«...Παλέψτε για την ειρήνη και τον πολιτισμό», αναφέρει το πανό του ΠΑΜΕ. Σε κάποιους δεν αρέσει...

Εξι μέρες μετά το συλλαλητήριο, στις 21 του Φλεβάρη του 2003, η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών παραγγέλλει προς το Αστυνομικό Τμήμα Ακρόπολης τη διενέργεια «προανάκρισης προς τον εντοπισμό των δραστών». Στις 23 του Φλεβάρη το Αστυνομικό Τμήμα υποβάλλει δικογραφία στην Εισαγγελία, όπου αναφέρεται ότι «ομάδα διακοσίων περίπου ατόμων, προσκείμενων στο χώρο του ΠΑΜΕ..., έθραυσε με λοστό το κλείθρο (λουκέτο)» της κεντρικής εισόδου του αρχαιολογικού χώρου της Ακρόπολης, «παραβίασε τη δεύτερη είσοδο των Προπυλαίων του Παρθενώνος και ενεργώντας από κοινού ανήρτησε τρία πανό μεγάλων διαστάσεων με συνθήματα κατά του επικείμενου πολέμου στο Ιράκ και παρέμεινε στο χώρο... χωρίς να προξενήσει φθορές στα μνημεία».

Το πρόσχημα για την έναρξη αυτής της διαδικασίας είναι η καταστροφή των δύο λουκέτων και η «παράνομη» είσοδος στο χώρο της Ακρόπολης. Ομως, στην πράξη, ο πραγματικός λόγος είναι ότι οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ, με συνέπεια και συνέχεια προπαγάνδισαν την αντίθεσή τους στην ιμπεριαλιστική επίθεση κατά του λαού του Ιράκ, που είχε και συνεχίζει να έχει αποτέλεσμα τη δολοφονία πολλών αμάχων χάριν του ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστών για τα πετρέλαια και τον έλεγχο της περιοχής. Το κρέμασμα των πανό συντέλεσε στην αγωνιστική αφύπνιση των εργαζομένων και του λαού. Ομως, η διαδικασία προανάκρισης δεν έχει στο στόχαστρο μόνο τη συγκεκριμένη αγωνιστική ταξική ενέργεια των στελεχών του ΠΑΜΕ. Ταυτόχρονα, καλλιεργεί, εκ του αποτελέσματος, κλίμα αυταρχισμού και τρομοκρατίας και εντάσσεται στα πλαίσια ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης για την αποφυγή ανάλογων καταστάσεων στο μέλλον.

Οσο για την κλήση του Δ. Αγκαβανάκη, αυτή προήλθε από την κατάθεση μάρτυρα ότι συμμετείχε στη συγκεκριμένη δράση του ΠΑΜΕ. Αυτός που κατέδωσε τον Δ. Αγκαβανάκη είναι ο αρχιφύλακας του αρχαιολογικού χώρου της Ακρόπολης και συνδικαλιστής της ΠΑΣΚΕ Ι. Δημακάκος, ο οποίος σε ερώτηση του αστυνομικού, «αναγνώρισες μεταξύ της ομάδας των συνδικαλιστών κάποιο άτομο;», απάντησε: «Αναγνώρισα τον συνδικαλιστή της ΑΔΕΔΥ, ο οποίος ονομάζεται Αγκαβανάκης Δημήτριος». Προφανώς πιστός στη γραμμή υποταγής στο κεφάλαιο θεώρησε επικίνδυνη γι' αυτό και επομένως αξιόποινη τη συνεπή ταξική δράση.

Ο Δ. Αγκαβανάκης, σχολιάζοντας τη διενέργεια προανάκρισης για το κρέμασμα πανό από το ΠΑΜΕ στις 15 του Φλεβάρη του 2003 και την κλήση του από το Αστυνομικό Τμήμα Ακρόπολης, δήλωσε στο «Ρ»:

«Η κλήση μου στο Αστυνομικό Τμήμα δεν είναι μια ενέργεια που στοχεύει εμένα αλλά τη δράση του ΠΑΜΕ. Στοχεύει τους αγώνες ενάντια στον ιμπεριαλισμό, στον πόλεμο. Τους αγώνες για τα δικαιώματα, την ελεύθερη έκφραση και δράση των εργαζομένων.

Ο αυταρχισμός, η τρομοκράτηση και η καταστολή είναι η άλλη όψη της αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων, του πολιτικού υπηρετικού προσωπικού του κεφαλαίου. Είναι η άλλη όψη της απόλυτης υποταγής στα κελεύσματα των ιμπεριαλιστών, των ΗΠΑ και της ΕΕ. Τα μέσα αυτά, που τα χρησιμοποιούν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, είναι μέσα δοκιμασμένα σε παλαιότερες εποχές και καταδικασμένα από τη δράση και τη συνείδηση των εργαζομένων.

Το ταξικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, θα συνεχίσει ακόμα πιο δυναμικά και αταλάντευτα στην ίδια αγωνιστική ταξική ρότα. Θα συνεχίσει να αντιπαλεύει κατά μέτωπο αυτές τις αντιλαϊκές και φιλοπόλεμες πολιτικές του μεγάλου κεφαλαίου, της ΕΕ και των κυβερνήσεών τους, για την υπεράσπιση και κατάκτηση των εργασιακών, οικονομικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Ο αυταρχισμός και η ποινικοποίηση των αγώνων θα αποβούν μπούμερανγκ σε όσους τα χρησιμοποιούν».