ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

«Συρμού» μελωδικά γενέθλια

Μ. Πασχαλίδης

Πριν δύο χρόνια, (Γενάρης 2003), ο «Συρμός» (Κολωνού και Οδυσσέως 14, πλ. Καραϊσκάκη, τηλ. 210 - 5203.661) άνοιξε τις πόρτες του και έγινε μια φιλόξενη γωνιά για όλες τις τάσεις και τα ρεύματα της ελληνικής μουσικής και των νεότερων λειτουργών της. Τα πλούσια και δημιουργικά, γεμάτα από περιπέτειες, κέφι, χαρές, αγωνίες, επιτυχίες δίχρονά του γιορτάζει ο «Συρμός» με ένα μεγάλο πάρτι, αύριο (Τετάρτη, 10.30μ.μ.). Σ' αυτήν την ξεχωριστή βραδιά επί σκηνής θα βρεθούν οι Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Μίλτος Πασχαλίδης, Νίκος Ζιώγαλας, Στάθης Δρογώσης, Ευσταθία, Μάνος Ξυδούς, Νίκος Πιπινέλης, Ευρυδίκη, Δημήτρης Κοργιαλάς, Γιάννης Χαρούλης, Ελισάβετ Καρατζόλη, Κώστας Λειβαδάς, «Τρίλιζα», «Etsi De» κ.ά. Μια γιορτινή μελωδική βραδιά για τα δύο χρόνια που πέρασαν και τα πολλά που έρχονται.

Τα γενέθλια του «Συρμού» θυμίζουν κάποιες από τις πολλές μουσικές διαδρομές του, στα δύο χρόνια που πέρασαν. Ξεκινώντας με μεράκι και ελπίδες, κατέθεσε μια διαφορετική πρόταση για την ψυχαγωγία. Εγινε «βήμα» έκφρασης καλλιτεχνών, που σε αντίξοους καιρούς επιχειρούν να αρθρώσουν μέσα από τα έργα τους έναν ειλικρινή και ουσιαστικό λόγο. Προσφέροντας στο κοινό τη δυνατότητα να διασκεδάσει, αλλά και να δημιουργήσει «αντιστάσεις», προκειμένου να αρνείται όσα του πλασάρουν αφειδώς αυτοί που ελέγχουν την καλλιτεχνική κίνηση του τόπου.

Φιλοξενώντας τις «Ανισόπεδες Μουσικές Διαβάσεις» της νεότερης ελληνικής καλλιτεχνικής δημιουργίας, στη δίχρονη λειτουργία του έδωσε σημαντικά δείγματα «γραφής». Αγαπημένοι καλλιτέχνες πρόσφεραν δυνατές μελωδικές συγκινήσεις, ενώ νέοι δημιουργοί ξεδίπλωσαν ταλέντο, ανησυχίες, ευαισθησίες. Η διαμόρφωση του προγράμματος και η αισθητική του χώρου, που δίνει τη δυνατότητα στον καλλιτέχνη να είναι δίπλα στο ακροατήριο είναι στοιχεία που έκαναν ...τη διαφορά του «Συρμού».

Λ. Μαχαιρίτσας

Οσον αφορά στα πεπραγμένα του 2004, να σημειωθεί ότι στα μουσικά ταξίδια του «Συρμού» συμμετείχαν περισσότεροι από 100 καλλιτέχνες και σχήματα. Ανάμεσά τους οι Δ. Τσακνής, Μ. Πασχαλίδης, Ν. Ζιώγαλας, Στ. Βαμβακάρης, Λουδοβίκος των Ανωγείων, Μαριώ, Σωκράτης Μάλαμας, Μ. Θωίδου, «Socrates», «Domenica», Φθηνό Ευέλικτο Μουσικό Δυναμικό, Ευρυδίκη, Κ. Λειβαδάς κ.ά. Παράλληλα έγινε το βήμα για ερασιτεχνικά σχήματα, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να παρουσιάσουν τη δουλιά τους στο κοινό. Συνταξιδιώτες των καλλιτεχνών, καταξιωμένων ή νεότερων, σε αυτά τα δύο χρόνια, ήταν χιλιάδες φίλοι της μουσικής, που καθιέρωσαν το «Συρμό» μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα ως μία από τις καλύτερες μουσικές σκηνές της Αθήνας. Και οι «Ανισόπεδες Μουσικές Διαβάσεις» συνεχίζονται...

