Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά, που ακολουθούν οι προαναφερόμενες δυνάμεις την τακτική αυτή, τόσο στον ΟΤΕ όσο και σε άλλους χώρους. Η προσήλωση και η συνέπειά τους στον «κοινωνικό διάλογο» είναι πράγματι αδιαμφισβήτητες. Το ίδιο αδιαμφισβήτητες όμως είναι και οι διογκούμενες συνεχώς αρνητικές συνέπειες για τους εργαζόμενους. Και μπορεί, οι ηγεσίες των δυνάμεων αυτών, να μη θέλουν να τις αναγνωρίσουν, αλλά οι εργαζόμενοι πρέπει να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα.

Ο «κοινωνικός διάλογος» διοίκησης του Οργανισμού και ΟΜΕ-ΟΤΕ δεν προοιωνίζεται τίποτα καλό, για τους εργαζόμενους. Αντίθετα, θα χειροτερέψει ακόμα περισσότερο τη θέση τους, ενώ, θα ανοίξει το δρόμο για τις μελλοντικές, ακόμη αντιδραστικότερες ρυθμίσεις. Και όσοι απομείνουν τελικά στον Οργανισμό, θα κληθούν να εργαστούν σε «εργασιακό μεσαίωνα». Να γιατί είναι επιτακτική ανάγκη να ξεπεράσουν τη συμβιβασμένη συνδικαλιστική τους ηγεσία και να επιλέξουν το δρόμο του αγώνα, μαζί με τις ταξικές δυνάμεις του χώρου.