Από το κρεβάτι της αβεβαιότητας για το αύριο, ο 30χρονος Αιγύπτιος δηλώνει: «Θέλω μόνο να περπατήσω. Αυτό μπορεί να γίνει;». Υπάρχει κανείς, που μπορεί να του απαντήσει;

Τα μάτια του 30χρονου Αιγύπτιου, ωστόσο, τα μαρτυρούν όλα. Κρύβουν μέσα τους έναν πόνο που σε καθηλώνει, μια αγνότητα που δε χρειάζεται περισσότερο από κάποια λεπτά της ώρας για να την καταλάβεις, αλλά και έναν φόβο τρομακτικό, μια αβεβαιότητα για το αύριο που σε συγκλονίζει. «Τι θέλεις, τι χρειάζεσαι;», ήταν η ερώτηση που του απευθύνθηκε χθες απ' την Τίνα Ζορμπαλά, που τον επισκέφτηκε ως εκπρόσωπος της «Συμπαράταξης για την Αθήνα». Και η απάντησή του ήρθε τόσο συγκλονιστική, που όλοι αιφνιδιάστηκαν: «Θέλω να περπατήσω. Μπορεί αυτό να γίνει;».

?Ηταν παράφρων, ήταν τρελός, ήταν απόλυτος σε ό,τι πίστευε και σε ό,τι νόμιζε πως υποστήριζε. Δε νομίζω πως είναι έτσι όλοι οι Ελληνες, δεν το πιστεύω αυτό σε καμιά περίπτωση?. Τα λόγια αυτά ανήκουν στον ?αντιδραστικό άνευ λόγου και αιτίας?, στον άνθρωπο που ξεκίνησε πριν πέντε χρόνια απ' την πατρίδα του για να εργαστεί στη χώρα μας, για να οικοδομήσει τη ζωή του πάνω σε άλλες βάσεις, πιο σταθερές, πιο ελπιδοφόρες. Και τα λόγια αυτά τα 'πε χωρίς προηγουμένως να υπάρξει καμιά ανάλογη ερώτηση. Ηθελε και τα 'πε. Ηθελε να θυμηθεί τον Ελληνα Ηλία, την Ελληνίδα Γιάννα, όλους όσους αυτόν τον καιρό στάθηκαν και στέκονται δίπλα του. Ηθελε να θυμηθεί από μόνος του ?όλους αυτούς του καλούς ανθρώπους?.

Μόνος του πάλι στη συνέχεια θυμήθηκε το περιστατικό. Θυμήθηκε αυτό το πακέτο των 200.000 δραχμών που το βρήκε σε κάποια γωνιά του φούρνου όπου εργαζόταν πριν από το μοιραίο και αποτρόπαιο χτύπημα. Στο φούρνο του Γ. Πέτσιου, στην οδό Αθηνάς. ?Θα μπορούσα να τα 'χα κρατήσει. Αλλά δεν ήταν δικά μου. Τα 'δωσα πίσω στο αφεντικό. Τρελάθηκε, δεν το πίστευε. Αλλά θα 'πρεπε να είχε καταλάβει. Να είχε διαισθανθεί πως όλοι οι Αιγύπτιοι που ήρθαν στη χώρα σας, δεν ήρθαν για να κλέψουν, για να εργαστούν ήρθαν?, είπε ο Σάαμπ.

Με τον ίδιο τρόπο περιέγραψε και το μοιραίο γι' αυτόν βράδυ. Είχε μόλις τελειώσει τη δουλιά του απ' τον φούρνο και βρισκόταν στην οδό Πειραιώς όταν τον πλησίασε ένα άτομο _ πρόκειται για τον ελεύθερο συνεργό του Π. Καζάκου, Απ. Αποστόλου _ και του ζήτησε τσιγάρο. Ο Απ. Αποστόλου είναι βέβαιο πως ήθελε να διαπιστώσει εάν ο Σάαμπ, ο οποίος είναι μεν μελαμψός αλλά μπορεί άνετα να περαστεί και για Ελληνας, είναι αλλοδαπός. Οταν αυτό επιβεβαιώθηκε απ' την προφορά του, ήρθε ο Π. Καζάκος για να ?καθαρίσει?. Δύο σφαίρες, κατευθείαν στη σπονδυλική στήλη. Δύο σφαίρες που μπορεί για πάντα να τον καταδικάσουν στην αναπηρία...

