Φωτ.

Στις 17 Γενάρη 2005 κηδεύτηκε η ΛΙΑΝΑ ΡΑΠΤΑΚΗ, μέλος της ΚΟΒ Παιδείας Χαϊδαρίου, αδελφή του συντρόφου μας Ανδρέα Θερμού.

Στη μνήμη της τα μέλη του ΚΚΕ, της ΚΝΕ και οι εργαζόμενοι στον «902» προσφέρουν, μέσω ΚΟΒ του «902», 376 ευρώ για το 17ο Συνέδριο του Κόμματος.

* * *

Στις 5 Φλεβάρη 2004 «έφυγε» από κοντά μας ο αγαπημένος αδελφός μας ΝΙΚΟΣ ΜΑΛΦΑΣ. Στις 7 Ιούλη 2003 «έφυγε» η αγαπημένη αδελφή μας ΕΛΕΝΙΤΣΑ Μάλφα - ΜΠΟΥΧΑΓΙΑΡ. Γεννήθηκαν στο χωριό Πηγαδησάνοι Λευκάδας. Ηταν από τους πρώτους που οργανώθηκαν στο ΕΑΜ Νέων. Το σπίτι μας ήταν το στέκι των αγωνιστών της περιοχής.

Οπως ήταν φυσικό, άρχισαν οι διώξεις, οι συλλήψεις, η τρομοκρατία από τους συνεργάτες των Γερμανών.

Εμείς κυνηγημένοι και τρομοκρατημένοι, όλη η οικογένειά μου καταφύγαμε στο Ξηρόμερο με τη βοήθεια ενός νεαρού τότε, από την Καρυά. Το όνομά του Αγγελος Κοψιδάς (Λούντρος). Αυτός ο λεβέντης, ο Αγγελος, δε βοήθησε μόνον εμάς, αλλά πολλούς αγωνιστές, με ένα παλιό φορτηγό. Μεταμφιεσμένοι εμείς και με κίνδυνο της ζωής του, ο Αγγελος μ;aς πέρασε από τα μπλόκα των Γερμανών. Κάποιοι όμως μας πρόδωσαν, κι αυτός ο ριψοκίνδυνος λεβέντης τους ξέφυγε κάνοντας ελιγμούς, πέφτοντας ακόμα και στα χωράφια. Ηταν τόσο τίμιος που παραδίδοντάς μας στην οργάνωση του Ξηρόμερου, δεν ησύχασε. Ρωτούσε από δω και από κει, αν πράγματι πέσαμε σε σωστά χέρια για να φέρει τα μαντάτα στους γονείς μας, που μας είχαν χάσει.

Πέρασαν στην οργάνωση Ξηρόμερου. Η αδελφή μου εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ ως καθοδηγήτρια στο Δήμο Ανακτορίου. Χωρίσαμε. Ο αδελφός μου ήταν στέλεχος του ΚΚΕ. Με την επιστροφή του ΕΛΑΣ στη Λευκάδα, γυρίσαμε. Η αδελφή μου Ελενίτσα δούλεψε καθοδηγήτρια στη νότια Λευκάδα (στη φωλιά του λύκου) δηλαδή. Πού να ήξερες, αδελφούλα μου, τι θα περνούσες από τους ντόπιους συνεργάτες των καινούριων κατακτητών. Ο δρόμος ήταν σκληρός και δύσκολος. Αρχισαν οι διωγμοί και οι συλλήψεις με την καινούρια κατοχή των συμμάχων μας.

Ο Νίκος μας εξόριστος και φυλακισμένος πέρασε πολλά βασανιστήρια στα κολαστήρια της Μακρονήσου. Πηγαίνοντας πάλι στην παρανομία στην Αθήνα, πιάστηκε στην πλατεία Συντάγματος με τα Δεκεμβριανά, βασανίστηκε στα μπουντρούμια της Ασφάλειας και μισοπεθαμένο τον οδήγησαν στην Ελ Ντάμπα, το Τομπρούκ. Για σένα, Νίκο μου, αγωνιστή, λεβέντη μου, που μέχρι τέλους της ζωής σου αγωνιζόσουν όρθιος για εκείνα που πίστεψες για τη δικαιοσύνη, για να έρθουν καλύτερες μέρες, για να μην υπάρχει εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο. Πορεύτηκες και συ γλυκιά μου αδελφούλα όρθια. Περπάτησες το δύσκολο δρόμο του καθήκοντος. Παντρεύτηκες στην Κέρκυρα και συνέχισες τον τίμιο αγώνα μας.

