ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ανόητοι ή προβοκάτορες;

Γρηγοριάδης Κώστας

Για άλλη μία φορά στην τοπική εφημερίδα «Ηπειρωτικός Αγώνας», από τις μεγαλύτερες σε κυκλοφορία σε όλη την Ηπειρο και με τη μεγαλύτερη στα Γιάννενα, δημοσιεύεται διαστρεβλωμένη η θέση του ΚΚΕ, προκαλώντας σύγχυση στους αναγνώστες της, ενόψει μάλιστα και του συλλαλητηρίου του ΠΑΜΕ στις 9 Δεκέμβρη. Συγκεκριμένα, στο χτεσινό φύλλο της, φροντίζει να διαστρεβλώσει την απάντηση του Σπ. Χαλβατζή, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη συνέντευξη που έδωσε και αφορούσε σε ερώτηση δημοσιογράφου για την τακτική του ΠΑΜΕ στο κίνημα, το συλλαλητήριο της 9ης Δεκέμβρη και το συλλαλητήριο του ΚΚΕ στις 9 Οκτώβρη. Παρά την ξεκάθαρη απάντηση του Σπ. Χαλβατζή, το δημοσίευμα της εφημερίδας ταυτίζει το ΠΑΜΕ με το ΚΚΕ και παρουσιάζει ως διοργανωτή των επικείμενων συλλαλητηρίων το ΚΚΕ, ενώ το ΠΑΜΕ παρουσιάζεται ως διοργανωτής του πανελλαδικού συλλαλητηρίου στις 9 Οκτώβρη! Κι όχι μόνον αυτό. Βάζει στο στόμα του Σπ. Χαλβατζή και τη δήλωση, ότι... «το ΠΑΜΕ είναι ΚΚΕ»!

Επειδή, άγνοια δε δικαιολογείται, για τα προαναφερόμενα ζητήματα, ας διαλέξει τι προτιμά, όποιος έγραψε, αλλά και όποιος επέτρεψε τη δημοσίευση του απαράδεκτου αυτού κειμένου: Ανόητοι ή προβοκάτορες;

Μπούμερανγκ...

Φαίνεται ότι τα στελέχη της ΔΑΠ στο ΤΕΙ Λάρισας δεν μπορούν να ανεχτούν το ότι οι σπουδαστές δείχνουν διάθεση να συμμετάσχουν μαζικά στο πανελλαδικό συλλαλητήριο της 10ης του Δεκέμβρη στην Αθήνα. Γι' αυτό και προβαίνουν σε ενέργειες με στόχο να μειώσουν κατά το δυνατό αυτή τη συμμετοχή ώστε να μη φανεί η συνολική αντίθεση του σπουδαστικού κόσμου στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης. Για να τον πετύχουν αυτό το στόχο επιστράτευσαν ακόμη και τραμπουκισμούς, χτυπώντας, αφού μάζεψαν καμιά πενηνταριά άτομα, τέσσερις σπουδαστές της Πανσπουδαστικής, το μεσημέρι της Πέμπτης στο χώρο του ΤΕΙ!

Πρέπει να ξέρουν, όμως, τα «γαλάζια καλόπαιδα» ότι τα τσαμπουκαλίκια τους όχι μόνο δεν «πιάνουν τόπο», αλλά θα μετατραπούν σε μπούμερανγκ. Κι αυτό θα το δουν στις 10 του Δεκέμβρη, με τη μαζική συμμετοχή των σπουδαστών της Λάρισας και όλης της χώρας στο συλλαλητήριο της Αθήνας.