Οσον αφορά τώρα τις συνθήκες κάτω απ' τις οποίες νοσηλεύεται ο 30χρονος Αιγύπτιος στο θεραπευτήριο του Σκαραμαγκά, οι απόψεις είναι διιστάμενες. Απ' τη μια πλευρά υπάρχουν οι γιατροί και οι νοσηλεύτριες που υποστηρίζουν πως στο βαθμό που αυτό είναι δυνατόν και κάτω απ' την... αντιδραστικότητα του ασθενή ?η νοσηλεία είναι κάτι παραπάνω από ιδανική?. Απ' την άλλη υπάρχει η μαρτυρία του τραυματία, που τονίζει πως ακόμα και πάνες που χρειάζεται _ να σημειωθεί εδώ πως ο Σάαμπ έφτασε στον Σκαραμαγκά με μια μεγάλη και βαθιά κατάκλυση απ' το Σωτηρία _ τις πληρώνει απ' την τσέπη του. ?Τρεις χιλιάδες το πακέτο?, έλεγε χαρακτηριστικά. Ψυχολόγο το συγκεκριμένο θεραπευτήριο δεν έχει, ενώ η φυσικοθεραπεία του _ τόσο απαραίτητη για την αποκατάστασή του _ αντί να γίνεται κάθε μέρα, γίνεται σχεδόν μια φορά τη βδομάδα! Για μια ακόμα φορά η επίσημη πολιτεία δηλώνει την απουσία της. Για μια ακόμα φορά ένας άνθρωπος που θα 'πρεπε στο πλευρό του να νιώθει τη ζεστασιά και την υποστήριξη της σημερινής κυβέρνησης, νιώθει μόνος. Κι αυτή η μοναξιά είναι απολύτως δικαιολογημένη να βγαίνει με όποια μορφή, με όποια στάση, με όποια αντίδραση. Κι είναι ανθρώπινο, είναι πολύ περισσότερο πολιτική πράξη, να το καταλάβει κάποιος...

Αλλη μια ανθρωποθυσία, αυτή τη φορά με θύματα τρία μικρά αθώα πλασματάκια από το Ιράκ, ήρθε να ταρακουνήσει (;), μέρες Χριστουγέννων, την ίσως και εν τηλε-υπνώσει πορευόμενη προς το 2000 ελληνική κοινωνία. Και μάλιστα λίγες μόλις μέρες μετά τα δράματα των προσφύγων που βρήκαν τραγικό θάνατο, κρυμμένοι μέσα στα αμπάρια ενός καραβιού της γραμμής Πάτρας - Ιταλίας, όταν επιχείρησαν να φτάσουν στην επιτηρούμενη πλέον από τη Συμφωνία Σένγκεν ...γη της επαγγελίας. Οι νέες οικογενειακές τραγωδίες ξετυλίχτηκαν κάτω από εξαιρετικά απάνθρωπες συνθήκες.

Η είδηση έσκασε σαν βόμβα χτες το πρωί, όταν έγινε γνωστό ότι στα Νοσοκομεία Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού» και Τζάνειο είχαν μεταφερθεί νεκρά τρία μικρά παιδιά, τα οποία είχαν χάσει τη ζωή τους κάτω από άγνωστες συνθήκες, κατά τη διάρκεια της παράνομης εισόδου στην Ελλάδα, με τις οικογένειές τους. Αρχικά, δόθηκε η εντύπωση ότι οι οικογένειες είχαν φτάσει στη χώρα μας ακολουθώντας διαφορετικά δρομολόγια. Από την προανάκριση προέκυψε όμως ότι είχαν πέσει και οι δυο οικογένειες θύματα του ίδιου δουλεμπορικού κυκλώματος, το οποίο, όσο παραμένει σκοτεινό, θα εξακολουθεί να εμπορεύεται τη δυστυχία και την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο χιλιάδων συνανθρώπων μας από τις ασιατικές χώρες.

