Οι εργασίες της διήμερης Συνδιάσκεψης ολοκληρώθηκαν με την εκλογή νέας Νομαρχιακής Επιτροπής και αντιπροσώπων για το 17ο Συνέδριο του Κόμματος. Νέος Γραμματέας της ΚΟΘ εκλέχθηκε ο Κώστας Αβραμόπουλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Τις εργασίες παρακολούθησε αντιπροσωπεία της ΚΕ, με επικεφαλής τη ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα.

Οπως αναδείχτηκε, η συμφωνία με τη στρατηγική του Κόμματος, τώρα πια, πατάει στην εμπειρία που έχει κατακτήσει το κομματικό δυναμικό, στις εκτιμήσεις ευρύτερων μαζών για το ρόλο του Κόμματος. Ομως αυτό δε φτάνει ούτε πρέπει να ιδωθεί σαν κάτι κατοχυρωμένο οριστικά.

«Η δράση μας κάθε μέρα βρίσκεται αντιμέτωπη με τις ισχυρές δυνάμεις του αντιπάλου, με το συνασπισμένο ευρωπαϊκό κεφάλαιο, το ΝΑΤΟ, το διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, τα κόμματα που τους εκπροσωπούν στη χώρα μας», σημείωσε, παρουσιάζοντας την εισήγηση, ο απερχόμενος Γραμματέας της ΚΟΘ και μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ Χρήστος Κόφφας.

-- Να συμβάλουμε στην οργάνωση και πάλη του λαού για τις ζωτικές ανάγκες του.

-- Την ενίσχυση των συμμαχιών σε αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση.

-- Την ανάπτυξη του ιδεολογικού μετώπου με τις θεωρίες και τις πρακτικές που οδηγούν στη συναίνεση, στη μοιρολατρία, στην αμυντική αναδίπλωση στην υποχώρηση του κινήματος.

-- Στη βελτίωση του περιεχομένου της εσωκομματικής ζωής, της κοινωνικής σύνθεσης των ΚΟΒ, στην κομματική οικοδόμηση, στη βελτίωση της ηλικιακής σύνθεσης, στην ποιότητα της σχέσης με τη νεολαία, το γυναικείο κίνημα.

-- Στην κομμουνιστική μαχητικότητα και ιδεολογικοπολιτική επαγρύπνηση».

Σήμερα η ΚΟΘ του ΚΚΕ, από καλύτερες θέσεις μπορεί να σχεδιάζει τα επόμενα βήματα της, με πιο σαφή προσανατολισμό, έχοντας συνειδητοποιήσει καλύτερα τις αδυναμίες και τις δυνατότητές της.

Το γεωγραφικό, κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό πεδίο μέσα στο οποίο δρα, δίνει τις δυνατότητες να αναπτύξει το σύνολο της δουλιάς της στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, να προβάλλει ακόμα πιο αποφασιστικά τη διέξοδο που προτείνει το Κόμμα, την πολιτική πρόταση για λαϊκή εξουσία, λαϊκή οικονομία, να προχωρήσει στην οικοδόμηση συσπειρώσεων.

«Η ΚΟ δρα σε μια ευαίσθητη περιοχή. Οι λαοί απειλούνται με αλλαγές συνόρων καθώς υποδαυλίζονται εκκρεμότητες που ο ιμπεριαλισμός δημιούργησε στην περιοχή (Κόσσοβο, εθνικιστικές - αλυτρωτικές τάσεις Αλβανία, ΠΓΔΜ). Η διεύρυνση της ΕΕ και του ΝΑΤΟ με χώρες των Βαλκανίων και της ΝΑ Ευρώπης, οι ανταγωνισμοί ΕΕ - ΗΠΑ απειλούν τα οικονομικά, κοινωνικά συμφέροντα των λαών, την ειρήνη στην περιοχή. Απαιτείται, λοιπόν, υψηλή επαγρύπνηση και ιδεολογικοπολιτική ετοιμότητα για το ρόλο του ιμπεριαλισμού και την αντιμετώπιση εθνικιστικών εξάρσεων που διευκολύνει τα σχέδιά του».