Πέθανες και ήσουν μέλος της ΠΕΑΕΑ, κάτω από τη σημαία του τιμημένου μας ΚΚΕ, αλλά και για τον Αγγελο φύλακα της οικογένειάς μου, Αγγελο Κοψιδά (Λούντρο), προσφέρω στην ΚΟ Λευκάδας 100 ευρώ προς τιμήn του 17ου Συνέδριου του Κόμματός μας.

Πόπη Μάλφα - Ζακυνθινού

***

Φωτ.

Ο ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΕΛΩΝΗΣ γεννήθηκε στο Μαυρομμάτι Θηβών το 1912 και από τα σχολικά χρόνια του διαπαιδαγωγείται στα ιδανικά για μια δικαιότερη κοινωνία χωρίς αδικία - εκμετάλλευση -φτώχεια. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος τον βρίσκει να πολεμάει το φασισμό στα βουνά της Πίνδου ως την τελευταία μέρα, χωμένος μέχρι το λαιμό στο χιόνι, να παραμένει ακίνητος με τις ώρες, σε απόσταση αναπνοής από τον εχθρό, ώστε να κατασκοπεύει τις κινήσεις του. Την ώρα που οι ηγέτες της χώρας μας, είτε την εγκατέλειπαν, είτε συνεργάζονταν με τον κατακτητή, ο Μιλτιάδης Πελώνης, ως υπεύθυνος του ΕΑΜ στο χωριό με το ψευδώνυμο «Οδυσσέας» οργανώνει την Αντίσταση του λαού, μαζεύοντας όπλα - τρόφιμα - ρουχισμό και οργανώνοντας μαχητές για τις ανάγκες του ΕΛΑΣ.

Ο ίδιος και η οικογένειά του, ταυτίστηκαν με την Αντίσταση, ταυτίστηκαν με το Κόμμα και έδωσαν με την πλειοψηφία του ελληνικού λαού τον πατριωτικό αγώνα. Αλλά με το γλυκοχάραμα της Απελευθέρωσης ήρθε η ήττα και αυτή έφερε το ολοκαύτωμά τους. Ο «Οδυσσέας» και η οικογένειά του πλήρωσαν τον αγώνα τους για ελευθερία και ανεξαρτησία με ξυλοδαρμούς - τρομοκρατία -πολύχρονες φυλακίσεις και εξορίες - φόνους. Συνολικά 21,5 χρόνια εξορία και 3 εις θάνατον είναι τα μετάλλια που του έδωσαν οι μετακατοχικές κυβερνήσεις.

Αυτός και η οικογένειά του έβαλαν, μαζί με τον αγωνιζόμενο λαό, τη σφραγίδα σε μια ολόκληρη εποχή, έγραψαν Ιστορία. Ο Μ.Π. πάλευε ως το τέλος για το δίκιο και την αλήθεια και η ζωή του αποτελεί παράδειγμα για τους νεότερους.

Την Ιστορία οι νικητές τη γράφουν όπως τους συμφέρει. Προσπαθούν, λοιπόν, να σπιλώσουν τη μνήμη των αγωνιστών, τρέμοντας στην ιδέα ότι μπορούν να βρουν μιμητές. Οση όμως προσπάθεια αν γίνεται από τους ψευτοερευνητές -ψευτοϊστορικούς τα γεγονότα δεν αλλάζουν.

Αλλωστε, για εμάς τους νεότερους αποτελεί χρέος, να προστατεύσουμε τη μνήμη των αγωνιστών και να συνεχίσουμε τον αγώνα τους, ώστε μια μέρα να εκλείψουν η φτώχεια και η εκμετάλλευση, να νικήσει ο σοσιαλισμός.

Στη μνήμη του Μιλτιάδη Πελώνη οι οικογένειες Βασίλη Παναγιώτου, Διομήδη Πελώνη, Λουκά Μανάρα προσφέρουν στο ΚΚΕ 450 ευρώ, μέσω ΚΟΒ Εργατοϋπαλλήλων Πατησίων.

* * *

Ο ΛΟΥΚΑΣ ΠΑΝΟΥΣΗΣ γεννήθηκε στο Μαυρομμάτι Θηβών, ήταν μέλος του ΚΚΕ, πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και «αμείφθηκε» για τη δράση του και για την επιμονή του στα πανανθρώπινα ιδανικά, με ξυλοδαρμούς - φυλακές - εξορίες περισσότερο από 15 χρόνια.

