ΡΕΠΟΡΤΑΖ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΠΑΤΡΑ

Ο εφιάλτης του Διακονιάρη

Συνεχίζεται σήμερα η έρευνα του «Ρ» για την αντιπλημμυρική θωράκιση της χώρας με την περίπτωση της Πάτρας
Σαράντα χρόνια έχουν περάσει από τότε που έγιναν οι πρώτες εξαγγελίες για διευθέτηση του χειμάρρου Διακονιάρη, χωρίς να έχει γίνει τίποτα ουσιαστικό. Υπόλογες για την ανυπαρξία αντιπλημμυρικών έργων οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ

Οταν υπερχείλισε ο Διακονιάρης το Δεκέμβρη του 2001, οι καταστροφές ήταν μεγάλες

Ενα άκακο ρέμα, όπως ο Διακονιάρης στην Πάτρα, μετατρέπεται ενίοτε σε δολοφονικό χείμαρρο εξαιτίας της εγκληματικής πολιτικής των κυβερνήσεων των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών, οι οποίες αδιαφορούν πλήρως για την αντιπλημμυρική προστασία των πόλεων. Παράλληλα, η τσιμεντοποίηση και το μπάζωμα των ρεμάτων, η αποψίλωση των δασών, τα βουλωμένα φρεάτια επιτείνουν το πρόβλημα με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να είναι ανοχύρωτοι ακόμα και σε μια φυσιολογική πολύωρη βροχόπτωση.

Για το λαό της Πάτρας, η διευθέτηση των υδάτινων πόρων και των χειμάρρων αποτελεί ένα από τα αιτήματα αιχμής. Και κάθε φορά που διεκδικούσε λύση έπαιρνε και τις ανάλογες διαβεβαιώσεις από την εκάστοτε κυβέρνηση για την εκτέλεση του έργου του Διακονιάρη, χωρίς ωστόσο, επί της ουσίας, να έχει γίνει το παραμικρό. Για τις κυβερνήσεις φαίνεται πως αποτελεί ζήτημα πολιτικού προσανατολισμού η κατασκευή έργων προς όφελος της πλουτοκρατίας και σε αυτά δεν περιλαμβάνονται τα έργα αντιπλημμυρικής προστασίας...

* * *

Στην Πάτρα και γενικότερα στο Νομό Αχαΐας, οι πρώτες βροχές έχουν αρχίσει ήδη και πέφτουν και το φυλλοκάρδι των κατοίκων της πόλης τρέμει. Ιδιαίτερα των νοτιοδυτικών συνοικιών, όπου συνωστίζονται εργατοοικογένειες. Τρέμει, γιατί μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει καμία ουσιαστική ενέργεια, έστω, για τον καθαρισμό της κοίτης. Τρέμει γιατί ακούει τον Δημήτρη Φιλιππάτο, αντινομάρχη και υπεύθυνο της Πολιτικής Προστασίας της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αχαΐας, να δηλώνει πως οι πιστώσεις είναι μηδενικές και ότι δεν υπάρχουν χρήματα για την κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων και καθαρισμό των χειμάρρων ολόκληρου του νομού. Τρέμει γιατί παρά το γεγονός ότι το έργο δημοπρατήθηκε, ακόμα δεν έχει γίνει τίποτα καθώς η σύμβαση μεταξύ του ελληνικού δημοσίου και της εταιρίας δεν έχει ακόμα υπογραφτεί, καθώς εκκρεμεί ένσταση εταιρίας σε βάρος της «Μηχανικής» που έχει αναλάβει το έργο. Κάτι που ανάγκασε τον νομάρχη Αχαΐας, Δημήτρη Κατσικόπουλο, να δηλώσει σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό: «Φαίνεται πως υπάρχει πόλεμος εργολάβων, στον οποίο εγώ δεν έχω καμία αρμοδιότητα να εμπλακώ». Χώρια ότι το έργο, πέρα και αντίθετα από κάθε επιστημονική έννοια, δεν αντιμετωπίζεται πλέον ως αντιπλημμυρικό αλλά ως συγκοινωνιακό.

