ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Δύο μέτρα και δύο σταθμά

Παπαγεωργίου Βασίλης

Επί μια δεκαετία οι μεγάλες επιχειρήσεις δεν έχουν πληρώσει δραχμή τσακιστή φόρο μεταβίβασης, στις περιπτώσεις κληρονομιάς, γονικής παροχής, ή δωρεάς.

Το ισχυρίστηκε στη διάρκεια τηλεοπτικής παρουσίας του, το προηγούμενο Σάββατο, ο πρώην υφυπουργός Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ Α.Φωτιάδης, και δεν έχουμε κανένα λόγο να μην τον πιστέψουμε. Απλώς, από τα πιο επίσημα χείλη, επιβεβαιώνονται ορισμένες αλήθειες για τον ειδεχθή και ταξικό χαρακτήρα του φορολογικού συστήματος. Τη στιγμή που ένας εργαζόμενος, όταν κληρονομήσει ένα μικρό σπίτι, είναι υποχρεωμένος να τα «ακουμπάει χοντρά» στην εφορία, οι μεταβιβάσεις επιχειρήσεων αξίας δισεκατομμυρίων ή και δεκάδων δισ., δραχμών, γίνονται ...δωρεάν. Κατά τα άλλα, η κάθε κυβέρνηση ανακαλύπτει δημοσιονομική κρίση και κινητοποιεί τον εισπρακτικό μηχανισμό, για να ξετινάξει εργαζόμενους και μικρομεσαίους. Τον ταξικό χαρακτήρα της φορολογικής - και όχι μόνο - πολιτικής, πρέπει πρώτα και κύρια να τον συνειδητοποιήσουν τα λαϊκά στρώματα και ειδικά εκείνοι που συνεχίζουν να εμπιστεύονται την ψήφο τους στα κόμματα του δικομματισμού.

ΥΓ: Περιττό, να σημειώσουμε, βέβαια, ότι σήμερα λέει τα παραπάνω ο πρώην υφυπουργός Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ. Πέρυσι, για παράδειγμα, δεν έλεγε τίποτε σχετικό. Οπως δε θα έλεγε τίποτε, εάν το ΠΑΣΟΚ συνέχιζε να βρίσκεται στην κυβέρνηση...

Ενα «μάνατζμεντ» είναι όλα...

Τι χρειάζεται αυτή τη στιγμή ο πολιτισμός, σύμφωνα με όσα δήλωσε χτες στο ραδιοφωνικό σταθμό «Σκάι», ο υφυπουργός Πολιτισμού, Π. Τατούλης; «Ενα μάρκετινγκ και ένα μάνατζμεντ»! Διότι, προφανώς, η προηγούμενη κυβέρνηση δε «μανατζάρισε» σωστά το «μαγαζί» και, ως εκ τούτου, «δεν είμαστε χαρούμενοι και ευτυχείς για τα αποτελέσματα μιας τόσο δαπανηρής προσέγγισης και επένδυσης».

Μιας λοιπόν και το ζήτημα της παραγωγής τοματοπελτέ - μας συγχωρείται, «πολιτιστικού προϊόντος» θέλαμε να γράψουμε - είναι υπόθεση «μάνατζμεντ» και «μάρκετινγκ», «η παρέμβαση του κράτους σαφέστατα θα μειωθεί και θα δοθεί δυνατότητα στη χρηστή και σωστή διαχείριση»! Σε ποιους; Στους «μάνατζερ»!