Μποπάλ (1)

«Είκοσι χιλιάδες νεκροί. Πεντακόσιες χιλιάδες τραυματίες. Διακόσιες πενήντα χιλιάδες χρονίως ασθενείς. Δεκάδες χιλιάδες τερατογενέσεις. Θραύση του καρκίνου. Ανεπανόρθωτη, συνεχιζόμενη περιβαλλοντική καταστροφή... Οι δράστες παραμένουν ατιμώρητοι και κάνουν συλλογή κολακειών από τα οικονομικά φύλλα για τις ετήσιες πωλήσεις τους... και την "επιχειρηματική ευθύνη" από την οποία εμφορούνται». Ετσι ξεκινούσαμε μια επετειακή μας αναφορά στη λεγόμενη Χιροσίμα της Χημικής Βιομηχανίας, την καταστροφή στο εργοστάσιο της «Γιούνιον Καρμπάιντ» στο Μποπάλ της Ινδίας, το 1984 («Ρ», 14 του Δεκέμβρη 2003, σελ. 23). Στις 2 του Δεκέμβρη συμπληρώθηκαν 20, «στρογγυλά», χρόνια από την καταστροφή και τη φρικτή κληρονομιά της δολοφονικής ανευθυνότητας και αδιαφορίας μιας αμερικανικής πολυεθνικής - και αυτή είναι κάθε άλλο παρά η μόνη περίπτωση τέτοιας καταστροφικής επίπτωσης της αναζήτησης του μέγιστου κέρδους σε βάρος της ανθρώπινης ζωής, ειδικά στον τρίτο κόσμο. Ο αγώνας των θυμάτων συνεχίζεται είκοσι ολόκληρα χρόνια, όπως και η με άνεση στάση αποφυγής της ευθύνης των υπευθύνων και των συνενόχων της στην κυβέρνηση της Ουάσιγκτον, που πρόσφεραν αστείες αποζημιώσεις στους ανθρώπους των οποίων κατέστρεψε τη ζωή η απληστία τους.

Μποπάλ (2)

Χτες, το θέμα του Μποπάλ αποτέλεσε το αντικείμενο μιας «φάρσας». Το βρετανικό ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο BBC μετέδωσε δύο φορές τηλεφωνική συνέντευξη «εκπροσώπου» της «Γιούνιον Καρμπάιντ», που όχι απλώς αναλάμβανε την πλήρη ευθύνη, αλλά υποσχόταν αποζημιώσεις και ιατρική φροντίδα εφ' όρου ζωής για τους επιζώντες και τους απογόνους των θυμάτων που τη χρειάζονται. Μετά από λίγη ώρα, όμως, το BBC αναγκάστηκε να μεταδώσει διάψευση των δηλώσεων αυτών από την «Ντάου Κέμικαλς», την εταιρία που εξαγόρασε τη «Γιούνιον Καρμπάιντ», η οποία μάλλον δε δέχτηκε και πολύ καλά τη «φάρσα» αυτή - υπάρχουν και μετοχικά μερίσματα και τιμές μετοχών που πρέπει να διασωθούν. «Οι πληροφορίες αυτές είναι ανακριβείς και αποτελούν μέρος παραπλάνησης. Το πρόσωπο δεν εκπροσωπεί την εταιρία. Θέλουμε να καταστήσουμε σαφές ότι οι πληροφορίες που έδωσε είναι απολύτως ανακριβείς», ανέφερε το BBC. Φαίνεται πως ήταν πολύ καλή η είδηση για να είναι αληθινή...

Τα ... παιγνίδια

Γρηγοριάδης Κώστας

ΑΥΤΟ ΠΟΥ συμβαίνει πλέον με τη συζήτηση περί Προέδρου της Δημοκρατίας δεν είναι πολιτική συζήτηση. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, θυμίζει τηλε-παιγνίδι, από αυτά με τις ερωτήσεις και τα δώρα των χορηγών.

Φήμες θέλουν τον πρωθυπουργό να μην επιθυμεί επ' ουδενί πρόωρες εκλογές, ενώ ο Νικήτας Κακλαμάνης «ανακάτεψε» πάλι τα πράγματα, λέγοντας ότι ο υποψήφιος πρόεδρος δε θα είναι ούτε «ανενεργός» πολιτικός, ούτε «αριστερός», ούτε «κοινής αποδοχής», αλλά ...γυναίκα.

