Ενας νεκρός και τρεις σακατεμένοι εργάτες τις προηγούμενες δύο μέρες ήταν τα νέα θύματα της εργοδοσίας σε χώρους δουλιάς που έχουν μετατραπεί και λειτουργούν ως σύγχρονα κάτεργα. Η εργοδοσία συνεχίζει ανενόχλητη να αυξάνει τα κέρδη της χωρίς να δίνει «δεκάρα» για μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, αλλά και για τη ζωή των εργατών. Αποτέλεσμα, από τις αρχές του χρόνου μέχρι σήμερα να μετράμε 53 νεκρούς, σύμφωνα μόνο με τα στοιχεία του «Ρ», ενώ ξεπερνούν τους 660 από τις αρχές του 2000.

Ειδικότερα, με τη ζωή του πλήρωσε το μεροκάματο ο Αριστοτέλης Φασιάς 34 ετών και με σακατεμένο κορμί ο συνάδελφός του (τα ακριβή στοιχεία του οποίου δεν έγιναν γνωστά έως χτες) την περασμένη Πέμπτη. Και οι δύο ήταν εργαζόμενοι στον εργολάβο Περ. Δήμου και εκτελούσαν εργασίες παραλλαγής δικτύου για λογαριασμό της ΔΕΗ στην περιοχή Φιλιάτες Θεσπρωτίας. Ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί και στους χώρους εργασίας της Βορειοδυτικής Ελλάδας είναι ότι ο Α. Φασιάς είναι ο 13ος νεκρός εργαζόμενος μέσα σε έξι μήνες στην περιοχή!

Το θανατηφόρο έγινε περίπου στις 10 το πρωί, όταν ο Αρ. Φασιάς, μαζί με τον συνάδελφό του, βρισκόταν πάνω σε ξύλινο στύλο της ΔΕΗ ύψους 10 μέτρων. Μόλις όμως έκοψαν τα σύρματα που συγκρατούσαν την κολόνα, εκείνη αποκόπηκε στη βάση της, όπου είχε σαπίσει, με αποτέλεσμα να πέσουν και οι δύο εργάτες στο έδαφος. Ο Αρ. Φασιάς χτύπησε θανάσιμα στο κεφάλι, ενώ ο άλλος εργαζόμενος τραυματίστηκε σοβαρά στη σπονδυλική στήλη και νοσηλεύετε στο νοσοκομείο.

Με ένα λιωμένο χέρι πλήρωσε χτες την ασυδοσία της εργοδοσίας της «Χαλυβουργικής» ο Χαράλαμπος Ευσταθιάδης ηλεκτροσυγκολλητής σε εργολάβο. Το ατύχημα έγινε την ώρα που ο εργαζόμενος έκανε επισκευαστικές εργασίες μέσα στη μονάδα ηλεκτρικών κλιβάνων του εργοστασίου. Αν και κανονικά για την ασφάλεια των εργαζομένων του εργολάβου, το τμήμα και κυρίως οι μετακινούμενοι γερανοί που βρίσκονται εκεί έπρεπε να είχαν σταματήσει να λειτουργούν, η διεύθυνση του εργοστασίου δεν έδωσε τέτοια εντολή, προφανώς για να μη σταματήσει η εργασία. Αποτέλεσμα οι τροχοί ενός γερανού να λιώσουν το χέρι του εργαζόμενου πάνω στις ράγες.

Λίγο έλειψε να χάσει τη ζωή του την περασμένη Πέμπτη και ο Θόδωρος Θωμόπουλος, που στα 67 του χρόνια συνέχιζε να δουλεύει σε μικροεργολαβική εταιρία και από τύχη δεν τον πλάκωσε σίδερο βάρους δύο τόνων στην ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ ΙΙ στο Μηλάκι Αλιβερίου. Ο 67χρονος γλίτωσε τη ζωή του, αλλά τραυματίστηκε στα πόδια.

Αυτούς τους ψευδείς ισχυρισμούς επανέλαβε ουκ ολίγες φορές ο Αλ. Αλαβάνος είτε ως ευρωβουλευτής είτε ως βουλευτής του ΣΥΝ. Επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ επέμενε ότι η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί «να στερήσει από εκατοντάδες χιλιάδες συμβασιούχους, κυρίως του Δημοσίου, των ΝΠΔΔ και των ΟΤΑ, το δικαίωμα σε σταθερή εργασία που τους παρέχει η κοινοτική οδηγία...» (εφημερίδα «Αυγή», 26/8/2003). Ανάλογο ισχυρισμό διατύπωσε και επί ΝΔ, δηλώνοντας στην «Αυγή» (25/3/2004): «Δεν ακολουθείται ο αυτόματος μηχανισμός που προβλέπει η οδηγία για μετατροπή των συμβάσεων από ορισμένου χρόνου σε αορίστου». Με βάση αυτή τη λογική, ο ΣΥΝ και οι δυνάμεις του καλούσαν τους συμβασιούχους να πάνε στα δικαστήρια για να δικαιωθούν. Υστερα από την απάντηση της ΕΕ καλούν τους συμβασιούχους να πάνε στα δικαστήρια, για να ζητήσουν αποζημίωση, γιατί δε μονιμοποιήθηκαν!

Το αίτημα να χαρακτηριστούν τα εκκοκκιστήρια βάμβακος εποχιακές επιχειρήσεις, το οποίο προβάλλουν η Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος Ελλάδας και τα Εργατικά Κέντρα Λάρισας και Φαρσάλων, έφεραν ως θέμα στη Βουλή με Ερώτησή τους οι βουλευτές του ΚΚΕ Τάκης Τσιόγκας, Νίκος Γκατζής και Αγγελος Τζέκης.

Οπως τονίζουν στην Ερώτηση, η λειτουργία των περίπου 85 μονάδων εκκόκκισης, οι οποίες απασχολούν 2.500-3.000 εργαζόμενους, διαρκεί δυόμισι-τρεις μήνες. Στη συνέχεια σφραγίζονται από το υπουργείο Γεωργίας, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να αποχωρούν από την εργασία τους χωρίς καμία προστασία και δικαιώματα τον υπόλοιπο χρόνο.

«Πρέπει - επισημαίνεται - οι εργαζόμενοι να χαρακτηριστούν ως εποχιακοί και να επιδοτούνται με επίδομα ανεργίας, με ευνοϊκότερες ρυθμίσεις, με χαμηλότερο αριθμό ενσήμων (50 ένσημα) μια και προσλαμβάνονται με σύμβαση ορισμένου χρόνου και για όσο διάστημα λειτουργούν οι μονάδες. Επίσης, προτείνεται να δίνεται κάθε χρόνο και σε αυτούς τους εργαζόμενους το εφάπαξ ετήσιο βοήθημα που δίνεται με τον Ν. 1836/89, άρθρο 22, παρ. 1, αλλά με λιγότερα ένσημα, δηλαδή με 50 ένσημα να παίρνουν οι εργαζόμενοι το βοήθημα».

Οι τρεις βουλευτές απευθυνόμενοι στον υπουργό Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας ρωτούν «εάν η κυβέρνηση θα ικανοποιήσει το δίκαιο αίτημα των παραπάνω φορέων και των εργαζομένων στα εκκοκκιστήρια βάμβακος».