Από την προανάκριση στο Τμήμα Ανηλίκων της Ασφάλειας, προέκυψε ότι οι δουλέμποροι έστειλαν από την Τουρκία με το συγκεκριμένο δρομολόγιο πενήντα Ιρακινούς, εκ των οποίων εννιά ήταν ανήλικα παιδιά. Τους είχαν, όπως λένε, παραλάβει με λεωφορείο από την Κωνσταντινούπολη και τους μετέφεραν στα τουρκικά σύνορα, χωρίς να τους εμποδίσει κανείς. Είχαν πληρώσει 1.500 δολάρια ο καθένας σε ανθρώπους που δεν κατονόμασαν. Οι δουλέμποροι, παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, τους έβαλαν σε βάρκες και τους «πέρασαν» από το τουρκικό έδαφος στην άλλη πλευρά του ποταμού Εβρου. Την Τρίτη τα ξημερώματα βρέθηκαν τελικά στο ελληνικό έδαφος, όπου αναγκάστηκαν να περπατήσουν αρκετές ώρες μέσα στο κρύο, άλλοτε σε λασπώδες και άλλοτε σε χιονισμένο τοπίο. Μετά από οκτώ ώρες περιπλάνησης βρέθηκε η νταλίκα που θα τους παραλάμβανε για την Αθήνα. Τους φόρτωσαν σε μια καρότσα σκεπασμένη με μουσαμά και το δρομολόγιο συνεχίστηκε...

Κατά τη διάρκεια της διαδρομής τα τρία παιδιά εμφάνισαν ρίγος και υψηλό πυρετό, αλλά οι γονείς τους δεν είχαν τη δυνατότητα να τα φροντίσουν. Τους έβγαλαν τα μουσκεμένα ρούχα και τα τύλιξαν πρόχειρα με κουβέρτες, αλλά αυτό δεν ήταν και πάλι αρκετό. Η προσπάθειά τους να σταματήσουν το αυτοκίνητο για να μεταφέρουν τα παιδιά σε νοσοκομείο δεν ευδοκίμησε, όχι μόνο όταν ήταν στα πρόθυρα του θανάτου, αλλά ούτε και όταν τα παιδιά είχαν ξεψυχήσει! Τα δυνατά χτυπήματα στην καμπίνα του οδηγού του αυτοκινήτου και τα νοήματα που του έκαναν για να σταματήσει, δεν ήταν αρκετά... Εκείνος είχε πληρωθεί για να μεταφέρει το «φορτίο» στην Αθήνα και δεν τον ενδιέφερε αν στην καρότσα του φορτηγού ο θάνατος κατέστρεφε τα όνειρα και τις ελπίδες κάποιων συνανθρώπων του.

Οταν το φορτηγό έφτασε στην Αθήνα, ο Τούρκος οδηγός του σταματούσε κατά μήκος του Κηφισού, από τη Μεταμόρφωση μέχρι το Αιγάλεω και αποβίβαζε σταδιακά τους λαθρομετανάστες. Οι δυο μανάδες που είχαν ήδη τα νεκρά παιδιά στην αγκαλιά τους, σταμάτησαν τα πρώτα ταξί που είδαν και τα μετέφεραν στα πλησιέστερα νοσοκομεία. Η οικογένεια του Αντέμπα Κορκές από τη Βαγδάτη βρέθηκε στο Τζάνειο να ζητά βοήθεια από τους γιατρούς για το μόλις δυο χρόνων αγοράκι της, τον Μαρβίν Χανά και το τετράχρονο κοριτσάκι Μαρλίν Χανά. Η άλλη οικογένεια, του Κούρδου Ακράμ Μαουλούντ, αφού πέρασε από την Ομόνοια, ψάχνοντας τη βοήθεια κάποιων άλλων Κούρδων, έφτασε στο «Αγλαΐα Κυριακού». Οι γιατροί διαπίστωσαν ότι τα παιδιά είχαν πεθάνει από υποθερμία και από τις κακουχίες που υπέστησαν, μέχρι να φτάσουν από τη μακρινή τους πατρίδα στην Ελλάδα. Κρυοπαγήματα διέγνωσαν οι γιατροί ότι είχε πάθει και η μια από τις δυο μάνες.

Οι γονείς των παιδιών οδηγήθηκαν τελικά στην Ασφάλεια Αττικής, όπου υποβλήθηκαν στη διαδικασία της προανάκρισης. Σε βάρος τους σχηματίστηκε δικογραφία για παράνομη είσοδο στην Ελλάδα και οδηγήθηκαν στον εισαγγελέα.