Αρχικά, η καταγγελία έγινε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία, με τη σειρά της, προσέφυγε στο Ευρωδικαστήριο, χωρίς η ελληνική κυβέρνηση να αμφισβητήσει τα επιχειρήματά της. Και το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι το ελληνικό κράτος, με το τέλος υπέρ του ΕΟΦ, παραβιάζει τις αρχές της κοινής εμπορικής πολιτικής και τη θεμελιώδη αρχής της ενιαίας τελωνειακής αντιμετώπισης των εισαγωγών από τρίτες χώρες.
Το τέλος αυτό θεσπίστηκε από το ΠΑΣΟΚ το 1983 - τότε που ευαγγελιζόταν κρατική φαρμακοβιομηχανία - ανανεώθηκε το 1997, όταν άρχισε να εισάγει στο σύστημα Υγείας όλο και περισσότερα στοιχεία εμπορευματοποίησης και καταργήθηκε με το νόμο 3204/23.12.2003.
Πρόλαβαν, δηλαδή, οι άνθρωποι να προσαρμοστούν θεσμικά στις θεμελιώδεις αρχές της ευρω-αγοράς, αλλά δεν πρόκαμαν να μη φάνε και την καμπάνα!
Εχουν θράσος. Επειδή, βρίσκονται στην αντιπολίτευση, πλέον, λένε πολλά και διάφορα, επιχειρώντας να εκμεταλλευτούν τα σοβαρά και οξυμένα λαϊκά προβλήματα. Λες και δεν κυβερνούσαν, μέχρι πριν οκτώ μήνες και, μάλιστα, για 21 ολόκληρα χρόνια, από το 1981 και μετά, αφαιρουμένου του «διαλείμματος» Μητσοτάκη. Διαβάστε ορισμένα απ' όσα είπε, τις προάλλες, ο γραμματέας της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, Μιχ. Χρυσοχοΐδης, σε εκδήλωση του ΙΣΤΑΜΕ με θέμα «Ελληνικά Πανεπιστήμια και Ευρωπαϊκή Προοπτική»:
«... Κατά τη γνώμη μου, το κυριότερο πρόβλημα της Παιδείας μας υπήρξε η ευκαιριακή αντιμετώπιση, η συσσώρευση αποσπασματικών λύσεων, η απουσία μακροπρόθεσμων στόχων και προγραμματισμού, τελικά η έλλειψη μιας μακρόπνοης στρατηγικής...
... Η σημερινή κατάσταση στην ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι ιδιαίτερα αρνητική. Ενδεικτικά αναφέρω πως κατέχουμε το παγκόσμιο ρεκόρ εκπαιδευτικής μετανάστευσης αναλογικά με τον πληθυσμό της χώρας μας, με περισσότερους από 50.000 φοιτητές στο εξωτερικό. Επιπλέον είμαστε οι τελευταίοι στην ΕΕ σε κονδύλια για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και για την έρευνα, ενώ υστερούμε σημαντικά σε πατέντες και δημοσιεύσεις ακόμη και από χώρες που επενδύουν ανάλογα με εμάς ποσά σε αντίστοιχα προγράμματα. Εχουμε, τέλος, ένα από τα υψηλότερα ποσοστά άνεργων αποφοίτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αποφοίτων δηλαδή που δεν μπορούν να απορροφηθούν από την αγορά εργασίας...».
«... Δεν είναι μόνο ότι τα όσα εξήγγειλε έχουν συμβολικό χαρακτήρα που αποτιμάται σε φιλοδώρημα 1 ευρώ την ημέρα σε μισθωτούς, συνταξιούχους και ανέργους. Η περιβόητη "Κοινωνική Χάρτα Σύγκλισης" αγγίζει τα όρια της κοινωνικής ντροπής, μοιράζοντας ψίχουλα και βαφτίζοντάς τα καρβέλια. Ευτυχώς που δεν όρισε και τον κ. Κουλούρη να βάλει ακόμη.... και τη φτώχεια σε καθεστώς διατίμησης...
... Η αύξηση των επιδομάτων ανεργίας κατά 10%, σημαίνει μια ημερήσια αύξηση του επιδόματος κατά 1,20 ευρώ, ενώ δεν καλύπτει το 67% του ημερομισθίου του ανειδίκευτου εργάτη, όπως ορίζει ο δικός τους νόμος 2224/94. Ως ποσοστό σήμερα, μετά την ψευτοπαροχή, ανέρχεται μόλις στο 50,92% του ημερομισθίου του ανειδίκευτου εργάτη...».
Αυτά έλεγε στις 3 Σεπτέμβρη 2003 ο Γερ. Γιακουμάτος, τότε υπεύθυνος του Τομέα Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων της ΝΔ και τώρα υφυπουργός Απασχόλησης της κυβέρνησης του Κ. Καραμανλή. Το τι κάνει σήμερα, το γνωρίζουν όλοι και ακόμη καλύτερα οι άνεργοι, οι απολυμένοι της «Τρικολάν», της «Βαλκάν Εξπορτ» και αρκετών ακόμη επιχειρήσεων. Η περίπτωσή του αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της άλλης πλευράς του ίδιου, «θρασύτατου» νομίσματος...
Αντιγράφουμε από το τελευταίο φύλλο της σατιρικής εφημερίδας «Το ποντίκι»: «Αυθεντικό. Η εκπομπή είναι της Ρούλας Κορομηλά. Είχε παρέα της (καλεσμένο ή συμπαρουσιαστή) έναν ευειδή νεαρό - αγνώστων λοιπών στοιχείων - και καλεσμένη την Καλομοίρα. Αφού και οι δύο (Ρούλα και νεαρός) ρώτησαν επανειλημμένα την κακομοίρα την Καλομοίρα για τις θέσεις της σε διάφορα θέματα ερωτικής φύσεως και σχέσεων, έπειτα της είπαν ότι θα της δείξουν κάποιες φωτογραφίες από διάσημους Ελληνες και εκείνη θα έπρεπε να τους αναγνωρίσει και να τους ονοματίσει.
Παίρνει λοιπόν θέση η Καλομοίρα, απολογείται προκαταβολικά σε αυτούς που δε θα θυμάται τα ονόματά τους και ζητάει - και πάλι προκαταβολικά - να τη συγχωρήσουν γιατί εκείνη τους αγαπάει όλους.
Πρώτη φωτό του πρωθυπουργού - άρχισαν από τα δύσκολα!
ΚΑΛΟΜΟΙΡΑ (χοροπηδώντας): "Oh dear! I know him!!! Ξέρω, ξέρω!!! It is prime minister!!!!"
ΡΟΥΛΑ: "Μπράβο, Καλομοίρα. Σωστά. Το όνομά του;"
ΚΑΛΟΜΟΙΡΑ: "Oh, oh, my God! Είναι... his name... είναι... Κώστας... Κα... Κώστας... Κα..."
ΝΕΑΡΟΣ: "Καλά τα πας!"
ΚΑΛΟΜΟΙΡΑ: "Oh, yes. Κώστας Καλάπας"!!!».
Παρ' όλ' αυτά, και πολλά ανάλογα ακόμη, κάποιοι επιμένουν και θέλουν να μας κάνουν όλους και ιδιαίτερα τη νέα γενιά... Καλάπες.