«Στόχος πάλης η αντιπλημμυρική προστασία»

ICON

Η ανυπαρξία αντιπλημμυρικών έργων δημιουργεί σοβαρά προβλήματα και στο οδικό δίκτυο (Ανατροπή της νταλίκας το Μάρτη του 2003 εξαιτίας της κακοκαιρίας)

«Εχουν περάσει 40 και πλέον χρόνια από τις πρώτες εξαγγελίες για διευθέτηση του χειμάρρου Διακονιάρη και παρά το γεγονός ότι πριν από τρία χρόνια φτάσαμε να θρηνήσουμε μέχρι και νεκρούς τίποτα ουσιαστικό δεν έχει γίνει», δηλώνει στο «Ρ» ο Παύλος Στάμος, μέλος της Αντιπροσωπείας του Τμήματος Δυτικής Ελλάδας του Τεχνικού Επιμελητηρίου. «Το μόνο που έγινε - σημειώνει - ήταν να κατασκευαστεί ένα έργο στις αρχές της δεκαετίας του '80 που χειροτέρεψε την κατάσταση των νότιων συνοικιών της Πάτρας, καθώς σκεπάστηκαν τα πρώτα 900 μέτρα και έγινε η λεωφόρος Ελευθερίου Βενιζέλου με δύο αγωγούς κάτω από το δρόμο που δεν είναι δυνατόν να παραλάβουν και να μεταφέρουν στη θάλασσα τα νερά μιας ισχυρής νεροποντής. Με την ίδια λογική έγινε και η μελέτη για το υπόλοιπο έργο, κύρια ως οδικό δηλαδή και όχι ως αντιπλημμυρικό, για σύνδεση του Εθνικού Σταδίου με την Περιμετρική, πράγμα που σε καμία περίπτωση δε λύνει το πρόβλημα της αντιπλημμυρικής προστασίας όπως επισημαίνει και το ΤΕΕ/ΤΔΕ σε παλαιότερη απόφασή του. Το έργο αυτή τη στιγμή παραπαίει μεταξύ της αδιαφορίας όλων των κυβερνήσεων που προηγήθηκαν μέχρι και σήμερα και των εργολάβων που προσπαθούν να το βάλουν στο χέρι.

Αιτούμενο είναι να γίνει κτήμα του κινήματος ο στόχος πάλης για την αντιπλημμυρική προστασία. Δεν πρέπει να υπερισχύσουν οι λογικές ότι αφού δε χρηματοδοτούνται έργα αντιπλημμυρικά από τα ευρωπαϊκά προγράμματα για την ώρα, ας μη γίνουν. Δεν πρέπει να ανεχτούμε την αποκέντρωση αρμοδιοτήτων στις νομαρχίες και στους δήμους που θα έχουν στην ευθύνη τους τη διευθέτηση των χειμάρρων χωρίς ουσιαστικές χρηματοδοτήσεις από το κράτος», καταλήγει ο Παύλος Στάμος.

ICON

«Η κυβέρνηση της ΝΔ και η προηγούμενη του ΠΑΣΟΚ αποδεικνύονται διαχρονικά ανίκανες να λύσουν το πρόβλημα του Διακονιάρη», σημειώνει από την πλευρά του ο Κώστας Πελετίδης, επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Πάτρα Μπροστά - Ενωμένοι», και συμπληρώνει: «Τι κι αν ο Διακονιάρης έχει χαρακτηριστεί Ολυμπιακό έργο, τι κι αν έπρεπε να ήταν τελειωμένο το 2004; Μέχρι σήμερα τίποτα δεν έχει γίνει. Τώρα έχουμε τις δικαιολογίες περί δικαστικής εμπλοκής του διαγωνισμού για το έργο του Διακονιάρη. Αν όμως ήταν ένα έργο που ενδιέφερε σφόδρα την πλουτοκρατία θα είχαν επιστρατεύσει όλα τα νομικά μέσα και τα έργα θα προχωρούσαν, όπως έγινε με τα Ολυμπιακά έργα στην Αθήνα. Οταν είναι για λαϊκά προβλήματα, τα εμπόδια φαντάζουν ανυπέρβλητα. Ο λαός δεν έχει άλλη επιλογή παρά μόνο της κινητοποίησης, του μαζικού απεγκλωβισμού από το δικομματισμό, της οικοδόμησης του λαϊκού μετώπου για να προχωρήσει μπροστά».

Ούτε ένα ευρώ!

Στην Αχαΐα υπάρχουν συνολικά 37 χείμαρροι και δύο ποταμοί, που εκτείνονται σε μήκος 800 χιλιομέτρων περίπου. Ολοι οι χείμαρροι παρουσιάζουν πρόβλημα, σύμφωνα με τον Δημήτρη Φιλιππάτο, αντινομάρχη Αχαΐας και υπεύθυνο Πολιτικής Προστασίας του νομού, καθώς καμία ουσιαστική ενέργεια για την εκτέλεση των απαραίτητων αντιπλημμυρικών έργων δεν έχει γίνει τα τελευταία χρόνια. «Η Πολιτική Προστασία, από την περσινή χρονιά μέχρι και σήμερα, δεν έχει πάρει ούτε ένα ευρώ για την κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων και καθαρισμό των χειμάρρων. Δυστυχώς, ούτε η προηγούμενη κυβέρνηση (ΠΑΣΟΚ) αλλά ούτε και η σημερινή (ΝΔ), παρά τις αλλεπάλληλες επισημάνσεις μας για τα προβλήματα και τους κινδύνους που εγκυμονεί η ανυπαρξία της αντιπλημμυρικής θωράκισης του νομού, έδειξαν και έχουν δείξει μέχρι στιγμής διάθεση για επίλυση του ζητήματος.

