Τι συζητιέται στο «διάλογο» της κυβέρνησης για την Παιδεία; Μήπως συζητιούνται τα προβλήματα και το πώς αυτά θα λυθούν; Απαντάμε κατηγορηματικά: Οχι! Ο ίδιος ο πρωθυπουργός κι όλοι οι παράγοντες της κυβέρνησης που συμμετέχουν, έχουν διακηρύξει ότι συζητούν για το πώς θα αλλάξουν την Παιδεία στη βάση των δεσμεύσεων που έχουν αναλάβει απέναντι στην ΕΕ, δεσμεύσεις τις οποίες δεν παρουσιάζουν ως καταναγκασμό, γιατί συμφωνούν απόλυτα με το πνεύμα και το γράμμα τους.

Οι ευρωπαϊκές αποφάσεις επιβάλλουν, μέσα από διάφορες ρυθμίσεις, την υποταγή ολόκληρου του εκπαιδευτικού συστήματος στις απαιτήσεις του κεφαλαίου. Επομένως, το αντικείμενο του «διαλόγου», η ουσία του, είναι το πώς θα αλλάξουμε το εκπαιδευτικό σύστημα, έτσι ώστε να εξυπηρετεί καλύτερα το κεφάλαιο. Πώς μπορεί, λοιπόν, το ΚΚΕ να συμμετέχει σε ένα τέτοιο διάλογο; Ποιος θα είναι ο ρόλος του; Να παζαρέψει ως ψίχουλα, μερικά δικαιώματα των εργαζόμενων και της νεολαίας, για να απεμπολήσει όλα τα υπόλοιπα; Στο ΚΚΕ δεν ταιριάζει αυτός ο ρόλος της συναίνεσης και της συνδιαλλαγής.

Οι εργαζόμενοι κι η νεολαία δε θα είχαν να κερδίσουν τίποτα αν το ΚΚΕ «στρογγυλοκαθόταν» μαζί με τους υπόλοιπους «συνδαιτυμόνες» της ΕΕ στο τραπέζι της συναίνεσης. Γιατί, καμιά από τις προειλημμένες αποφάσεις του «διαλόγου» δε θα γινόταν πιο «φιλολαϊκή». Αντίθετα, το κέρδος που μπορούν να έχουν οι εργαζόμενοι κι η νεολαία μπορεί να προέλθει μόνο μέσα από μαζικούς, μαχητικούς, ενωτικούς αγώνες. Από την ανυπακοή και την απειθαρχία στις αποφάσεις που υποβαθμίζουν τη ζωή τους, το παρόν και το μέλλον τους.

Εξάλλου, το ποιος είναι υπέρ ή κατά του διαλόγου, δεν κρίνεται στις φιέστες που διοργανώνει η κυβέρνηση, αλλά στην καθημερινότητα του κάθε εργαζόμενου, κάθε άνεργου, κάθε νέου. Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που κρατάει ζωντανό εδώ και χρόνια αυτό το διάλογο σε κάθε χώρο δουλιάς, κάθε σωματείο, κάθε σχολή, βρίσκεται στο πλάι των εργαζομένων και της νεολαίας, τους ενημερώνει και μπαίνει στην πρωτοπορία των αγώνων τους.

Ετσι και τώρα, τα μέλη κι οι οργανώσεις του Κόμματος έχουν ξεκινήσει μια προσπάθεια άμεσου διαλόγου με τους εργαζόμενους για τις εξελίξεις στην Παιδεία. Τις συνέπειες αυτών των εξελίξεων περιέγραψε πολύ εύστοχα η πρόσφατη ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, που καλούσε τους εργάτες του χεριού και του πνεύματος να πουν ΟΧΙ στο διάλογο της απάτης και να συστρατευτούν μαζικά στον αγώνα για την κατάργηση της ιδιωτικής Εκπαίδευσης, κάθε μορφής, και την καθιέρωση της Ενιαίας Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας, των σύγχρονων αναγκών και οραμάτων.