Περί πορτρέτου

Ημερίδα με τίτλο «Το πορτρέτο και η κρίση της αναπαράστασης» πραγματοποιείται σήμερα στο Μουσείο Μπενάκη (κτίριο οδού Πειραιώς). Στο πρώτο μέρος (10.30 πμ - 12μ, πρόεδρος Αγγελος Δεληβορριάς) θα μιλήσουν οι: Χρόνης Μπότσογλου («Σκέψεις για το πορτρέτο»), Ιωάννης Μεταξάς («Υπαινικτικά πορτρέτα. Η απεικόνιση του κύρους σε ανεπαίσθητη εκδοχή»), Μάνος Στεφανίδης («Το πορτρέτο ως σύμβολο και ως ταυτότητα»), Πλάτων Ριβέλλης («Το βλέμμα της φωτογραφίας»). Θα ακολουθήσει συζήτηση.

Στο δεύτερο μέρος (12.40 - 2μμ, πρόεδρος Θανάσης Μουτσόπουλος) θα μιλήσουν οι: Νίκη Λοϊζίδη («Η αυτοπροσωπογραφία του καλλιτέχνη στον 20ό αιώνα: η κρίση ταυτότητας και οι απόπειρες για αισθητική και κοινωνική επανασημασιοδότηση»), Πέτρος Μαρτινίδης («Το πορτρέτο σε εποχή απουσίας μοντέλων»), Νίκος Δασκαλοθανάσης («Αναπαράσταση και αλήθεια: το πρόβλημα της προσωπογραφίας στη σύγχρονη τέχνη»), Χάρης Καμπουρίδης («Τι απέγινε εκείνη η μικρή άσπρη πινελιά στο βλέμμα; Εκκοσμίκευση και υπερβατικό μετασύστημα στη νεοελληνική προσωπογραφία»). Θα ακολουθήσει συζήτηση.

«Κομμάτια και θρύψαλα» κ. Σκούρτη;

Είναι τουλάχιστον ντροπή, για έναν άνθρωπο του θεάτρου, ο συγγραφέας Γιώργος Σκούρτης, να μιλά τόσο υβριστικά για έναν θεσμό που δικαιώνει την προσπάθεια, την επιθυμία και την απαίτηση για ποιοτικό θέατρο.

Με έκπληξη, αλλά και αγανάκτηση, διαβάσαμε στα χτεσινά «Νέα» τον κ.Σκούρτη να γράφει μεταξύ άλλων:

«ΥΓ1: Είμαι ενάντια στην επιχορήγηση όσων αδιαφορούν ή περιφρονούν ή αγνοούν τη σύγχρονη ελληνική δραματουργία. Ομως... και τα άτεχνα ελληνικά έργα που τυχαίνει να παίζονται από χείριστες επιλογές άσχετων περί της δραματουργίας σκηνοθετών, κάνουν πολύ κακό στο σύγχρονο ελληνικό έργο...». «ΥΓ2: Είμαι ενάντια στο να σπαταλά ένας σκηνοθέτης(;) τα εκατομμύρια της επιχορήγησης, για να μας πλασάρει την ηλίθια άποψή του για τον Σαίξπηρ, ας πούμε, ή τον Ανούιγ ή τον Τσέχωφ...

«...ΥΓ4: (Ανέκδοτο). Τι δουλειά κάνεις; Επιχορηγούμενος... (Δηλαδή, δημόσιος υπάλληλος)».

Σε άλλη χώρα ζείτε, κ. Σκούρτη; Αυτά τα περιφερειακά θέατρα, που εσείς δεν τολμάτε να αναφέρετε, απλά δαιμονοποιείτε, όπως ο Βογιατζής, ο Παπαγεωργίου (που στήριξε όσο ελάχιστοι το νεοελληνικό έργο), ο Αντύπας, η Αρβανίτη, ο Ευαγγελάτος, ο Μιχαηλίδης, ο Μπαντής, κ.ά. με τις δουλιές τους, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο, επέφεραν αλλαγές στη νοοτροπία, στους προσανατολισμούς και την αντίληψη παραγωγής και σε άλλα θέατρα.

