Μόνος εδώ και δύο μήνες στα κρεβάτια, πρώτα της «Σωτηρίας» και τώρα του 3ου Θεραπευτηρίου Χρόνιων Πασχόντων στο Σκαραμαγκά, ο 30χρονος Αιγύπτιος Σάαμπ Αμπντελχάντι δίνει ίσως τη σημαντικότερη μάχη της ζωής του. Οι δύο σφαίρες που δέχτηκε το βράδυ της 22ης Οκτώβρη απ' το φασιστικό χέρι του Π. Καζάκου , ίσως - σύμφωνα πάντα με την ενημέρωση των γιατρών που τον παρακολουθούν - αποβούν τελείως μοιραίες για την υπόλοιπη ζωή του. Ηδη, ο 30χρονος αλλοδαπός εργάτης θεωρείται παραπληγικός, δεν μπορεί, δηλαδή, να κινήσει καθόλου τα κάτω άκρα του, ενώ η ψυχολογική του κατάσταση είναι τόσο επιβαρυμένη, που όλοι - γιατροί και νοσηλευτές - στο θεραπευτήριο μιλούν για ένα άτομο, που «δύσκολα συνεργάζεται, που αρνείται τα πάντα - πολλές φορές το φαγητό, ακόμα και τα φάρμακά του - και που διακατέχεται από μια αδικαιολόγητη επιθετικότητα προς όλους και όλα». Κάτι, που, όπως επισημαίνουν, καθόλου δεν τον βοηθά στην όποια βελτίωση της υγείας του...

Τα μάτια του 30χρονου Αιγύπτιου, ωστόσο, τα μαρτυρούν όλα. Κρύβουν μέσα τους έναν πόνο που σε καθηλώνει, μια αγνότητα που δε χρειάζεται περισσότερο από κάποια λεπτά της ώρας για να την καταλάβεις, αλλά και έναν φόβο τρομακτικό, μια αβεβαιότητα για το αύριο που σε συγκλονίζει. «Τι θέλεις, τι χρειάζεσαι;», ήταν η ερώτηση που του απευθύνθηκε χθες απ' την Τίνα Ζορμπαλά, που τον επισκέφτηκε ως εκπρόσωπος της «Συμπαράταξης για την Αθήνα». Και η απάντησή του ήρθε τόσο συγκλονιστική, που όλοι αιφνιδιάστηκαν: «Θέλω να περπατήσω. Μπορεί αυτό να γίνει;».

Οχι, κάποιες φορές, κάποια πράγματα είναι δύσκολο να αποδοθούν, να μεταφερθούν και να ειπωθούν με τον τρόπο που θα 'πρεπε. «Ο ασθενής βλέπει όλους τους Ελληνες με το ίδιο μάτι. Βλέπει στα πρόσωπά μας τον Καζάκο και το ρατσιστικό του έγκλημα. Μας αποκαλεί "βρωμοέλληνες". Κανείς δεν του κρατά κακία, γιατί όλη η συμπεριφορά του είναι πολύ εύκολο να ερμηνευτεί», υποστήριξαν χθες όλοι στο Θεραπευτήριο του Σκαραμαγκά. «Πληγωμένο ψυχικά», τον χαρακτήρισε ο παθολόγος κ. Σαμιώτης, «αντιδραστικό άνευ λόγου και αιτίας», τον χαρακτήρισε η προϊσταμένη του νοσηλευτικού προσωπικού. Τελικά, όμως, τα πράγματα είναι πάντα όπως φαίνονται; `Η υπάρχει σχεδόν πάντα και η «κρυφή» ερμηνεία τους;

?Ηταν παράφρων, ήταν τρελός, ήταν απόλυτος σε ό,τι πίστευε και σε ό,τι νόμιζε πως υποστήριζε. Δε νομίζω πως είναι έτσι όλοι οι Ελληνες, δεν το πιστεύω αυτό σε καμιά περίπτωση?. Τα λόγια αυτά ανήκουν στον ?αντιδραστικό άνευ λόγου και αιτίας?, στον άνθρωπο που ξεκίνησε πριν πέντε χρόνια απ' την πατρίδα του για να εργαστεί στη χώρα μας, για να οικοδομήσει τη ζωή του πάνω σε άλλες βάσεις, πιο σταθερές, πιο ελπιδοφόρες. Και τα λόγια αυτά τα 'πε χωρίς προηγουμένως να υπάρξει καμιά ανάλογη ερώτηση. Ηθελε και τα 'πε. Ηθελε να θυμηθεί τον Ελληνα Ηλία, την Ελληνίδα Γιάννα, όλους όσους αυτόν τον καιρό στάθηκαν και στέκονται δίπλα του. Ηθελε να θυμηθεί από μόνος του ?όλους αυτούς του καλούς ανθρώπους?.