«Στην παραπέρα σκλήρυνση της κατάστασης επιβάλεται να επιταχύνουμε τα βήματά μας, για Οργάνωση ισχυρή, πειθαρχημένη, με δυνατότερους δεσμούς με το λαό, ισχυροποίηση του αντιπολεμικού κινήματος, δραστηριοποίηση του Βαλκανικού ΑντιΝΑΤΟικού Κέντρου.

Ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας, οι ανατροπές των σοσιαλιστικών χωρών έκαναν τη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα, χώρο υποδοχής χιλιάδων οικονομικών μεταναστών. Μόνο στη Θεσσαλονίκη βρίσκονται πάνω από 80.000, οι οποίοι όχι μόνο εξακολουθούν να υφίστανται υπερεκμετάλλευση, αλλά χρησιμοποιούνται και για το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων και ως αποδιοπομπαίοι τράγοι, φορτώνοντάς τους τα αίτια της ανεργίας.

Το εργατικό, το λαϊκό κίνημα με πρωτοπόρα τη συμβολή των κομματικών δυνάμεων, χρειάζεται να αποκαλύπτει διαρκώς το αίτιο αυτής της κατάστασης, τον ιμπεριαλισμό, να καταδικάζεται ο ρατσισμός, τα κόμματα που τον ενισχύουν, να αναπτύσσεται κοινή δράση με τους μετανάστες.

Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στην αντιμετώπιση του ρατσισμού - ξενοφοβίας στο εκπαιδευτικό σύστημα.

Το γειτόνεμα της Θεσσαλονίκης με Βαλκάνια, Τουρκία, ΝΑ Ευρώπη επιτείνει τη συρρίκνωση της παραγωγικής δραστηριότητας στην περιοχή (μεταφορά εκτός συνόρων για μείωση κόστους), ενισχύει τη συγκέντρωση στον τομέα του εμπορίου - υπηρεσιών. Εξακολουθεί η είσοδος, εγκατάσταση μεγάλων πολυεθνικών και μεγάλων εμπορικών επιχειρήσεων, πολλαπλασιάζονται οι ξενοδοχειακές μονάδες και οι έδρες διαφόρων οργανισμών.

Οι εξελίξεις αυτές εντείνουν την απαξίωση των παραγωγικών μονάδων της περιοχής. Δεν αξιοποιούνται οι πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες σχεδιασμένα προς όφελος μιας οικονομικής ανάπτυξης, που θα εξυπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες: ορυκτός πλούτος, πηγές ενέργειας, αγροτικά κ.ά. προϊόντα που θα μπορούν να στηρίξουν το δευτερογενή τομέα (βαμβάκι κλπ)».

Καθοριστικό ρόλο στη βελτίωση της δουλιάς θα παίξουν τα καθοδηγητικά όργανα και η ικανότητά τους να βάλουν στη μάχη το κομματικό δυναμικό. Πρώτο πεδίο δοκιμής αποτελούν τα τρία μέτωπα τα οποία ήδη είναι ανοιχτά και σε εξέλιξη (αγροτικά, παιδεία, ωράριο).

«Θα σημειώσουμε βήματα, ώστε να κατανοείται ότι το θέμα της Παιδείας είναι κοινωνικό αγαθό και δεν είναι μόνο θέμα των εκπαιδευτικών, των γονιών, της σπουδάζουσας, των μαθητών; Οτι είναι θέμα που αφορά πρώτιστα και πάνω απ' όλα την εργατική τάξη;

Οι κινητοποιήσεις της ΠΑΣΥ είναι σε εξέλιξη. Θα αδράξουμε την ευκαιρία να συμβάλλουμε στην αυτοτελή προβολή της πρότασής μας για τη γεωργία στη χώρα; Θα σπάσουμε την αντίληψη ότι το θέμα αυτό είναι υπόθεση των στελεχών που εμπλέκονται και των ΚΟΒ που δρουν στις αγροτικές περιοχές;

Είναι μια πολύ καλή ευκαιρία τώρα να επιτεθούμε με πιο συστηματικό τρόπο στο μονομπλόκ ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΕΕ ενάντια στη μικρομεσαία αγροτιά, ενάντια στην πολιτική τους για τη διατροφή του λαού μας με πανάκριβα εισαγόμενα και αμφιλεγόμενης ποιότητας προϊόντα.