Στη μνήμη του ο Λουκάς, η Ασπασία και ο Στέλιος προσφέρουν στο ΚΚΕ 200 ευρώ.

* * *

Στη μνήμη των αγαπημένων γονιών μας ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ και ΣΟΥΜΕΛΑΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗ, αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και του λατρεμένου αδελφού μας ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗ, στελέχους του ΚΚΕ, καθώς επίσης στη μνήμη των πρωτοξαδέλφων μας ΕΥΘΥΜΙΑΣ και ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗ, μαχητών του ΔΣΕ και του ΟΜΗΡΟΥ ΑΜΑΝΑΤΙΔΗ, αντάρτη του ΕΛΑΣ, προσφέρουμε για το 17ο Συνέδριο του ΚΚΕ, μέσω ΚΟΒ «Γιάννη Ρίτσου» Αμπελόκηπων Θεσσαλονίκης 100 ευρώ.

Λίζα Χαρταμπίλα, Σούλα Σπαΐα

* * *

Φωτ.

Στη μνήμη του ΓΙΩΡΓΟΥ ΦΟΥΝΤΟΥΛΑΚΗ στελέχους του ΚΚΕ, ο οποίος έφυγε πρόωρα από τη ζωή, οι συναγωνιστές του της Πανεπιστημονικής Κίνησης Οικολόγων Θεσσαλονίκης πρόσφεραν στο ΚΚΕ 100 ευρώ.

* * *

Φωτ.

Με τη συμπλήρωση ενός χρόνου από το θάνατο της λατρευτής μας μητέρας και γιαγιάς ΚΟΡΝΗΛΙΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ, αγωνίστριας της Εθνικής Αντίστασης, προσφέρουμε 100 ευρώ στο ΚΚΕ και 50 ευρώ στο «Ριζοσπάστη».

Η οικογένειά της

* * *

Φωτ.2

Στη μνήμη των ΓΙΑΝΝΗ και ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΟΥ, μαχητών του ΔΣΕ, οι οποίοι σκοτώθηκαν το 1949 πρόσφεραν προς τιμήν του 17ου Συνέδριου ο αδελφός τους Αντώνης Νικολάου από τη Δίσβη Θήβας 100 ευρώ και ο ανιψιός τους Γιώργος Νικολάου 100 δολάρια.

* * *

Φωτ

Συμπληρώθηκαν δύο χρόνια που «έφυγε» απ' τη ζωή ο αγωνιστής της ΕΑ και του ΔΣΕ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ. Γεννήθηκε στη Λάρισα το 1915 από οικογένεια εργαζομένων που μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη. Εδώ πήγε σχολείο και φοίτησε στη Νομική Σχολή, την οποία δεν πρόλαβε να τελειώσει λόγω των γεγονότων. Δούλεψε στην παρανομία και το 1947 κατατάχτηκε στο ΔΣΕ, στην 107 Ταξιαρχία στο Τάγμα Φλώρου, και ήταν μαζί με τον Σπύρο Κοτορό. Σε κάποια μάχη τραυματίστηκε στα πόδια. Απ' το 1949, πολιτικός πρόσφυγας στην Τασκέντη. Εκεί, στο Πανεπιστήμιο, τελείωσε τη Νομική. Πήρε μέρος στην ανοικοδόμηση της πόλης και από το 1963 μέχρι τον επαναπατρισμό του εργάστηκε ως δάσκαλος της ελληνικής γλώσσας, ιστορίας και γεωγραφίας της πατρίδας μας, όπου έδωσε τον καλύτερο εαυτό του, για να μεταδώσει στα Ελληνόπουλα το πνεύμα του πατριωτισμού. Να τα συνδέσει με τις αγωνιστικές παραδόσεις του λαού μας, τα ήθη και τα έθιμα της πατρίδας μας. Ταυτόχρονα, πρόσφερε αξιόλογες υπηρεσίες στην ΚΟ και το Σύλλογο των Πολιτικών Προσφύγων. Παντρεύτηκε την Σοφία Κεχαΐδου (Καίτη) μαχήτρια του ΔΣΕ, τηλεφωνήτρια Τάγματος και απόκτησαν δύο παιδιά: Τον Γιώργο και τη Δήμητρα που σπούδασαν και σήμερα προσφέρουν εδώ στην πατρίδα.

Στη μνήμη του η σύζυγός του Σοφία και τα παιδιά του προσφέρουν 20 ευρώ για ενίσχυση του «Ρ».