Ολα αυτά δεν αποτελούν, δυστυχώς, ένα, έστω και κακόγουστο, σύντομο ανέκδοτο. Τα έλεγε η ΝΔ στο προεκλογικό της πρόγραμμα. Τα επαναλαμβάνει με κάθε αφορμή η σημερινή πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟ από τότε που ανέλαβε. Τα ψήφισε η ΝΔ μαζί με το ΠΑΣΟΚ (και το ΣΥΝ ως είθισται) όταν υπερψήφιζαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Το αποδεικνύει η κυβέρνηση καθημερινά, ξεκινώντας από τις απολύσεις των συμβασιούχων του ΥΠΠΟ και την «αποψίλωσή» του από το έμπειρο και εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό του, μέχρι τη μετατροπή του υπουργείου σε «επικουρικό» της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας». Θα τους δοθεί απάντηση, πρώτα και κύρια, από τους ανθρώπους του πολιτισμού;

Κατάντια...

Ενα πραγματικό όργιο παζαριού και «αγοραπωλησίας» ψήφων και εδρών, χαρακτήρισε την εκλογή της νέας διοίκησης της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ), από το 4ο Συνέδριο της οργάνωσης, που πραγματοποιήθηκε το Σαββατοκύριακο. Πρωταγωνίστρια αναδείχτηκε η προσκείμενη στον κεντροαριστερο-συνασπισμικό χώρο παράταξη. Αφού αρνήθηκε την εφαρμογή του Ν. 1264/82 και την προβλεπόμενη απ' αυτόν απλή αναλογική - όπως επίμονα ζήτησαν η «Δημοσιογραφική Συνεργασία» και η «Αριστερή Οχθη» - εκμεταλλεύτηκε τις σχετικές εκτρωματικές διατάξεις του Καταστατικού και ξεδίπλωσε τους «σχεδιασμούς» και τα αλισβερίσια. Αποτελέσματα; Η προσκείμενη στον κεντροαριστερο-συνασπισμικό χώρο παράταξη κατέβηκε με τρεις συνδυασμούς, επιχειρώντας να μεγιστοποιήσει τα οφέλη της από τα κλεμμένα. Αλλος συνδυασμός πήρε μία έδρα στο 11μελές ΔΣ, παίρνοντας μία μόνο ψήφο, σε σύνολο 96. Κι όταν, τελικά, κάποιων οι «σχεδιασμοί» απέδωσαν και κάποιων όχι, οι «αδικημένοι» προχώρησαν στις αλλεπάλληλες υποβολές ενστάσεων, καθυστερώντας για ώρες την έκδοση των αποτελεσμάτων. Και το χειρότερο απ' όλα, και παρά τα όσα αντίθετα λένε στα λόγια, υποκλίθηκαν στην πράξη στις λογικές, που θέλουν την ΠΟΕΣΥ στο ρόλο ενός διακοσμητικού «συντονιστικού» οργάνου των Ενώσεων, για δημόσιες σχέσεις και μόνον...

Τα πλαστά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΜΠΟΡΕΙ Η «Γιουροστάτ» να λέει ότι η Ελλάδα μπήκε με «πλαστά στοιχεία» στην Ευρωζώνη, το μόνο σίγουρο όμως είναι ότι οι Ελληνες μπήκαν με ...πλαστές υποσχέσεις και μάλιστα κοινές, από Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ.

Για «σταθερή οικονομία», «ισχυρά νομίσματα», «ανάπτυξη» και «ευημερία», μας έλεγαν και σίγουρα τόσα χρόνια μετά, γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά πόσο ...παραμύθια ήταν όλα αυτά.

Γιατί, βεβαίως, η οικονομία είναι επαρκώς σταθερή, αλλά μονίμως στην κατεύθυνση της λιτότητας. Το νόμισμα ισχυρό αλλά ...το έχουν άλλοι. Οσο για την ευημερία και την ανάπτυξη μάλλον λίγο δύσκολο να πείσει κανείς τους χιλιάδες ανέργους που γίνονται συνεχώς και περισσότεροι.

ΠΑΝΤΩΣ, Ο Αλογοσκούφης και το επιτελείο του δείχνουν να τους «βολεύει» μια χαρά η εξέλιξη. Μας υπόσχονται ότι δε θα υπάρξουν κυρώσεις, όμως μας λένε ότι «φτου κι απ' την αρχή», πρέπει να ξαναπροσπαθήσει η χώρα για να ξαναφέρει το έλλειμμα κάτω από το 3%.

