Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα, στην παρέμβασή της, τόνισε τα θετικά βήματα που έγιναν στο Κόμμα και την ΚΟΘ. Ανέφερε ότι «αποκαταστήσαμε το ρόλο και τη φυσιογνωμία του Κόμματος, επεξεργαστήκαμε το Πρόγραμμα και το Καταστατικό, καταλήξαμε στο πώς θα φτάσουμε στους στόχους μας μέσα από το ΑΑΔΜ. Σήμερα πιο ώριμοι στεκόμαστε στο ζήτημα της ισχυροποίησης του Κόμματος ως παράγοντα που παίζει καθοριστικό ρόλο στην έκβαση του αγώνα για την προάσπιση των συμφερόντων και τελικά την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της». Και σημείωσε πως χρειάζεται ιδιαίτερο βάρος ώστε ακόμα περισσότερο, ακόμη καλύτερα να δουλεύουμε στον άξονα η τακτική να εξυπηρετεί τη στρατηγική μας.

Φέρνοντας ως παράδειγμα το ζήτημα της διεύρυνσης του ωραρίου, είπε: «Μπορούμε να ανοίξουμε ζητήματα αγοραστικής ικανότητας, εισοδηματικά, συνθήκες δουλιάς, εκμετάλλευσης, ποιότητας ζωής, ό,τι θέλετε, μέχρι την οργάνωση του κρατικού εμπορίου.

Ετσι που να προωθούμε αυτό που λέμε τη στρατηγική μας. Αν δεν προωθούμε σωστά τη στρατηγική μας, υπάρχει κίνδυνος είτε να πέσουμε στον οπορτουνισμό είτε να κάνουμε μια "χυδαία" σύνδεση αυτών των ζητημάτων και στην ουσία να μην προκύπτει η συνείδηση της αναγκαιότητας της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας από όλα τα επιχειρήματα που προηγούμενα λέμε».

Εξάλλου αναφέρθηκε στην ανάγκη αξιοποίησης της συλλογικής πείρας του Κόμματος και μέσα από παραδείγματα εξήγησε την αναφορά που γίνεται μέσα από τις Θέσεις της ΚΕ για το 17ο Συνέδριο στην ανάγκη συνέχισης και έντασης των προσπαθειών ώστε να κατακτηθεί η ενιαία αντίληψη για την τακτική και τη στρατηγική σε όλο το Κόμμα.

«Πρέπει αμοιβαία οι εργατοϋπάλληλοι και οι μικρομεσαίοι κομμουνιστές, αλλά και ευρύτερα στο κίνημα να κάνουμε αμοιβαίο συμβιβασμό για το ωράριο; Αν δεν υπάρχει συμφωνία σ' αυτό, σημαίνει μη ενιαία αντίληψη. Δεν μπορεί σήμερα να μην κατανοούμε τη σημασία της συμμαχίας της εργατικής τάξης με τους μικρομεσαίους.

Επίσης, για την ενότητα δράσης της εργατικής τάξης. Πρέπει να αντιπαλέψουμε πιο αποφασιστικά την πολιτική διάσπασης της εργατικής τάξης. Αλλο πράγμα αν είναι δύσκολο να ενωθεί η εργατική τάξη μέσα σε συνθήκες καπιταλισμού. Αλλά δεν μπορεί ο κομμουνιστής να μη φροντίζει γι' αυτό. Δεν μπορεί να μη φροντίζει για την κοινωνική συμμαχία. Μπορεί να έχεις διαφωνία αν θα κάνουμε συνεργασία με τη χ, ψ προσωπικότητα ή με το τάδε μικροαστικό κόμμα όταν εμφανιστεί. Αλλά ότι θα κάνουμε συμμαχία με τα μικροαστικά στρώματα και αυτό θα έχει και μια έκφραση και στο επίπεδο των μικροαστικών δυνάμεων αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητείς.

΄Η π.χ. δεν μπορεί να μην έχουμε ενιαία αντίληψη ότι όσο δρούμε σε συνθήκες ιμπεριαλισμού, όσο υπάρχει ο ιμπεριαλισμός πρέπει να είναι ανελέητη η μάχη με τον οπορτουνισμό. Ανεξάρτητα αν ο οπορτουνισμός εκφράζεται πολιτικά με ισχυρή δύναμη».

Η Αλέκα Παπαρήγα ολοκλήρωσε την παρέμβασή της σημειώνοντας την ανάγκη το Κόμμα στο σύνολό του να κατακτήσει ένα υψηλό διανοητικό επίπεδο, συλλογικό. Υπάρχουν οι προϋποθέσεις, η εμπειρία, οι δυνατότητες να κατακτήσουμε μια υψηλή στάθμη και αυτή να εκδηλώνεται στο πρόσωπο του καθενός, σημείωσε και κατέληξε:

«Πραγματικά μπορούμε να ωριμάσουμε σαν Κόμμα. Να πάρουμε στροφή στη δουλιά μας. Μέσα από το Συνέδριο να επικεντρώσουμε στο κύριο. Στον κρίκο που θα τραβήξεις και θα λύσεις το πρόβλημα.

Ποιος είναι ο κρίκος για την ενιαία αντίληψη; Πού πρέπει να είναι η βάση του προσανατολισμού μας; Είναι αυτό που λέμε κοινωνικές συμμαχίες, είναι η διάταξη των δυνάμεων και το ιδεολογικό μέτωπο, είναι ο σοσιαλισμός. Αναμφισβήτητα. Αυτά πρέπει να είναι ο άξονας της δουλιάς μας».