Με το ωράριο των καταστημάτων άνοιξαν για τα καλά οι ασκοί του Αιόλου.

Παλεύοντας και στηρίζοντας τα άμεσα αιτήματα μπορούμε και πρέπει να επιτύχουμε βήματα στη βαθύτερη επεξεργασία, στο συντονισμό των στρωμάτων με τους εργαζόμενους, ευρύτερα με την εργατική τάξη.

Να καταφέρουμε παλεύοντας και στα τρία μέτωπα να συνδέουμε γόνιμα τα προβλήματα στους επιμέρους χώρους με τη διέξοδο του Μετώπου, της Λαϊκής Εξουσίας».

Εκτιμώντας τα μέχρι τώρα αποτελέσματα από τη δουλιά της Οργάνωσης στις επιμέρους συσπειρώσεις, τη δουλιά στην εργατική τάξη και το συνδικαλιστικό κίνημα, τη νεολαία, σημειώθηκε πως έγιναν βήματα, όμως ακόμη βρίσκεται πίσω από τις δυνατότητες και τις ανάγκες.

Γι' αυτό πρέπει η οργάνωση να προσανατολίσει σχεδιασμένα τη δουλιά της στην εργατική τάξη και το συνδικαλιστικό κίνημα, στα σωματεία και στις άλλες οργανώσεις των εργαζομένων. Οπως τονίστηκε άλλωστε, «αν θέλουμε να υπηρετήσουμε σωστά την υπόθεση του ΑΑΔΜ πρέπει να δώσουμε βάρος στην αναζωογόνηση των μαζικών οργανώσεων. Αν αυτό γίνεται, θα βοηθιέται και η διεύρυνση του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΥ και των άλλων συσπειρώσεων».

Το προηγούμενο διάστημα, η ΚΟΘ αύξησε τις δυνάμεις της, έδωσε με επιτυχία τις εκλογικές μάχες, αύξησε την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, πήρε πρωτοβουλίες και έκανε σημαντικές παρεμβάσεις για γενικότερα και ειδικότερα προβλήματα της πόλης και της ευρύτερης περιοχής, όπως πχ για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια, για την ανάπτυξη της πόλης και της περιοχής, για την αντισεισμική θωράκιση, τα μεγάλα έργα υποδομών κ.ά. Συσπείρωσε δυνάμεις στα επιμέρους μέτωπα (κίνημα ειρήνης, γυναικών, δημοκρατικά δικαιώματα κλπ), στις εκλογικές μάχες - κυρίως πρόσωπα και διαμορφωμένες κινήσεις, ομάδες κλπ - αξιοποίησε επιστήμονες για παρεμβάσεις στο ΑΠΘ, στο ΠΑΜΑΚ κλπ.

Εξετάζοντας την πείρα των αγώνων που αναπτύχθηκαν διαπιστώθηκε πως εντάθηκε η αυτοτελής δράση του ΠΑΜΕ, συνδυασμένα με την ένταση της κριτικής και των αποκαλύψεων για το ρόλο των συμβιβασμένων πλειοψηφιών στο ΕΚΘ, την ΕΔΟΘ, τη ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ. Εγιναν βήματα στην προσπάθεια να καταξιωθεί το ΠΑΜΕ ως ο πραγματικός εκπρόσωπος των εργαζομένων, ως ο κύριος πόλος συσπείρωσης και έκφρασης των συμφερόντων και των αγώνων τους. Εγιναν βήματα στην προσπάθεια οικοδόμησης της κοινωνικής συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα φτωχομεσαία στρώματα (ΕΒΕ, αγρότες), τη νεολαία - κυρίως μέσα από συσκέψεις για την οργάνωση κινητοποιήσεων. Συνολικά πρόκειται για προσπάθεια μέσα από την οποία έγιναν θετικά βήματα στη χειραφέτηση της εργατικής τάξης και την ενίσχυση του ταξικού προσανατολισμού της πάλης της.

