Τούτο, βέβαια, δε σημαίνει, ότι δεν υπάρχει γενικά άλλος δρόμος. Υπάρχει, αλλά βρίσκεται σε ριζική αντίθεση με αυτά τα συμφέροντα, την πολιτική της ΕΕ και των εγχώριων οπαδών του ευρωενωσιακού «μονόδρομου». Βρίσκεται στην πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, για λαϊκή συμμαχία και εξουσία. Για μια λαϊκή οικονομία, όπου κυριαρχούν τα συμφέροντα των εργαζομένων και όχι το καπιταλιστικό κέρδος. Στον παραγωγικό συνεταιρισμό των μικρομεσαίων αγροτών, που έχοντας την ολόπλευρη στήριξη του δημόσιου, λαϊκού τομέα της οικονομίας, αφ' ενός, θα εξασφαλίζει τα συμφέροντα των πρώτων και, αφ' ετέρου, θα παράγει ποιοτικά, σε επάρκεια και φτηνά αγροτικά προϊόντα για όλους τους εργαζόμενους.
Και μετά παραπονιούνται που τους καταλογίζουμε ότι είναι εγκλωβισμένοι στον ευρωενωσιακό αντιλαϊκό «μονόδρομο». Οτι έβαζαν πλάτες στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ, μέχρι πρόσφατα, όπως βάζουν πλάτη στην πολιτική της ΝΔ σήμερα. Για την ηγεσία του ΣΥΝ μιλάμε. Διαβάστε, ποια είναι η θέση του ΣΥΝ, για τα αιτήματα των βαμβακοπαραγωγών, όπως τη γράφει η χτεσινή «Αυγή»: Ο ΣΥΝ «ζητεί να απορροφηθούν όλες οι αδιάθετες νόμιμες ποσότητες βαμβακιού και να απαλλαγούν από τη συνυπευθυνότητα όλοι οι κατά κύριο επάγγελμα, μικρομεσαίοι, αγρότες» (η υπογράμμιση δική μας).
Και σε ό,τι αφορά το πρώτο μέρος είναι το ίδιο ακριβώς με ό,τι λένε η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ. Υποκλίνονται όλοι μαζί στους αντιαγροτικούς περιορισμούς της ΚΑΠ και του αντίστοιχου ευρωενωσιακού κανονισμού για το βαμβάκι. Στηρίζουν, με άλλα λόγια, την πολιτική παραπέρα περιορισμού της βαμβακοκαλλιέργειας και χτυπήματος των μικρομεσαίων βαμβακοπαραγωγών. Κι αφού δηλώσουν την υποταγή τους στη «νομιμότητα» της ΚΑΠ, επιχειρούν να θολώσουν τα νερά, βάζοντας το δεύτερο, περί απαλλαγής από τη συνυπευθυνότητα, παρότι γνωρίζουν πως η τελευταία είναι αδιάσπαστο στοιχείο και συνέπεια της «νόμιμης ποσότητας». Κι εδώ, όμως, με... μέτρο, αφού το θέτουν μόνο για τους «κατά κύριο επάγγελμα, μικρομεσαίους, αγρότες». Δηλαδή, ο κατά κύριο επάγγελμα καφετζής του χωριού, που εξασφαλίζει την επιβίωσή του, καλλιεργώντας και λίγα στρέμματα βαμβάκι, να πληρώσει και γιατί; Για να εγκαταλείψει το χωριό και να έρθει στην πόλη, αυξάνοντας κι άλλο τη στρατιά των ανέργων;
Σε «πονοκέφαλο» έχει μετατραπεί για τον ΟΗΕ το πρόγραμμα «Πετρέλαιο έναντι τροφίμων». Ναι, το διαβόητο εκείνο πρόγραμμα, που κράτησε από το 1996 μέχρι το 2003 και υποτίθεται πως είχε σκοπό να αμβλύνει τις τραγικές συνέπειες του εγκληματικού δεκαετούς εμπάργκο σε βάρος του Ιράκ. Εμάς, πάντως, μας το θύμισε ένα τηλεγράφημα του Γαλλικού Πρακτορείου, σύμφωνα με το οποίο η υλοποίηση του προγράμματος «υπήρξε σε πολύ μεγάλη έκταση ελαττωματική και απωλέστηκαν έτσι εκατομμύρια δολαρίων που σε πολλές περιπτώσεις τα υπεξαίρεσαν επιτήδειοι». Αυτά ανακοινώθηκαν εκ μέρους της ανεξάρτητης επιτροπής που διόρισε ο ίδιος ο ΟΗΕ και διερευνά τις συνθήκες εφαρμογής του προγράμματος, συμπληρώνει το τηλεγράφημα.
Κι ενώ οι ιθύνοντες των ΗΠΑ - όπως και άλλων ιμπεριαλιστικών χωρών - σπεύδουν να εκμεταλλευτούν τα παραπάνω, για να εξυπηρετήσουν τις δικές τους επιδιώξεις, «ξεχνούν» ότι δικές τους εταιρίες και άνθρωποι - κατά κανόνα - διαχειρίστηκαν το πρόγραμμα «Πετρέλαιο έναντι τροφίμων». Με το αζημίωτο, βέβαια...
«Ενας Αμερικανός στρατιωτικός καταδικάστηκε σε φυλάκιση ενός έτους σήμερα για τη δολοφονία ενός σοβαρά τραυματισμένου ιρακινού εφήβου σε μια φτωχογειτονιά της Βαγδάτης πέρυσι, ανακοινώθηκε από τον αμερικανικό στρατό. "Ο λοχίας Καρντίνας Αλμπαν καταδικάστηκε σήμερα για την κατηγορία της δολοφονίας και για συνωμοσία για δολοφονία από το στρατοδικείο της πρώτης μεραρχίας ιππικού στο στρατόπεδο Λίμπερτι", δήλωσε ένας στρατιωτικός εκπρόσωπος». Η είδηση αυτή μεταδόθηκαν χτες από τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία. Πολύ... φτηνή η ζωή στο Ιράκ. Οταν πρόκειται για Ιρακινούς, βέβαια...