Πρέπει να ομολογήσουμε, πάντως, ότι και άλλοι υιοθετούν την ίδια ακριβώς στάση στο θέμα των σχέσεων Τουρκίας - ΕΕ. Προχτές, για παράδειγμα, πήρε θέση η Ενωση Βιομηχανικών και Εργοδοτικών Συνομοσπονδιών της Ευρώπης (UNICE), μέλος της οποίας είναι και ο δικός μας ΣΕΒ. Στη σχετική ανακοίνωση δηλώνεται σαφώς, ότι η UNICE τάσσεται «υπέρ της έναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας», με βάση τους όρους και τις διαδικασίες που έχει προτείνει η ΕΕ, σημειώνοντας, ότι «η περαιτέρω ενίσχυση των σταθερών, ισχυρών και μακροχρόνιων οικονομικών σχέσεων μεταξύ της ΕΕ και της Τουρκίας αποτελεί σημαντικό στοιχείο για τις επιχειρήσεις σε όλη την Ευρώπη».

Οχι, για τις συστηματικές και προκλητικές παραβιάσεις στοιχειωδών δημοκρατικών ελευθεριών και κατακτήσεων του τουρκικού λαού, δε λέει τίποτε η ανακοίνωση. Ούτε, για τη φτώχεια, την ανεργία και τόσα άλλα προβλήματα, που τον βασανίζουν. Αλλα πράγματα ενδιαφέρουν τις πολυεθνικές, όπως, η μεγάλη αγορά των περίπου 100 εκατομμυρίων και οι συνεπαγόμενες ευκαιρίες, για την παραπέρα αύξηση των κερδών και υπερκερδών τους, με την εκμετάλλευση και του τουρκικού λαού.

Με το δίκιο τους, βέβαια, αφού αυτή είναι και η βαθύτερη ουσία του «ευρωμονόδρομου».