Μόνο την ελληνική δραματουργία οφείλει να επιχορηγεί η πολιτεία; Και αυτήν πιστεύουμε. Οχι μόνον αυτή. Ο θεσμός φταίει, δηλαδή, που μερικοί καταξιωμένοι, κατά τα άλλα, θεατρικοί συγγραφείς έχουν μείνει στα πριν από είκοσι χρόνια έργα τους; Ψαχνόμαστε άραγε, γιατί δεν αρθρώνουμε σήμερα λόγο ελληνικό θεατρικό, ή όταν επιχειρείται να αρθρωθεί κάποιος λόγος από νεότερους τους «μαστιγώνουμε»;

Πιστεύουμε στο νεοελληνικό θέατρο και την ενίσχυσή του. Και όσοι το πιστεύουν δεν το αντιμετωπίζουν ως «αναξιοπαθούν». Με «ποσοστώσεις» δεν πάει μπροστά. Η εξέλιξη είναι μια διαλεκτική διαδικασία. Η ενίσχυση του ελληνικού έργου δεν μπορεί να είναι μόνο χρηματική.

Από την άλλη, χρειάζεται μήπως να μάθετε, ότι τα θέατρα που σήμερα πηγαίνουν καλά είναι τα επιχορηγούμενα; Χρειάζεται μήνες κάποιος για να βρει εισιτήριο στο Βογιατζή, για παράδειγμα. Οπως πέρσι στο «Απλό θέατρο». Είναι πολλά τα παραδείγματα. Θυμάστε το «Εμπρός»; Από την άλλη, δικαίωμα στην αποτυχία έχουν όλοι.

Ανεξάρτητα από ψεγάδια του συστήματος, επιμέρους λάθη και ίσως κάποιες αδικίες στις επιλογές, η ενίσχυση των λεγόμενων περιφερειακών θιάσων όχι τυχαία, αλλά με βάση την καλλιτεχνική και μακρόχρονη προσφορά, κατόρθωσε να ανατρέψει το μέχρι τότε θεατρικό τοπίο. Πολλοί από τους θιάσους εφαρμόζουν με συνέπεια και συνέχεια μια πολιτική ρεπερτορίου, προσφέροντας μια άλλη αισθητική και ποικιλία έργων.

Σοφία ΑΔΑΜΙΔΟΥ

Μουσική απώλεια

Η διάσημη Ισπανίδα σοπράνο Βικτόρια ντε λος Ανχελες, πέθανε το περασμένο Σάββατο, σε νοσοκομείο της Βαρκελώνης, στα 82 της χρόνια, λόγω αναπνευστικών και καρδιακών προβλημάτων. Η «φωνή των αγγέλων», όπως την αποκαλούσαν, έκανε το ντεμπούτο της στην όπερα το 1944, σε ηλικία 21 ετών. Τέσσερα χρόνια αργότερα ξεκίνησε η διεθνής της καριέρα, με την εμφάνισή της στο Λονδίνο στη «Σύντομη ζωή» του Μάνουελ ντε Φάλια και την επόμενη χρονιά στον «Φάουστ» του Σαρλ Γκουνό, στο Παρίσι. Συνεργάστηκε με κορυφαίους αρχιμουσικούς, όπως ο Χέρμπερτ φον Κάραγιαν, ο Γκέοργκ Σόλτι και ο σερ Τζον Μπαρμπιρόλι, ενώ το όνομά της συνδέθηκε με την Οπερα του Παρισιού, το Κόβεντ Γκάρντεν και την Οπερα της Ν. Υόρκης. Από την ενεργό καλλιτεχνική δράση αποσύρθηκε το 1998, αφήνοντας πίσω της 21 ηχογραφημένες όπερες και περισσότερα από 25 σόλο ρεσιτάλ.

Αναδρομική έκθεση έργων ζωγραφικής και χαρακτικής του Βασίλη Σπεράντζα παρουσιάζεται (έως 31/1), στη Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης. Εκτίθενται εκατό περίπου δημιουργίες - λάδια, τέμπερες και λιθογραφίες - από όλη την καλλιτεχνική πορεία του δημιουργού. Ο Β. Σπεράντζας είναι ένας καλλιτέχνης που δημιουργεί, με προσωπικό τρόπο και με ιμπρεσιονιστική διάθεση, εικόνες που πάντα τον συγκινούν, χρησιμοποιώντας έντονα χρώματα. Πηγή έμπνευσης είναι τα παιδικά του βιώματα, τα νησιά της Ελλάδας, τα εκκλησάκια και οι λαϊκές γειτονιές της Αθήνας.