Εν ολίγοις, το παιγνίδι θα μπορούσε να λέγεται «Βρες τον Πρόεδρο» και ευτυχώς που μέχρι τη στιγμή αυτή το όλο θέμα δεν έχει «μπει» στα γραφεία στοιχημάτων του Λονδίνου (αν και ποτέ δεν ξέρεις...).

Κατά τα άλλα, πάντως, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ δηλώνουν τον απεριόριστο σεβασμό τους στο θεσμό του προέδρου, στο πολίτευμα και την κοινοβουλευτική δημοκρατία και την ανάγκη συναίνεσης...

ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ των νέων στο προσκήνιο, αναμενόταν να εξαγγείλει χτες ο Γ. Παπανδρέου στο Συνέδριο της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ, στη γνωστή λογική των συνολικών αλλαγών που θα επιχειρήσει στο κόμμα. Ετσι, τουλάχιστον, έγραφαν τα σχετικά ρεπορτάζ.

Αραγε, πώς δεν του είχαν περάσει όλα αυτά από το μυαλό στην προεκλογική περίοδο; Πριν από μερικούς μήνες δηλαδή, όταν το ΠΑΣΟΚ μοίραζε ρουσφετολογικές υποσχέσεις για δουλιά «μερικής απασχόλησης» στο Δημόσιο σε χιλιάδες νέους ανθρώπους, επιχειρώντας εκφυλισμό συνειδήσεων και μάλιστα για ...το τίποτε;

Τότε δεν είχε ανακαλύψει, φαίνεται, την αξία της νεολαίας. Του ...προέκυψε τώρα, που έχει ανάγκη τους εσωκομματικούς συσχετισμούς.

ΤΑ ΧΡΕΗ ΤΩΝ νοσοκομείων προς τους προμηθευτές τους, ρυθμίζει η κυβέρνηση, όπως διαβάζουμε. Αραγε, τα ...χρέη των νοσοκομείων προς τη ...δημόσια υγεία και τον Ελληνα ασθενή πότε προτίθεται να τα ρυθμίσει;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Για τα 25.000 κενά γιατρών που υπάρχουν στη χώρα μιλάμε και τις κλινικές που δε λειτουργούν σε πολλούς νομούς της Ελλάδας. Σίγουρα, πάντως, δε θα τα ρυθμίσει με τον υπό συζήτηση προϋπολογισμό. Η δημόσια υγεία είναι, για μια ακόμα φορά, ο «φτωχός συγγενής».

Παρ' όλα αυτά...

Η Τέχνη αντανακλά, αναπαράγει την πραγματικότητα, με τη μορφή καλλιτεχνικών εικόνων, προσιτών στις αισθήσεις. Ομως, όπως κάθε ιδεολογία, έτσι και η τέχνη, καθορίζεται, τελικά, από την οικονομική βάση της κοινωνίας! Στην ταξική κοινωνία που ζούμε, η τέχνη εκφράζει τα ενδιαφέροντα των διάφορων τάξεων και αποτελεί ένα ιδεολογικό όπλο πάλης για τις αντιμαχόμενες ιδεολογίες.

Διαβάζοντας τα παραπάνω, σχηματίζεις την εντύπωση πως στο πρόσφατο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, χώρο άκρως καλλιτεχνικό, έγιναν ιδεολογικές μάχες, δόθηκαν ιδεολογικοί αγώνες. Αφού εκεί ήταν συγκεντρωμένος ένας μεγάλος αριθμός καλλιτεχνών μικρότερης και μεγαλύτερης εμβέλειας. Ανθρωποι, μάλιστα, μιας τέχνης σύγχρονης και δυναμικής. Δυστυχώς, τίποτα από τα παραπάνω δεν έγινε. Γιατί, φαίνεται, δε «λειτούργησαν» οι υποκειμενικές συνθήκες. Τα πρόσωπα δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις της ιστορίας.