Μόνος του πάλι στη συνέχεια θυμήθηκε το περιστατικό. Θυμήθηκε αυτό το πακέτο των 200.000 δραχμών που το βρήκε σε κάποια γωνιά του φούρνου όπου εργαζόταν πριν από το μοιραίο και αποτρόπαιο χτύπημα. Στο φούρνο του Γ. Πέτσιου, στην οδό Αθηνάς. ?Θα μπορούσα να τα 'χα κρατήσει. Αλλά δεν ήταν δικά μου. Τα 'δωσα πίσω στο αφεντικό. Τρελάθηκε, δεν το πίστευε. Αλλά θα 'πρεπε να είχε καταλάβει. Να είχε διαισθανθεί πως όλοι οι Αιγύπτιοι που ήρθαν στη χώρα σας, δεν ήρθαν για να κλέψουν, για να εργαστούν ήρθαν?, είπε ο Σάαμπ.

Με τον ίδιο τρόπο περιέγραψε και το μοιραίο γι' αυτόν βράδυ. Είχε μόλις τελειώσει τη δουλιά του απ' τον φούρνο και βρισκόταν στην οδό Πειραιώς όταν τον πλησίασε ένα άτομο _ πρόκειται για τον ελεύθερο συνεργό του Π. Καζάκου, Απ. Αποστόλου _ και του ζήτησε τσιγάρο. Ο Απ. Αποστόλου είναι βέβαιο πως ήθελε να διαπιστώσει εάν ο Σάαμπ, ο οποίος είναι μεν μελαμψός αλλά μπορεί άνετα να περαστεί και για Ελληνας, είναι αλλοδαπός. Οταν αυτό επιβεβαιώθηκε απ' την προφορά του, ήρθε ο Π. Καζάκος για να ?καθαρίσει?. Δύο σφαίρες, κατευθείαν στη σπονδυλική στήλη. Δύο σφαίρες που μπορεί για πάντα να τον καταδικάσουν στην αναπηρία...

Οσον αφορά τώρα τις συνθήκες κάτω απ' τις οποίες νοσηλεύεται ο 30χρονος Αιγύπτιος στο θεραπευτήριο του Σκαραμαγκά, οι απόψεις είναι διιστάμενες. Απ' τη μια πλευρά υπάρχουν οι γιατροί και οι νοσηλεύτριες που υποστηρίζουν πως στο βαθμό που αυτό είναι δυνατόν και κάτω απ' την... αντιδραστικότητα του ασθενή ?η νοσηλεία είναι κάτι παραπάνω από ιδανική?. Απ' την άλλη υπάρχει η μαρτυρία του τραυματία, που τονίζει πως ακόμα και πάνες που χρειάζεται _ να σημειωθεί εδώ πως ο Σάαμπ έφτασε στον Σκαραμαγκά με μια μεγάλη και βαθιά κατάκλυση απ' το Σωτηρία _ τις πληρώνει απ' την τσέπη του. ?Τρεις χιλιάδες το πακέτο?, έλεγε χαρακτηριστικά. Ψυχολόγο το συγκεκριμένο θεραπευτήριο δεν έχει, ενώ η φυσικοθεραπεία του _ τόσο απαραίτητη για την αποκατάστασή του _ αντί να γίνεται κάθε μέρα, γίνεται σχεδόν μια φορά τη βδομάδα! Για μια ακόμα φορά η επίσημη πολιτεία δηλώνει την απουσία της. Για μια ακόμα φορά ένας άνθρωπος που θα 'πρεπε στο πλευρό του να νιώθει τη ζεστασιά και την υποστήριξη της σημερινής κυβέρνησης, νιώθει μόνος. Κι αυτή η μοναξιά είναι απολύτως δικαιολογημένη να βγαίνει με όποια μορφή, με όποια στάση, με όποια αντίδραση. Κι είναι ανθρώπινο, είναι πολύ περισσότερο πολιτική πράξη, να το καταλάβει κάποιος...