Ποια είναι όμως η ουσία των αλλαγών που προωθούνται και οι συνέπειές τους, όπως τις εντοπίζει το ΚΚΕ; «Στο όνομα της "σύνδεσης της Εκπαίδευσης με την αγορά" για την καταπολέμηση της ανεργίας, οι ανώτατες σπουδές αποσυνδέονται από την επιστήμη και το επιστημονικό αντικείμενο, που είναι υποχρεωμένες να καλλιεργούν και να αναπτύσσουν». Με άλλα λόγια, ελάχιστα παιδιά της εργατικής τάξης θα μπορούν να αποκτούν πραγματικά επιστημονική γνώση, να γίνονται επιστήμονες. Κι αυτό γιατί πολύ απλά, τα πανεπιστήμια θα βγάζουν συνειδητά αποφοίτους αμαθείς, αφού θα υποβαθμίσουν τις παρεχόμενες σπουδές χρονικά (στα τρία χρόνια) και ποιοτικά (σε μια ρηχή, αποσπασματική και ληξιπρόθεσμη «κατάρτιση»), γιατί αυτό θέλει η «αγορά». Η απόκτηση ενός πτυχίου ισότιμου με τα σημερινά θα προϋποθέτει τη φοίτηση σε δεύτερο κύκλο, «μεταπτυχιακό» όπου θα μπορούν να πάνε λίγοι, γιατί θα έχει δίδακτρα, εξετάσεις, συστατικές επιστολές και άλλους φραγμούς που θα απαγορεύουν την πρόσβαση στους περισσότερους. Ετσι, οι φοιτητές - σπουδαστές καταδικάζονται σε μια ισόβια αμάθεια και σπρώχνονται σε διαρκή «κατάρτιση», το κόστος της οποίας θα πέσει στις δικές τους πλάτες.

Αυτό επιθυμεί το κεφάλαιο, ώστε να έχει διαρκώς στη διάθεσή του «ταχείας απόδοσης» εργατικό δυναμικό, πρόσφορο για ακόμη πιο εντατική εκμετάλλευση.

Ταυτόχρονα, το ΚΚΕ επισημαίνει ότι η πολυδιαφημισμένη αξιολόγηση (που όπως αποκάλυψε ο «Ρ» έχει αποφασιστεί ακόμα και στις λεπτομέρειές της, παρά το ότι υποτίθεται ότι θα είναι από τα θέματα του διαλόγου) αποσκοπεί στην κατηγοριοποίηση των ΑΕΙ - ΤΕΙ και στη διεύρυνση της απόστασης ανάμεσα στα λίγα, πανεπιστήμια της ελίτ και στη μάζα των υπόλοιπων ιδρυμάτων, που θα αναπαράγουν τη στρατιά των «αγράμματων πτυχιούχων». Εξάλλου φαίνεται ότι οι ίδιες οι επιχειρήσεις θα χριστούν «αξιολογητές» των ιδρυμάτων Ανώτατης Εκπαίδευσης, θα αποφασίζουν για τις σπουδές με βάση το αν τους κάνουν ή όχι οι απόφοιτοι που βγαίνουν από τα ιδρύματα. Κι αυτό το δικαίωμα θα το αποκτήσουν οι επιχειρήσεις ως χρηματοδότες ή ακόμα και ιδιοκτήτες εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Οπου κι αν εφαρμόστηκε, η αξιολόγηση, συνέβαλε καθοριστικά στο να αποκτήσουν, ακόμα και τα ίδια τα ανώτατα ιδρύματα, χαρακτηριστικά κερδοσκοπικής εμπορικής επιχείρησης.

Κατάληξη όλων αυτών θα είναι η πλήρης εξίσωση δημόσιου και ιδιωτικού τομέα Εκπαίδευσης, η ολοσχερής «απελευθέρωση της εκπαιδευτικής αγοράς». Με διάφορα συστήματα (π.χ. κουπόνια, υποτροφίες ή τραπεζικά δάνεια, όπως προτείνει το ΠΑΣΟΚ) τα πενιχρά κονδύλια του κρατικού προϋπολογισμού θα ισομοιράζονται σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Το παράδειγμα μάλιστα της επιχειρηματικής λειτουργίας των ΑΕΙ - ΤΕΙ ξεκινά να γενικεύεται σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης, που καλούνται να λειτουργήσουν ανταγωνιστικά και ανταποδοτικά, αναθέτοντας σε επιχειρηματίες - χορηγούς τη διαμόρφωση του περιεχομένου της μόρφωσης και της συνείδησης των μαθητών.

Είναι φανερό ότι αυτές οι εξελίξεις δεν επιφέρουν συνέπειες μόνο για τους φοιτητές, τους γονείς και τους διδάσκοντες στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, αλλά συνολικά για το λαό την πρόοδο της επιστήμης και του τόπου. Οταν η ερευνητική εργασία των πανεπιστημίων, ελέγχεται από τις επιχειρήσεις και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (ΝΑΤΟ, ΕΕ κλπ) που θα τη χρηματοδοτούν, είναι δεδομένο ότι θα διαστρεβλώνεται ή θα κρύβεται η επιστημονική αλήθεια, όταν δε συμβαδίζει με τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα του ιμπεριαλισμού. Κι αυτό είναι ολέθριο συνολικά για το λαό και το μέλλον.