ICON

Το Μάρτη του 2003 η πόλη βρέθηκε στο έλεος του καιρού

Σε ό,τι αφορά το Διακονιάρη, αν δε γίνει το έργο, ό,τι και αν κάνουμε απλά είναι "ασπιρίνη"». Επιπρόσθετα, αυτή τη στιγμή, σοβαρά προβλήματα εντοπίζονται και στον ποταμό Σελινούντα (Αιγιάλεια) καθώς έχουν σπάσει τα προστατευτικά συρματοκιβώτια που συγκρατούν τα πρανή με αποτέλεσμα «αν ξεπεραστεί το όριο νερού που αντέχει ο ποταμός, είναι βέβαιο ότι θα σπάσει και θα πληγούν οι περιοχές των Βαλιμίτικων, Ριζόμυλου και Νικολαίικων», σημείωσε χαρακτηριστικά ο Δ. Φιλιππάτος.

Νίκος ΤΣΑΚΑΝΙΚΑΣ

Αμαρτωλή ιστορία ετών 42!

Τη Δευτέρα 17 Δεκέμβρη του 1962, η Πάτρα πνίγεται από το Διακονιάρη και οι πληγέντες, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της εποχής, ξεπερνούν τους 18.000.

39 χρόνια μετά και μια μέρα αργότερα, στις 18 Δεκέμβρη του 2001, η Πάτρα ξαναπνίγεται από το Διακονιάρη, που πήρε μαζί του δύο ανθρώπινες ζωές. Στο μεσοδιάστημα, παρά τις αλλεπάλληλες υποσχέσεις των κυβερνώντων, υπάρχουν χρονιές που άλλοτε περισσότερο, άλλοτε λιγότερο σημειώνονται καταστροφές.

Σήμερα, 42 χρόνια μετά, και οι λαϊκές συνοικίες της Πάτρας συνεχίζουν να ζουν με τον εφιάλτη των πλημμυρών, κάθε φορά που ο καιρός είναι βροχερός.

Η πρώτη υπόσχεση δόθηκε ακριβώς μια μέρα μετά τις καταστροφικές πλημμύρες της 17ης Δεκέμβρη του '62 από τον Αχιλλέα Γεροκωστόπουλο, υφυπουργό Προεδρίας της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος περιόδευσε στις πληγείσες περιοχές κραδαίνοντας τις υποσχέσεις - δεσμεύσεις της κυβέρνησης: «Θα συνταχθεί νέα μελέτη διά την οριστικήν διευθέτησιν της κοίτης του Γλαύκου και του Διακονιάρη»...

Στη συνέχεια τη σκυτάλη του εμπαιγμού πήρε ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος από τα προεκλογικά μπαλκόνια της Πάτρας το 1985 έταζε την κάλυψη του ρέματος του «Διακουμάρη» με το ποσό των 1,3 δισ. δραχμών. Μια ατάκα, που εκείνη την εποχή έγινε σύνθημα στα χείλη όλων, για την αφερεγγυότητα που διέκρινε το ΠΑΣΟΚ. Ο Διακονιάρης έγινε... «Διακουμάρης», αλλά το έργο της κάλυψής του δεν έγινε ποτέ.

Ο... επόμενος ήταν ο Κώστας Σημίτης που, στις 10 Σεπτέμβρη του 1996, από την προεκλογική εξέδρα κι αυτός, μίλησε στο πλήθος για την κοσμογονία των έργων του ΠΑΣΟΚ - αυτών που (δεν) έγιναν το προηγούμενο διάστημα αλλά και αυτών που θα ακολουθήσουν, τονίζοντας πως «εξοπλίζουν την Πάτρα για το ρόλο που πρέπει να διαδραματίσει και ταυτόχρονα θα την καταστήσουν σταθμό ανάπτυξης».

Μετά ανέλαβε η Βάσω Παπανδρέου, υπουργός ΠΕΧΩΔΕ τότε, που δεσμεύτηκε, μετά τον τραγικό θάνατο πατέρα και γιου στα νερά του Διακονιάρη, πως το έργο θα αρχίσει να κατασκευάζεται το δεύτερο εξάμηνο του 2002.

Ανάλογη δήλωση έκανε και ο νυν υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Γιώργος Σουφλιάς, ο οποίος προ μηνών δεσμεύτηκε και αυτός με τη σειρά του πως το 2007 το έργο θα είναι έτοιμο.