Η ΚΟΘ, το ταξικό κίνημα βγήκαν ενισχυμένα πολιτικά, ιδεολογικά, οργανωτικά. Ομως μέσα από τη δράση, και ειδικότερα από τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις σε μια σειρά εργασιακούς χώρους, αναδείχτηκε και ένα άλλο στοιχείο που εμπλούτισε παραπέρα την πείρα της Οργάνωσης. Φάνηκε ότι οι εργαζόμενοι κινητοποιούνται αργά για την επίλυση των προβλημάτων τους, αυξάνοντας το χρόνο ανοχής. Επίσης περιορίζουν τους στόχους τους στην πληρωμή κάποιων δεδουλευμένων. Και αυτό συμβαίνει λόγω των συνθηκών μαζικής ανεργίας και απολύσεων, αλλά και λόγω της αδύνατης παρέμβασης του Κόμματος στους χώρους αυτούς. Εκτιμήθηκε πως η ένταση της ιδεολογικής, πολιτικής και συνδικαλιστικής παρέμβασης στους συγκεκριμένους χώρους αλλά και σε άλλους - θα πολλαπλασιαστούν στο μέλλον - θα μπορούσε να φέρει και μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στους αγώνες, αλλά και βήματα μπροστά στην ανάπτυξη της πολιτικής συνείδησης της εργατικής τάξης.

Αποφασίστηκε, με ευθύνη των Κομματικών Οργανώσεων να ανοίξει αποφασιστικά η δουλιά στους χώρους όπου μορφώνεται, ζει, αθλείται και κυρίως στους χώρους όπου εργάζεται η νεολαία. Στόχος, η διάδοση του προγράμματος και της ιδεολογίας, της πολιτικής πρότασης για το Μέτωπο και το ρόλο της νεολαίας σ' αυτό. Η ΚΟ μπορεί και πρέπει να συμβάλει, ώστε η νεολαία να κατανοήσει την ανάγκη κοινής δράσης και συμμαχίας με την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Οπως σημειώθηκε, «προσανατολισμός στη νεολαία σημαίνει καλή γνώση των προβλημάτων όλων των τμημάτων της νεολαίας, των ενδιαφερόντων, της ψυχολογίας, του τρόπου που σκέφτεται και διαμορφώνει συνείδηση».

Προϋπόθεση για να προχωρήσει αποτελεσματικά η παρέμβαση αποτελεί η γνώση των θέσεων και των επεξεργασιών του Κόμματος, ώστε να μπορούν οι κομματικές δυνάμεις να συνδέουν τα προβλήματα με το διεκδικητικό πλαίσιο, την κατεύθυνση της λαϊκής εξουσίας, οικονομίας (πχ 12χρονο σχολείο, ενιαία ανώτατη Εκπαίδευση, αιτήματα - στόχοι πάλης για την εργαζόμενη νεολαία, η θέση μας για τα ναρκωτικά, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό). Επίσης απαιτείται η σταθερή παρακολούθηση του «Ριζοσπάστη», του «Οδηγητή» και των αποφάσεων του ΚΣ της ΚΝΕ.

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα, στην παρέμβασή της, τόνισε τα θετικά βήματα που έγιναν στο Κόμμα και την ΚΟΘ. Ανέφερε ότι «αποκαταστήσαμε το ρόλο και τη φυσιογνωμία του Κόμματος, επεξεργαστήκαμε το Πρόγραμμα και το Καταστατικό, καταλήξαμε στο πώς θα φτάσουμε στους στόχους μας μέσα από το ΑΑΔΜ. Σήμερα πιο ώριμοι στεκόμαστε στο ζήτημα της ισχυροποίησης του Κόμματος ως παράγοντα που παίζει καθοριστικό ρόλο στην έκβαση του αγώνα για την προάσπιση των συμφερόντων και τελικά την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της». Και σημείωσε πως χρειάζεται ιδιαίτερο βάρος ώστε ακόμα περισσότερο, ακόμη καλύτερα να δουλεύουμε στον άξονα η τακτική να εξυπηρετεί τη στρατηγική μας.

Φέρνοντας ως παράδειγμα το ζήτημα της διεύρυνσης του ωραρίου, είπε: «Μπορούμε να ανοίξουμε ζητήματα αγοραστικής ικανότητας, εισοδηματικά, συνθήκες δουλιάς, εκμετάλλευσης, ποιότητας ζωής, ό,τι θέλετε, μέχρι την οργάνωση του κρατικού εμπορίου.

