«Να στραγγίξουν κάθε ρανίδα ελπίδας, ονείρου, ακόμα και ουτοπίας. Γιατί μέσα στην περιρρέουσα σαπίλα, ακόμα και η αυταπάτη είναι αναγκαίο κακό. Να μην αφήσουν τίποτα, ακόμα και τα προσχήματα. Ολα να τα αλέσουν, να τα κάνουν πολτό. Τα πάντα στο μπόι τυφλού Κοντορεβυθούλη, στον καταψύκτη νεκροτομείου. Ανοίγεις εφημερίδα και διαβάζεις τον Φαράκο να παριστάνει τον "αντικειμενικό" κριτή για τα Δεκεμβριανά του '44. Ο πρώην γ.γ. του KKE σε ρόλο διαιτητή Κασναφέρη για μια ιστορία που η κατάληξή της ήταν τόσο προκαθορισμένη, όσο η διαταγή της βρετανικής εξουσίας: να μη μείνει κόκκινο ρουθούνι. Υστερα, έντρομος ακούς τον Ανδρουλάκη ν' ανοίγει το Ασφαλιστικό, πριν ακόμα το τολμήσει ο μεγάλος αντίπαλός του, η σκληρή και άκαμπτη Δεξιά. Ο ανανεωτής της Αριστεράς όχι να φλερτάρει, αλλά να "κοιμάται" με τη Μάγκι και τον Θατσερισμό. Δεν μπορεί, λες, βρίσκομαι στον πλανήτη UFO ή στην καλύτερη περίπτωση βλέπω Χοντρό - Λιγνό. Τίποτα από τα δύο. Απλώς, τα απομεινάρια μιας μέρας!».

Του Δημήτρη Δανίκα από τη χτεσινή «στήλη άλατος» των «Νέων».