Και ο εμπαιγμός συνεχίζεται...

ΣΤΑΘΜΟΙ ΗΣΑΠ

Για να σταθείς στην αποβάθρα, χρειάζεσαι ομπρέλα...

Eurokinissi

Ακινητοποιημένος συρμός του ΗΣΑΠ σε πλημμύρα του 2002

«Οταν βρέχει, πρέπει να κρατά ομπρέλα κανείς για να σταθεί στην αποβάθρα», σημειώνουν με αγανάκτηση επιβάτες και εργαζόμενοι στο σταθμό του ΗΣΑΠ στον Αγ. Νικόλαο. Οπως φαίνεται, η ανακαίνιση του σταθμού περισσότερα προβλήματα δημιούργησε, παρά έλυσε.

Το στέγαστρο του σταθμού - παρά τα «μοντέρνα», ανισόπεδα κομμάτια του, καλύπτει μόνο τμηματικά την αποβάθρα, αφήνοντας εντελώς εκτεθειμένο τον κόσμο από τις υπόλοιπες πλευρές. «Στάζουν νερά από την οροφή, το χειμώνα δεν έχει μέρος να σταθείς», επισημαίνει η Αν. Κόρδα, κάτοικος της περιοχής. «Χρειάζεσαι ομπρέλα για να περιμένεις σ' αυτό το σημείο», εξηγεί, δείχνοντας λίγα βήματα πέρα από τις καρέκλες που έχουν τοποθετηθεί για το επιβατικό κοινό.

«Βραχυκυκλώνουν ακόμα και τα μηχανήματα, από τις σταγόνες που πέφτουν. Και τα εκδοτικά, και τα ακυρωτικά. Δεν έχουν βάλει ένα πλαστικό, ένα κομμάτι γυαλί για να τα προστατεύει», τονίζουν εργαζόμενοι του ΗΣΑΠ, που για ευνόητους λόγους ζήτησαν να τηρηθεί η ανωνυμία τους. «Μπαίνει το ανεμόβροχο στο γκισέ όπου πωλούνται τα εισιτήρια. Πολλές φορές τα πάει μέχρι τις γραμμές του τρένου», προσθέτουν. «Σπατάλησαν τα λεφτά για να φτιάξουν αυτές τις κουταμάρες...».

«Είναι αυτό που λένε απέξω κούκλα κι από μέσα πανούκλα, το ξέρεις αυτό; Κάπως έτσι έχει γίνει αυτός ο σταθμός», υπογράμμισαν χαρακτηριστικά. «Οταν βρέχει, ο κόσμος δεν μπορεί να σταθεί, βρέχεται από παντού», υπογραμμίζει ακόμα και ο ιδιοκτήτης περιπτέρου που βρίσκεται ελάχιστα μέτρα από την είσοδο του σταθμού.

Ιδιαίτερα επικίνδυνο είναι για τους επιβάτες το μεγάλο κενό που υπάρχει ανάμεσα στην πόρτα του συρμού και στην αποβάθρα, στην κατεύθυνση προς Κηφισιά, αφού έχουν σημειωθεί πολλά ατυχήματα. Κάτι που αφ' ενός φανερώνει την προχειρότητα και τη βιασύνη με την οποία έγιναν τα έργα ανάπλασης των σταθμών και αφ' ετέρου την προκλητική αδιαφορία των υπευθύνων, αφού επιβάτες και εργαζόμενοι έχουν επανειλημμένα παρέμβει για την αποκατάσταση του προβλήματος, χωρίς - ωστόσο - καμία ανταπόκριση. Ακόμα κι αν πρόκειται για ζήτημα ασφάλειας του επιβατικού κοινού.

Ατέλειες και προβλήματα

Παρόμοια προβλήματα εντοπίζουν οι εργαζόμενοι και οι επιβάτες και στο σταθμό του Περισσού. Οπως δηλώνουν στο «Ρ», τα έργα για ολοκλήρωση του στεγάστρου στην αποβάθρα καθόδου, δεν έχουν ακόμη τελειώσει, με αποτέλεσμα η οροφή της αποβάθρας να στάζει. Ετσι, οι επιβάτες αναγκάζονται να συνωστίζονται στο χώρο έκδοσης των εισιτηρίων.

Παράπονα εκφράζουν ακόμη και οι επιβάτες του σταθμού στα Ανω Πατήσια. Και αυτός ο σταθμός είναι μισοτελειωμένος. Η υπόγεια διάβαση ακόμα κατασκευάζεται, με συνέπεια, αν οι επιβάτες, θέλουν να περάσουν από τη μία αποβάθρα στην άλλη, να αναγκάζονται να κάνουν το γύρο του σταθμού.