Η πρώτη εντύπωση που αποκόμισε όποιος άκουσε ή διάβασε τα όσα είπαν τις προάλλες ο Κ. Καραμανλής και η αναπληρώτρια υπουργός Πολιτισμού, Φ. Πάλλη - Πετραλιά, σχετικά με τη μεταολυμπιακή χρήση των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, είναι η εξής: Η κυβέρνηση καταλαβαίνει την έννοια «δημόσιο» με πολύ περίεργο -τουλάχιστον - τρόπο...

Ο πρωθυπουργός, για παράδειγμα, δήλωσε κατηγορηματικά ότι «οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις παραμένουν δημόσια περιουσία». Σύμφωνα, όμως, με το κυβερνητικό σχέδιο, η δημόσια περιουσία θα δοθεί για διαχείριση και εκμετάλλευση στο μεγάλο κεφάλαιο. Και όχι μόνο αυτό. Θα δοθούν πολλές και διάφορες κρατικές επιχορηγήσεις, κίνητρα και προνόμια - όπως προβλέπει το αναπτυξιακό νομοσχέδιο, που συζητιέται τις μέρες αυτές στη Βουλή - για να διευκολυνθεί η προσέλκυση των επίδοξων διαχειριστών. Επίσης, με νομοσχέδιο που θα κατατεθεί στη Βουλή, μέσα στο Δεκέμβρη, θα ικανοποιούνται οι όποιες απαιτήσεις τους, για τσιμεντοποίηση ελεύθερων χώρων, αύξηση συντελεστή δόμησης, κλπ.

Με δυο λόγια, δηλαδή, οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις είναι δημόσια περιουσία, αποκλειστικά και μόνο ως προς το σκέλος ότι ο ελληνικός λαός πλήρωσε πολύ ακριβά και θα πληρώνει για πολλά χρόνια ακόμη την κατασκευή τους. Κατά τ' άλλα, κουμάντο θα κάνουν οι κεφαλαιοκράτες-διαχειριστές. Και όχι μόνο δε θα αξιοποιηθούν οι εγκαταστάσεις αυτές για τις ανάγκες του λαϊκού αθλητισμού και πολιτισμού, αλλά θα μετατραπούν σε μοχλούς καταλήστευσης του δημόσιου χρήματος και παραπέρα επιβάρυνσης του περιβάλλοντος.