ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 17 Αυγούστου 2004
Σελ. /32
«Μεγάλη τιμή»

O Καρλ Λιούις δεν είναι αυτός, που πριν λίγο καιρό παραδέχτηκε δημόσια, πως έπαιρνε απαγορευμένες ουσίες, όταν αγωνιζόταν; Αν έτσι έχουν τα πράγματα, ποια είναι η «μεγάλη τιμή», που είδε στο πρόσωπό του ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής και έκανε επίσημη συνάντηση μαζί του; Να έχει μήπως συμβολικό χαρακτήρα η με αυτόν τον τρόπο στήριξη της απαράδεκτης κατάστασης που επικρατεί στον ελληνικό - όπως άλλωστε και στον παγκόσμιο αθλητισμό - με το ντοπάρισμα των αθλητών για τα κέρδη της ΔΟΕ και των χορηγών; Δεν μπορεί να ερμηνευτεί - πολιτικά - αλλιώς μια τέτοια κίνηση, μέρες που είναι...

«Δραστήρια» πιόνια...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ανυπόφορο το τραγικό θέατρο παραλόγου που παίζεται, εδώ και καιρό, στις πλάτες των δεινοπαθούντων προσφύγων-κατοίκων της δυτικής επαρχίας Νταρφούρ του Σουδάν. Απ' τη μια, οι «μη κυβερνητικές οργανώσεις» -συμπαίχτριες, πολλές, διεθνών επεμβατικών κέντρων - παίζουν με τους αριθμούς ανεβάζοντας τα θύματα της βίας των παραστρατιωτικών αραβικών οργανώσεων ανά 10.000 κάθε δεκαπενθήμερο. Απ' την άλλη, οι αξιωματούχοι του ΟΗΕ, που πρεσάρουν τους Σουδανούς ισλαμιστές του Ομάρ αλ Μπασίρ με τα άτυπα, αλλά πιεστικά χρονοδιαγράμματα των επιτελείων του Λευκού Οίκου, περί «τερματισμού των εχθροπραξιών σε μερικές βδομάδες»! Στη μέση και στα άκρα της αχανούς δυτικής επαρχίας Νταρφούρ (πλούσια, ως γνωστόν, σε πετρέλαιο, χαλκό και ουράνιο...) είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες ανέστιοι αυτόχθονες που πλήττονται απ' τις ασθένειες, τη φτώχεια και τον πόνο που σπέρνουν οι σφαίρες τοπικών, περιφερειακών και ιμπεριαλιστικών συμφερόντων...

Και εντός ολίγου; Καταφθάνουν και μερικές δεκάδες στρατιώτες της Αφρικανικής Ενωσης, σε ρόλο επίδοξου, μολονότι εκπαιδευόμενου, «ευρωστρατού» αφρικανικού τύπου... Για να παρατηρήσουν από κοντά τη δυστυχία των αυτοχθόνων και να προλειάνουν - υποθέτουμε... - το έδαφος μίας επόμενης (είτε «κλασικού», είτε νέου τύπου...) επέμβασης...

Πώς αλλάζουν οι καιροί...

Ηταν ένας από τους βασικούς πληροφοριοδότες του Πενταγώνου επί πολλά χρόνια. Αποτέλεσε έναν από τους βασικούς αποδέκτες εκατομμυρίων δολαρίων που οι αμερικανικές κυβερνήσεις, επισήμως αρχής γενομένης από τον Μπιλ Κλίντον, χορήγησαν προς «την ιρακινή αντιπολίτευση». Ηταν ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές που «έλυνε και έδενε» στη διαμόρφωση του «μετα-σανταμικού» σκηνικού στο Ιράκ. Οι καιροί, όμως, αλλάζουν...

Ο λόγος για τον Αχμάντ Τσαλαμπί, ένα όνομα που ήταν γνωστό εδώ και χρόνια στον αραβικό κόσμο, καθώς εκκρεμεί εναντίον ένταλμα σύλληψης στην Ιορδανία, όπου κρίθηκε ένοχος απάτης. Το, κάθε άλλο, παρά «καθαρό» μητρώο του, καθώς και οι άκρως αμφισβητούμενες διασυνδέσεις του με την πραγματική ιρακινή αντιπολίτευση (η οποία, παρεπιπτόντως, δεν έλαβε φράγκο από τα λεφτά που έπαιρνε ο Τσαλαμπί στο όνομά της) δεν πτόησαν το Πεντάγωνο.

Σήμερα, όμως, φαίνεται ότι ο άνεμος δε φυσά πια ούριος για τον Τσαλαμπί. Στο σκληρό παιχνίδι εξουσίας στους κόλπους της κατοχικής διοίκησης του Ιράκ, ο Τσαλαμπί, εξακολουθώντας τις γνωστές απατεωνίστικες τακτικές του, φαίνεται ότι έχασε τις πολλές συμπάθειες και έμεινε εκτός της μεγάλης μοιρασιάς. Η δυσαρέσκειά του έγινε λόγος καταγγελτικός για την «αμερικανική ηγεμονία και τη λειψή ιρακινή ανεξαρτησία». Σήμερα, λοιπόν, ο, μέχρι πρότινος αδιαφιλονίκητος «νέος ηγέτης» του Ιράκ καταζητείται για απάτη και κρύβεται στο... Ιράν. Και αυτό γιατί, εκτός από τους πρώην συνεργάτες του, ο όψιμος πατριωτισμός του μάλλον δεν πείθει ούτε τους Ιρακινούς.

Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν...

