣΟΚ και συνεχίζει η ΝΔ με τα απανωτά φορο -χαράτσια και τη γενικότερη αντιλαϊκή τους πολιτική; Οχι, βέβαια. Δεν τους ενδιαφέρουν αυτοί, αλλά οι πολυεθνικές επιχειρήσεις. Γι' αυτές δουλεύουν οι «πρασινογάλαζοι».

Προχτές, και με αφορμή την αύξηση της τιμής έως και 40% σε 448 φάρμακα από την κυβέρνηση της ΝΔ, ο Σπ. Βούγιας, εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, υποστήριξε ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν αύξησε τις τιμές των φαρμάκων από το 1994 έως το 2004 και ότι το 1997 τις μείωσε αισθητά.

Χτες η ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης θύμισε ότι οι αυξήσεις σε 357 φάρμακα έφεραν την υπογραφή του πρώην υφυπουργού Ανάπτυξης Κ. Κουλούρη και έδωσε αναλυτικά στοιχεία για την εξέλιξη της φαρμακευτικής δαπάνης τα τελευταία 17 χρόνια. (Για την ακρίβεια είχε προηγηθεί το «Ποντίκι», που χτες και στις 24.3.2004 είχε δώσει τα ίδια στοιχεία). Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, η φαρμακευτική δαπάνη το 2004 θα εκτιναχτεί στα 5,31 εκατ. ευρώ ή 1,8 τρισ. δραχμές. Πρόκειται για μια αύξηση κατά 332,5% σε σχέση με το 1998, ενώ η πρόσκαιρη μείωση του 1997, που ανέφερε ο Σπ. Βούγιας, ήταν από απώλεια εσόδων του Δημοσίου, λόγω απαλλαγών προς τους φαρμακοβιομήχανους.

Οσο για τα κέρδη των φαρμακοβιομηχάνων, τσιμουδιά και ο ένας κι ο άλλος. Τι να πουν, άλλωστε... Τα τελευταία αυξήθηκαν στην πενταετία 1997-2001 κατά 2.841,9%!

Και μιλάμε για τα καθαρά κέρδη!

Και είναι εύλογη η σιωπή τους για τα κέρδη των φαρμακοβιομηχάνων, αφού τα τελευταία είναι ο κινητήριος μοχλός της αγοράς στην οποία υποκλίνονται τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ. Και οι μεν και οι δε παθαίνουν αλλεργία με την κρατική φαρμακοβιομηχανία και φαρμακαποθήκη. Κι ύστερα δείχνουν αδύναμοι και - τάχα - αμήχανοι, μπροστά στους φαρμακοβιομηχάνους.

Αποκαλυπτικός ήταν χτες ο υπουργός Υγείας Νικ. Κακλαμάνης στη συνέντευξή του στο ρ/σ της ΝΕΤ, αναφερόμενος στην ινσουλίνη. Σε ολόκληρο τον κόσμο είναι δύο εταιρίες που παράγουν ινσουλίνη, είπε ο υπουργός και πρόσθεσε: «Στην ουσία υπάρχει μονοπώλιο, γιατί αυτές οι δύο εταιρίες έχουν συμφωνήσει. Επομένως, η διαπραγματευτική ικανότητα του οποιουδήποτε κράτους, της οποιασδήποτε κυβέρνησης και του οποιουδήποτε υπουργού Ανάπτυξης είναι ελάχιστη διότι σου λένε αν δεν τα θες με αυτή την τιμή να μην τα πάρεις και οι 60.000 διαβητικοί τι κάνουν;»

Ωστε, λοιπόν, υπάρχουν τα μονοπώλια που επιβάλλουν μονοπωλιακά τις τιμές...! (Πω πω, ολόκληρος υπουργός, να χρησιμοποιεί την «ξύλινη γλώσσα» του ΚΚΕ...). Και δεν υπάρχουν μόνο μονοπώλια. Υπάρχει και η πολιτική των κυβερνήσεων που υποκλίνονται στα συμφέροντά τους και αντιμετωπίζουν το φάρμακο - και όχι μόνο...- ως εμπόρευμα.