Εν ολίγοις, στην οικονομία είναι κάτι σαν να ξαναβλέπεις το έργο «διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ» σε ...επανάληψη. Μόνο που οι θεατές - ως λογικοί άνθρωποι - δεν μπορούν να είναι περισσότερο ανεκτικοί.

ΑΝΤΕ ΠΑΛΙ ο κ. Γκαργκάνας στο προσκήνιο. Αυτή τη φορά δηλώνει ότι μόνος τρόπος για να αυξηθούν οι μισθοί σε αυτή τη χώρα είναι να αυξηθεί η παραγωγικότητα των εργαζομένων.

Γρηγοριάδης Κώστας

Αραγε, στην Ελλάδα, όπου το 8ωρο στον ιδιωτικό τομέα θεωρείται ... προνόμιο του παρελθόντος, η ασφαλιστική κάλυψη «παρωχημένη αξία» και η απαίτηση για σταθερή εργασία, και όχι ημιαπασχόληση, «αγκύλωση», πώς είναι δυνατόν να μην υπάρχει «παραγωγικότητα»...

Βλέπετε, η συγκεκριμένη λέξη είναι σχεδόν συνώνυμη (πάντα με το σκεπτικό του κ. Γκαργκάνα) με τη λέξη «εκμετάλλευση». Κι από αυτή την τελευταία έχουμε μπόλικη σε όλα τα επίπεδα.

Η κατά Κωνσταντόπουλον «ενότητα»

«Το πρώτο δίδαγμα του αντιδικτατορικού αγώνα και της κορύφωσής του, της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, υπήρξε ότι ο αγώνας για τη δημοκρατία και την ελευθερία έσπασε τα προδικτατορικά ιδεολογικά τείχη και δημιούργησε μια νέα ενότητα του ελληνικού λαού και της νεολαίας ιδιαίτερα»! Ξεχωρίζουμε αυτό το μικρό απόσπασμα από την ομιλία του προέδρου του ΣΥΝ, Ν. Κωνσταντόπουλου, σε εκδήλωση της ΟΝΝΕΔ για το Πολυτεχνείο, όχι κυρίως γιατί αποτελεί ομολογία ενσωμάτωσης και συμβιβασμού, όσο γιατί συνιστά μια προσπάθεια να στηθεί η πραγματικότητα με το κεφάλι στο πάτωμα, να διαστρεβλωθεί το νόημα του Πολυτεχνείου. Μια ακόμα προσπάθεια, που αθροίζεται σε όσες χρόνια τώρα καταβάλλονται για καπηλεία, βεβήλωση και ευνουχισμό των μηνυμάτων του Νοέμβρη.

Με διαφορά τριών δεκαετιών, ο Ν. Κωνσταντόπουλος πρόβαλε την τοτινή στρατηγική του λεγόμενου «ΚΚΕ εσωτερικού» για «εθνική αντιδικτατορική ενότητα» σαν την πραγματικότητα, μέσα στην οποία ξεδιπλώθηκε η αντιδικτατορική πάλη και ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου. Ηταν, όμως, έτσι; Οχι, κατηγορηματικά. Καθόλη τη διάρκεια της μαύρης επταετίας έως την τελευταία της ώρα και μετά, η ιδεολογική διαπάλη μαινόταν ασίγαστη. Ανάμεσα στις δυνάμεις που πάλευαν για να προσλάβει η αντιδικτατορική πάλη αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό και περιεχόμενο και σε εκείνες που την περιόριζαν στο ασφυκτικό πλαίσιο του στόχου να πέσει η χούντα και μετά ...ό,τι ήθελε ας γίνει, αρκεί και μόνον η ...αποκατάσταση της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας! Ανάμεσα στις δυνάμεις που επέμεναν να μην υπονομευτεί η δυναμική της πάλης με συμβιβασμούς και σε εκείνες που ζητούσαν συμμετοχή στο «κοινοβουλευτικό πείραμα» Μαρκεζίνη της χούντας...

