Οι Θέσεις της ΚΕ για το 17ο Συνέδριο περιγράφουν γενικά την εσωτερική και διεθνή κατάσταση, προσεγγίζοντας την αντικειμενική πραγματικότητα.

Θεωρητικά μας οδηγούν, χωρίς ενδιάμεσα στάδια, στη συγκρότηση του ΑΑΔΜ (ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ) για τη λαϊκή εξουσία - λαϊκή οικονομία και το Σοσιαλισμό.

Δε φαίνεται όμως να έχουν βγάλει τα αναγκαία πολιτικά και ιστορικά συμπεράσματα (κυριαρχεί ο συναισθηματισμός) για τις τραγικές συνέπειες από την ελεύθερη πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, ΑΝΑΤΡΟΠΗ χωρίς να ανοίξει μύτη, η παγκόσμια ιστορία δεν έχει καταγράψει.

Από τις Θέσεις λείπουν τα επιστημονικά χαρακτηριστικά. Δεν παίρνει επαρκώς υπόψη τις δραματικές αλλαγές που συντελούνται στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, στη λεγόμενη παγκοσμιοποίηση (διεθνοποίηση του ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ). Π.χ.

Α) Τι άλλαξε και αλλάζει στη διαστρωμάτωση, στο ιδεολογικοπολιτικό επίπεδο της εργατικής τάξης;

Β) Ποιος ο βαθμός της πολιτικής και ταξικής της συνειδητοποίησης;

Γ) Το μορφωτικό της επίπεδο ανεβαίνει ή παραμένει λειτουργικά αναλφάβητη;

Εγώ απαντώ, σε όλους τους δείκτες πέφτει δραματικά, δυσκολεύοντας ακόμα περισσότερο τον αγώνα του ΚΚΕ. Είναι μια καθαρή ιδεολογική νίκη της αστικής τάξης.

Υπάρχει σήμερα λαϊκό κίνημα;

Υπάρχει ένα κίνημα διαμαρτυρίας που ανεβαίνει ή κατεβαίνει, π.χ. κατά την έναρξη κήρυξης ιμπεριαλιστικών πολέμων, λόγω συναισθηματικής και ψυχολογικής φόρτισης, οι δρόμοι και οι πλατείες γεμίζουν. Αντίθετα στους καθημερινούς αγώνες περισσότερο μοιάζουν με οικογενειακή σύναξη, με φόντο το κόκκινο, παρά με διαδήλωση, παρόλο που τους χαϊδεύουμε τα αυτιά, τους χτυπάμε την πλάτη και πλειοδοτούμε άκριτα σε πάσης φύσεως αιτήματα και απεργίες. Ας απαντήσει το Συνέδριο γιατί δεν τους πείθουμε. Αρα για μένα το ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ είναι ακόμα το ζητούμενο.

Λείπουν οι επιστημονικές, οικολογικές, περιβαλλοντικές αναλύσεις και προτάσεις. Η επανάσταση των νέων τεχνολογιών, της επιστήμης, της τεχνικής, των εφευρέσεων και οι αλλαγές που φέρνουν στις σχέσεις εργασίας - κεφαλαίου. Στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, στο πρόβλημα της ελληνικής γλώσσας, στις παραδόσεις, στην τέχνη, τον πολιτισμό, τη νεολαία, τη διανόηση.

Αλήθεια, μετά την ένδοξη γενιά σήμερα τι έχει μείνει όρθιο; Τι γράφει και τι λέει; Οσοι έμειναν, γράφουν κυρίως συναισθηματικά για το ένδοξο παρελθόν μας, με πολλά συνθήματα και Ζήτω. Το κύριο, όμως, είναι το παρόν και το μέλλον. Αντίθετα ο αντίπαλος, μη έχοντας να γράψει πολλά για το σκοτεινό παρελθόν του, όλο το ιδεολογικό οπλοστάσιο το ρίχνει στο σήμερα και το αύριο και τελικά πείθει το λαό. Εδώ φαίνεται καθαρά πόσο έμεινε πίσω ο υποκειμενικός παράγοντας (ΚΚΕ) μετά το '91, παρόλο που ο αντικειμενικός παράγοντας έχει ωριμάσει. Πλήρη αναντιστοιχία.

