Συνδικαλιστικό κίνημα, που να στηρίζει τις αντεργατικές πολιτικές του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του, είναι ο στόχος και το «όραμα» της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και της ΠΑΣΚΕ, σύμφωνα με τα όσα είπαν - κατά τη χτεσινή πρώτη ημέρα του συνεδρίου της ΠΑΣΚΕ - ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπανδρέου, και ο γραμματέας της ΠΑΣΚΕ, Χρ. Πολυζωγόπουλος.

Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η διαπραγματευτική ικανότητα του συνδικαλιστικού κινήματος μειώνεται λόγω της ελευθερίας κίνησης του κεφαλαίου, σημείωσε στην ομιλία του ο Γ. Παπανδρέου. Και επειδή, όπως είναι φυσικό, για τον ίδιο δε νοείται συνδικαλιστικό κίνημα που συγκρούεται πρότεινε την εξής λύση: Το συνδικαλιστικό κίνημα να συμβάλει στη διαμόρφωση ενός νέου «κοινωνικού συμβολαίου» με το κράτος και τους εργοδότες (ακόμα μία καινούρια ιδέα του ...16ου αιώνα!).

Οπως εξήγησε πιο κάτω, αυτό σημαίνει, το συνδικαλιστικό κίνημα να αποδέχεται τις αντεργατικές επιλογές του κεφαλαίου και, αντί να αντιδρά που χιλιάδες εργάτες στη Βόρεια Ελλάδα πετιούνται στο δρόμο λόγω του κλεισίματος και της μεταφοράς εκτός συνόρων των επιχειρήσεων, να προσπαθεί να βρει ένα άλλο προϊόν προς παραγωγή. Για παράδειγμα είπε ότι τη θέση των επιχειρήσεων κλωστοϋφαντουργίας θα μπορούσε να πάρει η παραγωγή βιολογικών προϊόντων. Ή ότι οι σφουγγαράδες της Καλύμνου, που χτυπιούνται από την παραγωγή ανταγωνιστικών προϊόντων, θα μπορούσαν να γίνουν διαχειριστές περιβαλλοντικού πάρκου!!!

«Εμβαθύνοντας» στο νέο ρόλο του συνδικαλιστικού κινήματος πρότεινε, ουσιαστικά, να παίξει το ρόλο manager των επιχειρήσεων, λέγοντας ότι πρέπει να συμβάλει στην «προσέλκυση νέων επενδύσεων» και στην «προώθηση προϊόντων»!!!

Και αποκαλύπτοντας τον πιο «κρυφό του πόθο» μας είπε ότι το συνδικαλιστικό κίνημα δεν πρέπει πια να προσανατολίζεται στην προστασία των εργαζομένων αλλά των πολιτών!!! Με άλλα λόγια, και του εργοδότη αφού και αυτός πολίτης είναι.

Ο Χρ. Πολυζωγόπουλος έκανε, για άλλη μια φορά, κήρυγμα για την ανάγκη «αυτονομίας» του συνδικαλιστικού κινήματος. Στη συνέχεια αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ομιλίας τους στο πώς η ΠΑΣΚΕ θα στηρίξει το ΠΑΣΟΚ, ώστε να ξαναπάρει την εξουσία.

Μάλιστα, υπερασπιζόμενος το έργο της 20ετούς διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ «εγκάλεσε» τη ΝΔ γιατί δεν ολοκληρώνει την υλοποίηση του αντιασφαλιστικού νόμου Ρέππα και των άλλων νόμων «που ψήφισαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ». Εμμέσως, πλην σαφώς, μίλησε για άνοιγμα του ασφαλιστικού σημειώνοντας: «Βεβαίως και συζητάμε για περαιτέρω εξασφάλιση της οικονομικής και κοινωνικής βιωσιμότητας και επάρκειας». Δηλαδή, χρησιμοποίησε ακριβώς την ορολογία που χρησιμοποίησε και η τελευταία κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για να δημιουργήσει και να δικαιολογήσει το αντιασφαλιστικό έκτρωμα, τον νόμο 3029/02.

Ακόμα έδειξε πως ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός εκμεταλλεύεται με τον πιο αισχρό τρόπο τα προβλήματα των εργαζομένων για την ικανοποίηση μικροπολιτικών συμφερόντων, λέγοντας: «Το ασφαλιστικό ν' αποτελέσει καταλύτη για γρήγορη και σωστή επανασύνδεση των δεσμών του κινήματος του ΠΑΣΟΚ με τις δυνάμεις της εργασίας».

Στη συνέχεια, «υπερηφανεύτηκε» για το ότι «η ΠΑΣΚΕ... διεκδικεί και, εκ των πραγμάτων, κατακτά το ρόλο του κοινωνικού διαπραγματευτή», δηλαδή του κοινωνικού εταίρου. Και κορυφώνοντας την έννοια της «αστυνομίας» κατέληξε. «Σύντροφε, πρόεδρε (εννοεί τον Γ. Παπανδρέου) όλοι εμείς, οι εργαζόμενοι και τα στελέχη της ΠΑΣΚΕ είμαστε στο πλευρό σου. Για ένα ενωμένο και αναπτυγμένο ΠΑΣΟΚ» (Υπενθυμίζουμε ότι μίλαγε στο συνέδριο της ΠΑΣΚΕ και όχι του ΠΑΣΟΚ).

Κατά την έναρξη του συνεδρίου, χαιρετισμό απηύθυναν οι εκπρόσωποι των συνδικαλιστικών παρατάξεων ΔΑΚΕ, ΑΠ(ΣΥ) και ΔΑΣ. Οι εκπρόσωποι των ΔΑΚΕ και ΑΠ κινούμενοι στα πλαίσια των συναινέσεων, στην καλύτερη περίπτωση διαπίστωσαν τα προβλήματα των εργαζομένων, αποφεύγοντας κάθε αναφορά στις πολιτικές αιτίες και τους υπαίτιους αυτών.

Τη «συναινετική σούπα» χάλασε ο Χρ. Κατσιώτης, από τη ΔΑΣ που, αναφερόμενος στα προβλήματα των εργαζομένων επισήμανε ότι αυτά «δεν έγιναν από μόνα τους». Είναι επιλογές του κεφαλαίου, της ΕΕ και των πολιτικών που ασκήθηκαν από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και κινούνται στη γραμμή της ταξικής συνεργασίας και τόνισε:

«Εμείς, που δρούμε μέσα από το ΠΑΜΕ στηρίζουμε τους στόχους μας, την τακτική μας, τη δράση μας, στην ταξική πάλη». Η εργατική τάξη έχει εκ διαμέτρου αντίθετα συμφέροντα με το κεφάλαιο. «Οι έννοιες ανταγωνιστικότητα, παραγωγικότητα, ανάπτυξη είναι στόχοι της πλουτοκρατίας. Δεν μπορεί να υπηρετούνται από δυνάμεις στο εργατικό κίνημα. Το αποδυναμώνουν, το αφοπλίζουν».