Είναι θλιβερό να διαπιστώνεις πως μια τόσο μεγάλη σύναξη δημιουργών, κριτικών, ηθοποιών, παραγωγών, ...μια εκ των πραγμάτων ανατρεπτική δύναμη σπατάλησε μιας εβδομάδας ζωής μέσα σε νεκρική σιωπή! Αρνήθηκε να πιάσει την εξουσία από το μανίκι και να την αναγκάσει να της αποδώσει αυτά που υποχρεούται να δώσει. Αντίθετα, παρουσιάστηκαν φαινόμενα εκφυλισμού. Ατομα και συνειδήσεις έτρεχαν πίσω από την εξουσία, ικετεύοντας κάποια προσοχή. Και η εξουσία, πονηρή, αυταρχική και χυδαία, άφησε να πλανάται ότι θα λάβει υπόψη τις ικεσίες!

Στο μεταξύ, με μακροχρόνια συνειδητή αντι-καλλιτεχνική πολιτική, αποδυνάμωσε το ίδιο το καλλιτεχνικό έργο. Στερώντας από τους καλλιτέχνες την ουσιαστική καλλιτεχνική παιδεία, τους έκανε αναποτελεσματικούς. Παράλληλα, δημιούργησε οικονομική και καλλιτεχνική ανασφάλεια. Συνθήκες, που δεν ευνοούν για να γεννηθεί καλό καλλιτεχνικό έργο. Εξανάγκασε, με άλλα λόγια, την τέχνη και τους καλλιτέχνες να γίνουν αναξιόπιστοι (και με δική τους μεγάλη ευθύνη, βέβαια).

Ετσι, ούτε οι ταινίες, με ελάχιστες εξαιρέσεις, κατόρθωσαν να απαντήσουν στις απαιτήσεις. Με αποτέλεσμα σε όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ να κυριαρχεί αμηχανία. Δεν υπήρχαν στηρίγματα να ακουμπήσει κάποιος απάνω τους, να διεγείρει την υποβόσκουσα έκρηξη. Γιατί μόνον οι στραβοί αρνήθηκαν να δούνε πως το έδαφος έβραζε. Είναι, μάλιστα, φανερό πως κανένας δε γύρισε από τη Θεσσαλονίκη ίδιος όπως έφτασε! Ολοι μας δεχτήκαμε τόνους ηλεκτρισμού στο νευρικό μας σύστημα.

Οποιος αποφύγει τις μικροαστικές βιασύνες θα καταλήξει πως, τελικά, δεν πρέπει να γυρίσει απαισιόδοξος από τη Θεσσαλονίκη. Για όσους πιάνουν τους εσωτερικούς κραδασμούς της κοινωνίας, νιώθουν πως οι θερμοκρασίες έχουν ανέβει. Οι κινηματογραφιστές είναι και αυτοί μέρος της κοινωνίας και, φυσικά, έχουν και αυτοί τους δικούς τους κραδασμούς. Λαμβάνοντας, μάλιστα, υπόψη πως οι καλλιτέχνες, για να είναι σωστοί καλλιτέχνες, πρέπει να έχουν ιδιαίτερα ευαίσθητες κεραίες, τα αποτελέσματα αυτής της αναστάτωσης δε θα αργήσουν να αποτυπωθούν σε «καλλιτεχνικές εικόνες, προσιτές στον άνθρωπο».

Ομως, κανένας δεν πρέπει να ξεχνάει πως οι νομοτέλειες, για να προκύψουν και για να λειτουργήσουν, χρειάζεται να δουλέψει ολόκληρο το εσωτερικό σύστημα που τις συνθέτει. Οι διεργασίες που γίνονται στα υπόγεια της κοινωνίας, και στα υπόγεια της κινηματογραφικής κοινωνίας, πρέπει να βρουν διόδους για να βγουν στην επιφάνεια. Η παρέμβαση του ανθρώπου, του καλλιτέχνη, δεν πρέπει να γίνεται παρεμπιπτόντως. Πρέπει να είναι συνειδητή και οργανωμένη.

Νίκος ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