Ετσι που να προωθούμε αυτό που λέμε τη στρατηγική μας. Αν δεν προωθούμε σωστά τη στρατηγική μας, υπάρχει κίνδυνος είτε να πέσουμε στον οπορτουνισμό είτε να κάνουμε μια "χυδαία" σύνδεση αυτών των ζητημάτων και στην ουσία να μην προκύπτει η συνείδηση της αναγκαιότητας της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας από όλα τα επιχειρήματα που προηγούμενα λέμε».

Εξάλλου αναφέρθηκε στην ανάγκη αξιοποίησης της συλλογικής πείρας του Κόμματος και μέσα από παραδείγματα εξήγησε την αναφορά που γίνεται μέσα από τις Θέσεις της ΚΕ για το 17ο Συνέδριο στην ανάγκη συνέχισης και έντασης των προσπαθειών ώστε να κατακτηθεί η ενιαία αντίληψη για την τακτική και τη στρατηγική σε όλο το Κόμμα.

«Πρέπει αμοιβαία οι εργατοϋπάλληλοι και οι μικρομεσαίοι κομμουνιστές, αλλά και ευρύτερα στο κίνημα να κάνουμε αμοιβαίο συμβιβασμό για το ωράριο; Αν δεν υπάρχει συμφωνία σ' αυτό, σημαίνει μη ενιαία αντίληψη. Δεν μπορεί σήμερα να μην κατανοούμε τη σημασία της συμμαχίας της εργατικής τάξης με τους μικρομεσαίους.

Επίσης, για την ενότητα δράσης της εργατικής τάξης. Πρέπει να αντιπαλέψουμε πιο αποφασιστικά την πολιτική διάσπασης της εργατικής τάξης. Αλλο πράγμα αν είναι δύσκολο να ενωθεί η εργατική τάξη μέσα σε συνθήκες καπιταλισμού. Αλλά δεν μπορεί ο κομμουνιστής να μη φροντίζει γι' αυτό. Δεν μπορεί να μη φροντίζει για την κοινωνική συμμαχία. Μπορεί να έχεις διαφωνία αν θα κάνουμε συνεργασία με τη χ, ψ προσωπικότητα ή με το τάδε μικροαστικό κόμμα όταν εμφανιστεί. Αλλά ότι θα κάνουμε συμμαχία με τα μικροαστικά στρώματα και αυτό θα έχει και μια έκφραση και στο επίπεδο των μικροαστικών δυνάμεων αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητείς.

΄Η π.χ. δεν μπορεί να μην έχουμε ενιαία αντίληψη ότι όσο δρούμε σε συνθήκες ιμπεριαλισμού, όσο υπάρχει ο ιμπεριαλισμός πρέπει να είναι ανελέητη η μάχη με τον οπορτουνισμό. Ανεξάρτητα αν ο οπορτουνισμός εκφράζεται πολιτικά με ισχυρή δύναμη».

Η Αλέκα Παπαρήγα ολοκλήρωσε την παρέμβασή της σημειώνοντας την ανάγκη το Κόμμα στο σύνολό του να κατακτήσει ένα υψηλό διανοητικό επίπεδο, συλλογικό. Υπάρχουν οι προϋποθέσεις, η εμπειρία, οι δυνατότητες να κατακτήσουμε μια υψηλή στάθμη και αυτή να εκδηλώνεται στο πρόσωπο του καθενός, σημείωσε και κατέληξε:

«Πραγματικά μπορούμε να ωριμάσουμε σαν Κόμμα. Να πάρουμε στροφή στη δουλιά μας. Μέσα από το Συνέδριο να επικεντρώσουμε στο κύριο. Στον κρίκο που θα τραβήξεις και θα λύσεις το πρόβλημα.

Ποιος είναι ο κρίκος για την ενιαία αντίληψη; Πού πρέπει να είναι η βάση του προσανατολισμού μας; Είναι αυτό που λέμε κοινωνικές συμμαχίες, είναι η διάταξη των δυνάμεων και το ιδεολογικό μέτωπο, είναι ο σοσιαλισμός. Αναμφισβήτητα. Αυτά πρέπει να είναι ο άξονας της δουλιάς μας».