Την ικανοποίησή του για την έγκριση του ανάλγητου νομοσχεδίου «αναδιάρθρωσης της κοινωνικής πρόνοιας» από την Κρατική Δούμα αλλά και την άνω Βουλή εξέφρασε ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν. Σε συνάντηση που είχε με τους υπουργούς του ευχαρίστησε τους βουλευτές επειδή «εξέτασαν διεξοδικά και ισορροπημένα το νομοσχέδιο» και υπογράμμισε το «πόσο σημαντικό και ευαίσθητο» ήταν αυτό το σχέδιο νόμου για τον ίδιο και την κυβέρνησή του... Πλέον αναμένεται και η δικιά του υπογραφή πριν τα νέα μέτρα τεθούν σε εφαρμογή. Αξίζει να σημειωθεί ότι το νομοσχέδιο απειλεί να υποβαθμίσει ακόμα περισσότερο το βιοτικό επίπεδο 32 εκατομμυρίων ηλικιωμένων, συνταξιούχων και βετεράνων του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου που θα δουν μια σειρά από δικαιώματά τους (φτηνά φάρμακα, δωρεάν αστικές συγκοινωνίες, δωρεάν αστικά τηλεφωνήματα) να καταργούνται. Οι άνθρωποι αυτοί που ήδη τα βγάζουν πέρα, με δυσκολία θα κληθούν να ζήσουν με ακόμα λιγότερα χρήματα. Ισως τελικά στόχος της δεύτερης θητείας του «εκσυγχρονιστή» Προέδρου να είναι η εξόντωσή τους...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Χορηγοί - ντόπες - σαπίλα

Ασχετα από την εξέλιξη και τον επίλογο που θα δοθεί στην υπόθεση Κεντέρη - Θάνου - Τζέκου και όλη τη μεθόδευση που θα ακολουθηθεί από την πλευρά της ΔΟΕ - που όλα δείχνουν ότι θα «βγάλουν λάδι» το σύστημά τους - ο «καπνός» που σηκώθηκε προέρχεται από μια τεράστια «φωτιά», που αφορά όλο το μοντέλο του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού. Καταρρέει ο μύθος ότι η «ντόπα» και τα αναβολικά είναι μια υπόθεση μεμονωμένη και «ατομική». Σε καμιά περίπτωση δε συνάδουν με το Ολυμπιακό πνεύμα και το ιδεώδες της ευγενούς άμιλλας. Ολα αυτά που άκρως υποκριτικά επικαλούνται οι διοργανωτές και οι δήθεν εξυγιαντές της ΔΟΕ, που είναι οι πρώτοι που διαπλέκονται με τους χορηγούς, τα συμφέροντα και όλες τις παρεπόμενες ουσίες, δείχνουν ότι πίσω από τη βιτρίνα, υπάρχει σαπίλα.

Το γεγονός είναι ένα: Από τη στιγμή που όλο το αθλητικό εποικοδόμημα, ανάδειξη αθλητών, προετοιμασία, προπόνηση είναι υπόθεση των πολυεθνικών του κέρδους, αυτόματα ο πρωταθλητής χάνει την εθνικότητα και την προσωπική του ταυτότητα. Μετατρέπεται σε μια κινούμενη διαφήμιση παγκόσμιας εμβέλειας και σαν τέτοια ακολουθεί τους σκληρούς νόμους για την προώθηση των προϊόντων στην ενιαία καπιταλιστική αγορά. Ο πρωταθλητισμός στον εμπορευματοποιημένο αθλητισμό, λοιπόν, συνεπάγεται νέα ρεκόρ και επιδόσεις με όποιο κόστος. Στόχος είναι το «εμπόρευμα» αθλητής, να πουλιέται καλύτερα και ταυτόχρονα να πουλάει την πραμάτεια του χορηγού. Δυσαρμονίες, αντιτιθέμενα συμφέροντα και οι έστω συνηθισμένες επιδόσεις δε βοηθούν, ρίχνουν τις μετοχές του συνολικού προϊόντος και οδηγούν στην απόσυρσή του εν ευθέτω χρόνω.

Σε συνθήκες άκρατου ανταγωνισμού, όχι μεταξύ των αθλητών, αλλά μεταξύ των πολυεθνικών, τα αναβολικά γίνονται απαραίτητα, όταν το ρεκόρ και η νίκη γίνονται αυτοσκοπός. Το ταρτάν του γηπέδου περνάει σε δεύτερη μοίρα, αφού και στους Ολυμπιακούς Αγώνες αυτό που μετράει είναι σε ποια τιμή θα βρει η τελετή λήξης την Adidas, την Coca Cola ή την Puma στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης.

Τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά αν οι Ολυμπιακοί Αγώνες και ο αθλητισμός γενικότερα δεν είχαν μετατραπεί σε μια κερδοφόρα επιχείρηση για τα μεγαθήρια των πολυεθνικών, αν δεν υποτάσσονταν στο σκληρό ανταγωνισμό εταιριών - κυβερνήσεων και κρατών. Αν ο στόχος τους ήταν να διαφημίσουν τα επιτεύγματα της κάθε χώρας στον τομέα της αθλητικής Παιδείας, να αποτελέσουν βήμα προσέγγισης και σύσφιξης της αλληλεγγύης μεταξύ των λαών, πεδίο ευγενούς ανταγωνισμού και άμιλλας. Εξαιρέσεις υπάρχουν και σήμερα και δείχνουν ότι ο μαζικός αθλητισμός και το προσαρμοσμένο στις λαϊκές ανάγκες σύστημα αθλητικής εκπαίδευσης, μπορούν να γεννήσουν πρωταθλητές, νίκες και ρεκόρ, χωρίς τη «βοήθεια» των πολυεθνικών και των αναβολικών. Ζητούμενο παραμένει να μετατρέψουν οι λαοί με την πάλη τους τις εξαιρέσεις σε κανόνα, ανατρέποντας συνολικά τους συσχετισμούς δύναμης υπέρ τους.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