Την ώρα που η Ουκρανία έχει μετατραπεί σε ένα ακόμη πεδίο έκφρασης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων, η εργατική της τάξη εξακολουθεί να πληρώνει με αίμα τα υπερκέρδη, που εξακολουθούν να ρέουν στις τσέπες των αντιμαχομένων μερίδων της ανερχόμενης εγχώριας αστικής της τάξης: Χτες, αγνοούνταν η τύχη 13 ανθρακωρύχων μετά από έκρηξη, που έγινε τη νύχτα σε ορυχείο στην περιοχή του Ντονέτσκ, στην ανατολική Ουκρανία, όπως μετέδωσε το ρωσικό πρακτορείο «Ιντερφαξ».

«Αλλοι 15 ανθρακωρύχοι κατάφεραν να βγουν από το ορυχείο μετά την έκρηξη, ανέφεραν πηγές των σωστικών συνεργείων. Την ώρα της έκρηξης, στο ορυχείο Γιουζνοντονμπάσκαγια, κοντά στο χωριό Ουγκλεντάρ, εργάζονταν συνολικά 28 ανθρακωρύχοι». Περισσότερα σχόλια περιττεύουν...

Μπορεί τα σοβαρότατα προβλήματα, που έχουν δικαιολογημένα ξεσηκώσει σήμερα τους κατοίκους των νησιών του Αιγαίου, να έχουν τις αφετηρίες τους στην πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Μπορεί, για παράδειγμα, το πρόβλημα των ελλιπέστατων και πανάκριβων ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών, να οφείλεται στην πολιτική «απελευθέρωσης» του τομέα και πλήρους παράδοσής του στους εφοπλιστές και στο άγριο κυνηγητό του κέρδους. Μπορεί, ακόμη, η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ να συνεχίζει την ίδια ακριβώς πολιτική, με αυτήν του ΠΑΣΟΚ. Αλλωστε, αυτούς τους νόμους εφαρμόζει. Ολ' αυτά, όμως, δεν έχουν την παραμικρή σημασία για τον Γ. Παπανδρέου. Τις προάλλες πήγε στην Κάλυμνο και -σύμφωνα με τις δηλώσεις του προς τους δημοσιογράφους- συμπαραστάθηκε στους Καλύμνιους για το ακτοπλοϊκό πρόβλημα. Τους βεβαίωσε, μάλιστα, ότι το ΠΑΣΟΚ έχει κάνει αυστηρή κριτική στην κυβέρνηση για το ζήτημα και θα συνεχίσει τον αγώνα, για την αντιμετώπισή του.

Οι Καλύμνιοι, όπως και οι υπόλοιποι νησιώτες, μπορούν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους...

«Να στραγγίξουν κάθε ρανίδα ελπίδας, ονείρου, ακόμα και ουτοπίας. Γιατί μέσα στην περιρρέουσα σαπίλα, ακόμα και η αυταπάτη είναι αναγκαίο κακό. Να μην αφήσουν τίποτα, ακόμα και τα προσχήματα. Ολα να τα αλέσουν, να τα κάνουν πολτό. Τα πάντα στο μπόι τυφλού Κοντορεβυθούλη, στον καταψύκτη νεκροτομείου. Ανοίγεις εφημερίδα και διαβάζεις τον Φαράκο να παριστάνει τον "αντικειμενικό" κριτή για τα Δεκεμβριανά του '44. Ο πρώην γ.γ. του KKE σε ρόλο διαιτητή Κασναφέρη για μια ιστορία που η κατάληξή της ήταν τόσο προκαθορισμένη, όσο η διαταγή της βρετανικής εξουσίας: να μη μείνει κόκκινο ρουθούνι. Υστερα, έντρομος ακούς τον Ανδρουλάκη ν' ανοίγει το Ασφαλιστικό, πριν ακόμα το τολμήσει ο μεγάλος αντίπαλός του, η σκληρή και άκαμπτη Δεξιά. Ο ανανεωτής της Αριστεράς όχι να φλερτάρει, αλλά να "κοιμάται" με τη Μάγκι και τον Θατσερισμό. Δεν μπορεί, λες, βρίσκομαι στον πλανήτη UFO ή στην καλύτερη περίπτωση βλέπω Χοντρό - Λιγνό. Τίποτα από τα δύο. Απλώς, τα απομεινάρια μιας μέρας!».

Του Δημήτρη Δανίκα από τη χτεσινή «στήλη άλατος» των «Νέων».