Στην επιφάνεια έρχονται σιγά σιγά οι ανυπολόγιστες καταστροφές που έχουν συντελεστεί και συντελούνται στη σημαντικότατη πολιτιστική κληρονομιά του Ιράκ από τις δυνάμεις κατοχής των ιμπεριαλιστών. Οπως αναφέρει έκθεση του Βρετανικού Μουσείου - το οποίο δε φημίζεται για την «προστασία» που παρέχει στα μνημεία (βλ. τον ...«καθαρισμό» των Γλυπτών του Παρθενώνα) - και επικαλείται η βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν», οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους κατέστρεψαν την αρχαία πόλη της Βαβυλώνας, έναν από τους διασημότερους αρχαιολογικούς θησαυρούς του κόσμου, αφού την έχουν μετατρέψει σε στρατιωτική βάση από την αρχή της κατοχής και σε λίγες μέρες ...την «παραδίδουν» στους Ιρακινούς «κυβερνήτες».

Ο αρχαιολογικός χώρος της Βαβυλώνας μετατράπηκε σε στρατόπεδο τον Απρίλη του 2003 με δυναμικό, αρχικά, 2.000 Αμερικανών και Πολωνών στρατιωτών! Το Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου παραδόθηκε εξ ολοκλήρου στους Πολωνούς, οι οποίοι είχαν μαζί τους και αρχαιολόγους (σ.σ. το «τερπνόν» μετά του ωφελίμου;). Το στρατόπεδο οργανώθηκε ακριβώς στο κέντρο του αρχαιολογικού χώρου, μέσα στα εσωτερικά της τείχη. Τα βαριά οχήματα συνέθλιψαν τους πλακόστρωτους δρόμους της πόλης, ηλικίας 2.600 ετών, ενώ τα αρχαία κομμάτια χρησιμοποιήθηκαν για να γεμίσουν σακιά με άμμο. Πρόκειται όμως για ελάχιστο τμήμα των καταστροφών που «είδαν» το φως της δημοσιότητας. «Αυτός ο κατάλογος δεν πρέπει να εκληφθεί ως πλήρης, αλλά είναι ενδεικτικός των τύπων των ζημιών που προκλήθηκαν», σημειώνεται στην εισαγωγή της έκθεσης.

Την έκθεση υπογράφει ο Τζον Κέρτις, έφορος του τμήματος Αρχαιοτήτων Εγγύς Ανατολής του Μουσείου, ο οποίος προσκλήθηκε στη Βαβυλώνα από Ιρακινούς ειδικούς. Εκεί διαπίστωσε ρωγμές και τρύπες στους φημισμένους δράκοντες στην Πύλη της Ιστάρ, προφανώς από στρατιώτες που προσπάθησαν να πάρουν μαζί τους «σουβενίρ». «Είναι σαν να φτιάξει κανείς μια στρατιωτική βάση στη Μεγάλη Πυραμίδα της Αιγύπτου ή γύρω από το Στόουνχετζ στη Βρετανία», σημειώνει ο Κέρτις. Μεγάλη έκταση του χώρου καλύφθηκε με χαλίκια που συμπιέστηκαν και σε μερικές περιπτώσεις υπέστησαν χημική επεξεργασία, ώστε να δημιουργηθούν ελικοδρόμια και χώροι στάθμευσης αυτοκινήτων. Η έκθεση του Κέρτις βασίστηκε κατά πολύ πάνω σε έκθεση των Πολωνών αρχαιολόγων, η οποία όμως, σύμφωνα με τον Βρετανό, δεν είναι πλήρης και αναλυτική.

«Ολόκληρη περιοχή μεταξύ του μουσείου Χαμουραμπί και του ελληνικού θεάτρου έχει ισοπεδωθεί και έχει καλυφθεί με αμμοχάλικο. Στο ανατολικό τέλος της περιοχής μεταξύ του μουσείου Χαμουραμπί και του ελληνικού θεάτρου, από τη βόρεια πλευρά του κύριου δρόμου, μια περιοχή 20 μ., τετράγωνη, έχει εκσκαφτεί σε βάθος 1 μ.», αναφέρεται σε άλλο σημείο. Και πιο κάτω: «Στα βορειοδυτικά του ελληνικού θεάτρου (στην περιοχή καλούμενη KBR 1 στην πολωνική έκθεση) υπάρχουν έξι θέσεις» όπου έχουν τοποθετηθεί «κοντέινερ» καυσίμων. «Υπάρχουν στοιχεία περιβαλλοντικής μόλυνσης εδώ υπό μορφή διαρροής καυσίμων. Ακριβώς εδώ κοντά είναι βυτιοφόρα από τα οποία τα οχήματα ανεφοδιάζονται σε καύσιμα αυτήν την περίοδο. Υπάρχουν σημάδια περαιτέρω σοβαρής διήθησης καυσίμων», σημειώνει ο Κέρτις.

Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης είναι ότι ο Κέρτις θεωρεί πως τις πρώτες μέρες «μετά τον πόλεμο, η στρατιωτική παρουσία στη Βαβυλώνα εξυπηρέτησε έναν πολύτιμο σκοπό δεδομένου ότι απέτρεψε την περιοχή από τη λεηλασία»! «Αλλά είναι θλιβερό», συνεχίζει, «ότι ένα στρατιωτικό στρατόπεδο αυτού του μεγέθους έχει καθιερωθεί σε μια από τις σημαντικότερες αρχαιολογικές περιοχές στον κόσμο». Βρετανικό Μουσείο είναι αυτό...

Οι προθέσεις του ΥΠΠΟ για τον κινηματογράφο, σύμφωνα με αποσπασματικές, κατά καιρούς, σχετικές αναφορές της ηγεσίας του υπουργείου, ταυτίζονται πλήρως με τις αντιλήψεις περί μη «κρατικοδίαιτου πολιτισμού», δηλαδή με βάθεμα της εξάρτησης της εθνικής κινηματογραφίας από διεθνή και εγχώρια μονοπώλια της παραγωγής και διανομής.

Χαρακτηριστική ήταν η συνέντευξη του υφυπουργού, Π. Τατούλη, την περασμένη Παρασκευή στον «Αθήνα 9,84», περισσότερο γι' αυτά που δεν είπε. Λ.χ., ενώ άσκησε κριτική για την έλλειψη υποδομών στον τομέα («ήταν η φοβία, η ευθυνοφοβία, η έλλειψη προγραμματισμού και πολιτικής από τις προηγούμενες πολιτικές ηγεσίες, που αποστέρησαν από τη χώρα μας τις πιθανότητες να δημιουργηθούν υποδομές») δεν ξεκαθάρισε τι θα κάνει για να τις δημιουργήσει.

Αφησε, ωστόσο, να εννοηθεί ότι με τις «υποδομές» η ΝΔ εννοεί ...την παραγωγή ξένων υπερπαραγωγών στην Ελλάδα! Εφτασε στο σημείο να μιλήσει για «άλματα που έχουν κάνει χώρες, όπως η Ουγγαρία και η Ρουμανία στον κινηματογράφο, οι οποίες μπαίνουν δυναμικά στο ανταγωνιστικό περιβάλλον του κινηματογράφου, γιατί έχουν, πλέον, τις απαραίτητες υποδομές». Ο υφυπουργός «ξέχασε», βέβαια, να πει ότι αυτές οι χώρες διαθέτουν Ακαδημίες Κινηματογράφου - για την οποία επίσης δεν είπε τίποτα όσον αφορά στη χώρα μας - και ανέπτυξαν, λόγω ακριβώς του σοσιαλιστικού συστήματος που είχαν, πλούσια και διεθνώς αναγνωρισμένη κινηματογραφία. Δεν περίμενε η Ουγγαρία το γύρισμα σε αυτήν της ταινίας «Ιπτάμενα στιλέτα» - που ανέφερε ως παράδειγμα ο υφυπουργός(!) - για να αποκτήσει υποδομές!

Επιμένοντας ότι «ο κινηματογράφος είναι και βιομηχανικό προϊόν», ο υφυπουργός έφερε ως παράδειγμα τη Γαλλία που διπλασίασε τις «επενδύσεις» της στην εθνική της κινηματογραφία για να αντισταθεί στο Χόλιγουντ. Δεν είπε, όμως, ποιος επένδυσε - κράτος ή ιδιώτες - και γιατί κυριαρχεί το Χόλιγουντ και στη Γαλλία, ούτε βέβαια ενοχλείται από το γεγονός ότι η Γαλλία ρίχνει το βάρος σε παραγωγές που προσομοιάζουν στις χολιγουντιανές με επιπτώσεις στην εθνική τους κινηματογραφία.

Ως μόνη «λύση» βλέπει ο υφυπουργός τις «επενδύσεις», φυσικά ιδιωτών. Είπε, μάλιστα, ότι «βρισκόμαστε στην τελική φάση της διεργασίας μας με το υπουργείο Οικονομίας, για να διαμορφώσουμε το πλαίσιο των οικονομικών κινήτρων που θα δώσουν την αναπτυξιακή πολιτική στον κινηματογράφο». Δεν είπε γιατί δεν ικανοποιεί τα αιτήματα των σκηνοθετών και την ενεργοποίηση του νόμου για την απόδοση του 1,5% των κερδών των ιδιωτικών καναλιών για κινηματογραφική παραγωγή.

Ασκησε κριτική στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου λέγοντας πως εκτός από την «Πολίτικη κουζίνα» και τις «Νύφες», «υπάρχει και σωρεία άλλων ταινιών, των οποίων η σχέση με την αγορά ήταν ελάχιστη έως μηδαμινή. Η τέχνη δεν μπορεί να γίνεται για την τέχνη, γίνεται για το λαό. Μην ξεχνάτε ότι όλα αυτά τα πράγματα χρηματοδοτούνται από τους Ελληνες φορολογούμενους πολίτες, που σημαίνει ότι όλα θα πρέπει να αποτελούν σταθμικούς παράγοντες στο επίπεδο επιλογής των πολιτικών». Δεν είπε όμως πώς προτίθεται η κυβέρνησή του να παρέμβει στο μείζον θέμα της διανομής της ελληνικής κινηματογραφίας, αν μη τι άλλο ...στην Ελλάδα.