Μετά τις προεκλογικές προτροπές του προς τους αγρότες, προκειμένου για να έχουν καλύτερη σοδειά να ενημερώνονται για τον καιρό από το ...«Ιντερνετ», ο Γ. Παπανδρέου ανακάλυψε τώρα την τεράστια απήχηση που έχει η «μεσογειακή δίαιτα» στην παγκόσμια κοινότητα. Ετσι, η τελευταία του πρόταση προς την αγροτιά - το είπε κατά τις προχτεσινές του δηλώσεις - είναι να καλλιεργεί τα προϊόντα που υπάγονται στη συγκεκριμένη διατροφική αλυσίδα...
*
Επειδή, δε, όπως ο ίδιος ανακοίνωσε, αύριο, Σάββατο, θα επισκεφτεί τη Λάρισα, καλό θα ήταν στα καφενεία των χωριών - εάν τα επισκεφτεί - να μην ξεχάσει να επαναφέρει στους ξωμάχους μια παλιότερη πρόταση του ΠΑΣΟΚ: Να καλλιεργήσουν ...καρπούζια (μεσογειακά προϊόντα γαρ). Πρώτος που το είχε σκεφτεί ήταν ο Στ. Τζουμάκας, ως υπουργός Γεωργίας του ΠΑΣΟΚ, και η ιδέα του είχε τεράστια ...επιτυχία! Αν πάλι δε θέλει να φανεί ότι επαναλαμβάνει τα λόγια του Τζουμάκα, ή του Σημίτη (εκείνος είχε προτείνει να καλλιεργούν ...σπαράγγια) ας επιλέξει άλλο μεσογειακό προϊόν για να τους προτείνει. Οπως, για παράδειγμα, τα αγγούρια (αυτή κι αν θα είναι πρόταση που θα γνωρίσει την αποθέωση)...
814 μ.X. Πεθαίνει ο Καρλομάγνος, αυτοκράτορας των Φράγκων (από το 768) και μεγάλου τμήματος της Δυτικής Ευρώπης.
1823. Μετά τη λύση της πολιορκίας του Μεσολογγίου και νικημένοι από τον Γ. Καραϊσκάκη στα Αγραφα, οι Τουρκαλβανοί του Κιουταχή αναγκάζονται να περάσουν τον Αχελώο, χάνοντας 500 άνδρες τους, που πνίγηκαν στα φουσκωμένα νερά.
1871. Στο γαλλοπρωσικό πόλεμο, οι Πρώσοι κυριεύουν το Παρίσι.
1887. Στο Παρίσι, αρχίζει να χτίζεται ο πύργος του Αϊφελ, προκειμένου να στολίσει τη διεθνή έκθεση του Παρισιού το 1889.
1928. Πεθαίνει ο Ισπανός πολιτικός και συγγραφέας Βισέντε Μπλάσκο Ιμπάνεζ, γνωστός για τους «Τέσσερις ιππότες της αποκάλυψης».
1935. Η Ισλανδία γίνεται η πρώτη χώρα που νομιμοποιεί την έκτρωση.
1986. Επτά αστροναύτες βρίσκουν το θάνατο όταν εκρήγνυται το διαστημόπλοιο «Τσάλεντζερ» 72 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευσή του από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ.
1997. Μετά από είκοσι χρόνια η νοτιοαφρικανική αστυνομία ομολογεί τη δολοφονία του Στιβ Μπίκο (έγινε το 1977).
«Το επάγγελμα του δημοσιογράφου είναι να περνάς τη μισή ζωή σου μιλώντας γι' αυτά που δεν ξέρεις και την άλλη μισή κρύβοντας αυτά που ξέρεις», έλεγε το 19ο αιώνα ο Γάλλος συγγραφέας Ενρί Μπερό.
Εξαιρετικά αφοριστικός ο λόγος του και πολύ επικίνδυνος, αν υποπέσεις στο αμάρτημα της γενίκευσης. Απολύτως σωστός, όμως, αν θελήσεις να περιγράψεις τα χαρακτηριστικά μιας μικρής μερίδας του δημοσιογραφικού κόσμου.
Οσον αφορά στο πρώτο σκέλος, δεν έχετε παρά να σκεφτείτε τους μόνιμους θαμώνες των τηλεπαραθύρων, που με «δημοσιογραφική αυθεντία» μπορούν να μιλούν για τα πάντα: Από το ντεκολτέ της Δέσποινας Βανδή μέχρι το «σχέδιο Ανάν» (με την ίδια εμβρίθεια που μιλούν για το ντεκολτέ...).
Οσον αφορά στο δεύτερο σκέλος της επισήμανσης είναι και επίκαιρο, εφόσον συνδυαστεί με τη γενικότερη συζήτηση περί δημοσιογράφων, που εμπλέκονται σε κρυφές ή φανερές λίστες εξυπηρέτησης «συμφερόντων». Μερικές φορές των δικών τους συμφερόντων. Βλέπετε, «είναι πολλά τα λεφτά γιε μου», που χρειάζονται για το σκουλαρίκι της τάδε δημοσιογράφου ή την Πόρσε του τάδε δημοσιογράφου, που ομιλούν για το ...εισόδημα των αγροτών.
*
*
Είναι τέτοια η λατρεία για ό,τι κάνει η κυβέρνηση της κεντρικής παρουσιάστριας του μεσημεριανού δελτίου ειδήσεων ραδιοφωνικού (ιδιωτικού) σταθμού, που εκεί στην ΕΡΤ ίσως θα πρέπει να συντονιστούν για να παίρνουν μερικά μαθήματα...