Εγκλημα σε βάρος του περιβάλλοντος και του δασικού πλούτου της Εύβοιας βρίσκεται σε εξέλιξη, στην περιοχή της Νεροτριβιάς του Δήμου Μεσσαπέων, στα δυτικά του χωριού, σε μια πευκόφυτη δασική έκταση 16.500 στρεμμάτων, που εκτείνεται από τις ακτές του βόρειου Ευβοϊκού κόλπου μέχρι το Προκόπι του Δήμου Καρέως, περικλείοντας στα όριά της το καλύτερο κομμάτι του όρους Κανδήλι.

Ενα έγκλημα στην «καρδιά του Κανδηλίου», που, εάν αφεθεί να ολοκληρωθεί, θα σημαίνει την οικολογική καταστροφή του από τα οικονομικά συμφέροντα που έχουν «βάλει χέρι». Βέβαια, η ιστορία είναι παλιά, τόσα χρόνια, όσο και η απελευθέρωση της Εύβοιας από τους Τούρκους κατακτητές. Κατά την αποχώρησή τους, απελευθερώθηκαν οι κάτοικοι της περιοχής, δεν είχαν, όμως, την ίδια τύχη και οι «περιοχές ενδιαφέροντος», όπως είναι το πλούσιο (σε ορυκτό πλούτο) δάσος της βορειοδυτικής Εύβοιας. Αυτό αφέθηκε ως «μπαξίσι» στους διάφορους Ελληνες και ξένους, που κυριαρχούν σήμερα στο νησί, ως οι σύγχρονοι τσιφλικάδες με απέραντες εκτάσεις ο καθένας τους. Αποτέλεσμα αυτής της συναλλαγής είναι η Εύβοια να δεσπόζει ως ένα από τα μεγαλύτερα τσιφλίκια της σύγχρονης Ελλάδας με πάνω από 100.000 στρέμματα δασικής έκτασης να ανήκουν σε 4-5 οικογένειες (ο Εγγλέζος Μπέκερ που διεκδικεί 45.000 στρέμματα, η οικογένεια Αβέρωφ, η οικογένεια Ριτσώνη και οι οικογένειες Κ. Μαγκάκη και Κ. Τσάλη με 30.000 στρέμματα) που τα νέμονται.

Αυτό το όνειδος δεν τόλμησαν οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις να αμφισβητήσουν, αλλά αντίθετα, σε πολλές περιπτώσεις, τάχτηκαν με τους τσιφλικάδες, ενάντια στο λαό που διεκδικούσε και διεκδικεί να γίνουν δημόσια περιουσία. Από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ή δεν έκαναν τίποτα ή αναγκάστηκαν να πάρουν κάποια ημίμετρα, κάτω από το αγωνιστικό - διεκδικητικό κίνημα που δημιουργήθηκε στην περιοχή Μαντουδίου μετά τα μέσα της δεκαετίας του '70, μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του '80 (όσον αφορά στο τσιφλίκι Μπέκερ).

Πριν από δύο χρόνια περίπου, στην περιοχή Νεροτριβιάς, έγινε μια αγοραπωλησία. Η οικογένεια Κ. Μαγκάκη, που έχει στην κατοχή της 16.500 στρέμματα δασικής έκτασης - τίτλοι ιδιοκτησίας τής αναγνωρίστηκαν το 1986 και το 1987 επί ΠΑΣΟΚ, σύμφωνα με μαρτυρίες των κατοίκων του χωριού - μη αντέχοντας τα φορολογικά βάρη που είχαν συσσωρευτεί από μεταβιβάσεις κλπ., αποφάσισε την πώληση της έκτασης έναντι του ποσού των 400 εκατ. δραχμών. Η εταιρία που αγόρασε την έκταση ονομάστηκε «ΔΑΦΝΩΝΤΑΣ ΑΕ» από την ομώνυμη περιοχή. Λέγεται ότι, πίσω από τη συσταθείσα εταιρία, είναι Ελληνες και ξένοι επιχειρηματίες, που έχουν ως σκοπό τις επενδύσεις (τι είδους, άραγε;) αρκετών δισεκατομμυρίων δραχμών. Γεγονός είναι ότι η εν λόγω εταιρία έχει προχωρήσει στην αποψίλωση του πευκόφυτου δάσους, μεγάλων εκτάσεων σε πολλά σημεία, ακόμα και με καταστροφή αρχαιολογικών χώρων στη θέση «Καστρί». Το θέμα είναι τι κάνουν το Δασαρχείο Χαλκίδας και η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. Εχουν παραχωρήσει άδεια για να συντελεστεί ένα τέτοιου μεγέθους έγκλημα; Αν ναι, τότε είναι υπόλογοι. Αν όχι, τότε πώς το επιτρέπουν; Δεν το έχουν πάρει χαμπάρι; Το ξέρουν και δε μιλάνε; Τότε είναι συνένοχοι. Το γνωρίζουν, έχουν πάρει τα μέτρα τους, αλλά είναι υπεράνω των δυνατοτήτων τους;

Είναι αλήθεια ότι αποψιλώνοντας τις τεράστιες πευκόφυτες εκτάσεις, στη συνέχεια, με χαρακτηρισμό «αγροτικές εκτάσεις», μπορούν να τις εκμεταλλευτούν όπως θέλουν; Το σίγουρο είναι ότι «φιλέτα», όπως στη θέση «Πουρνάρι», «Παλιούρι», «Βυρώτα», «Σκίτζα», «Νταμβριζένια» και «Αγκορτσες», έχουν μετατραπεί σε «κρανίου τόπο» μέσα σε ελάχιστο διάστημα, σύμφωνα με καταγγελίες κατοίκων και δική μας διαπίστωση, για να γίνουν τι; Να, το μεγάλο ερώτημα.

Οι ιδιοκτήτες της «ΔΑΦΝΩΝΤΑΣ ΑΕ» έχουν αφήσει να διαρρεύσει ότι θα δημιουργήσουν «κυνηγετική περιοχή» και, ίσως, στις αποψιλωμένες περιοχές γίνουν και οι εγκαταστάσεις (ξενοδοχειακές κ.ά.). Μια άλλη περίπτωση είναι η διάνοιξη παραλιακού δρόμου Χαλκίδας - Λουτρών Αιδηψού, που θα διασχίζει την έκταση της «ΔΑΦΝΩΝΤΑΣ ΑΕ». Βέβαια, σ' αυτήν την τελευταία περίπτωση, «παίζουν» μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και η διάνοιξή του έχει προϋπολογιστεί από τη Νομαρχία Ευβοίας στο ύψος των 22 δισεκατομμυρίων δραχμών. Ο προηγούμενος νομάρχης Νίκος Παπανδρέου ήθελε να αναθέσει το έργο με τη μέθοδο της αυτοχρηματοδότησης σε ιδιωτικό όμιλο, αναθέτοντας και την εκμετάλλευσή του, με διόδια, για αρκετά χρόνια.

Κατά συνέπεια, δεν είναι καθόλου έξω από τα πράγματα η θέση ότι η αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος, που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, άνοιξε το δρόμο για το ξεπούλημα και την τσιμεντοποίηση των εναπομεινάντων δασών. Ο κάθε τσιφλικάς, ο κάθε καταπατητής, ο κάθε οικοπεδοφάγος βρήκε την ...ησυχία του!!