Για τους πρώην συντρόφους

Παραμένει ανοιχτή η πληγή για το ΚΚΕ και για τους πρώην συντρόφους που έφυγαν ή διαγράψαμε. Οι λίγοι που μείναμε κλειστήκαμε στις Θερμοπύλες μας και οχυρωμένοι πίσω από το Καταστατικό, γίναμε ο ΚΡΟΝΟΣ που έφαγε τα παιδιά του. Συμμετείχα κι εγώ, κάνω την αυτοκριτική μου και ζητώ συγνώμη. Πού είναι όμως η αυτοκριτική και η ανάληψη ευθύνης των στελεχών; Εγώ δεν μπορώ να απαντήσω στους πρώην συντρόφους που, διαδηλώνοντας μαζί, κάτω από τις σημαίες με το σφυροδρέπανο, με ρωτάνε, γιατί μας διαγράψατε, σύντροφε Αδάμ;

Ας απαντήσει το Συνέδριο.

Τα ΜΜΕ

Δε φαίνεται στις Θέσεις ότι γίνεται σοβαρή προσπάθεια για την ποιοτική τους αναβάθμιση. Πού είναι οι έρευνες στο αναγνωστικό κοινό, στους 580.000 ψηφοφόρους του Κόμματος των Ευρωεκλογών; Ποια είναι η γνώμη τους, γιατί δεν τα αγοράζουν, δεν τα βλέπουν; Δεν τα ακούνε και τρέχουν στον αστικό Τύπο και κανάλια. Το σύστημα παλιά μας είχε στα υπόγεια, στις γιάφκες, στα παράνομα τυπογραφεία, με το χωνί στο χέρι. Κι όμως οι μεγάλες τότε πένες και αγκιτάτορες κατέβαζαν λαοθάλασσες στους δρόμους. Το σύστημα σήμερα μας δίνει την ευκαιρία (αφού δεν είμαστε ακόμα αντίπαλο δέος) να έχουμε εφημερίδα, περιοδικό, ράδιο, τηλεόραση, δορυφορικά, Ιντερνετ, κινητά με εικόνα. Εγώ ρωτάω. Με τέτοιο οπλοστάσιο γιατί δεν πείθουμε; Είναι μόνο οικονομικό το θέμα; Φταίει μόνο ο αντίπαλος; Μα και τα τρία κανάλια της ΕΡΤ να είχαμε, το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο με τέτοια νοοτροπία. Π.χ. η ΕΡΤ είναι πολύ καλύτερη από τα ιδιωτικά κανάλια, αλλά ο κόσμος κατά 80% βλέπει ιδιωτικά.

Η απάντηση είναι ότι έχει περάσει στον κόσμο ότι το Μέγαρο της Αγίας Παρασκευής είναι το μαγαζί του εκάστοτε κυβερνητικού κόμματος, όπως τακτικά γράφει και ο «Ρίζος». Δε λύνεται το πρόβλημα ούτε με κυριακάτικες διακινήσεις του «Ριζοσπάστη» εφόσον δε δουλεύουμε πολιτικά να κάνουμε μόνιμους αναγνώστες. Υπάρχει για μένα ανησυχία μεγάλη, πώς μια τέτοια ιστορική εφημερίδα να έχει καθημερινή κυκλοφορία εντύπου της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς της δεκαετίας '70-'80; Δεν αποκλείω και τις καθημερινές να πουλάμε το «Ριζοσπάστη» στους δρόμους, εάν μείνει ως έχει. Τολμώ και προτείνω, ας κάνει ένα βήμα και ας αλλάξει έστω και ένα «Σ». Δεν κινδυνεύει το Κόμμα και η επανάσταση. Ο κίνδυνος είναι να μείνει στη σημερινή μίζερη κατάσταση. Εξάλλου η ελληνική γλώσσα είναι από τις πλουσιότερες, αρκεί να τη χειρίζεσαι σωστά. Δεν είναι οι δέκα πάγιες λέξεις που λέμε.

