Μας ρωτούν, πώς γίνεται οι ΗΠΑ και η ΕΕ, μεταξύ των οποίων αναπτύσσεται οξύτατος ανταγωνισμός, να ακολουθούν την ίδια πολιτική και να ανήκουν στους ίδιους συμμαχικούς συνασπισμούς;

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ γενικό γνώρισμα στις σχέσεις των καπιταλιστικών κρατών ή συνασπισμών κρατών στην εποχή του ιμπεριαλισμού. Δηλαδή, συνύπαρξη του ανταγωνισμού με τις συμμαχίες, ακόμη και με κοινούς συνασπισμούς.

ΟΙ ΕΝΔΟΜΟΝΟΠΩΛΙΑΚΟΙ ανταγωνισμοί συνυπάρχουν με τους μεταξύ των μονοπωλίων συμβιβασμούς. Τα μονοπώλια μπορούν να κάνουν μεταξύ τους και συμφωνίες και κάνουν. Τα μονοπώλια για να μπορούν να δρουν σε συνθήκες διεθνούς ανταγωνισμού, επιδιώκουν διαρκώς την αύξηση των κεφαλαίων τους, τη μεγέθυνση των διαστάσεών τους και ανάλογα με την ισχύ τους διαμοιράζουν μεταξύ τους την αγορά. Αυτό το μοίρασμα μπορεί να γίνεται με τη σύναψη διαφόρων μορφών συμφωνιών μεταξύ των καπιταλιστών. Αυτό αντανακλάται και με τις συμφωνίες ανάμεσα στα κράτη ή σε συνασπισμούς κρατών. Με τις συμφωνίες συνυπάρχουν ταυτόχρονα και οι ανταγωνισμοί αφού κάθε μονοπώλιο επιδιώκει πάντα μεγαλύτερο μερίδιο. Αρα, πίσω από τις συμφωνίες υπάρχουν οι ανταγωνισμοί, δεν καταργούνται. Οι συμφωνίες μπορεί να σπάνε για να ξαναδημιουργηθούν άλλες, αλλάζουν οι μεταξύ τους συμμαχίες, οι συσχετισμοί ομίλων, ανοίγεται ο δρόμος για συγχωνεύσεις και εξαγορές, προκειμένου να εκτοπιστούν ανταγωνιστές από την αγορά. Αυτή η διαδικασία μπορεί να αλλάζει και τις διαστάσεις των μονοπωλίων, να μεταβάλλει τη δύναμή τους (νόμος ανισόμετρης ανάπτυξης) και αυτή η διαδικασία να αντανακλάται στις σχέσεις ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη την εποχή του ιμπεριαλισμού. Ετσι, οι ενδομονοπωλιακοί ανταγωνισμοί αντανακλώνται και ως ανταγωνισμοί ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη. Τους οποίους βεβαίως αν δεν κατορθώσουν να τους αντιμετωπίσουν μέσω συμβιβασμών και συμφωνιών, χρησιμοποιούν άλλα μέσα, δηλαδή τον πόλεμο, για το εδαφικό ξαναμοίρασμα.

ΣΧΕΤΙΚΑ με το ότι ακολουθούν την ίδια πολιτική, σ' αυτό είναι συνεπείς και η ΕΕ και οι ΗΠΑ, αφού ακολουθούν πολιτική ενίσχυσης των κερδών των μονοπωλίων, ενίσχυσης της δράσης τους για να μεγαλώνουν οι διαστάσεις τους, με ένταση της εκμετάλλευσης των λαών των χωρών τους αλλά και με την εκμετάλλευση άλλων λαών. Οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί βρίσκονται στο γεγονός ότι υπάρχουν και τα ιδιαίτερα συμφέροντα των μονοπωλίων των ΗΠΑ, αλλά και της ΕΕ, που διεκδικούν μεγαλύτερα μερίδια στην αγορά για τον εαυτό τους, που σημαίνει τα αμερικανικά σε βάρος των ευρωενωσιακών και το αντίθετο.

ΣΧΕΤΙΚΑ με το ότι ανήκουν στο ΝΑΤΟ, αυτό έγινε αμέσως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, προκειμένου να αντιμετωπίσουν συνασπισμένα το σοσιαλισμό. Σήμερα βρίσκονται στον ίδιο στρατιωτικοπολιτικό συνασπισμό, για να κάνουν πολέμους από κοινού, προκειμένου να κατακτούν και να μοιράζουν νέα εδάφη, και με δεδομένο ότι τη μεγαλύτερη στρατιωτικοπολιτική ισχύ την έχουν οι ΗΠΑ. Επομένως, για την ώρα, η ΕΕ, τα ηγετικά σ' αυτήν κράτη, δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά. Βεβαίως, στο μοίρασμα ανταγωνίζονται, αλλά λόγω της ανισόμετρης ανάπτυξης πάλι την ηγεμονία την έχουν οι ΗΠΑ, ως πιο ισχυρή χώρα. Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι στο μέλλον δε θα αλλάξει και αυτή η συμμαχία, δηλαδή το ΝΑΤΟ. Αλλωστε, γι' αυτό στις Θέσεις της ΚΕ για το 17ο Συνέδριο γίνεται εκτίμηση ότι οι εξελίξεις στο ιμπεριαλιστικό σύστημα φανερώνουν τάσεις αμφισβήτησης της ηγεμονίας των ΗΠΑ και διαμόρφωση διαφόρων συμμαχιών προσωρινών ή πιο σταθερών με τέτοια επιδίωξη.