Υπήρξαν δυνάμεις, που και μετά την πτώση της χούντας έδειχναν το δρόμο στον ελληνικό λαό για τη δικαίωση των αιτημάτων του Νοέμβρη και δυνάμεις που τα έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, αφού πρώτα τα εκμεταλλεύτηκαν για να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη. Πού την είδε την πτώση των ιδεολογικών τειχών ο Ν. Κωνσταντόπουλος; Η ενότητα μεταξύ των εργατοϋπαλλήλων, των αγροτών, των φοιτητών της χώρας, η λαϊκή ενότητα οικοδομήθηκε πάνω σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, για «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία», για να ξεκουμπιστούν από τη χώρα μας οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, οι βάσεις. Αιτήματα, που, τρεις δεκαετίες μετά, προσμένουν ακόμα τη δικαίωσή τους. Κι αν έμειναν ανεκπλήρωτα, ευθύνονται γι' αυτό και οι δυνάμεις, απ' τις οποίες έλκει την πολιτική του καταγωγή ο κ. Κωνσταντόπουλος, όπως το ΠΑΣΟΚ. Οι δυνάμεις που υπονόμευσαν το περιεχόμενο, την κατεύθυνση εκείνου του αγώνα, οι δυνάμεις που φρόντισαν να εξατμιστεί η δυναμική του, οι δυνάμεις που σήμερα παλεύουν με νύχια και με δόντια να απονευρώσουν τα μηνύματα του Νοέμβρη και να τον καταστήσουν μουσειακό έκθεμα, νεκρό και αποστεωμένο.

Αυταπατώνται. Τριάντα ένα χρόνια μετά, δεν υπερτιμάμε, ούτε υποτιμάμε τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου. Προσφέρεται σήμερα περισσότερο από ποτέ για πολύτιμα διδάγματα. Μόνο, που αυτά δεν έχουν καμία σχέση με το δίδαγμα που πήραν ο κ. Κωνσταντόπουλος και οι ομοϊδεάτες του και το σερβίρουν στο λαό σαν θέσφατο. Το Πολυτεχνείο διδάσκει την αξία της λαϊκής ενότητας σε αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση. Τα αδικαίωτα οράματά του δείχνουν το δρόμο της πραγμάτωσής τους, το δρόμο της ανειρήνευτης ταξικής πάλης με προορισμό τη λαϊκή εξουσία.

Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

Ο μέτοχος

Τόσα έχουν δει τα μάτια μας, αλλά μετόχους ναυτιλιακών εταιριών να εμφανίζονται με δημοσιογραφική ταυτότητα για να επαναφέρουν στην τάξη όσους τολμούν να αμφισβητούν τα κέρδη των εφοπλιστών, δεν είχαμε δει μέχρι τώρα. Συνέβη και αυτό χτες. Στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, που έδινε η Παναιγαιακή Επιτροπή για τις εξελίξεις στο χώρο της ακτοπλοΐας, μέτοχος - κατά δήλωσή του μάλιστα - ακτοπλοϊκής εταιρίας, που παραμένει και δημοσιογράφος, διατύπωσε την παρακάτω ερώτηση: «Μα μπορεί να σας πάρει κανείς στα σοβαρά όταν ζητάτε μείωση της τιμής των εισιτηρίων;». Φοβερή ερώτηση! Τρόμαξε ο άνθρωπος μη και θιχτεί η τσέπη του. Και θυμήθηκε ένας από τους παλιούς στο σινάφι ότι αυτό το πράγμα που παριστάνει ακόμα τον δημοσιογράφο προέρχεται από το πάλαι ποτέ «ΚΚΕ εσ.»... Οπως τόσοι άλλοι με ανάλογη πορεία.