Για τον «902 TV» πράγματι διεκδικούμε την παγκόσμια πρωτοπορία να είναι το μοναδικό κανάλι ακραιφνώς κομματικό. Βέβαια, υπάρχει ο αντίλογος, ότι αφού τα άλλα κανάλια δε μας παίζουν και παίζουν το δικό τους χαβά, παίζουμε κι εμείς το δικό μας, δηλαδή παπαγαλάκια αυτοί (της άλλης όχθης), παπαγαλάκια κι εμείς (της δικής μας όχθης). Μου θυμίζει αυτό που λέμε «το πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται και ο παπάς».

Η ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΑΔΜ

Γίνονται κάποιες προσπάθειες συσπειρώσεων με το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΥ, τις Δημοτικές Κινήσεις. Το ΠΑΜΕ έγινε για να συσπειρώσει την εργατική τάξη σε ταξική κατεύθυνση και να αλλάξει ο συσχετισμός των δυνάμεων. Το μόνο που έχει καταφέρει μέχρι σήμερα είναι να συσπειρώσει τις υπάρχουσες κομματικές εργατικές δυνάμεις και ορισμένους συνεργαζόμενους, να παραμένει στάσιμο στις αρχαιρεσίες και οι ίδιοι οι συσχετισμοί δυνάμεων. Δεν μπορώ να καταλάβω τι είναι.

Α) Συνομοσπονδία δεν είναι, ίσως να θέλει να γίνει, αλλά δεν έχει τις δυνάμεις.

Β) Στη ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ δε μετέχει στα προεδρεία, με το επιχείρημα ότι είναι ξεπουλημένες οι πλειοψηφίες. Ετσι εκ του ασφαλούς τους πετροβολάει έξω από τα κλειστά παράθυρα της Πατησίων.

Γ) Στα εργατικά κέντρα - ομοσπονδίες, σωματεία, μετέχει, παρόλο που είναι οι ίδιες παρατάξεις και σχεδόν τα ίδια πρόσωπα και τους πετροβολάει από μέσα.

Δ) Κάνει ξεχωριστά συλλαλητήρια, ακόμα και την Πρωτομαγιά, μέρα κοινής δράσης της εργατικής τάξης, ξεχνώντας ότι οι άλλοι εργάτες που ψηφίζουν ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΣΥΝ είναι το 90% και έχουν τα ίδια προβλήματα, τον ίδιο αντίπαλο.

Ξεχνάνε επίσης τη θέση του Λένιν ότι μέσα από τα αντιδραστικά συνδικάτα, με την πάλη μας, θα αλλάξει ο συσχετισμός, και τον άλλαξαν οι μπολσεβίκοι.

Πάντως, καταφέρνει να εντυπωσιάζει με τις αστραπιαίες καταλήψεις κτιρίων και γιγάντιων πανό σε ιστορικά μνημεία. Βέβαια, για λίγες μέρες μένουν οι εντυπώσεις, αλλά με εντυπώσεις δεν κτίζεις το Μέτωπο.

Προτείνω να συμμετέχει σε όλα τα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος (καθώς και η ΠΑΣΥ), αναλογικά και ισότιμα.

Πολιτική ανάδειξης στελεχών

Η Αχίλλειος φτέρνα του ΚΚΕ. Οσο οι διαδικασίες θα ελέγχονται και θα καθοδηγούνται από τα πάνω, ποιοτικά δεν αλλάζει τίποτα. Ορισμένα μάλιστα στελέχη κινδυνεύουν να παρεξηγηθούν ότι λειτουργούν εν είδει Αθανάτων. Εάν οι ΚΟΒ έχουν τον πρώτο λόγο, υπάρχουν ελπίδες. Π.χ. μπορεί σήμερα να ανταποκριθεί σωστά στο ρόλο του ένα στέλεχος με κύριο κριτήριο τις εμπειρίες, την πίστη και την αφοσίωση στο Κόμμα; Απαντώ όχι, γιατί και οι χριστιανοί έχουν πίστη και αφοσίωση στο Θεό και στον επουράνιο παράδεισο, αλλά οι κομμουνιστές αγωνίζονται για τον επίγειο παράδεισο.

Ας μη χαθεί η ευκαιρία, σύντροφοι και συντρόφισσες.

Αλλιώς ΖΗΤΩ ΤΟ 18ο.

Αδάμ Γιάννης

Εργάτης

ΚΟΒ Ηλιούπολης